tag:blogger.com,1999:blog-48212477892565843222024-02-19T14:22:23.707+02:00εφημερίδα ΔΡΑΣΗMαχητική εφημερίδα για τη χειραφέτηση του κόσμου της εργασίαςAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.comBlogger594125tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-72846571357315780202013-12-10T09:06:00.002+02:002013-12-10T09:06:47.285+02:00Μεταφερθήκαμε σε νέο σάιτ: efimeridadrasi.espiv.net<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS9rxmsX8fZ6FNax8TWNiIwUSle_ya5397-NLMvdqshOibaENFVEjfloT_TMeNrgYefwzj9K3X9HXZIi7f47LuyDNviffCVnWSEbo0BAHtmi_KXW7ptQbn3-Ezaj0NrgTuEOReFIFiqb4b/s1600/drasi.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS9rxmsX8fZ6FNax8TWNiIwUSle_ya5397-NLMvdqshOibaENFVEjfloT_TMeNrgYefwzj9K3X9HXZIi7f47LuyDNviffCVnWSEbo0BAHtmi_KXW7ptQbn3-Ezaj0NrgTuEOReFIFiqb4b/s1600/drasi.png" height="267" width="400" /></a></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); }P.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }P.cjk { font-family: "WenQuanYi Micro Hei"; font-size: 12pt; }P.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Στηρίζουμε
τις κινηματικές υποδομές και στηριζόμαστε
σε αυτές</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: white;">Η συλλογικότητα
της εργατικής εφημερίδας Δράση αποφάσισε
να μεταφέρει την ηλεκτρονική της σελίδα
και από σήμερα και στο εξής θα φιλοξενείται
στον server του </span><span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><a href="http://espiv.net/">espiv.net</a></u></span></span>.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: white;">Το νέο μας σάιτ
είναι το </span><span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><a href="http://efimeridadrasi.espiv.net/"><b>efimeridadrasi.espiv.net</b></a></u></span></span>.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αποσυρόμαστε
από εταιρικές και εμπορικές δομές, ώστε,
όσο είναι δυνατό, η αντιπληροφόρηση και
η κινηματική δράση να απεξαρτούνται
από μηχανισμούς ελέγχου και
εμπορευματοποίησης.
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: white;">Η υποστήριξή
μας στις αυτόνομες κινηματικές υποδομές
έχει εκφραστεί πολλές φορές μέσα από
τα συλλογικά μας κείμενα. Το πλαίσιο
λειτουργίας της κολεκτίβας</span> <span style="color: navy;"><span lang="zxx"><u><a href="https://cybrigade.org/cybrigade/">cybrigade</a></u></span></span>
<span style="color: white;">μάς βρίσκει σύμφωνες/ους και την
ευχαριστούμε για το χώρο που μας
παραχωρεί.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Tο περιεχόμενο
του νέου σάιτ καλύπτεται από άδεια
χρήσης Creative Commons.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">To παλιό blog θα
παραμείνει για αρχειακούς λόγους αλλά
δεν θα ενημερώνεται.</span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-47215082659133370002013-12-09T10:23:00.000+02:002013-12-09T10:23:09.858+02:00Προτού πούμε το νερό νεράκι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVsMsjDlQGZaPtf12lW6sN2Og2l1Ghze0d3-KeXv5Gcwi-omAvGtcnHeBsnHLcOUt0qjZ0xVOjEnm-lVo9FvJT-OstrYaX6OsevQDs_N0hOpGaFR3FsLJlDwIswQ_YsfAyjh9KR8qzVsAf/s1600/Water+is+a+right+fist.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVsMsjDlQGZaPtf12lW6sN2Og2l1Ghze0d3-KeXv5Gcwi-omAvGtcnHeBsnHLcOUt0qjZ0xVOjEnm-lVo9FvJT-OstrYaX6OsevQDs_N0hOpGaFR3FsLJlDwIswQ_YsfAyjh9KR8qzVsAf/s1600/Water+is+a+right+fist.jpg" height="400" width="308" /></a></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); }P.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }P.cjk { font-family: "WenQuanYi Micro Hei"; font-size: 12pt; }P.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; </style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">του
<b>Γιάννη Καψόπουλου</b></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Προτού
πούμε το νερό νεράκι, οφείλουμε να πούμε
τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Το νερό
δεν κινδυνεύει. Δεν πρόκειται να
ιδιωτικοποιηθεί.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το
προστατεύει ο ΟΗΕ που το έχει χαρακτηρίσει
από το 2010 «ανθρώπινο δικαίωμα». Και
είναι γνωστή η ισχύς του ΟΗΕ. Χαρακτηριστική
η επιτυχία του στην Κύπρο ή στο να
αποτρέψει τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου,
όπου εφευρέθηκαν «όπλα μαζικής
καταστροφής». Επίσης ευρισκόμενοι υπό
την αιγίδα (<span lang="en-US">sic</span>) της
λυκοσυμμαχίας (<span lang="en-US">sic</span>) της
Ε.Ε. που στην καλύτερη νίπτει τας χείρας
της ως Πόντιος Πιλάτος, δεν πρέπει να
έχουμε καμία ανησυχία. Από τη μία η
δήλωση του επίτροπου Μπαρνιέ («Η
ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού δεν
ήταν ποτέ στις προθέσεις της ΕΕ»,
σαλπίζοντας εφησυχασμό) αλλά και του
επιτρόπου Ρεν («Η <span lang="en-US">Comission</span>
δεν έχει πολιτική που να υποχρεώνει τα
κράτη μέλη να ιδιωτικοποιούν τις
υπηρεσίες ύδρευσης» όπως δεν έχει
πολιτική που να υποχρεώνει στη διάλυση
της παιδείας και της υγείας), κι από την
άλλη μέσω της συμμετοχής της στην Τρόικα
σε αγαστή συνεργασία με τους εδώ
«εθνοσωτήρες» να προχωρά κανονικά το
προγραμματισμένο ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ
και ΕΥΑΘ από το ΤΑΙΠΕΔ εντός του τελευταίου
τριμήνου του 2013 - αφού μάλιστα πρόσφατα
χαρίζονται με το γνωστό νομότυπο (και
ηθικό) πραξικοπηματικό τρόπο όλα τα
χρέη του δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ, ώστε
να απαξιωθεί περαιτέρω και να αγοραστεί
με ακόμα χαμηλότερο τίμημα. </span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Επιπλέον
το νερό δεν κινδυνεύει, γιατί θα το
προστατέψει το κράτος. Αυτός ο τροχονόμος
του κεφαλαίου που και στην περίπτωση
της ενέργειας έκανε τα πάντα μέσω της
ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) αφενός
να μην υπάρξουν υπερβολές ιδιωτών με
ΒΑΠΕ (βλέπε σχέδιο που έχει εγκρίνει
για κορυφογραμμή Ικαρίας), αφετέρου να
αποφύγουν οι αφελείς την παγίδα των
ιδιωτικών εταιρειών ενέργειας που
προσέφεραν καλύτερες τιμές για υπηρεσίες
που όμως ουδέποτε παρείχαν, αφού σύντομα
βάρεσαν “κανόνι”. Το προστατεύει και
το προεδρείο της ομοσπονδίας της ΕΥΔΑΠ
που η ολιγωρία του όλο αυτό το διάστημα
είναι παροιμιώδης, με κορυφαίο παράδειγμα
πως στην ΕΡΤ όλους τους μήνες με τους
χιλιάδες που περνούσαν σχεδόν κάθε
βράδυ ήρθε να μαζέψει υπογραφές ενάντια
στην ιδιωτικοποίηση όλη κι όλη μια φορά
(1) και μάλιστα με εθελόντριες ιδιωτικής
εταιρείας, στην οποία έχει αναθέσει την
καμπάνια. </span></span><br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Και
βέβαια το νερό προστατεύουν αδιαφανείς
πρωτοβουλίες, κινηματικές βιτρίνες
κομμάτων και πάνω απ’ όλα σοφές ΜΚΟ απ’
αυτές που το καλοκαίρι της μεγάλης
λειψυδρίας (1992) είχαν συμβάλει στο να
μετακυλήσουν πλήρως την ευθύνη της
κατασπατάλησης των υδατικών πόρων
(πράγμα που κατεξοχήν συμβαίνει εκεί
που βρίσκεται και το 80% και πλέον της
χρήσης του, δηλαδή στην άρδευση και τη
βιομηχανική χρήση) από τους πραγματικούς
υπαίτιους στον οικιακό καταναλωτή, από
τους μεγαλογαιοκτήμονες στον σπάταλο
μικροκαλλιεργητή. Δυο ξυρίσματα λιγότερα,
πέντε ντους μείον, και το νερό δεν
κινδυνεύει (υπέρμετρη έμφαση στην
ατομική ευθύνη ώστε να επισκιαστεί η
βασική ευθύνη). Απίστευτη υποκρισία. Με
κάτι τέτοια σκέφτεται κανείς ότι όντως
χρειαζόμαστε τούβλα, αλλά όχι για το
καζανάκι αυτή τη φορά.</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δεν
αίρεται η ατομική ευθύνη ούτε η
αναγκαιότητα ενός συνολικού σχεδιασμού
ορθολογικής διαχείρισης του νερού, αλλά
ο τελευταίος που μπορεί να τον κάνει
είναι η άπληστη επιχειρηματικότητα και
το φοροεισπρακτικό, υποταγμένο στην
οικονομία της αγοράς, κράτος. Η ερημοποίηση,
η λειψυδρία, σε συνάρτηση με την
συνεχιζόμενη επιβολή του φαντασιακού
της ανάπτυξης που σπαταλά τους πόρους,
διαλύει τις κοινωνικές σχέσεις και τις
ανθρώπινες κοινότητες, καταστρέφει τη
φύση και συμβάλλει στην κλιματική
αλλαγή, δεν αντιμετωπίζονται ούτε απ’
αυτό το οικονομικό σύστημα ούτε με αυτόν
τον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης, ούτε
πολύ περισσότερο απ’ αυτούς που το
υπηρέτησαν και το υπηρετούν. Αλλά ας
δούμε τι κάνουμε τώρα άμεσα.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Να
περάσει το νερό, ως δημόσιο αγαθό, σε
κοινωνικό έλεγχο</b></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το
δρόμο, ελλείψει άλλου για την ώρα, μοιάζει
να δείχνει η ΕΥΑΘ και η «Ένωση Πολιτών
για το Νερό» στη Θεσσαλονίκη. Όλα τα
δημοτικά συμβούλια των δήμων που
υδροδοτούνται απ’ την ΕΥΑΘ έχουν πάρει
ομόφωνες αποφάσεις κατά της ιδιωτικοποίησης
του νερού, ζητώντας δημοψήφισμα. Είναι
αναγκαίο κακό που προτείνει η Κίνηση
136 επαναγορά ενός ήδη «δημόσιου» αγαθού,
του νερού της ΕΥΑΘ κατά 51%, ή μοιραίο
λάθος, αφού έτσι δεχόμαστε τελικά ότι
το νερό είναι εμπόρευμα και σπεύδουμε
να το αγοράσουμε με πλάτες κάποιων
«φιλελληνικών» ή έστω «καλών» εταιρειών
όπως η <span lang="en-US">BondCom</span> και η <span lang="en-US">Citygate</span>
<span lang="en-US">Dewe</span> <span lang="en-US">Rogerson</span>;
Δεν ανοίγει η «Αλληλεγγύη Κ136» παραθυράκι
να μπούνε επενδυτές, αφού επιτρέπεται
να μπαίνουν και μη καταναλωτές της ΕΥΑΘ
ως υποστηρικτές της Κίνησης; Ίσως αν
υπήρχε ήδη ζωντανό κίνημα από κάτω να
ήταν περιττά αυτά τα ερωτήματα και να
μην χρειάζονταν, στην καλύτερη, ένας
τέτοιος τακτικισμός (συμμετοχή στο
διαγωνισμό ενός σχήματος «πολιτών»
ώστε να μην αγοραστεί το νερό από
«ιδιώτες»). Ωστόσο, για την πραγματικότητα
που αντιμετώπιζαν πιεστικά –η ΕΥΑΘ κι
ο διαγωνισμός ξεπουλήματός της έτρεχε
από πιο πριν ως “λαγός” και για την
Αθήνα- καλόπιστα ας θεωρήσουμε ότι αυτή
τη λύση ανάγκης βρήκαν, αφού ένα κινηματικό
«όλα ή τίποτα» δεν υφίσταται χωρίς
ισχυρό λαϊκό έρεισμα. Σε κάθε περίπτωση
στην Αθήνα είμαστε ακόμα πιο πίσω. </span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>
Σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης του νερού
η διαπιστωμένη παντού τεράστια αύξηση
των τιμών κι η υποβάθμιση της ποιότητας
θα είναι το λιγότερο. Το μείζον είναι
ότι το πιο ζωτικό απ΄ όλα τα Κοινά, το
νερό που είναι ζωή, δεχόμαστε να γίνει
εμπόρευμα οριστικά και εξολοκλήρου. Η
στάση πληρωμών προς την ιδιωτική εταιρεία
που θα το έχει «αγοράσει», καθώς και
συμβολικές καταλήψεις κτιρίων και
εγκαταστάσεων της ΕΥΔΑΠ μαζί με άλλους
δυναμικούς τρόπους αντίστασης θα
στείλουν το μήνυμα. Είναι μια μάχη που
έχει κερδηθεί παντού όπου δόθηκε (Γαλλία,
Ιταλία, Γερμανία, Ουγγαρία, Αργεντινή,
Καναδά, Βολιβία), ωστόσο είναι τόσα τα
κέρδη που οι πολυεθνικές SUEZ, SAUR, <span lang="en-US">VEOLIA</span>
επιμένουν... Ίσως την περίπτωση της
Ελλάδας μάλιστα την θεωρούν, δεδομένων
των συνθηκών, εύκολο στόχο. Στο χέρι μας
είναι να τους αποδείξουμε το αντίθετο.
Είναι βέβαιο ότι όταν θα επιτύχουμε να
τους αποτρέψουμε θα πούνε σαν τον Μπαρνιέ
ότι «ποτέ δεν σκοπεύαμε να αγοράσουμε
το νερό». Εξάλλου, πάντα θέλουν το καλό
μας, απλώς το θυμούνται αφού το επιβάλουμε. </span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το νερό
στον καπιταλισμό ουδέποτε υπήρξε στην
πράξη δημόσιο αγαθό. Πάντα ήταν είτε
ιδιωτικό είτε κρατικό. Σε εμάς εναπόκειται
με ένα δυναμικό μαζικό κίνημα να
καταφέρουμε να περάσει σε κοινωνικό
έλεγχο και να γίνει ένα από τα πρώτα
κοινά αγαθά που θα αποσπάσουμε από τη
λογική της εμπορευματοποίησης και της
επέκτασης των περιφράξεων του κεφαλαίου,
που αναζητά ολοένα και περισσότερα
πεδία κερδοφορίας, μέχρι να μας πουλήσει
και τον αέρα που αναπνέουμε. Με αυτό τον
εφησυχασμό, την εμπιστοσύνη σε αλωμένους
απ’ τα συμφέροντα κι, έτσι κι αλλιώς,
απόμακρους διάτρητους θεσμούς, και τη
λογική της ανάθεσης σε ειδικούς, δεν
απέχουμε πλέον και πολύ απ’ αυτό...
Ωστόσο, είναι ένας αγώνας που κερδίζεται,
αν αποφασίσουμε να τον δώσουμε με όρους
κινηματικούς και αρχίσουμε έτσι να
ξηλώνουμε τον ζουρλομανδύα (τα πάντα
πωλούνται/ιδιωτικά τα κέρδη, δημόσιες
οι ζημιές) που μας έχουν φορέσει και μας
κρατάνε στην ουσία αδρανείς.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: right;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Από το 12ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας Δράση</i> </span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-724950587845458082013-12-06T08:44:00.001+02:002013-12-06T08:44:28.826+02:006 Δεκέμβρη – Ως πότε;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoKnuVWN1dgAeuWU8SQ4y4T6XrVkXigRhj9vOM8TNK4StCm4Dx_7M5009YvnwUwgFxKeRGFjW_2AxM4sTpGoimzvnHqDZAhKJToMS25JX-AeNuQDQmdpuxgG3s0xW9062exZ9TlcbYYTqA/s1600/6+%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7+2013.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoKnuVWN1dgAeuWU8SQ4y4T6XrVkXigRhj9vOM8TNK4StCm4Dx_7M5009YvnwUwgFxKeRGFjW_2AxM4sTpGoimzvnHqDZAhKJToMS25JX-AeNuQDQmdpuxgG3s0xW9062exZ9TlcbYYTqA/s1600/6+%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7+2013.jpg" height="400" width="280" /></a></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); }P.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }P.cjk { font-family: "WenQuanYi Micro Hei"; font-size: 12pt; }P.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πέντε χρόνια
τώρα οι Αλέξανδροι έγιναν αβάσταχτα
πολλοί. Όχι μόνο από σφαίρες και
βασανιστήρια μπάτσων, αλλά και από τα
μαχαίρια των φασιστών, κι ακόμη από την
άμετρη βία της φτώχειας και την καταστολή
της εξαθλίωσης. Πέντε χρόνια τώρα οι
Αλέξανδροι μεγάλωσαν σε σχολεία και
σχολές υπό αποσύνθεση από την
εμπορευματοποίηση και τις απολύσεις,
σε ουρές ανέργων για μια κάρτα εισόδου
στα νέα προγράμματα εκμετάλλευσης,
κυνηγημένοι από πλατείες και δρόμους
από τις σιδερόφραχτες ορδές του κράτους,
περιπαιγμένοι με αλαζονεία από τους
άρχοντες της πολιτικής και της
πληροφόρησης. Πέντε χρόνια τώρα οι
Αλέξανδροι αναζητούν εναγωνίως κάτι
που θα σταματήσει τον εφιάλτη, πότε στις
πλατείες της άμεσης δημοκρατίας, πότε
στις άγριες συγκρούσεις μιας απεργίας,
πότε στη γλυκιά αυταπάτη μιας εκλογικής
αλλαγής...</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Δεκέμβρης
μοιάζει μακρινός πια. Μια δυνατή εικόνα
από τότε που όλα ήταν δυνατά. Μια αύρα
ελευθερίας μπλεγμένη με δακρυγόνα και
καπνούς από οδοφράγματα. Ένας απόηχος
συνθημάτων που δεν ζητούσαν τίποτα
γιατί τα ήθελαν όλα. Μια φλόγα έτοιμη
να τελειώσει τον παλιό κόσμο, για να
δώσει τους δρόμους στην κυκλοφορία των
ιδεών και των αισθημάτων. Η πολιορκία
των αστυνομικών τμημάτων σε όλη τη χώρα
από τους μαθητές. Η συνέλευση της Νομικής
με το πανό ορόσημο των διαδηλώσεων:
Δολοφόνοι. Το μπαλέτο έξω από τη Λυρική
στην Ακαδημίας. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας
μπροστά από τα Προπύλαια στην Πανεπιστημίου.
Το καμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο της
πλαστής ευδαιμονίας. Οι γκρεμισμένες
βιτρίνες της αφθονίας. Τα καμένα σύμβολα
της εξουσίας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κι όμως, η
αγωνία του Δεκέμβρη είναι ακόμη εδώ.
Πιο επιτακτικά από ποτέ, μας ρωτά: Ως
πότε;</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>ένας
από την κατάληψη της Νομικής το Δεκέμβρη
'08</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
Σχετικά κείμενα:</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><ul>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html"><span style="text-decoration: none;">Οι
''ανοιχτές φλέβες'' του Δεκέμβρη...</span></a></span></div>
</li>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2012/12/08.html"><span style="text-decoration: none;">Δεκέμβρης
'08: Λειτουργίες του αυθόρμητου και
ακαθόριστου στο εξεγερσιακό σκηνικό
της πόλης</span></a></span></div>
</li>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2011/12/08.html"><span style="text-decoration: none;">Δεκέμβρης
'08: Ο συγκλονιστικός χαιρετισμός του
υποδιοικητή Μάρκος στην εξέγερση</span></a></span></div>
</li>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_14.html"><span style="text-decoration: none;">Μετά
το Δεκέμβρη... Συνήθεια: Ο αυτοκατασταλτικός
μηχανισμός της εξέγερσης</span></a></span></div>
</li>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_12.html"><span style="text-decoration: none;">Στρατηγικές
ελέγχου του ανεξέλεγκτου της εξέγερσης
του Δεκέμβρη</span></a></span></div>
</li>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8.html"><span style="text-decoration: none;">Εν-τοπίζοντας
την ακαθόριστη εξουσία – Προς μια
ανθρωπολογική προσέγγιση του Δεκέμβρη</span></a></span></div>
</li>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2012/04/21.html"><span style="text-decoration: none;">Οι
περιπέτειες ενός λουλουδιού της ερήμου.
Αθήνα του 21ου αιώνα, μια πόλη σε «κατάσταση
εξέγερσης»</span></a></span></div>
</li>
<li><div align="LEFT" class="western" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2010/12/blog-post.html"><span style="text-decoration: none;">Για
τον Δεκέμβρη της εργατικής και κοινωνικής
εξέγερσης</span></a></span></div>
</li>
</ul>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-79376376797279548472013-12-05T09:25:00.000+02:002013-12-05T09:25:10.302+02:00Αστυνομία και κατάσταση εξαίρεσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1JVM35rkxBAeaw9P9tNDZmavtfiNQlUcPZUvs-PbrONYg7XO_e0sLA8_FKwzCDTob4Z5tPeySobqG1FgIbh3pgNKUvU49UxhIPGJJtZz9p_IvZ38uro-uUlV5RgAChiRM09-ir34rY8fP/s1600/BZb6c5TCAAACuI1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1JVM35rkxBAeaw9P9tNDZmavtfiNQlUcPZUvs-PbrONYg7XO_e0sLA8_FKwzCDTob4Z5tPeySobqG1FgIbh3pgNKUvU49UxhIPGJJtZz9p_IvZ38uro-uUlV5RgAChiRM09-ir34rY8fP/s1600/BZb6c5TCAAACuI1.jpg" height="305" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο κομβικός ρόλος της
αστυνομίας στις τρεις πράξεις της
μετανάστευσης*</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">του <b>λάμπε ρατ</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η αστυνομία δεν
αποτελεί προέκταση της δικαιοσύνης,
δεν είναι ο βασιλιάς που ασκεί τον
μηχανισμό δικαίου του. Είναι ο βασιλιάς
ο οποίος δρα άμεσα πάνω στους υπηκόους
του, μα υπό μια μη-δικαϊκή μορφή. Η
αστυνομία αποτελεί λοιπόν μια κυριαρχική
άσκηση της βασιλικής εξουσίας πάνω
στους υπηκόους του. Με άλλα λόγια, η
αστυνομία είναι η άμεση
κυβερνολογική/κυβερνοοτροπία του
κυρίαρχου ως κυρίαρχου. Ή πάλι, ας πούμε
πως η αστυνομία αποτελεί ένα διαρκές
πραξικόπημα (coup d' Etat). Είναι το διαρκές
πραξικόπημα που ασκείται και λειτουργεί
στο όνομα και υπό τους όρους των αρχών
της δικής της λογικής, χωρίς να οφείλει
να βασιστεί ή να συμμορφωθεί σε άλλους
εξωγενείς από αυτήν κανόνες.</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Michel Foucault</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Διαλέξεις για
την ασφάλεια, την εδαφική επικράτεια
και τον πληθυσμό</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η αστυνομία, αντιθέτως
με την κοινή γνώμη που βλέπει σ' αυτή
μια απλά διαχειριστική λειτουργία ως
προς την εκτέλεση των νόμων, είναι
πιθανώς ο τόπος στον οποίο φαίνεται ωμά
και με μεγάλη σαφήνεια η συνάφεια και
σχεδόν η θεσμική εναλλαγή μεταξύ βίας
και δικαίου που χαρακτηρίζει τη μορφή
του υπέρτατου άρχοντα... Αν ο υπέρτατος
άρχων είναι, πράγματι, εκείνος που,
διακηρύσσοντας την κατάσταση εξαίρεσης
και αναστέλλοντας την ισχύ του νόμου,
σηματοδοτεί το σημείο που η βία και το
δίκαιο παύουν να διαφέρουν, η αστυνομία
κινείται πάντοτε, για να το πούμε έτσι,
σε μια παρόμοια «κατάσταση εξαίρεσης».</i></span></span>
<br />
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Giorgio Agamben
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η αστυνομία ως
υπέρτατη εξουσία</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η κρίσιμη ανάπτυξη
της μεταμοντέρνας Polizeiwissenschaft (επιστήμη
της αστυνομίας) συνίσταται πλέον όχι
σε μια πειθαρχική κοινωνία αλλά σε μια
ειρηνευμένη κοινωνία του ελέγχου. Η
λειτουργία της αστυνομίας δημιουργεί
και διατηρεί μια ειρηνευμένη κοινωνία,
ή την εικόνα της, προλαμβάνοντας το
ξέσπασμα της σύγκρουσης στη μηχανή της
ισορροπίας... Στην κοινωνική νομοθεσία
το μεταμοντέρνο Κράτος παρουσιάζεται
ολοένα και περισσότερο σαν ένα πραγματικό
και ουσιαστικό Κράτος της αστυνομίας,
στο οποίο η αστυνομία παρουσιάζεται,
από την πλευρά της, σαν το ανώτατο
διοικητικό σύστημα.</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Michael Hardt - Toni Negri
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η εργασία του
Διόνυσου</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Αστυνομία και κατάσταση
εξαίρεσης</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η αστυνομία αποτελεί
τον κατεξοχήν θεσμό εντός του οποίου
συγκλίνουν αποφασιστικά τόσο η ιδιότητα
του από άλλους θεσμισμένου όσο και η
ιδιότητα του πρωτογενώς θεσμίζοντος
οργάνου (Benjamin 2002). Έτσι, από τη μια πλευρά
η αστυνομία ως θεσμισμένο όργανο
λειτουργεί εντός της τυπικής νομιμότητας
και καλείται να εφαρμόσει βία συντήρησης
των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων κι
εξασφάλισης της κυρωτικής - ρυθμιστικής
λειτουργίας των ήδη υπαρχόντων νόμων.
Ενώ από την άλλη, δρώντας ως θεσμίζον
όργανο, κινείται στις παρυφές της έννομης
τάξης και καλείται να εφαρμόσει βία
πρωτογενή και αυτοδύναμη, μη αναγώγιμη,
μη κατοχυρωμένη από καμία τυπική
νομιμότητα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δεν θα ήταν άστοχο να
συσχετίσουμε αυτό το διττό ρόλο της
αστυνομίας με το είδος της αρμοδιότητας
που της επιφυλάσσεται από την ίδια την
έννομη τάξη. Ο τύπος αρμοδιότητας στον
οποίο εντάσσεται η αστυνομική δράση
είναι αυτός της διακριτικής ευχέρειας.
Βρισκόμενος σε αντιδιαστολή προς την
άλλη βασική κατηγορία αρμοδιότητας
(δεσμία αρμοδιότητα), η αρμοδιότητα της
διακριτικής ευχέρειας χαρακτηρίζεται
από ιδιότητες που κάθε άλλο παρά ξένες
είναι προς τις υποτιθέμενες «αυθαίρετες»
ή «πρωτοβουλιακές» ενέργειες της
αστυνομίας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πιο συγκεκριμένα, η
εξουσία που προβλέπεται και απονέμεται
από τη διακριτική ευχέρεια στην αστυνομία
δεν είναι εκ των προτέρων προσδιορισμένη
και ρητά καταγεγραμμένη, αλλά η εφαρμογή
της σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση
ανατίθεται στην ίδια τη βούληση του
αστυνομικού οργάνου, που γίνεται έτσι
λήπτης πρωτοβουλιών και μιας άμεσης
δράσης με απώτατο νομιμοποιητικό έρεισμα
την ίδια την κρίση και την επιλογή του.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Συνεπώς βλέπουμε ότι
το κριτήριο για τη λήψη μέτρων υλικής
ή ψυχολογικής, άμεσης ή έμμεσης βίας εκ
μέρους της αστυνομίας εναπόκειται στη
βούληση/απόφαση της ίδιας της αστυνομίας,
προσδίδοντας έτσι στη δράση της
ντεσιζιονιστικά χαρακτηριστικά πέρα
από μια έννοια τυπικής νομιμότητας και
πολύ πιο κοντά σε μια «εν τοις πράγμασι»
συνθήκη σκοπιμότητας. Από τα παραπάνω
προκύπτει ότι η σκιώδης de facto κατάσταση
εξαίρεσης, στην οποία κινείται η
αστυνομική δράση, δεν είναι καθόλου
προϊόν μιας αυθαίρετης ανάληψής της
από τα μεμονωμένα όργανά της, αλλά
προβλέπεται ρητά από το νομικό καθεστώς
που τη διέπει, αφήνοντάς της περιθώρια
να ιχνηλατήσει χώρους πιθανής επέκτασης
του ήδη θεσμισμένου, δοκιμάζοντας στην
πράξη συμπεριφορές και πρακτικές μέχρι
τώρα τυπικά απαγορευμένες. Υπό το φως
της παραπάνω διάκρισης, το πεδίο των
«αυθαιρεσιών», των «παρανομιών», των
«παρεκτροπών» και των όσων άλλων
συγκροτούν το «σκοτεινό πρόσωπο» της
αστυνομίας, ό,τι πιο βίαιο και κατασταλτικό,
εγγράφεται σε αυτήν την τελευταία
διάσταση της δράσης της: ως οργάνου που
καλείται, όχι πια να εξασφαλίσει την
τήρηση των σημερινών νόμων, αλλά να
ρίξει τα θεμέλια των μελλοντικών. Δρώντας
πλέον ως υλική δύναμη, ωμή εξουσία,
νομιμοποιείται να προβεί στην εναρκτήρια
βιαιοπραγία που βρίσκεται στη ρίζα κάθε
μελλοντικού νόμου, να λειτουργήσει
δικαιοπλαστικά / δικαιοπαραγωγικά σε
πραγματικό και όχι νομικό χρόνο, σε
κοινωνικοπολιτικό και όχι δικαιϊκό
χώρο. Με άλλα λόγια κινείται στην
κατεύθυνση της de facto παραγωγής δικαίου,
διευκολύνοντας σημαντικά το μετέπειτα
μετασχηματισμό του σε de jure δίκαιο, δηλαδή
σε άτεγκτους νόμους που θα καλύπτουν
πλέον μελλοντικά ανάλογες συμπεριφορές
και από την άποψη της τυπικής νομιμότητας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Με αυτήν ακριβώς τη
δεύτερη φύση της αστυνομικής λειτουργίας
είναι που υπηρετούνται πιστότερα κι
αποτελεσματικότερα οι κυριαρχικοί
θεσμοί και οι σκοπιμότητες τους[1]. Εδώ
έχουμε δηλαδή ένα αξιόπιστο εργαλείο
που εξασφαλίζει όχι απλά την αναπαραγωγή
του ήδη υπάρχοντος, αλλά και τη δυναμική
δυνατότητα επέκτασης - διεύρυνσής του
σε περιοχές εξουσιαστικού ελέγχου και
κατασταλτικής δυνατότητας, απαγορευμένες
για το ίδιο. Έτσι «γλιτώνει» το σύστημα
από επιβλαβείς για το ίδιο θεσμικές/τυπικές
αλλαγές σε επίπεδο νομικοπολιτικό και
διοικητικό (ανατροπές σε βασικές
παραδοχές της φιλελεύθερης αστικής
έννομης τάξης, λήψη διοικητικών μέτρων
που να αναιρούν επίσημα τον πυρήνα της
αστικής διαχείρισης της εξουσίας, π.χ.
κήρυξη στρατιωτικού νόμου).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πότε η αστυνομία δρα
στο μεταίχμιο, στη «ζώνη του λυκόφωτος»;
Ποια είναι τα υποκείμενα που κατά βάση
υφίστανται την εξαιρετική αστυνομική
ρύθμιση και βία; Θα μπορούσαμε να
διακρίνουμε τρεις κατηγορίες. Στην
πρώτη θα περιλαμβάνονταν όλοι εκείνοι
που επιδεικνύουν μια διάχυτη απειθαρχία
στην κυρίαρχη νόρμα, στην κανονικότητα,
οι παρεκκλίνοντες από το καθιερωμένο
κοινωνικό πρότυπο «δουλειά - κατανάλωση
- ιδιώτευση» ή αλλιώς «ησυχία, τάξη και
ασφάλεια». Στη δεύτερη κατηγορία
βρίσκονται όσοι επιλέγουν να προβούν
σε πράξεις πολιτικής αντίστασης και
ανυπακοής, είτε αυτό γίνεται οργανωμένα
είτε όχι. Τέλος υπάρχει και μια τρίτη
κατηγορία υποκειμένων, που καταλήγει
να είναι και η περισσότερο -σε σχέση με
τις δύο προηγούμενες- εκτεθειμένη στην
αστυνομική «αυθαιρεσία»: οι εκ θέσεως
στοχοποιημένοι, εκείνοι δηλαδή που, για
λόγους εθνικούς, φυλετικούς, κοινωνικούς,
ταξικούς ή και άλλους, βρίσκονται στο
στόχαστρο της αστυνομικής «αυθαιρεσίας»
ανεξαρτήτως προσωπικών επιλογών ή
συμπεριφορών, αλλά απλώς και μόνο
εξαιτίας της ίδιας της ύπαρξής τους.
Εδώ η ιδιότητα του μετανάστη, του μέλους
μιας μειονότητας κ.α. αρκεί για να
εξωθήσει το αστυνομικό όργανο σε δράση
πέραν της τυπικά επιτρεπόμενης.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Ο κομβικός ρόλος της
αστυνομίας στις τρεις πράξεις της
μετανάστευσης</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αν υπάρχει ένα κοινό
νήμα που συνδέει τη μετανάστευση σε όλη
της τη διαδρομή, από τη χώρα προέλευσης
μέχρι την Ευρώπη και την Ελλάδα, είναι
ο κομβικός ρόλος της αστυνομίας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι πόλεμοι της Δύσης
στις χώρες αυτές, τα «κράτη-παρίες»,
διεξάγονται με τους όρους μιας γιγαντιαίας
στρατοαστυνομικής επιχείρησης: ο εχθρός
εγκληματοποιείται, το εχθρικό αστεακό
έδαφος καταλαμβάνεται και επιτηρείται,
η ελευθερία κίνησης τελεί υπό ρύθμιση,
το δίκαιο του πολέμου (όσον αφορά π.χ.
τους αιχμάλωτους πολέμου) αντικαθίσταται
από τη διακριτική ευχέρεια της αστυνομίας
και οι ανακριτικές μέθοδοι που υιοθετούνται
στους προσαγόμενους ακολουθούν το
πνεύμα της γκρίζας ζώνης της αστυνομικής
προανάκρισης και όχι της δικαστικής
ανάκρισης. Οι ειδικοί των αφεντικών
αναφέρουν σχετικά: «Όπως συμβαίνει με
την αστυνόμευση στο εσωτερικό, ο βασικός
σκοπός της διεθνούς αστυνόμευσης είναι
το να εμποδίσει το ξέσπασμα βίαιων
ενεργειών... Το κλειδί της επιτυχίας,
όπως συμβαίνει και στην εσωτερική
αστυνόμευση, είναι η επιβλητική παρουσία
μέσα στην περιοχή των επιχειρήσεων, η
ταχύτητα συγκρότησης υπέρτερης δύναμης
απέναντι στους ταραχοποιούς και ο
διαχωρισμός τέτοιων ταραχοποιών
στοιχείων από τον υπόλοιπο πληθυσμό το
γρηγορότερο δυνατό... Με την κατάλληλη
εκπαίδευση και τον κατάλληλο εξοπλισμό,
οι αμερικανικές δυνάμεις μπορούν να
αστυνομεύουν πόλεις χωρίς σημαντικές
απώλειες...» (Press 2004).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στις ενδιάμεσες χώρες,
η αστυνομία επιτελεί την εξής κρίσιμη
λειτουργία: διαχειρίζεται τη ροή των
μεταναστευτικών κινήσεων και ελέγχει
την κινητικότητα της εργασίας τόσο με
τον εγκλεισμό των μεταναστών σε κέντρα
κράτησης που χρηματοδοτεί η Ε.Ε. όσο και
με την αγαστή συνεργασία με μαφιόζικα
δίκτυα που αναλαμβάνουν με το αζημίωτο
την έκδοση πλαστών εγγράφων ή τη μεταφορά
των μεταναστών εντός της Ε.Ε.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στα σύνορα της Ε.Ε. και
της Ελλάδας, οι αστυνομικοί μηχανισμοί
ως άλλοι κυνηγοί κεφαλών καταδιώκουν
τους επικηρυγμένους μετανάστες για το
έγκλημα της θέλησης για ζωή και
αξιοπρέπεια, για το έγκλημα της διάσχισης
των συνόρων εθνών-κρατών χωρίς επίσημα
αναγνωρισμένα έγγραφα, για το έγκλημα
της ανεξέλεγκτης κινητικότητας, που
δεν έχει εκ των προτέρων υπαχθεί στον
κρατικό σχεδιασμό και οργάνωση της
εργασίας. Συγκροτούν ένα δίκτυο
διαχείρισης της ανεξέλεγκτης ροής και
εφαρμόζουν τεχνικές υποκειμενοποίησης
των μετακινούμενων. Ακολουθούν μια
«τακτική αντι-λιποταξίας, αντι-περιπλάνησης»
(Foucault 1976), εγκληματοποιούν και ελέγχουν
τις άτακτες ανεξέλεγκτες μετακινήσεις,
διαχειρίζονται με διοικητικά και ποινικά
μέτρα την ανέχεια, στοχεύουν στην
εκμετάλλευση των μεταναστών και στην
εκπειθάρχησή τους με παραγωγικόύς για
την καπιταλιστική συσσώρευση όρους
-ακόμα και η καθήλωσή τους μπορεί να
αποβεί κερδοφόρα όπως καταδεικνύει η
μπίζνα που έχει στηθεί γύρω από τα
κονδύλια της Ε.Ε. Ο εγκλεισμός στα κέντρα
κράτησης λειτουργεί «λιγότερο εν ονόματι
του νόμου απ’ όσο εν ονόματι της τάξης
και της κανονικότητας» (Foucault 1976) και
καταδικάζει την αταξία και την απειθαρχία.
Ο Mezzadra θα θέσει και μια άλλη σημαντική
διάσταση: «Το κέντρο κράτησης είναι ένα
είδος θαλάμου αποσυμπίεσης που διαχέει
εντάσεις που έχουν συσσωρευτεί στην
αγορά εργασίας. Αυτά τα μέρη παρουσιάζουν
το άλλο πρόσωπο της νέας ευελιξίας του
καπιταλισμού: είναι “μπετοναρισμένοι”
χώροι κρατικής καταπίεσης και ένα
κυρίαρχο σύμβολο της δεσποτικής τάσης
για έλεγχο της κινητικότητας της
εργασίας, που συνιστά ένα δομικό
χαρακτηριστικό του “ιστορικού
καπιταλισμού”» (Mezzadra 2013).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όσον αφορά τώρα το
εσωτερικό της χώρας, και συγκεκριμένα
τον «Ξένιο Δία» και την κράτηση μεταναστών
για «λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας»
και για αδικήματα των οποίων «η φύση
αντίκειται στο δημόσιο συμφέρον» -όπως
«αντίσταση κατά της αρχής», «σωματική
βλάβη» κ.α., αδικήματα δηλαδή που συνηθίζει
να «φορτώνει» η αστυνομία-, η αστυνομία,
ακριβώς λόγω της ιδιότυπης εγγενούς
λειτουργίας της, προσάγει και συλλαμβάνει
κατά το δοκούν· επικαλείται αόριστες
και σχετικές νομικές έννοιες όπως
«δημόσια τάξη και ασφάλεια», «δημόσιο
συμφέρον» και τις ερμηνεύει πάλι κατά
το δοκούν· δεν αιτιολογεί τις αποφάσεις
κράτησης/απέλασης και δεν λογοδοτεί σε
κανένα ως οφείλει· δεν λαμβάνει καν
υπόψη της διατάξεις, εθνικές ή κοινοτικές,
που οριοθετούν τη δράση της και ορίζουν
ένα νομικό πλαίσιο για τους πρόσφυγες·
μετατοπίζει το βάρος της απόδειξης ως
προς την επικινδυνότητα ή μη στους
μετανάστες, οι οποίοι υποχρεώνονται να
προσφύγουν σε διοικητικά δικαστήρια
για να ακυρώσουν τις αποφάσεις της
αστυνομίας ως διοικητικού οργάνου· δεν
συμμορφώνεται με την αρχή της ασφάλειας
δικαίου που επιβάλλει την εκ των προτέρων
γνώση και ομοιόμορφη εφαρμογή των
κανόνων δικαίου και τη δυνατότητα
προσδιορισμού των μεταβολών που πρόκειται
να επέλθουν στις έννομες σχέσεις των
προσώπων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όλα αυτά δεν λέγονται
βέβαια από μια δικαϊκή σκοπιά, ως έγκληση
δηλαδή για την παραβίαση του «κράτους
δικαίου» από τη δράση της αστυνομίας,
αλλά από μια νομικοπολιτική σκοπιά που
αναδεικνύει την λειτουργία της αστυνομίας
ως θεσμού, ως μηχανισμού και ως επιστήμης
και καταδεικνύει τις «παρεκτροπές» της
και το απρόβλεπτο-ακαριαίο της δράσης
της ως εργαλεία εξυπηρέτησης του κρατικού
συμφέροντος που δεν περιορίζεται από
κρατικοδικαϊκές εγγυήσεις και δικαιώματα
(αυτά τα τελευταία μάλλον παίζουν το
ρόλο της φιλελεύθερης επίφασης κι έχουν
μια καθαρά θεωρητική εφαρμογή, μακριά
δηλαδή από την καθημερινή πραγματικότητα
όπου τους όρους του «παιχνιδιού» θέτει
η αστυνομία ως υπέρτατη εξουσία, και
μετά ακολουθούν τα δικαστήρια και η
ερμηνεία των νόμων είτε για να επικυρώσουν
στο ακέραιο είτε για να μετριάσουν τις
αποφάσεις της αστυνομίας, και πολύ
σπανιότερα για να τις ακυρώσουν, αφού
όμως έχει προηγηθεί η διακριτική
μεταχείριση και η αστυνομική ρύθμιση
που είναι άλλωστε και τα αρχικά ζητούμενα).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Επιπλέον, η αστυνομική
διαχείριση των μεταναστών στοχεύει
βέβαια στην εκπειθάρχηση και την
«επισφαλειοποίηση» της ζωής τους, στην
εσωτερίκευση του φόβου που φτάνει ενίοτε
στο σημείο της εσωτερικευμένης απαγόρευσης
κυκλοφορίας, αποτελεί όμως και μια
τεχνική διακυβέρνησης και επιπλέον
έχει μια λειτουργία «εικονικής
νομιμότητας» με την έννοια ότι αν δούμε
τις αναφορές και τις στατιστικές της
ΕΛ.ΑΣ. για την πρόοδο της επιχείρησης
«Ξένιος Δίας», λίγοι συγκριτικά από
τους μετανάστες που προσάγονται από
τους δρόμους της Αθήνας δεν έχουν καθόλου
χαρτιά και κρατούνται μετά διοικητικά
κι ακόμα λιγότεροι διώκονται τελικά
για κάποιο ποινικό αδίκημα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Βλέπουμε δηλαδή εδώ
ότι δεν ενδιαφέρει τόσο η αποτελεσματικότητα
της «πάταξης της λαθρομετανάστευσης
και του εγκλήματος» όσο ο διαρκής
μηντιακός λόγος γύρω από το ζήτημα
«μετανάστες στο κέντρο της πόλης», η
καθημερινή, διαρκής και πανταχού παρουσία
της αστυνομίας ως υποτιθέμενου
αντεγκληματικού μηχανισμού, η διαχείριση
της αταξίας και της ανεξέλεγκτης μη
παραγωγικής κίνησης παρά αυτή καθεαυτή
η καταστολή της παρανομίας, η διάδοση
του ηθικού πανικού παρά η αποτροπή του,
η διακυβέρνηση μέσω του φόβου παρά η
εμπέδωση ενός αισθήματος ασφάλειας. Η
αστυνομία λοιπόν εδώ λειτουργεί μάλλον
στο όνομα της κανονικότητας - ρυθμιστικότητας
παρά στο όνομα της νομιμότητας, μάλλον
στο πλαίσιο μιας κυβερνολογικής που
ταυτόχρονα ασκεί πειθαρχική εξουσία
παρά στο πλαίσιο του Δικαίου.
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Foucault, παραθέτοντας
ενδιάμεσα ένα απόσπασμα, θα επισημάνει
σχετικά με τη φύση της αστυνομίας:
«...”Οι αστυνομικοί κανονισμοί είναι
εντελώς διαφορετικής φύσης από άλλους
νόμους της πολιτείας. Το αντικείμενο
της αστυνομίας είναι ένα αντικείμενο
της στιγμής, ενώ το αντικείμενο του
νόμου είναι απόλυτο και διαρκές. Η
αστυνομία ασχολείται με μικρά πράγματα,
ενώ ο νόμος με σημαντικά πράγματα. Η
αστυνομία ασχολείται πάντα με
λεπτομέρειες”, και τέλος μπορεί να δρα
μονάχα αδίστακτα και άμεσα. Έτσι η
αστυνομία χαρακτηρίζεται από το
συγκεκριμένο, ενώ η δικαιοσύνη με το
γενικό» (Foucault 2007). Και με τα λόγια του
Benjamin: «η αστυνομία επεμβαίνει σε
πολυάριθμες περιπτώσεις “χάριν
ασφαλείας” όπου δεν υφίσταται σαφής
νομική κατάσταση, όταν -χωρίς την
παραμικρή σχέση με έννομους σκοπούς-
συνοδεύει τον πολίτη ως επονείδιστο
βάρος μιας ζωής ήδη ρυθμιζόμενης από
διατάξεις, ή, ακόμα χειρότερα, τον
παρακολουθεί» και «η εξουσία της
αστυνομίας είναι άμορφη, όπως η πουθενά
απτή, αλλά ωστόσο διάχυτη, φασματική
παρουσία της στη ζωή όλων των πολιτισμένων
κρατών» (Benjamin 2002).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Agamben, βασιζόμενος στα
εννοιολογικά εργαλεία του Foucault, περιγράφει
τις αλληλένδετες και κυκλικές διαδικασίες
εντός και εκτός των τειχών, στις οποίες
είναι καίριος ο ρόλος της αστυνομίας,
ως εξής: «Το παράδειγμα της λέπρας
βασίστηκε σαφώς στον αποκλεισμό, απαίτησε
να τοποθετούνται οι λεπροί έξω από την
πόλη. Σε αυτό το μοντέλο, η καθαρή πόλη
κρατά το ξένο εκτός των ορίων της.
Πρόκειται για το μεγάλο εγκλεισμό:
κλείσιμο και αποκλεισμός [Οι χώροι
κράτησης μεταναστών - «λεπρών», όντας
μακριά από την πόλη, επιτελούν αυτόν
τον ρόλο]. Το πρότυπο της πανούκλας είναι
τελείως διαφορετικό και αποτελεί αφορμή
για ένα άλλο παράδειγμα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όταν η πόλη μολύνεται
είναι αδύνατο να μετακινηθούν τα θύματα
της πανούκλας εκτός της πόλης. Αντίθετα,
είναι μια περίπτωση δημιουργίας ενός
μοντέλου επιτήρησης, ελέγχου και
οργάνωσης του αστικού χώρου. Διαιρείται
σε τμήματα, μέσα σε κάθε τμήμα κάθε
δρόμος γίνεται αυτόνομος και τίθεται
υπό την επιτήρηση ενός επιθεωρητή.
Κανένας δεν μπορεί να βγει από το σπίτι
του, καθημερινά τα σπίτια ελέγχονται,
οι κάτοικοι ελέγχονται, ο αριθμός τους,
πόσοι είναι εκεί, αν είναι νεκροί κ.λπ.
Είναι ένα πλέγμα αστικού εδάφους που
επιτηρείται από επιθεωρητές, γιατρούς
και στρατιώτες. Έτσι, ενώ ο λεπρός
απορρίφθηκε από μια τεχνολογία
αποκλεισμού, το θύμα πανούκλας
περιορίζεται, οριοθετείται, ελέγχεται
και θεραπεύεται μέσω ενός σύνθετου
ιστού τεχνασμάτων που διαιρούν και
εξατομικεύουν, και λειτουργώντας έτσι
συναρθρώνουν την ικανότητα ελέγχου και
εξουσίας [Αυτό ισχύει για τους μετανάστες
που έχουν εισέλθει στην επικράτεια και
αποτελούν ήδη μέρος της πόλης]... Σύμφωνα
με τον Foucault, ο πολιτικός χώρος της
νεωτερικότητας είναι το αποτέλεσμα
αυτών των δύο παραδειγμάτων: σε κάποιο
βαθμό οι λεπροί αρχίζουν να αντιμετωπίζονται
όπως ένα θύμα πανούκλας, και αντίστροφα…
Έτσι υπάρχει μια διπλή αιχμαλωσία: από
τη μια το δίπολο του ασθενούς/υγιούς,
τρελού/κανονικού κ.λπ. και από την άλλη
μια ολόκληρη περίπλοκη διαδικασία
διαφοροποιημένων ρυθμίσεων των
τεχνολογιών και των τεχνικών που
υποκειμενοποιούν, εξατομικεύουν και
ελέγχουν τα υποκείμενα» (Agamben 2007).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η αστυνομική διακυβέρνηση
που σκιαγραφήσαμε παραπάνω ασκείται
μέσα σε ένα ευρύτερο βιοπολιτικό πλαίσιο.
Τα σύγχρονα κράτη μετατοπίζουν το κέντρο
βάρους της πολιτικής τους στη διείσδυση
σε κάθε σφαίρα του βίου των υποκειμένων,
στον έλεγχο και τη ρύθμιση όλων των
βιοτόπων, όχι μόνο του σώματος[2].«Μόνο
ένα κράτος στέρεα θεμελιωμένο πάνω στην
ίδια τη ζωή του έθνους θα μπορούσε να
αναλάβει τη μέριμνα και την διαμόρφωση
του “σώματος του λαού”» (Agamben 2005). Καθώς
η κρατική εξουσία αντλεί τη συναίνεση
του πληθυσμού μέσω της ικανότητάς της
να υπερασπίζεται την ασφάλεια (της ζωής,
της ιδιοκτησίας, της υγείας, της εργασίας,
της φυλετικής και θρησκευτικής
καθαρότητας) και την ευημερία του, κάποια
τέτοια απειλή πρέπει να υπάρχει. Οι
κυρίαρχοι χρειάζονται τον εχθρό για να
θεμελιώνουν, να αναπαράγουν και να
σταθεροποιούν την εξουσία τους. Οι
δημαγωγοί ηγέτες και οι αγκιτάτορες
που τους υπηρετούν διαθέτουν αρκετό
κυνισμό για το «παιχνίδι» του Φόβου και
της εχθρικής απειλής. Εφαρμόζουν
αδίστακτα την τεχνική του υποδαυλιστή
και πολλαπλασιαστή του φόβου, της
εχθρότητας και των προκαταλήψεων. Η
δαιμονοποίηση οδηγεί στην υποβάθμιση
και την απαξίωση, και από εκεί ο δρόμος
για την εξόντωση (όχι μόνο τη φυσική)
δεν απέχει πολύ. Ο νέος εχθρός λοιπόν
ακούει στο όνομα «λαθρομετανάστες»,
«μετανάστες χωρίς χαρτιά». Εμφανίζονται
ως τα προϊόντα ανταγωνιστικών εθνικών
οργανισμών άρα απειλητικοί για τη
βιολογική συνέχεια, ως «εργάτες, άρα
ανταγωνιστικοί προς τους ντόπιους
εργάτες [και υπεύθυνοι για την ανεργία],
φτωχοί άρα επιρρεπείς στο να γίνουν
βάρος για την κοινότητα, εγκληματίες
κακοποιοί άρα επικίνδυνοι για την
κοινότητα» (Green 2004), άρρωστοι και βρώμικοι
άρα επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία,
και ιδιαίτερα μετά την 11 / 9, αντιμετωπίζονται
και ως (δυνάμει) τρομοκράτες[3]. «Προκειμένου
να αναγνωρίσουμε τον εχθρό, δεν αρκεί
η εννοιακή υπαγωγή σε προϋπάρχουσες
κατηγορίες, οφείλουμε να “σχηματοποιήσουμε”
τη λογική μορφή (figure) του Εχθρού,
αποδίδοντάς του συγκεκριμένα απτά
γνωρίσματα που τον καθιστούν κατάλληλο
στόχο μίσους και αγώνα», θα πει εύστοχα
ο Slavoj Zizek (Zizek 2003). Το κράτος «κατασκευάζει
μιαν αναγνωρίσιμη εικόνα του εχθρού»
(Zizek 2003), την οποία καθημερινά πλάθει στο
πρόσωπο των μεταναστών χωρίς χαρτιά
και η οποία του είναι απαραίτητη για τη
νομιμοποίηση της εξουσίας και των
επιθετικών πρακτικών του σε βάρος όχι
μόνο των «ξένων» αλλά και των «γηγενών»[4].
Οι μετανάστες χωρίς χαρτιά αποτελούν
στις μέρες μας το βολικό αντικείμενο
της επινόησης μιας ακόμα «απειλής», και
το κράτος έρχεται να διαχειριστεί τον
δημόσιο φόβο που αυτή προκαλεί. Η
«προβληματικοποίηση» της μετανάστευσης
και των κινδύνων που υποτίθεται ότι
επιφέρει καθίσταται τεχνική διακυβέρνησης
του πληθυσμού στο σύνολό του.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όσον αφορά συγκεκριμένα
τον κρατικό μηχανισμό της αστυνομίας,
ο Foucault αναφέρει ότι είναι ο κατεξοχήν
βιοπολιτικός μηχανισμός: ασχολείται
με τον πληθυσμό, με την ασφάλεια και την
υγεία του, με τον συνδυασμό ηθικής και
εργασίας. «Το χαρακτηριστικό του
αστυνομικού κράτους είναι το ενδιαφέρον
του για το τι κάνουν οι άνθρωποι, για
την δραστηριότητά τους, για την “ασχολία
τους”... Το αντικείμενο της αστυνομίας
είναι λοιπόν ο έλεγχος κι η υπευθυνότητα
της δραστηριότητας των ανθρώπων στον
βαθμό που αυτή η δραστηριότητα αποτελεί
ένα διαφορικό στοιχείο στην ανάπτυξη
των δυνάμεων του κράτους» (Foucault 2007). Και
συνεχίζει παραθέτοντας το εξής απόσπασμα:
«Η αστυνομία είναι το σύνολο των νόμων
και των κανονισμών που αφορούν το
εσωτερικό του κράτους, οι οποίοι
προσπαθούν να ενισχύσουν και να αυξήσουν
τη δύναμή του, να κάνουν καλή χρήση των
δυνάμεών του και να εξασφαλίσουν την
ευτυχία των υποκειμένων του» ((Foucault
2007). Μ' αυτή την έννοια λοιπόν, ο,τιδήποτε
παρεκκλίνει από την κανονικότητα, δεν
υπάγεται τυπικά και κανονιστικά στις
κρατικές και καπιταλιστικές προσταγές
και υπονομεύει την ανάπτυξη των δυνάμεων
του Κράτους ανήκει στην προληπτική και
κατασταλτική αρμοδιότητα της αστυνομίας.
Τι είναι όμως αυτό που επιτρέπει την
άσκηση βίας στο σύστημα της βιοεξουσίας[5];</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κατά τον Foucault είναι ο
ρατσισμός· είναι απαραίτητη προϋπόθεση
για την αποδοχή της θανάτωσης -όπου
θανάτωση «όχι μόνο η άμεση δολοφονία,
αλλά και όλες οι μορφές έμμεσης δολοφονίας:
έκθεση σε θανάσιμο κίνδυνο, πολλαπλασιασμός
των θανάσιμων κινδύνων, πολιτικός
θάνατος, εξοστρακισμός, απόρριψη, κ.λπ.»
(Foucault 2002) - στο σύστημα της βιοεξουσίας.
Σε αυτό το συγκείμενο είναι που οι
μετανάστες, οι «ξένοι», αντιμετωπίζονται
από την αστυνομία ως απειλή για το έθνος
των υγιών στοιχείων, ως βάρβαροι που
εισβάλλουν και απειλούν το βιολογικό
continuum, ως υπαρξιακοί εχθροί εν τέλει που
η κοινωνία έχει απόλυτο δικαίωμα πάνω
τους και που όλοι έχουν συμφέρον από τη
δίωξή τους. Ο πληθυσμός καλείται να
συμβάλει σε αυτή την πολεμική, να ασκήσει
βία ή/και να νομιμοποιήσει τις διάφορες
μορφές θανάτωσης του ξένου (θανάτους
από νάρκες και από τις καιρικές συνθήκες,
δολοφονίες, εγκλεισμό, επαναπροωθήσεις,
απελάσεις, αποκλεισμoύς και διακρίσεις,
διαρκή επιτήρηση και έλεγχο, πολιτική
του φόβου), μια επιλογή βίας και θανάτου,
βιολογικού και κοινωνικού, που συστηματικά
ασκεί η αστυνομία στα σύνορα, τα οποία
δεν βρίσκονται μόνο περιμετρικά της
χώρας αλλά διασχίζουν βίαια το εσωτερικό
της.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Βιβλιογραφία -
αρθρογραφία</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Agamben, Giorgio, «Η αστυνομία
ως υπέρτατη εξουσία», στο Η Μορφή-Της-Ζωής,
μτφρ. Π. Καλαμαράς, Ελευθεριακή Κουλτούρα,
Αθήνα 2003</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Agamben, Giorgio, Metropolis,
αντιεξουσιαστική επιθεώρηση «Black Out στο
κοινωνικό εργοστάσιο», τεύχος 09,
Θεσσαλονίκη Μάιος 2007</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Agamben, Giorgio, Homo sacer. Κυρίαρχη
εξουσία και γυμνή ζωή, μτφρ. Π. Τσιαμούρας,
Scripta, Αθήνα 2005</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Bauman, Zygmunt, Ρευστή αγάπη.
Για την ευθραυστότητα των ανθρωπίνων
δεσμών, μτφρ. Γ. Καράμπελας, Εστία, Αθήνα
2006</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Benjamin, Walter, Για μια κριτική
της βίας, μτφρ. Λ. Μαρσιανός, Ελευθεριακή
Κουλτούρα, Αθήνα 2002</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Foucault, Michel, Ο Μεγάλος
Εγκλεισμός, μτφρ. Σ. Παντελάκης, Μαύρη
Λίστα, Αθήνα 1999</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Foucault, Michel, Για την
υπεράσπιση της κοινωνίας, μτφρ. Τ.
Δημητρούλια, Ψυχογιός, Αθήνα 2002</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Foucault, Michel, Επιτήρηση
και Τιμωρία. Η γέννηση της φυλακής, μτφρ.
Κ. Χατζηδήμου - Ι. Ράλλη, Ράππας, Αθήνα
1976</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Foucault, Michel, Βιοπολιτική
ασφάλεια και η γέννηση της αστυνομίας,
μτφρ. Χ. Λυντέρης, flesh machine-corps 1, Αθήνα
2007</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Green, Nancy L., Οι δρόμοι της
μετανάστευσης: σύγχρονες θεωρητικές
προσεγγίσεις, μτφρ. Δ. Παρσάνογλου,
Σαββάλας, Αθήνα 2004</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Hardt, Michael και Negri, Toni, Η
εργασία του Διόνυσου, μτφρ. Π. Καλαμαράς,
Ελευθεριακή Κουλτούρα, Αθήνα 2001</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Mezzadra, Sandro, Ούτε εδώ, ούτε
και πουθενά - Μετανάστευση/Μετακίνηση,
Κράτηση, Λιποταξία: Ένας Διάλογος
(επιλογή αποσπασμάτων), μτφρ. συνέλευση
no lager, Αθήνα Ιούνιος 2013</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Press, Daryl G., «Οι πόλεις
σαν πεδία μαχών: δυνατότητες, προβλήματα
και το μέλλον», στο Αδειάζοντας υπνοδωμάτια
με οπλοπολυβόλο: συλλογή σχεδίων για
την μετατροπή των πόλεων σε πεδία
στρατιωτικής δράσης, Λέσχη Κατασκόπων
του 21ου αιώνα, Αθήνα 2004</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Zizek, Slavoj, Καλωσορίσατε
στην έρημο του πραγματικού, μτφρ. Β.
Ιακώβου, Scripta, Αθήνα 2003</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Παπαϊωάννου, Ζωή,
Αστυνομικό δίκαιο: η λειτουργική
αρμοδιότητα του αστυνομικού προσωπικού
της ΕΛ.ΑΣ., Σάκκουλας, Αθήνα 2005</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">* Το κείμενο προϋπέθεσε
την πρώτη και τη δεύτερη και ενσωμάτωσε
την τρίτη από τις ακόλουθες κινηματικές
εργασίες:</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Έργω(ν) Εξύβριση, Κέντρα
κράτησης μεταναστών: τεχνικές εγκλεισμού
και υποκειμενοποίηση, Αθήνα Φεβρουάριος
2008.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ομάδα ενάντια στον
εθνικισμό (κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ),
«Ένας είναι ο εχθρός...»: έθνος,
αντιμπεριαλισμός και ανταγωνιστικό
κίνημα, Θεσσαλονίκη Μάιος 2007.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Έργω(ν) Εξύβριση,
Αστυνομία και κατάσταση εξαίρεσης,
αδημοσίευτο κείμενο, Αθήνα Φεβρουάριος
2009.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Παλιότερα σχετικά
κείμενα:</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1466844"><span style="text-decoration: none;">Η
στρατηγική της έντασης ως τεχνική
διακυβέρνησης</span></a></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1486191"><span style="text-decoration: none;">Ο
«πόλεμος κατά του εγκλήματος» ως τεχνική
αστυνομικοστρατιωτικής διακυβέρνησης</span></a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-52954165575021618452013-12-03T10:40:00.000+02:002013-12-03T10:40:19.129+02:00Αλληλέγγυα οικονομία, δημιουργικές αντιστάσεις, άμεση δημοκρατία - Για μια προεικονιστική realpolitik<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoLC31racgJFRr4vVwm0jOrfN3lZZP0jVCroEH7UhLddNzSarnLbGUYquoe2GnhRQybhZBmRGz6kcWfcqGMqiJIRc0SemJrygPEaJQ7BlDdikICvPituvOuue32zrXqdqVyTOBIr7jO9Hk/s1600/resistance+art.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoLC31racgJFRr4vVwm0jOrfN3lZZP0jVCroEH7UhLddNzSarnLbGUYquoe2GnhRQybhZBmRGz6kcWfcqGMqiJIRc0SemJrygPEaJQ7BlDdikICvPituvOuue32zrXqdqVyTOBIr7jO9Hk/s1600/resistance+art.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="font-style: normal; margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μια συζήτηση
του Πολύκαρπου Γεωργιάδη με τον Ορέστη
Βαρκαρόλη, με αφορμή την έκδοση του
βιβλίου του τελευταίου: Δημιουργικές
αντιστάσεις και αντεξουσία</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Π.Γ.: Ο όρος Αλληλέγγυα
Οικονομία ακούγεται ως σχήμα οξύμωρο
και ξενίζει πολλούς από εμάς. Μπορούν
οι δομές της αλληλέγγυας οικονομίας να
αποτελέσουν το πρόπλασμα για μια αταξική
κοινωνία ή μήπως είναι νομοτελειακά
καταδικασμένες να αφομοιωθούν και να
απολέσουν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά
τους, μέσα στον ωκεανό της καπιταλιστικής
οικονομίας, της λογικής του κέρδους,
του ελεύθερου ανταγωνισμού και του
(αντι)κοινωνικού δαρβινισμού;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο.Β.: Πράγματι, το πεδίο
της οικονομίας φάνταζε και ακόμα φαντάζει
για τους περισσότερους που συμμετέχουν
στο κίνημα ως αποκλειστική περιοχή του
εχθρού. Ένα πεδίο στο οποίο όχι μόνο δεν
είναι ωφέλιμο να παρέμβουμε (για την
αναίρεσή του), αλλά το οποίο πρέπει να
ξεπεράσουμε ή να υπερβούμε με βάση, μια
μάλλον εξτρεμιστική παρά ριζοσπαστική,
κριτική του υπάρχοντος που στην προέκτασή
της φτάνει να (ανα)ζητά αφελώς ακόμα και
την κατάργηση της κοινωνίας. Λες και το
ξεπέρασμα της εμπορευματικής μορφής
της πατάτας προϋποθέτει την κατάργηση
της πατάτας[1] και η κατάργηση της μισθωτής
εργασίας την κατάργηση της εργασίας
γενικά[2]!</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span>
<br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Για πολύ καιρό κρατήσαμε
τα μάτια μας κλειστά μπροστά στις
ποικιλόμορφες μη-καπιταλιστικές
οικονομικές πραγματικότητες που
λειτουργούν εντός του καπιταλισμού και
το κάναμε σε τέτοιο βαθμό που ο
προταγματικός λόγος μας έμενε σε μια
γενικόλογη αοριστολογία. Η αιτία; Είτε
γιατί εγκλωβιστήκαμε σε ένα βολονταριστικό
άλμα στην απόπειρα για συνολικοποίηση
της πρακτικής κριτικής μας, είτε γιατί
παγιδευτήκαμε σε μια παγιωμένη/δογματική
θέαση της ουτοπίας, που αντί να εμψυχώνει
μια δραστηριότητα και να την καθοδηγεί
με βάση μια ριζοσπαστική κριτική του
παρόντος, μας ακρωτηρίαζε την εκτίμηση
απέναντι σε κάθε δράση που δεν μπορούσε
να ταυτιστεί με το δέον της.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο όρος αλληλέγγυα
οικονομία χρησιμοποιήθηκε για να
καταδείξει ότι μπορούμε να αναπτύξουμε
στο σήμερα «οικονομικά» εγχειρήματα,
ανταγωνιστικά στον καπιταλισμό και την
αυτονόμηση της οικονομικής ζωής, με
ορίζοντα τις αυτόνομες μετακαπιταλιστικές
κοινότητες «όπου η οικονομία θα έχει
ξαναμπεί στη θέση της, δηλαδή θα έχει
γίνει ένα απλό μέσο του ανθρώπινου βίου,
και όχι ύστατος σκοπός»[3]. Επίσης, η
διαδικασία του πειραματισμού σε μια
προεικονιστική realpolitik μας επιτρέπει να
αναπτύξουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια το
περίγραμμα των θεσμών και της λειτουργίας
τους στο πλαίσιο μιας ελευθεριακής
κοινωνίας και άρα να διαμορφώσουμε τους
όρους για το πέρασμα από την μαχητική
αντιπολίτευση στην αμφισβήτηση της
ηγεμονίας του κυρίαρχου υποδείγματος.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ωστόσο, τα εγχειρήματα
αλληλέγγυας οικονομίας που επιδιώκουν
να πειραματιστούν στη δημιουργία θεσμών
μιας πιο επιθυμητής κοινωνίας, το κάνουν
μέσα στο κέλυφος της παλιάς και ως εκ
τούτου δεν πρόκειται για ειδυλλιακές
παραστάσεις της «άλλης» κοινωνίας, αλλά
για παραδείγματα αγώνα που θέλουν να
συμβάλλουν στην επίτευξή της. Τα όρια
και οι αντιφάσεις που συναντούν
προϋποθέτουν ριζικές αλλαγές ταυτόχρονα
στην πολιτική και στην οικονομική
οργάνωση της κοινωνίας. Εγχειρήματα τα
οποία οφείλουμε να τα βλέπουμε ως ανοιχτά
στοιχήματα –που έχουν αξία από μόνα
τους– σε αγώνες που η τελική τους
(κοινωνική) κρίση θα γίνει στο μέλλον.
Εάν δηλαδή αποτέλεσαν τις πρώτες σταγόνες
μιας ελευθεριακής καταιγίδας ή απλές
σταγόνες στον ωκεανό της καπιταλιστικής
οικονομίας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σε κάθε περίπτωση, ο
κίνδυνος της απονοηματοδότησης των
εγχειρημάτων αλληλέγγυας οικονομίας
από το «σύστημα», ειδικά στην παρούσα
συγκυρία, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος.
Και σίγουρα όχι μεγαλύτερος από τον
κίνδυνο η πολιτική συμμετοχή κάποιου
στο κίνημα να αποτελεί μέρος μιας
lifestyle-υποκουλτούρας. Πιο σημαντικός
είναι ο κίνδυνος να βρουν τα όρια τους
εξαιτίας λαθών/παραλείψεων/αστοχιών
των ίδιων των συμμετεχόντων σε αυτά[4]
ή να καταδικαστούν –από την κοινωνική
αδράνεια– στο να αποτελέσουν «εξωτικές»
εξαιρέσεις παρά να κατασταλούν από τον
εχθρό.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η λογική των δημιουργικών
αντιστάσεων είναι να λειτουργήσουν ως
ορμητήρια απελευθέρωσης και όχι ως
νησίδες ελευθερίας. Ωστόσο υπάρχει και
η ετερογονία σκοπών, η απόσταση ανάμεσα
στη θέληση και στο αποτέλεσμα των πράξεών
μας. Με τα λόγια του Σαίξπηρ: «η βούληση
είναι άπειρη, η εκτέλεσή της όμως υπακούει
σε όρια. Η επιθυμία είναι απεριόριστη,
η πραγμάτωσή της όμως υπόκειται σε
περιορισμούς». Πώς μπορούν οι θεσμοί
Αντεξουσίας να αποφύγουν τις σειρήνες
του βολέματος σε μια αυτοαναφορική
λογική νησίδας ελευθερίας; Έχουν
αναπτυχθεί οι δικλίδες ασφαλείας ώστε
να αποφευχθεί στην πράξη η ενσωμάτωση
της Δημιουργικής Αντίστασης στις
υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Με τον όρο Δημιουργικές
Αντιστάσεις δεν αναφερόμαστε γενικώς
και αορίστως σε ευφάνταστους τρόπους
διαμαρτυρίας ή αποκλειστικά σε εγχειρήματα
αλληλέγγυας οικονομίας. Αναφερόμαστε
συγκεκριμένα σε έναν ιδιαίτερο τύπο
κοινωνικοπολιτικής δράσης που από τη
μία ενδιαφέρεται για μιαν ορθή κατανόηση
της δομής του υπό εξέταση ζητήματος/προβλήματος
και της τρέχουσας συγκυρίας και από την
άλλη δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες
για τους ανθρώπους ώστε να επιλέξουν
μια πιο αυτόνομη ζωή. Είναι τα ενδιάμεσα
όχι-αιτήματα/προγράμματα, αλλά έμπρακτα
παραδείγματα που προσπαθούν να γεφυρώσουν
το χάσμα του καθημερινού αγώνα με τον
ελευθεριακό σοσιαλισμό σύμφωνα με το
μότο: «Χτίζοντας, θα γκρεμίσουμε».</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δημιουργική αντίσταση
μπορεί να είναι τόσο μια κολεκτίβα
εργασίας όσο και ένα σωματείο βάσης,
αλλά κανείς και τίποτα δεν μπορεί να
εγγυηθεί την απρόσκοπτη
εποικοδομητική-κινηματικά λειτουργία
τους. Εναπόκειται κάθε φορά στα μέλη
τους και τον κοινωνικό περίγυρό τους
το πόσο ψηλά θα σηκώσουν τον πήχη και
θα ξεφύγουν από παράγοντες που μπορούν
να περιορίσουν τη μετασχηματιστική
δυναμική των εγχειρημάτων, όπως
αυτοαναφορικότητα, αριστερισμός,
ακτιβισμός, αναχωρητισμός, μαξιμαλισμός,
ελιτισμός, μικροαστισμός, εθνικισμός,
εργατισμός, δημοκρατισμός, συντεχνιασμός,
αποσπασματικότητα, σεχταρισμός και
πάει λέγοντας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αν η μετασχηματιστική
δυναμική χαθεί, τότε πολύ απλά δε μιλάμε
για δημιουργική αντίσταση. Υπάρχουν,
ωστόσο, μια σειρά από χαρακτηριστικά
που μπορούν να λειτουργήσουν ως ανιχνευτές
γόνιμης λειτουργίας, όπως: συνάφεια
μέσων-σκοπών, ασυμμετρία στην αντιπαράθεση
με την καθεστηκυία τάξη, συνεχής
επαγρύπνηση, κριτικός αναστοχασμός,
προσοχή στις λεπτομέρειες, συνεύρεση
και συμπόρευση με αντίστοιχα εγχειρήματα
στην προσπάθεια για την αλλαγή
παραδείγματος.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τέλος, δε θα πρέπει να
πέφτουμε σε μια μηχανιστική-ντετερμινιστική
παγίδα αέναης επανάληψης της ιστορίας
του στυλ «Απέτυχε κάτι μια φορά; Θα
αποτυγχάνει πάντα» και να μη ξεχνάμε
ότι και μέσα από τις αποτυχίες των
ποικίλων εγχειρημάτων των αγωνιζομένων
ανθρώπων μπορούμε να αντλήσουμε ένα
σωρό χρήσιμα συμπεράσματα-στοιχεία για
τις επόμενες μας απόπειρες.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Τα τελευταία χρόνια
υπάρχει ένα αυξημένο ενδιαφέρον για το
πρόταγμα της Άμεσης Δημοκρατίας. Αρκετές
φορές ο εξουσιαστικός «κομμουνισμός»
(που επιμένει να προσκυνά το φάντασμα
του συγκεντρωτισμού και του κεντρικού
σχεδιασμού) απαξιώνει το αμεσοδημοκρατικό
πρόταγμα. Κομμάτια, όμως, της συστημικής
Αριστεράς, μέχρι και εθνικιστές ακόμα,
επικαλούνται με οπορτουνιστικό τρόπο
την Άμεση Δημοκρατία. Πώς μπορούμε να
εντάξουμε την Άμεση Δημοκρατία στο
ελευθεριακό πρόταγμα; Εν τέλει, έχει
νόημα η ύπαρξη ενός αμεσοδημοκρατικού
πολιτικού εποικοδομήματος εντός μιας
εκμεταλλευτικής/ταξικής κοινωνίας
(όπως π.χ. στην αρχαία Αθήνα);</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το πρόσφατο ενδιαφέρον
για την Άμεση Δημοκρατία θα μπορούσαμε
να πούμε ότι προέκυψε κυρίως ως μερική
κριτική του αυταρχισμού (του κράτους)
ή της πάσης φύσεως γραφειοκρατίας
(συνδικάτα, κόμματα) που λειτουργεί
αποκομμένη από τη βάση και λιγότερο ως
ζήτημα αντεξουσίας[5]. Υπό μια τέτοια-μερική
οπτική γωνία μη-αντιπροσώπευσης, μπορεί
να γίνει κατανοητή και η επίκλησή του
από πλευράς αριστεράς για μια κυβέρνηση
που ακούει το λαό ή από φασιστικές
οργανώσεις που θέλουν να φύγουν οι
αλήτες, προδότες, πολιτικοί.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αν όμως δεν επιθυμούμε
να αρκεστούμε σε μια δημοκρατία του
κεφαλαίου (που ορθά απαξιώνεται από την
κλασσική αριστερά), αλλά προσεγγίζουμε
την άμεση δημοκρατία υπό μια ελευθεριακή
σκοπιά (δηλαδή μιας σκοπιά που στρέφεται
ενάντια τόσο στην κυριαρχία όσο και
στην εκμετάλλευση), τότε πρέπει να
κάνουμε σαφές ότι μιλάμε για οριζοντιότητα.
Οριζοντιότητα τόσο σε πολιτικό (ποιος/πώς
αποφασίζει) όσο και λειτουργικό-οικονομικό
επίπεδο.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η άμεση δημοκρατία
τότε, ως διακριτή μορφή δημοκρατίας,
δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αλλαγές στην
οικονομική λειτουργία της κοινωνίας,
δηλαδή χωρίς να συνοδεύεται από την
κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και
την γενικευμένη αυτοδιαχείριση. Δεν
περιλαμβάνει απλά και την οικονομική
δημοκρατία, αλλά την προϋποθέτει. Δεν
πρέπει να επεκταθεί ο δημοκρατικός
πολιτικός έλεγχος στην οικονομία, αλλά
η δημοκρατία να είναι αδιαχώριστα
οικονομική και πολιτική. Δεν πρόκειται
για μια στενά πολιτειακή δομή που μένει
να εγκαθιδρυθεί, αλλά μια στάση απέναντι
στα κοινά και την κοινότητα την οποία
μπορούμε να την υιοθετούμε και αξίζει
να την προωθούμε στο εδώ και τώρα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Συνήθως ο κομμουνισμός
ταυτίζεται με την κοινωνικοποίηση των
μέσων παραγωγής της υλικής ζωής. Αρκεί
όμως αυτό; Για παράδειγμα, η άμεση
δημοκρατία μπορεί να θεωρηθεί ως
κομμουνισμός στην πηγή λήψης αποφάσεων.
Η εξουσία διαλύεται μέσω της εξισωτικής
διάχυσής της. Η εξουσία που ανήκει σε
όλους, δεν ανήκει σε κανέναν. Αντιστρέφοντας
το προηγούμενο ερώτημα: έχει νόημα η
ύπαρξη μια κομμουνιστικής παραγωγικής
βάσης χωρίς την ύπαρξη ενός αμεσοδημοκρατικού
πολιτικού εποικοδομήματος;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αν η δημοκρατία με
τάξεις είναι μια σοσιαλιστική φάρσα,
έτσι και ο κομμουνισμός χωρίς πολιτική
οργάνωση είναι μια φαντασιοπληξία. Με
το επίθετο κομμουνιστική δεν περιγράφουμε
μια κοινωνία όπου επικρατεί απόλυτη
κοινωνική γαλήνη και τα πάντα γίνονται
αυθορμήτως αρμονικά, αλλά μιλάμε για
μια οργανωμένη κοινωνία με συντεταγμένους
τρόπους λειτουργίας που επιδιώκει να
καταπολεμά την κυριαρχία σε όλες τις
τις εκφάνσεις μέσα από την καλλιέργεια
εκείνων των συνθηκών-προϋποθέσεων-θεσμών
που υποβοηθούν την ελευθεριακή της
λειτουργία. Ή με άλλα λόγια, «η ελευθερία
δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν μια απλή
απουσία της εξουσίας, αλλά ως μια
συγκεκριμένη οργάνωση των σχέσεων
εξουσίας, ώστε να επιτευχθούν συγκεκριμένοι
σκοποί»[6]. Αναφερόμαστε συνεπώς σε ένα
πολύπλοκο έργο με μεγάλη διάρκεια όπου
η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής
και η εξισωτική οργάνωση δεν αποτελούν
παρά μόνο βασικές του πράξεις.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η λεγόμενη στρατηγική
της Εξόδου συνήθως αντιμετωπίζει τον
κρατικό μηχανισμό ως ένα απλό εμπόδιο
που αρκεί να το ξεπεράσουμε μέσα από τη
δημιουργία αντιθεσμών για να το
καταστήσουμε άχρηστο (λογική που
παραδόξως ομοιάζει με τον στιρνερισμό!).
Για παράδειγμα, ο Τζέιμς Χέροντ υποστηρίζει
πως ο καπιταλισμός μπορεί να καταστραφεί
χωρίς μια πολεμική κίνηση, αλλά με το
«ξεγύμνωμά του»: «οι καπιταλιστικές
δομές […] δεν κατακτώνται· απορρίπτονται».
Η λογική αυτή τείνει να αγνοεί την
αφομοιωτική ή κατασταλτική δυναμική
που αναπτύσσει το κεφάλαιο και το κράτος
του. Εν τέλει, μπορεί να κατακτηθεί ο
στόχος της αταξικής κοινωνίας δίχως να
καταφύγουν οι καταπιεσμένοι στην υλική
βία; Μπορεί να αναπτυχθεί μια θεωρία
και πρακτική της δημιουργικής αντίστασης,
δίχως μια αντίστοιχη ανάπτυξη μιας
θεωρίας και πρακτικής της επαναστατικής
βίας;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η στρατηγική της εξόδου,
της απεμπλοκής από τις σχέσεις κυριαρχίας,
βασίζεται στην αναγνώριση ότι όσο
ολοκληρωτικό και αν είναι ένα σύστημα
ποτέ δεν μπορεί να πετύχει τη φιλοδοξία
του –πάντα θα υπάρχουν τρύπες, περιθώρια
και ρωγμές ελευθερίας πλάι στην
(αναγκαστική ως ένα βαθμό) αναπαραγωγή
της καταπίεσης και την εθελοδουλία.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Χωρίς να πέφτει στην
παγίδα του στημένου κάδρου της υιοθέτησης
ή μη της χρήσης βίας[7], δεν υιοθετεί την
απλοϊκή άποψη ότι η κοινωνία είναι εκ
φύσεως καλή, αλλά τη διαφθείρει το κράτος
και το κεφάλαιο που εφόσον εκδιωχθούν
δια της βίας/επανάστασης ο κόσμος θα
αυτορρυθμιστεί με γαλήνη, αρμονία και
προδέρμ. Δεν ταυτίζει δηλαδή την
επανάσταση με την έφοδο στα χειμερινά
ανάκτορα ή μια σειρά μαχών που η νικηφόρα
διεξαγωγή τους αρκεί για να εξοβελιστεί
οριστικά στο παρελθόν η καταπίεση. Η
επανάσταση δεν είναι απλώς/απλός πόλεμος
και στον κοινωνικό πόλεμο δεν είναι
μόνο τα όπλα που μετράνε. Πρώτα θα πρέπει
να καλλιεργηθεί η ταξική συνείδηση, οι
μεγάλες «μάζες» να θέλουν μια άλλη
κοινωνία και να βλέπουν συγκεκριμένα
πράγματα (καταπίεση, εκμετάλλευση,
ιδιώτευση) σαν εμπόδια στο να το επιτύχουν.
Πρέπει να ξεκινήσουμε πρώτα από τους
ανθρώπους σε πρώτο πρόσωπο, τις επιθυμίες,
τις ανάγκες και τις αφηγήσεις τους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δεδομένης λοιπόν της
παρούσας πολιτικής ηγεμονίας του εχθρού
στις μάζες και της υπεροπλίας του στο
στρατιωτικό σκέλος, πρέπει να βρούμε
τον τρόπο με τον οποίο θα του επιτεθούμε
χωρίς να πέσουν πολλές «πιστολιές»[8].
Πρέπει να επιλέξουμε εκείνα τα πεδία
αντιπαράθεσης και εκείνα τα σημεία όπου
θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε πλεονέκτημα
έναντι του αντιπάλου. Και αυτά μπορούν
να αναζητηθούν κυρίως στη μεγάλη μας
δυνητικά δύναμη να μπορούμε χωρίς το
κεφάλαιο, ενώ αυτό δεν μπορεί χωρίς
εμάς. Μια τέτοια αναζήτηση, σε καμία
περίπτωση δε συνιστά αγνόηση της δύναμης
του κυρίαρχου λόγω κοντοφθαλμίας, αλλά
τακτική μανούβρα που προκύπτει από την
αξιολόγηση των δύο στρατοπέδων και του
ευρύτερου περιβάλλοντος.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μέσω μιας τέτοιας
ανάγνωσης για το (δυσχερές)
περιβάλλον/συσχετισμό πρέπει να
κατανοηθεί η μετατόπιση του πρωταρχικού
ενδιαφέροντος από το μάκρο-επίπεδο της
Κατάληψης της (Αντι)εξουσίας[9] (το
σημαιάκι στο οχυρό του εχθρού) στο έδαφος
των εμπειριών της καθημερινής ζωής· τη
«μάχη» για το κέρδισμα της καρδιάς και
του νου όσων περισσότερων συνειδητών
συμπορευτών, την κατάκτηση της ικανότητας
να ζούμε χωρίς να δουλεύουμε με όρους
μισθωτής εργασίας ή αγοράζοντας προϊόντα
που παρήχθησαν με αυτόν τον τρόπο μέσω
της συνεργατικής παραγωγής αγαθών.
Ωστόσο, με βάση τη ρητή στόχευση σχετικά
με το ξεπέρασμα του καπιταλισμού και
του κράτους του, η αναγκαιότητα κατάληψης
των μέσων παραγωγής και η υπεράσπιση
των «απελευθερωμένων χώρων» δεν μπορεί
παρά να παραμένει μια βασική παράμετρος
που υπερβαίνει τις παρούσες δυνατότητές
του μη-βίαιου, σημειωτικού (ανταρτο)πόλεμου
θέσεων[10] και των απέλπιδων τεροριστικών
επιθέσεων. Αν επομένως αποπειραθούμε
να μιλήσουμε για επαναστατική βία –και
όχι ένα θεαματικό υποκατάστατό της–
σίγουρα μιλάμε για ενεργή εμπλοκή
εκατομμυρίων ανθρώπων στη δράση και
την υποστήριξή της. Μιλάμε για μια βία
αναρχικής ηθικής α λα Μαλατέστα[11], που
ναι μεν εμπεριέχει μια μηδενιστική
λύσσα, λειτουργεί όμως εργαλειακά και
όχι αυτάρεσκα κατόπιν εύστοχης εκτίμησης
της στιγμής α λα Λένιν με μια Τροτσκιστική
στρατιωτική μακρο-οπτική[12] με εσωτερικές
όμως διαδικασίες τύπου Ταξιαρχίας
Ντουρρούτι που οι φορείς της, α λα
Ζαπατίστας[13], δεν έχουν λόγο να
παρεμβαίνουν ως τέτοιοι στις αυτόνομες
πολιτικές δομές των κοινοτήτων αγώνα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Ποια είναι η διαλεκτική
σχέση που θα μπορούσαν να έχουν οι
προεικονιστικές αντιδομές με την αντιβία
που ήδη εκφράζεται από τους καταπιεσμένους,
με την εντυπωσιακή πύκνωση τα τελευταία
χρόνια των αστεακών ή εργατικών ταραχών,
των λαϊκών εξεγέρσεων (βλέπε τους
τελευταίους μήνες, Τουρκία, Αίγυπτο,
Νότια Αφρική, Βραζιλία, Χιλή, Ουκρανία,
Σουηδία);</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η σχεδόν αντιπολιτική
κραυγή που εκφράζεται μέσω των ταραχών
των τελευταίων ετών χαρακτηρίζεται από
μια (παραλυτική) έλλειψη σε σχέση με το
τι θα όφειλε να αντικαταστήσει το
σημερινό status quo. Κάτι που αναπόφευκτα
οδηγεί σε δεύτερο χρόνο στην
προληπτική-κομφορμιστική καταστολή
της αντίστασης και στο γρήγορο ξεθώριασμα
της εκ-στατικής εξεγερσιακής εμπειρίας
που δεν αφήνει απτά σημάδια βελτίωσης
στην καθημερινότητα των ανθρώπων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Επομένως, προπαρασκευαστικός
ρόλος των δημιουργικών αντιστάσεων
(όπως και όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων)
είναι με «δουλειά μυρμηγκιού» να σπάσουν
τα τούβλα της πολιτικής σύγχυσης-απογοήτευσης
και της απουσίας αντιπροτάσεων
γονιμοποιώντας το άγονο περιβάλλον με
την προσδοκία της μετάβασης. Μέσω της
προωθημένης ανίχνευσης του κόσμου που
δεν είναι ακόμη εδώ, να υποβοηθήσουν να
αναπτυχθεί κοινωνικά εκείνη η νοοτροπία
αγώνα της οποίας οι πιο προωθημένες
ενέργειες δεν θα είναι (απλά) οι πυρπολήσεις
τραπεζών, αλλά οι καταλήψεις των μέσων
παραγωγής και η δημιουργία εργατικών
συμβουλίων. Η ουσιαστική και στο έπακρο
πραγμάτωση εκείνων των χαρακτηριστικών
που συναντάμε στις σημερινές δημιουργικές
αντιστάσεις μόνο σε εμβρυακή μορφή.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Σε λίγους μήνες
συμπληρώνονται 20 χρόνια από την εξέγερση
των Ζαπατίστας. Διατηρεί η ζαπατιστική
εξέγερση την επικαιρότητά της και ποιο
είναι το σημερινό της νόημα για εμάς
στον δυτικό κόσμο;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">20 χρόνια μετά την
εξέγερση στο νοτιοανατολικό Μεξικό, οι
εξεγερμένες ιθαγενικές κοινότητες των
ζαπατίστας έχουν δημιουργήσει έναν
χώρο, μια κοινωνία όπου η άμεση δημοκρατία
είναι μια πραγματικότητα που παλεύεται
και κατακτιέται καθημερινά από χιλιάδες
ανθρώπους που χτίζουν την αυτονομία
τους απέναντι σε μια εξουσία από την
οποία δεν διεκδικούν και δεν δέχονται
τίποτα και την οποία δεν αναγνωρίζουν.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">«Κανένα μοντέλο δεν
προσφέρουμε» λένε οι ζαπατίστας. «Καθένας
πρέπει να επινοήσει το δικό του μοντέλο
στον τόπο του, στη γειτονιά του, στην
πόλη του, στη χώρα του. Και αυτό θα είναι
η καλύτερη αλληλεγγύη για μας». Πράγματι,
κανένα μοντέλο δεν μεταφέρεται. Όμως η
εμπειρία όσων αντιστέκονται συλλογικά,
όπως οι ζαπατίστας, είναι γνώση και
εμπειρία για όλους μας. Μπορούμε να
μαθαίνουμε. Και το πρώτο που έχουμε να
μάθουμε είναι ότι «μπορεί να γίνει και
αλλιώς».</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένα
–χρήσιμα για εμάς– χαρακτηριστικά
ενός μεγάλου εγχειρήματος/πειράματος.
Ενός αγώνα που:</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">χαρακτηρίζεται από
την σύμπνοια σκοπού και μέσων</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">αναδεικνύει τη
δυνατότητα της αυτοδιακυβέρνησης και
μάλιστα κάτω από δυσμενής συνθήκες και
συνεχείς πιέσεις,</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">επιμένει να επινοεί
από τα κάτω τους κατάλληλους θεσμούς
και πρακτικές με έμφαση στην υλικότητα,
στην αλλαγή της καθημερινότητας σε
όλες της τις εκφάνσεις (διατροφή, υγεία,
εκπαίδευση, διακυβέρνηση κ.λπ,) αντί να
μένει σε διακηρύξεις καλών προθέσεων,</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">τονίζει τη σημασία
της στράτευσης και της οργάνωσης
απαλλαγμένης όμως από τη φοβία για τα
λάθη ή την αναποτελεσματικότητα,
προκειμένου να επιδιωχθεί η μαθητεία
όσο το δυνατόν περισσότερων μελών της
κοινωνίας στη διαχείριση των συλλογικών
υποθέσεων,</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">προνοεί για τη
δημιουργία κατάλληλων δομών/μηχανισμών
που να μην επιτρέπουν την καταστροφική
δημιουργία χάσματος μεταξύ βάσης και
ηγεσίας,</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ανανεώνει τις
διαδικασίες και τις στρατηγικές του
με βάση τα μαθήματα του αγώνα,</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">αντιλαμβάνεται τον
εαυτό του ως μέρος ενός ευρύτερου αγώνα
που εξελίσσεται σε ολόκληρη την υφήλιο.</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Αναρχία, Κομμουνισμός,
Άμεση Δημοκρατία, Ριζοσπαστική Οικολογία,
Ατομικισμός (με την έννοια της πλέριας
ανάπτυξης της ανθρώπινης προσωπικότητας
και όχι με την τρέχουσα έννοια του
φιλοτομαρισμού). Οι λέξεις πολλές φορές
έχουν χρησιμοποιηθεί με ένα διαζευκτικό
ήτα να τις χωρίζει. Μήπως, όμως, ταιριάζει
περισσότερο το συμπλεκτικό και; Μήπως
είναι διαφορετικές λέξεις για να
περιγράψουν το ίδιο πρόταγμα; Μήπως
είναι έννοιες αλληλοσυμπληρούμενες
και όχι αλληλοαποκλειόμενες;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το σύγχρονο επαναστατικό
κίνημα έχει μια πολύ μεγάλη δεξαμενή
ιδεών, βιωμάτων από όπου μπορούμε να
αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα και
εργαλεία για τους σημερινούς αγώνες.
Χωρίς να έχει νόημα να συνενώσουμε
αναδρομικά τις διαφορετικές παραδόσεις
που έχουν πολλές φορές αναμετρηθεί
μεταξύ τους, υπάρχουν σαφώς μεγάλα
περιθώρια, ύστερα από την μελέτη τους
εντός του ιστορικού τους πλαισίου και
την κριτική κατανόησή τους, για μια πιο
γόνιμη σύνθεσή των αλληλοσυμπληρούμενων
πτυχών τους. Καθώς βαδίζουμε στη δεύτερη
δεκαετία του 21ου αιώνα, με τον όρο αναρχία
δεν αναφερόμαστε αορίστως σε μια απουσία
αρχής, αλλά σε έναν αγώνα των από τα κάτω
με στόχο ένα αμεσοδημοκρατικό πολίτευμα
που όχι μόνο προνοεί στο μέτρο του
εφικτού ώστε να μην καταπιέζονται τα
άτομα, αλλά αποπειράται να καλλιεργήσει
τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την
πληρέστερη έκφραση της ατομικότητάς
τους και προϋποθέτει την επαναξιολόγηση
των αναγκών μας ώστε η –κατά βάση–
κομμουνιστική οργάνωση της παραγωγής
και της κατανάλωσης να λαμβάνει χώρα
σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">----------------</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[1] Δες το <span style="text-decoration: none;"><a href="http://antisystemic.wordpress.com/2011/12/09/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7">Μια
κριτική της Κομμουνιστικοποίησης</a>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[2] Δες το <a href="http://pagkaki.org/labour-money"><span style="text-decoration: none;">Η
κριτική του Μαρξ στα σοσιαλιστικά
σχήματα εργασιακού χρήματος και ο μύθος
του προυντονικού χαρακτήρα του
συμβουλιακού κομμουνισμού</span></a> και
το <a href="http://antisystemic.wordpress.com/2013/06/14/%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C"><span style="text-decoration: none;">Ανάμεσα
στον ελευθεριακό σοσιαλισμό και τον
μυθικό κομμουνισμό</span></a>.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[3] Κορνήλιος Καστοριάδης,
<i>Η άνοδος της ασημαντότητας</i>.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[4] Δες το <a href="http://pagkaki.org/sites/pagkaki.org/files/oi%20sporoi%20fitrosan.pdf"><span style="text-decoration: none;">Οι
σπόροι φύτρωσαν. Κατάθεση εμπειρίας
από συμμετοχή σε εγχείρημα αλληλέγγυας
οικονομίας</span></a>.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[5] Η
από-τη-βάση-οικειοθελώς-οργανωμένη-θετικά
μη αυταρχική και μη καταπιεστική
διαχείριση της οικονομίας και της
εξουσίας.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[6] Anarchafairy, 2008, <a href="http://www.rebelnet.gr/files/sosc-489-final.gr.pdf"><span style="text-decoration: none;">Μετα-δομισμός,
και η Αναγέννηση ενός Αναρχικού
Υποστρώματος</span></a>.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[7] Η μη βία είναι ένα
βασικό ιδεολογικό όπλο μιας πολύ βίαιας
κυριαρχίας που το χρησιμοποιεί προκειμένου
να μας παθητικοποιήσει. Χρησιμοποιούν
τα ΜΜΕ κηρύττοντας τη μη βία. Είναι ένα
αποτελεσματικό όπλο επειδή όλοι θέλουμε
(αλλά δεν μας αφήνουν) να ζούμε σε έναν
κόσμο ειρηνικό χωρίς βία [...] Είμαστε
μπλεγμένοι στον κοινωνικό πόλεμο και
αυτή η κατάσταση θέτει όρια στο τι
μπορούμε να κάνουμε/πετύχουμε. Η ειρήνη
μπορεί να επιτευχθεί μόνο μετά την
καταστροφή του καπιταλισμού [...] Δε θα
καταφέρουμε ποτέ να οικοδομήσουμε μια
ζωή με ελευθερία χωρίς να αντιμετωπίσουμε
τους κυρίαρχους. <a href="http://www.jamesherod.info/?sec=book&id=1"><span style="text-decoration: none;">James
Herod, Getting Free. Creating an Association of Democratic Autonomous
Neighborhoods</span></a>, 2007.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[8] Στο σημείο αυτό
χρήσιμο είναι να παραδειγματιστούμε
από τη σαρωτική “μη-βίαιη” αντεπίθεση
του κεφαλαίου (στην απόπειρα απάντησης
του εργατικού κινήματος με την μονοπώληση
της εργατικής δύναμης στην μονοπώληση
των μέσων παραγωγής από το κεφάλαιο) με
το σπάσιμο της παραγωγής σε κομμάτια,
τη μεταφορά εργοστασίων και κεφαλαίου
σε χώρες και περιοχές με ευνοϊκές
συνθήκες για το κεφάλαιο κ.ό.κ.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[9] Με τον νεολογισμό
αυτό αναφερόμαστε τόσο στην αντίληψη
που θέλει το εργατικό κράτος να αποτελεί
προνομιακό τόπο για τον μετασχηματισμό
της κοινωνίας όσο και στη σύλληψη της
επανάστασης ως κοινωνικού μετασχηματισμού
που θα πραγματοποιηθεί με την καταστροφή
του κέντρου εξουσίας που εδράζεται στο
κράτος και την απελευθέρωση των αυτόνομων
τάσεων των ανθρώπων.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[10] Για μια εισαγωγή
στον πόλεμο θέσεων του Γκράμσι, δες το
<a href="http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2013/08/blog-post_23.html"><span style="text-decoration: none;">Ισχύς
και εξουσία. Επανεπινοώντας την
επανάσταση</span></a>.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[11] «Αναρχία σημαίνει
μη βία, μη κυριαρχία ανθρώπου σε άνθρωπο,
μη επιβολή βιαίως της βούλησης ενός η
περισσοτέρων στους υπόλοιπους. Είναι
μέσο της εναρμόνισης των συμφερόντων,
μέσω της εθελουσίας συνεργασίας, της
αγάπης, του σεβασμού, της αμοιβαίας
ανοχής, είναι μόνο με την πειθώ, το
παράδειγμα, τη μεταδοτικότητα και το
αμοιβαίο όφελος από την επιείκεια που
μπορεί και πρέπει να θριαμβεύσει η
αναρχία, δηλαδή μια κοινωνία αδελφών
ελευθέρως αλληλέγγυων, η οποία θα
εξασφαλίζει στους πάντες την μέγιστη
ελευθερία, τη μέγιστη ανάπτυξη, τη
μέγιστη δυνατή ευημερία. {…} Για να
ζήσουν δύο εν ειρήνει, πρέπει να το
θέλουν αμφότεροι· αν ένας από τους δύο
είναι ισχυρογνώμων και θέλει με τη βία
να επιβάλλει στον άλλο να δουλεύει για
λογαριασμό του και να τον υπηρετεί,
αυτός ο άλλος, αν θέλει να διατηρήσει
την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του και να
μην περιπέσει στην πλέον ταπεινή δουλεία,
παρόλη την αγάπη του για την ειρήνη και
ομόνοια, είναι υποχρεωμένος να αντισταθεί
στη δύναμη με όλα τα πρόσφορα μέσα»
Ερρίκο Μαλατέστα, <i>Αναρχία και βία</i>,
Pensiero e Volonta, 1924.</span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[12] <span style="text-decoration: none;"><a href="http://www.marxists.org/archive/trotsky/1919/military/ch08.htm">Guerrilla-ism
and the Regular Army</a>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">[13] <span style="text-decoration: none;"><a href="http://solidaridadzapatista.blogspot.gr/2008/07/blog-post_04.html">Συμβούλια
Καλής Διακυβέρνησης: η εδραίωση της
αυτονομίας</a>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="text-decoration: none;">Πηγή:
</span><a href="http://www.pagkaki.org/"><span style="text-decoration: none;"><b>Το
παγκάκι</b></span></a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-5465184223072090482013-12-02T10:53:00.000+02:002013-12-02T10:53:07.046+02:00Workfare: Καταστολή μέσω της ανάγκης για επιβίωση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI9dTiG6DcxQHW0GLzFb4g5xqv3unCVenzJ3FEK5_a3ZnbZwmzSJPYK2FGt4xOiwQioHEYZwsU_4m9ZKn7rUX9xia-yTjoMVADfsEFsF155AYXarcOY61G2yBhr5LgppxGfZ4Sb-Q5qtct/s1600/boycott_workfare_front.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI9dTiG6DcxQHW0GLzFb4g5xqv3unCVenzJ3FEK5_a3ZnbZwmzSJPYK2FGt4xOiwQioHEYZwsU_4m9ZKn7rUX9xia-yTjoMVADfsEFsF155AYXarcOY61G2yBhr5LgppxGfZ4Sb-Q5qtct/s1600/boycott_workfare_front.jpg" height="400" width="281" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Νέες μορφές εκμετάλλευσης
υιοθετούνται προκειμένου να χειραγωγηθούν
άνεργοι και εργαζόμενοι</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">της <b>Μαρίας Γερογιάννη</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η ανεργία που διαρκώς
αυξάνεται αποτελεί μιας πρώτης τάξης
ευκαιρία για την κυριαρχία προκειμένου
να αφανίσει και τις ελάχιστες κατακτήσεις
που έχουν πλέον απομείνει.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το workfare ή πιο απλά η
εργασιοθεραπεία με ελάχιστο χαρτζιλίκι,
υιοθετήθηκε από πέρυσι και στοχεύει
στην τεχνητή μείωση των ποσοστών ανεργίας
καθώς και στην απαλλαγή του κράτους από
τη χορήγηση επιδόματος στους χιλιάδες
ανέργους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η αρχή έγινε πριν ένα
χρόνο με τα προγράμματα κατάρτισης
επιδοτούμενων ή κατόχων κάρτας ανεργίας
του ΟΑΕΔ οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν για
ένα μήνα στη χρήση Η/Υ. Το κίνητρο για
τη συμμετοχή του ανέργου ήταν ποσό
πεντακοσίων ευρώ. Φυσικά κανείς δεν
τους είπε ότι για να πάρουν το συγκεκριμένο
ποσό έπρεπε να χάσουν το επίδομα ανεργίας
και να μηδενιστεί η κάρτα τους άρα να
διαγραφεί όλο το προηγούμενο διάστημα
που ήταν χωρίς εργασία.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στο πρόγραμμα αυτό
συμμετείχαν 30.000 άνεργοι οι οποίοι πήραν
τα πεντακόσια ευρώ με πολλούς μήνες
καθυστέρηση, ενώ άλλοι, όπως κατήγγειλαν
στη «Δράση», παρά λίγο να μην τα πάρουν
ποτέ γιατί οι υπεύθυνοι για την υλοποίηση
του προγράμματος έχασαν τα στοιχεία
τους ή έτσι ισχυρίστηκαν. Το ίδιο
πρόγραμμα έχει εξαγγελθεί και για φέτος.</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span>
<br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ένα άλλο τρικ αποτελούν
τα προγράμματα της λεγόμενης κοινωφελούς
εργασίας που ωφελεί μόνο τους επιτήδειους
οι οποίοι ήδη διατηρούσαν ή έσπευσαν
να στήσουν ΜΚΟ μέσω των οποίων απασχολούνται
άνεργοι για την κάλυψη των αναγκών του
δημοσίου.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ενδεικτικό της ποιότητας
του συνδικαλιστικού κατεστημένου είναι
μάλιστα το γεγονός ότι και η ΓΣΕΕ δήλωσε
ότι μετατρέπει το ΙΝΕ σε ΜΚΟ για να
επωφεληθούν οι κρατικοδίαιτοι
εργατοπατέρες και ημέτεροι.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Από το 2012 μέχρι τώρα
στο πρόγραμμα που είναι πεντάμηνης
διάρκειας συμμετείχαν περίπου 80.000
άνεργοι οι οποίοι εργάστηκαν για να
καλύψουν πάγιες ανάγκες νοσοκομείων,
δημοτικών υπηρεσιών κ.λπ., για 25 ευρώ
την ημέρα ή 625 ευρώ το μήνα. Οι ενοικιαζόμενοι
από τις ΜΚΟ άνεργοι και για λίγο
εργαζόμενοι πήραν το ποσό - δόλωμα με
μεγάλη καθυστέρηση και αφού σε πολλές
περιπτώσεις προχώρησαν σε κινητοποιήσεις.
Ανάλογο πρόγραμμα τίθεται σε εφαρμογή
από φέτος έως και το 2014 με κουτσουρεμένη
αμοιβή της τάξης των 19,6 ευρώ την ημέρα
ή 490 ευρώ το μήνα. Για τους νέους ανέργους
έως 25 ετών το περιστασιακό μεροκάματο
πέφτει στα 17,1 ευρώ και μειώνεται στα
427 ευρώ το μήνα. Έτσι, το δημόσιο εξοικονομεί
μισθούς και επιδόματα που θα έπρεπε να
καταβάλλει σε κανονικά εργαζόμενους,
ενώ κερδίζουν και οι ΜΚΟ. Η εφαρμογή
ανάλογου προγράμματος εξετάζεται,
άλλωστε, και από το υπουργείο Δικαιοσύνης
για την αποσυμφόρηση των φυλακών ως
εναλλακτική έκτιση ποινής με την παροχή
κοινωφελούς εργασίας από τους κρατούμενους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στις νέες μορφές
εκμετάλλευσης προστίθεται και το
πρόγραμμα εξάωρης πρακτικής άσκησης
για πέντε μήνες σε ιδιωτικές εταιρίες
νέων ανέργων έως 29 ετών.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι εταιρίες, για κάθε
άνεργο που προσλαμβάνουν, παίρνουν
2.700 ευρώ αν πρόκειται για πτυχιούχο ή
2.400 ευρώ για τους απόφοιτους λυκείου.
Δηλαδή, λαμβάνουν 400 ευρώ για την κατάρτιση
και 460 ευρώ για τη μηνιαία αμοιβή του
ανέργου, η οποία μειώνεται στα 400 ευρώ
εφόσον αυτός δεν έχει πτυχίο. Οι 35.000 που
θα απασχοληθούν τη διετία 2013-2014 θα
εισπράξουν την αμοιβή για την εργασία
τους άγνωστο μετά από πόσο διάστημα. Οι
επιχειρήσεις, εξάλλου, που θα προσλάβουν
τους ανέργους μετά τη λήξη του προγράμματος
θα πάρουν αυξημένη επιδότηση, ενώ οι
«τυχεροί» που θα συνεχίσουν να εργάζονται
θα υπογράφουν εξάμηνες ατομικές
συμβάσεις. Τους όρους του παιχνιδιού
λοιπόν θα τους κανονίζουν οι εργοδότες
που θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για
απόκτηση φτηνού ανθρώπινου δυναμικού.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στα παραπάνω προγράμματα,
την ασφάλιση των ανέργων αναλαμβάνει
ο ΟΑΕΔ που καλύπτει τα ένσημα μόνο για
ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά όχι
για σύνταξη ή καταβολή επιδόματος
ανεργίας στο μέλλον.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Ιδιότυπη μέθοδος
“σωφρονισμού”</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το workfare δεν είναι
εφεύρεση της κυριαρχίας στην Ελλάδα
της κρίσης, αλλά εφαρμόζεται εδώ και
πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, στη Μ. Βρετανία
και αλλού, ενώ οι μορφές εκμετάλλευσης
συνεχώς ανανεώνονται σε όφελος πάντα
των κρατούντων και των εργοδοτών.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η περιστασιακή απασχόληση
με αμοιβές ψίχουλα συμπληρώνει το παζλ
που συνθέτει ένα εργασιακό μοντέλο -
λάστιχο το οποίο περιλαμβάνει την
ενοικίαση εργαζομένων από ιδιώτες σε
άλλους ιδιώτες και την εργασία για λίγες
ώρες ή ημέρες το μήνα. Σε πολλές
περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται
να έχουν δελτίο παροχής υπηρεσιών,
δηλαδή εμφανίζονται ως ελεύθεροι
επαγγελματίες ή υπογράφουν συμβάσεις
που καλύπτουν τις ανάγκες του εργοδότη
και όχι τις δικές τους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η διάλυση του εργασιακού
πλαισίου με την εγκαθίδρυση καθεστώτος
πλήρους ανασφάλειας σε συνδυασμό με
την απειλή της ανεργίας λειτουργούν
σαν μοχλός πίεσης και καταστολής καθώς
οι επισφαλώς εργαζόμενοι δύσκολα
διεκδικούν βελτίωση των όρων της ζωής
τους και είναι πιο χειρίσιμοι για το
σύστημα εξουσίας. Ειδικά οι άνεργοι που
διαρκώς αυξάνονται χειραγωγούνται με
την καλλιέργεια της ελπίδας απασχόλησης
έστω και για ένα κομμάτι ψωμί και το
κράτος αποφεύγει ενοχλητικές κινητοποιήσεις
και φαινόμενα ανυπακοής στις επιταγές
του.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πρόκειται για μια
ιδιότυπη μέθοδο σωφρονισμού επικίνδυνων
κομματιών της κοινωνίας όπως οι νέοι
άνεργοι ή οι λιμοκτονούντες εργαζόμενοι
που εφαρμόζει η ολοκληρωτική δημοκρατία
για να διατηρηθεί το κλονισμένο σύστημα
εξουσίας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ωστόσο, το κυνήγι μιας
υποταγμένης επιβίωσης απέχει πολύ από
τη ζωή και αυτό το συνειδητοποιούν όλο
και περισσότερες κατηγορίες ανέργων ή
εργαζόμενων που σχεδιάζουν και στήνουν
το παρόν και το μέλλον τους παίρνοντας
την τύχη τους στα χέρια τους χωρίς
εκπροσώπους και φωτισμένες ηγεσίες.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Από το 12ο τεύχος
της εργατικής εφημερίδας Δράση</i></span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-25822060775865983142013-11-29T10:55:00.000+02:002013-11-29T12:43:48.064+02:00Και ξαφνικά ...αντιφασισμός!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5ftkMt6D4fOzgyeoCF-sDc3w9vEqSzHz6_EjkjN6wylMQR91qkuY9tb1LuL_i_YEByAMOq79bx54mYUcLDMs9tfU2uOJkjde2g6su5UUfMRqlpXDFWDyfO0GUJDkjOz-b8DN5InN60PCi/s1600/%CE%9B%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%82+%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AF.img927.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5ftkMt6D4fOzgyeoCF-sDc3w9vEqSzHz6_EjkjN6wylMQR91qkuY9tb1LuL_i_YEByAMOq79bx54mYUcLDMs9tfU2uOJkjde2g6su5UUfMRqlpXDFWDyfO0GUJDkjOz-b8DN5InN60PCi/s1600/%CE%9B%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%82+%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AF.img927.jpg" height="400" width="290" /></a></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); }P.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }P.cjk { font-family: "WenQuanYi Micro Hei"; font-size: 12pt; }P.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μετά από δύο
χρόνια κρατικής και μιντιακής προπαγάνδας,
μετά από χιλιόμετρα αναλύσεων για τα
"άκρα", μετά από δεκάδες πογκρόμ
εναντίον των μεταναστών, εκατοντάδες
ρατσιστικές επιθέσεις και στρατόπεδα
συγκέντρωσης, μετά από βασανισμούς
αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ και επιθέσεις σε
καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους,
μετά από εξαντλητικές διώξεις σε δεκάδες
αγωνιστές και αγωνίστριες, επιτέλους
έγινε αυτό που όλοι περιμέναμε. Το κράτος
αποκάλυψε το αντιναζιστικό του πρόσωπο.
Και βρωμάει φασισμό.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δεν ξέρουμε
αν ο δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν
αυτή που "ξεχείλισε το ποτήρι" και
ανάγκασε τον Σαμαρά και όλο τον ακροδεξιό
συρφετό που τον συντροφεύει να τραβήξει
τα γκέμια των συμμοριτοναζιστών. Δεν
ξέρουμε, και ακόμη είναι νωρίς να το
πούμε, που θα οδηγήσει αυτό το</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> "ανελέητο"
κυνήγι που έχει εξαπολύσει το κράτος
ενάντια στους "εξτρεμιστές" και
που θα το σταματήσει. Δεν ξέρουμε, αλλά
μπορούμε να φανταστούμε.</span></span><br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span>
</span></div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ξέρουμε όμως
ότι αυτή η κοινωνία στην οποία έχουμε
μεγαλώσει, δεν σκοτιζότανε να κρύψει
τα ρατσιστικά της συναισθήματα. Δεν
δίσταζε να εκμεταλλεύεται και να
βασανίζει μετανάστες εργάτες στα χωράφια
και στα εργοστάσια. Δεν δίσταζε να βιάζει
μετανάστριες στις τουαλέτες και να
περηφανεύεται για αυτό. Δεν δίσταζε να
ωρύεται στα τηλεπαράθυρα για να μην
σηκώσει ο «αλβανός» μαθητής τη σημαία
στην παρέλαση. Δεν δίστασε να πάρει
μέρος στο πανηγύρι των ολυμπιακών αγώνων
και να δει να θυσιάζονται στα έργα
εργασιακές κατακτήσεις χρόνων και
ανθρώπινες ζωές.</span></span>
<br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Εμείς που
μεγαλώσαμε στην Ελλάδα της ανάπτυξης
είδαμε το κεφάλαιο και τα αφεντικά να
ποδοπατούν ζωές στο όνομα του κέρδους.
Είδαμε μια κοινωνία αποχαυνωμένη, στη
συντριπτική της πλειοψηφία, να αδιαφορεί
όταν δεν συναινούσε σε αυτό. Είδαμε την
εργασία μας να υποτιμάται διαρκώς, για
να φθάσουμε σήμερα, μετά από τρία χρόνια
«κρίσης» να δουλεύουμε για ψίχουλα και
μήνες απλήρωτοι. Είδαμε, και το είδαμε
ξεκάθαρα τα τελευταία χρόνια, να
προμοτάρεται ο εθνικισμός και ο ναζισμός,
πότε ως «λύση» και πότε ως «άκρο», πότε
ως εχθρός και πότε ως ο ανέλπιστος
σύμμαχος.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Βλέπουμε
σήμερα, να αναπαράγεται ο εθνοκεντρικός
και πατριωτικός λόγος, γιατί και «ο
εθνικισμός δεν είναι κακός» στο όνομα
του «αντιναζισμού», ενώ ακούμε για
συνταγματικά τόξα και δημοκρατικές
συμμαχίες. Βλέπουμε το κεφάλαιο και το
κράτος να χτίζει το άλλοθί του, για ακόμα
μεγαλύτερη επίθεση, για ακόμη δυνατότερη
εδραίωση του φόβου, για την ακόμα πιο
εύκολη επέλαση του ολοκληρωτισμού.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τα βλέπουμε
όλα αυτά και δεν έχουμε αυταπάτες. Δεν
περιμένουμε τίποτα από ανίερες συμμαχίες
και από μεγαλόστομες εξαγγελίες. Ξέρουμε
καλά ότι το κράτος και το κεφάλαιο θα
εντείνουν την επίθεσή τους και δεν θα
προδώσουν τους "καλούς τους φίλους".
Θα τους είναι πάντα χρήσιμοι.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ξέρουμε ακόμη
ότι είμαστε ακόμη στην αρχή αυτής της
διαδρομής, και έχουμε πολλά να κάνουμε.
Δεν θα σταματήσουμε όμως, γιατί εδώ το
δίλημμα δεν είναι μνημόνιο-αντιμνημόνιο,
ύφεση-ανάπτυξη, αλλά ζωή ή θάνατος. Και
τη δική μας ζωή, τη ζωή που θέλουμε να
ζήσουμε, την φτιάχνουμε
στους δρόμους. Στους κοινωνικούς και
εργατικούς αγώνες. Εκεί χτυπάμε το
φασισμό, εκεί υπερασπιζόμαστε τη ζωή
μας.</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: right;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); }P.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }P.cjk { font-family: "WenQuanYi Micro Hei"; font-size: 12pt; }P.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }</style>
</div>
<div align="RIGHT" class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">της</span><b>
Φ.Κ.</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: right;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> </span></span><i><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Από το 12ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας Δράση</span></span> </i></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-34425309608014337142013-11-28T10:05:00.003+02:002013-11-28T10:05:50.600+02:00[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ] Πεζοδρόμιο και παρακράτος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi_3ocREQmp60-GFRaJAQj1L7kjhv34i2fnFt83a-3rDgwIyrlGsZ3jgFB0pDTAXCHWTpvtw7Bi6H65vXDs-zPleO_L8pNf4sZ44jMfM6GgSw8Fx4ciQhVF2O7mNX-oU2EXR7F03TPtBRk/s1600/41-14-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi_3ocREQmp60-GFRaJAQj1L7kjhv34i2fnFt83a-3rDgwIyrlGsZ3jgFB0pDTAXCHWTpvtw7Bi6H65vXDs-zPleO_L8pNf4sZ44jMfM6GgSw8Fx4ciQhVF2O7mNX-oU2EXR7F03TPtBRk/s1600/41-14-thumb-large.jpg" height="250" width="400" /></a></div>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Αντώνης
και Βαγγέλης φοβούνται το πεζοδρόμιο
επειδή λατρεύουν το παρακράτος</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">του <b>Γιώργου
Παπαχριστοδούλου</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όσοι νόμισαν ότι το
καθεστωτικό, κυβερνητικό θεώρημα των
δύο άκρων εγκαταλείφθηκε, γελάστηκαν.
Αποσύρθηκε προσωρινά – για χάρη της
μιντιακής διαχείρισης της πραγματικότητας.
Την επανέφερε, εμπλουτισμένη, ο Αντώνης
Σαμαράς στην κοινοβουλευτική συζήτηση
της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ (Κυριακη
10 Νοεμβριου 2013) εκστομίζοντας, δυο τρεις
φορές, τη λέξη «πεζοδρόμιο». Επιχείρησε
να ταυτίσει την αξιωματική αντιπολίτευση
με το πεζοδρόμιο και παράλληλα να την
προειδοποιήσει ότι «αυτά πλέον δεν θα
γίνουν ανεκτά». Δεν αναφερόμαστε προφανώς
στη χυδαία εκδοχή της λέξης, αλλά στην
ταύτισή της με τους ανυπότακτους και
ακηδεμόνευτους κοινωνικούς αγώνες,
όπως εκτυλιχτηκαν στην ελληνική ιστορία
τα τελευταία 50 χρόνια.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ιστορικά, καθιερώθηκε
στην ταραγμένη μεταμφυλιακά δεκαετία
του ’60, με τις διαδηλώσεις της νεολαίας
και αποκορύφωμα τα Ιουλιανά του 1965, όταν
η ακηδεμόνευτη λαϊκή αντίσταση ξήλωνε
κυριολεκτικά τα πεζοδρόμια της Σταδίου
και άλλων δρόμων της Αθήνας για να
αντισταθεί στην κρατική καταστολή.
Ζητώντας, εκτός από την εκδίωξη της
βασιλείας (πολιτειακό) και κάτι
περισσότερο: δημοκρατία. Σε μία απόπειρα
να πάψει η εσωτερίκευση της ήττας της
αριστεράς και να αντικατασταθεί με τη
σύγκρουση με το πολιτικό κατεστημένο.</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span>
<br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Φωτεινή αναλαμπή εκείνων
των γεγονότων οι συγκρούσεις των
οικοδόμων με την αστυνομία, Ιούλη του
’75, την πρώτη επέτειο της πτώσης της
επτάχρονης δικτατορίας. Για την ιστορία,
ο όρος έδωσε και τον τίτλο στο περιοδικό
το οποίο εξέδιδε ο Χρήστος Κωνσταντινίδης,
μια από τις σπουδαιότερες μορφές του
αναρχικού ρεύματος στη χώρα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Με τον δρόμο, τη διαδήλωση
που «ανάβει κι όλα γίνονται συνειδητά»,
θα πορευτεί η κοινωνική διαμαρτυρία
και τις επόμενες δεκαετίες με τον
εξεγερσιακό Δεκέμβρη του 2008 να αποτελεί
μία καλή εισαγωγή στην εποχή των
μητροπολιτικών εξεγέρσεων στην Ελλάδα.
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Με την χώρα στη τροχιά
των μνημονίων και της κατάλυσης κάθε
κοινοβουλευτικού προσχήματος από το
2010 κι έπειτα, το πεζοδρόμιο δηλώνει
παρών, έστω σπασμωδικά, έστω άνισα, έστω
κομψότερο: «θα μας πάρουν με τις πέτρες»
είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου, έστω κι
να φρόντιζε παράλληλα να θωρακίσει
ακόμη περισσότερο το κατασταλτικό
Κράτος. Τηρώντας την παράδοση και πιστός
στον πυρήνα της ακροδεξιάς στη χώρα, ο
Αντώνης Σαμαράς υπήρξε σαφέστερος (και
καλός μαθητής του Ε. Αβέρωφ, ενός εκ των
υπουργών των καραμανλικών κυβερνήσεων
που στοχοποιούσαν το πεζοδρόμιο και
εισήγαγαν τον όρο στο πολιτικό λεξιλόγιο):
«Φοβού το πεζοδρόμιο». Το φοβούνται ο
ίδιος και οι πολιτικές-οικονομικές ελίτ
που εκπροσωπεί επειδή λατρεύουν το
παρακράτους. Το φοβάται και ο Βαγγέλης
Βενιζέλος, ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, επειδή
λατρεύει να λειτουργεί παραθεσμικά
κρατώντας ευλαβικά στο συρτάρι του
στικάκια με λίστες πιθανών φοροφυγάδων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κι αφού ο πρωθυπουργός
αναφέρθηκε για μία ακόμη φορά στην
κατάληψη Villa Amalias για να την αποδώσει
στον ΣΥΡΙΖΑ, το μπαλάκι περνά στην
απέναντι όχθη: εάν η αξιωματική
αντιπολίτευση συνεχίσει να φοβάται και
να επιδεικνύει την ίδια παθητική στάση,
όπως συμβαίνει από τον περασμένο Δεκέμβρη
που η επιχείρηση «νόμος και τάξη» σε
βάρος εστιών κοινωνικής αντίστασης
βρίσκεται σε εξέλιξη υπό του κόντε
Δένδια, δεν αποκλείεται να δει τα εκλογικά
της ποσοστά να καθηλώνονται. Επειδή,
όπως θυμούνται καλά στην αξιωματική
αντιπολίτευση, το «πεζοδρόμιο» της
δεκαετίας του ’60 αναπτύχτηκε κόντρα
στην κυρίαρχη γραμμή της ΕΔΑ και της
υπόλοιπης αριστεράς, που επιδίωκαν ένα
συμβιβασμό με το μετεμφυλιακό καθεστώς.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είτε έτσι είτε αλλιώς
πάντως, το «πεζοδρόμιο», με την έννοια
της πολιτικής ανυπακοής, θα συνεχίσει
να υφίσταται από τη στιγμή που θριαμβεύουν
η ανισότητα και η αδικία.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πηγή:
<a href="http://xarmada.blogspot.gr/"><span style="text-decoration: none;"><b>xarmada.blogspot.gr</b></span></a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-60826003141438518832013-11-26T09:16:00.000+02:002013-11-26T09:16:11.042+02:00Το ασίγαστο πάθος της αναζήτησης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUdlSxgi19dczNxjDGsrDdDl1QRb7-K_U1oc3VGqoojZ7MCwFrHP20nspJ6riSZc61TfoBVJWV2Si7eNYYy3W-Hwc2dcb9SPqlk3YX2FRZ09S5kXIfvIL-Vg0eZ-pUyHA4jVD8-1a9NX-i/s1600/72221_411740725569346_728204406_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUdlSxgi19dczNxjDGsrDdDl1QRb7-K_U1oc3VGqoojZ7MCwFrHP20nspJ6riSZc61TfoBVJWV2Si7eNYYy3W-Hwc2dcb9SPqlk3YX2FRZ09S5kXIfvIL-Vg0eZ-pUyHA4jVD8-1a9NX-i/s1600/72221_411740725569346_728204406_n.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); }P.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }P.cjk { font-family: "WenQuanYi Micro Hei"; font-size: 12pt; }P.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><b>Με
αφορμή το θάνατο του </b></i><i><b>φιλόσοφου</b></i><i><b>
Κοστάντσο Πρέβε</b></i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">του
</span></span><span style="font-style: normal;"><b>Κώστα Χαριτάκη</b></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ήταν
δεκαετία του 1990, η δεκαετία της “έκλειψης
του κομμουνισμού”, όταν ο Κοστάντσο
Πρέβε αποφάσισε να αναμετρηθεί με τη
“μελαγχολία της κατάρρευσης” ανοίγοντας
τους ασκούς της αναζήτησης με μια ριζική
φιλοσοφική και πολιτική επανεκτίμηση
του μαρξισμού και του κομμουνιστικού
κινήματος. Άκρως τολμηρό εγχείρημα, αν
αναλογιστεί κανείς ότι κυρίαρχες στάσεις
της εποχής ήταν η συμφιλίωση με τον
επελαύνοντα καπιταλισμό και η υποταγή
στο “τέλος της ιστορίας”, αλλά και τα
απονενοημένα διαβήματα άμυνας με ακόμη
πιο δογματικό κλείσιμο στις “γραφές”
και πεισματώδη επιστροφή στις “παραδόσεις”.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αν και
μαρξιστής φιλόσοφος, δεν υπέκυψε στην
ευκολία τού να φορτώσει τα δεινά του
ιστορικού κομμουνισμού στην “κακή
εφαρμογή του μαρξισμού από τους
επιγόνους”, αλλά προσπάθησε να εντοπίσει
τις “γκρίζες ζώνες” μέσα στο ίδιο το
σώμα του μαρξισμού που επέτρεψαν (ή
εξέθρεψαν) τις συγκεκριμένες ιστορικές
πραγματώσεις του, τις αντιφάσεις, τα
προβλήματα και τα όρια της ίδιας της
μαρξικής θεωρίας, η υπέρβαση των οποίων
αποτελεί προϋπόθεση για τη σύγχρονη
επανεκκίνηση της χειραφετικής περιπέτειας.</span></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στο
κέντρο του προβλήματος ο Πρέβε τοποθετεί
το κόκκινο νήμα που συνδέει το κομμουνιστικό
πρόγραμμα του Μαρξ με τον μοντέρνο
μηδενισμό. Εννοώντας τον κομμουνισμό
ως μια κοινότητα βασισμένη στην αλήθεια
και τον μηδενισμό ως το φιλοσοφικό χώρο
μιας ταλάντευσης ανάμεσα στην αλήθεια
χωρίς κοινότητα και στην κοινότητα
χωρίς αλήθεια, θεωρεί ότι ο ιστορικός
κομμουνισμός κατέληξε να είναι μια
κοινότητα χωρίς αλήθεια, μια απατηλή
κοινότητα, που μπορεί να αναπαράγεται
μόνο αναπαράγοντας ψεύδη και αυταπάτες,
προορισμένη αργά ή γρήγορα για μια
θλιβερή διάλυση.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι
ρίζες αυτής της εξέλιξης βρίσκονται
κατά τον Πρέβε στην αποδοχή από τους
μαρξιστές μιας θετικιστικής και
εμπειρικιστικής έννοιας της επιστήμης,
προερχόμενης από την αγγλο-γαλλική
αστική παράδοση, και στην πεποίθησή
τους ότι μπορούσαν να “εξευγενίσουν”
τη διδασκαλία τους με τον τίτλο της
“επιστήμης”. Μα, όπως επισημαίνει ο
Πρέβε, “δεν υπάρχει μια δυνατότητα
επιστημονικής πρόβλεψης της ανθρώπινης
ικανότητας να εγκαθιδρύσει έναν κοινωνικό
δεσμό εναλλακτικό προς τον καπιταλισμό.
Αυτός ο εναλλακτικός και 'μελλοντικός'
κοινωνικός δεσμός δεν μπορεί να αποδειχτεί
επιστημονικά. Η απόδειξή του δεν μπορεί
να κάνει τίποτα άλλο παρά να οδηγήσει
σε μια ψευδο-επιστήμη”. Κι ακόμη: “Δεν
μπορούμε πράγματι να αποδείξουμε
επιστημονικά την ικανότητα της εργατικής
τάξης να δημιουργήσει ένα νέο κομμουνιστικό
δεσμό, και έτσι αυτή η ικανότητα
προϋποτίθεται μεταφυσικά... Αυτό, όμως,
είναι μόνο μια ψευδο-επιστήμη, δηλαδή
μια οιωνεί θρησκεία”.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το
δίπολο ψευδο-επιστήμης και οιωνεί-θρησκείας
βασίζεται σε τρεις προϋποθέσεις:</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">1. Η
αντίθεση ανάμεσα στις παραγωγικές
δυνάμεις και τις καπιταλιστικές
κοινωνικές παραγωγικές σχέσεις ακολουθεί
επιστημονικούς νόμους του τύπου των
“φυσικών επιστημών”, προετοιμάζοντας
αντικειμενικά τους όρους για μια
κομμουνιστική λύση αυτής της αντίθεσης.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">2. Η
εργατική τάξη δεν είναι μόνο ένα
υποκείμενο ικανό για αντίσταση ενάντια
στην εκμετάλλευση, αλλά είναι ένα
δια-τροπικό ιστορικό υποκείμενο, ο
μηχανισμός της μετάβασης ανάμεσα σε
τρόπους παραγωγής.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">3. Το
πολιτικό κόμμα κομμουνιστικού τύπου,
εφοδιασμένο με μια σωστή πολιτική γραμμή
και ωθούμενο από τη γεμάτη αυταπάρνηση
δράση των οπαδών του, αντιπροσωπεύει
μια νησίδα μιας κομμουνιστικής
προαπεικόνισης μέσα στην καπιταλιστική
κοινωνία.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η πτώση
αυτών των τριών προϋποθέσεων, η διάψευσή
τους, αντιστοιχεί ακριβώς στο “Ο Θεός
είναι νεκρός!” του Νίτσε, διακηρύσσει
ο Πρέβε. Δεν μπορούμε πλέον να προσποιούμαστε
ότι ο Θεός (του κομμουνισμού) εξακολουθεί
να υπάρχει...</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μπορούμε
να διερωτηθούμε εάν ο Μαρξ ήξερε να
απαντήσει στο γεγονός του θανάτου του
Θεού ή έμεινε πίσω από αυτό το γεγονός.
Ο Πρέβε δεν διστάζει να απαντήσει: “Ο
φιλοσοφικός ουμανισμός του νεαρού Μαρξ
καθόλου δεν εγκαταλείπεται με τον καιρό
(όπως υποστηρίζει ο Αλτουσέρ), απεναντίας
με τον καιρό όλο και περισσότερο
συγκεκριμενοποιείται και καθορίζεται
ως ιστορικισμός και ως κοινωνιολογισμός.
Ως ιστορικισμός γίνεται μια θεωρία της
έλευσης του κομμουνισμού συνδεδεμένης
με τη ροή προς τα εμπρός του 'προοδευτικού'
ιστορικού χρόνου του κεφαλαίου και της
ανάπτυξης των κοινωνικών παραγωγικών
δυνάμεων. Ως κοινωνιολογισμός γίνεται
μια θεωρία σύμφωνα με την οποία μια
κοινωνική ομάδα είναι τιτλούχος και
προνομιακός εμπειρικός φορέας του
κομμουνισμού.” Πρόκειται για αυτό που
ο Μπάουμαν ονόμασε “οικονομικοποίηση
της ταξικής σύγκρουσης”, η οποία, μαζί
με την οικονομικοποίηση της λεγόμενης
“οικοδόμησης του σοσιαλισμού”, είναι
η ειδική μορφή που παίρνει ο μοντέρνος
μηδενισμός μέσα στο θεωρητικό μαρξικό
παράδειγμα και το πρακτικό μαρξιστικό
κίνημα.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μέσα
σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, ο Πρέβε
θεωρεί ότι “η 'αριστερά' είναι μια
ιστορική αποτυχία του 20ού αιώνα που
αξίζει να διερευνηθεί χωρίς προκαταλήψεις”.
Η αριστερά ήταν μια οργανική συνιστώσα
του εκσυγχρονισμού του παλιού αστικού
φιλελεύθερου καπιταλισμού και του
μετασχηματισμού του σε κοινωνία της
μαζικής κατανάλωσης. Μάλιστα, η αριστερά
είναι ο προνομιακός τόπος του μηδενισμού
“ακριβώς επειδή γι' αυτήν ο χρόνος
ταλαντεύεται ανάμεσα στην ακινησία της
ανάμνησης και την επιτάχυνση της
πρωτοπορίας. Συντηρητισμός και πρωτοπορία
είναι ακριβώς οι δύο μηδενιστικές στήλες
του πολιτιστικού κώδικα της αριστεράς”.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Πραγματική
καθολικότητα και ελεύθερη ατομικότητα</b></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μετά
το μηδενισμό, λοιπόν, τι; Ο Πρέβε δεν
προτείνει μια “τελική λύση”, αλλά
μονάχα τις πρώτες κινήσεις, όπως τα
“ανοίγματα” στο σκάκι, μιας ανεξερεύνητης
παρτίδας. “Οι δύο κινήσεις, που ακολουθούν
αναγκαστικά το 'άνοιγμα' που πραγματοποιείται
με την υπέρβαση του μηδενισμού, είναι,
τώρα, κατά πρώτο, η επιβεβαίωση της
κοινωνικής και πολιτικής φύσης ενός
πραγματικού ουνιβερσαλισμού, μιας
πραγματικής καθολικότητας, και κατά
δεύτερο, η επιβεβαίωση της κοινωνικής
και πολιτικής φύσης μιας κομμουνιστικής
ελεύθερης ατομικότητας.” Επισημαίνει,
όμως, ότι αυτά τα δύο δεν μπορούν να
διαχωριστούν “από τη στιγμή που η
μοναδική πραγματική καθολικότητα είναι
η συγκεκριμένη ελεύθερη ατομικότητα”.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Πρέβε
υποστηρίζει ότι δεν έχει νόημα σήμερα
η επαναπροβολή των δύο παραδοσιακών
μορφών της κομμουνιστικής καθολικότητας,
της Τάξης και του Κόμματος, οι οποίες
εν πολλοίς έχουν ξεπεραστεί από την
ίδια την εξέλιξη των καπιταλιστικών
κοινωνικών σχέσεων. Η υπέρβασή τους,
ωστόσο, δεν μπορεί να επιτελεστεί μέσω
του ουμανισμού, μιας αφηρημένης
καθολικότητας του Ανθρώπου. Όπως
επισημαίνει, ο Άνθρωπος, ο Homo, είναι μια
ταξική αφαίρεση, μια διαταξική μορφή
που αποκρύπτει με ιδεολογικό τρόπο τα
ταξικά περιεχόμενα και τις διαφορές.
Αυτό μας οδηγεί στο πρόβλημα της μοντέρνας
ατομικότητας. “Ο καπιταλισμός πράγματι
από τη μια πλευρά 'ελευθερώνει' τον
ενικό, τον μεμονωμένο άνθρωπο από τις
υποχρεωτικές προκαπιταλιστικές εντάξεις,
[...], ενώ από την άλλη καθιστά το ίδιο το
άτομο 'αδιάφορο', δηλαδή αφηρημένο,
ακριβώς για να μπορεί να γίνει ο φορέας
μιας εναλλάξιμης εργατικής δύναμης. Ο
σκοπός της απελευθέρωσης φαίνεται να
είναι μόνο το αντίθετό της, η αδιαφορία.
Με αυτόν τον τρόπο, στον Μαρξ δεν φαίνεται
να υπάρχει κανένας χώρος για μια άσκηση
της ελευθερίας και της ατομικότητας
μέσα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής,
στο εσωτερικό του οποίου δεν μπορεί να
υπάρχει παρά ένα μοιραίο πεπρωμένο
'αλλοτρίωσης'”.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η θεωρία
της ατομικότητας στον ιστορικό μαρξισμό
του 20ού αιώνα υπήρξε τουλάχιστον
ανεπαρκής. “Το γεγονός της αναγωγής
της 'δομής' της κοινωνίας στη σχέση
ανάμεσα στην ανάπτυξη των παραγωγικών
δυνάμεων και των κοινωνικών παραγωγικών
σχέσεων εννοούμενων ως σχέσεων ανάμεσα
σε βασικές τάξεις καταλήγει αναπόφευκτα
να μην αφήνει κανένα πραγματικό χώρο
για μια θεωρία της μοντέρνας ατομικότητας”.
Ο Πρέβε επισημαίνει ότι η δομή ενός
τρόπου παραγωγής είναι ένας σύνθετος
κοινωνικός δεσμός και αυτό που υπάρχει
σε αυτόν είναι κυρίως “η συγκεκριμένη
ικανότητα της παραγωγής νέων κοινωνικών
σχέσεων”.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Παραπέρα,
ο μαρξισμός πρέπει να εγκαταλείψει
ολοκληρωτικά την παραδοσιακή του θέση
σε σχέση με τη ανθρώπινη φύση, που
ορίζεται συνήθως ως το ιστορικό σύνολο
των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων. Αν
ίσχυε αυτό, υποστηρίζει ο Πρέβε, “κάθε
υπέρβαση του καπιταλισμού θα ήταν
αδύνατη, από τη στιγμή που ο καπιταλιστικός
τρόπος παραγωγής δεν κοινωνικοποιεί
καπιταλιστικά μόνο τις παραγωγικές
δυνάμεις και τις παραγωγικές σχέσεις,
αλλά και τις ατομικές προσωπικότητες.
Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη φύση
είναι κατά πρώτον μια ανθρωπολογική
αρχή <i>διαφοράς</i> και <i>αντίστασης</i>
σε σχέση με την απλή αναπαραγωγή των
κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων, και
είναι γι' αυτό που είναι η ανθρώπινη
φύση, και όχι η εργατική τάξη ή το πολιτικό
κόμμα, ο κύριος ιστορικός συντελεστής
της πιθανής μετάβασης πέραν του
καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.” Η
πρόκληση του μέλλοντος, συμπεραίνει ο
Πρέβε, δεν είναι λοιπόν τόσο μια άμεση
πρόκληση ανάμεσα σε τάξεις όσο μια
πρόκληση για τα ιστορικά πεπρωμένα της
μοντέρνας ατομικότητας.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι
γραμμές αυτές δεν εξαντλούν προφανώς
τον πλούτο, το εύρος και το βάθος, του
έργου και της συμβολής του Πρέβε στη
σύγχρονη κριτική θεωρία. Αναδεικνύουν
ωστόσο έναν τύπο στοχασμού εξαιρετικά
αναγκαίο στην εποχή μας, τόσο μακρινό
από το συνήθη κομφορμισμό και την
τυποποίηση της μαρξιστικής σκέψης, που
διακρίνεται για την ασεβή τόλμη του να
διανοίγει τα φράγματα των “ιερών και
οσίων” και να ξεπερνά τα σύνορα των
κυρίαρχων ακαδημαϊκών, επιστημονικών,
ή πολιτικών οριοθετήσεων. Όπως συνήθιζε
να λέει και ο ίδιος, το πρόβλημα με την
κριτική είναι ότι συνήθως “μένει στα
μισά του δρόμου”, καταλήγοντας έτσι
είτε να επιστρέφει στην “ορθοδοξία”
που κριτίκαρε, είτε να δημιουργεί
σεχταριστικές “αιρέσεις” που
αυτοεγκλωβίζονται στη διαφοροποίησή
τους από τα ρεύματα από τα οποία
προέρχονται. Η “παρτίδα σκάκι” που
ξεκίνησε περιμένει τις επόμενες
κινήσεις...</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Όλα
τα αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο
του Κοστάντσο Πρέβε “Το λυκόφως των
κοινωνικών θεών – Μαρξισμός, μηδενισμός
& επαναστατική προοπτική”, μετάφραση:
Πάολα Καενάτσο, εκδόσεις Στάχυ, 1994</i></span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-58351812447395456192013-11-25T08:45:00.001+02:002013-11-25T08:45:18.666+02:00Η Αθήνα υποδέχεται το καραβάνι ενημέρωσης & αλληλεγγύης από τη Χαλκιδική<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIhSgxPCsJ3NZ3Oo2dR-SQcmq-hKT4wWbN1-Dxs1i3Z0g9BoXloIFtPwdIbJloEbHPF04wbrjQVfHIMnVPzgRL95JS06WhIBSIJAW6gdlCQhqeJ00u_89KNze5CIwxP8Ovi8TeDC7TG8_0/s1600/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIhSgxPCsJ3NZ3Oo2dR-SQcmq-hKT4wWbN1-Dxs1i3Z0g9BoXloIFtPwdIbJloEbHPF04wbrjQVfHIMnVPzgRL95JS06WhIBSIJAW6gdlCQhqeJ00u_89KNze5CIwxP8Ovi8TeDC7TG8_0/s1600/unnamed.jpg" height="400" width="356" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Η ενημέρωση οδηγεί
στη δράση και το ταξίδι στην αλληλεγγύη</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η Χαλκιδική ταξιδεύει
και ενημερώνει. Ενημερώνει για ένα
δίκαιο αγώνα για την ζωή, για τα δάση
και το νερό. Έναν αγώνα για την αξιοπρέπεια
και την ελευθερία ενάντια στον αυταρχισμό
και την καταστολή.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το καραβάνι αλληλεγγύης
αφού θα έχει περάσει από Κατερίνη,
Λάρισα, Βόλο και Λαμία την Δευτέρα 25/11
θα βρίσκεται στην Αθήνα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Oι δράσεις του καραβανιού
στην Αθήνα περιλαμβάνουν συνέντευξη
τύπου στην ΕΣΗΕΑ στις 12.00 και συγκέντρωση
στο Σύνταγμα, έξω από την βουλή στις
17.00. Επίσης, το «καραβάνι» θα επισκεφτεί
τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της
ΕΡΤ, καθώς και θα πραγματοποιήσει μια
σειρά εξορμήσεων για μοίρασμα ενημερωτικού
υλικού. Τέλος, οι γυναίκες της Χαλκιδικής
θα πάρουν μέρος και στην διαδήλωση για
την παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της
βίας κατά των γυναικών.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σας περιμένουμε να
γνωριστούμε, να συζητήσουμε, να δράσουμε.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η επιτροπή αλληλεγγύης
στην Χαλκιδική (Αττική) καλεί κάθε
συλλογικότητα και πολίτη, που αναγνωρίζει
τον δίκαιο αγώνα ενάντια στην καταστροφική
εξόρυξη χρυσού και υπερασπίζεται τα
δικαιώματα και τις ελευθερίες ενάντια
στην καταστολή και την ποινικοποίηση
της συλλογικής δράσης, να στηρίξει το
καραβάνι αλληλεγγύης.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><a href="https://saveskouries.org/?p=214"><span style="text-decoration: none;">Eπιτροπή
Aλληλεγγύης στη Χαλκιδική (Αττική)</span></a></b></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-39562121305923536832013-11-23T11:23:00.001+02:002013-11-23T11:23:32.370+02:00Η σημασία των αγώνων για τον αστικό χώρο: Μια συνέντευξη του David Harvey (Μέρος Α')<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv731gnS8v7jXpDVJbsBknOR5hEo7OUF1-4-B9zBh6ZNfMFBfq23zzIP2GUkN8tjKkJ3IgGwkYDncGQCq7Ujk33nM8eFGwPOmuulltecDIw4s0oppTDq7xhQSP8Pqf-prHRZKLl-djUzVf/s1600/6703_545707215461427_903735715_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv731gnS8v7jXpDVJbsBknOR5hEo7OUF1-4-B9zBh6ZNfMFBfq23zzIP2GUkN8tjKkJ3IgGwkYDncGQCq7Ujk33nM8eFGwPOmuulltecDIw4s0oppTDq7xhQSP8Pqf-prHRZKLl-djUzVf/s1600/6703_545707215461427_903735715_n.jpg" height="267" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γιατί οι αγώνες για τον
αστικό χώρο είναι σημαντικοί στη
διαδικασία της κοινωνικής αλλαγής; Ποια
είναι η σημασία της ανάκτησης του
δημόσιου χώρου στα κοινωνικά κινήματα;
Πώς επαναπροσδιορίζουμε το εφικτό σε
αυτή τη ζοφερή στιγμή των τεράστιων
αστικών ανισορροπιών και κοινωνικών
ανισοτήτων; Η συνέντευξη που παραχώρησε
ο David Harvey στις 24 Οκτωβρίου 2013 στο jadaliyya,
μας βοηθά να προσεγγίσουμε τα ερωτήματα
αυτά. Σε αυτή τη συνέντευξη ο Harvey
περιγράφει πώς οι αγώνες για τον αστικό
χώρο και για καλύτερη ποιότητα ζωής
στις γειτονιές αποτελούν δείκτες για
τη δυναμική της ταξικής πάλης. Τονίζει
τη σημασία της συμμετοχής στους αγώνες
για την κοινωνική αλλαγή και μας καλεί
να επαναπροσδιορίσουμε την εργατική
τάξη ούτως ώστε να συμπεριλαμβάνει
«όλους όσους παράγουν και αναπαράγουν
την αστική ζωή».</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Γιατί η διεκδίκηση
του αστικού (urban) χώρου είναι σημαντική
για τους ανθρώπους και τα κινήματα που
επιδιώκουν την κοινωνική και πολιτική
αλλαγή;</i></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Θα ξεκινήσω με ένα απλό
θεωρητικό υπόβαθρο, που προέρχεται από
τη μελέτη του δευτέρου τόμου του
Κεφαλαίου. Το απλό γενικό επιχείρημα
του Μαρξ είναι ότι η υπεραξία, το κέρδος,
παράγεται στη διαδικασία παραγωγής.
Φυσικά ο πρώτος τόμος του Κεφαλαίου,
που είναι και αυτός που διαβάζουν όλοι,
αναφέρεται αποκλειστικά στην παραγωγή.
Ξεκαθαρίζει όμως ότι το προϊόν που
παράγεται δεν έχει αξία μέχρι αυτή να
«πραγματωθεί» στην αγορά. Επομένως,
όπως αναφέρει στα «Grundrisse», είναι η
αντιφατική ενότητα μεταξύ παραγωγής
και πραγμάτωσης της αξίας που στην
πραγματικότητα ορίζει τι είναι το
κεφάλαιο.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τώρα αν το σκεφτούμε
αυτό, βλέπουμε ότι η παραγωγή δημιουργεί
υπεραξία, αλλά επίσης βλέπουμε ότι η
αξία δεν γίνεται αντιληπτή απαραίτητα
στο σημείο που παράγεται αλλά κάπου
αλλού. Για παράδειγμα, η αξία μπορεί να
παράγεται σε ένα κινέζικο εργοστάσιο
και στη συνέχεια να πραγματώνεται σε
ένα εμπορικό κέντρο στο Οχάιο. Επομένως
η αστικοποίηση είναι, σε πολλά επίπεδα,
ένα πεδίο πραγμάτωσης της υπεραξίας.
Υπάρχει μια πιο βαθιά σύνδεση στην
κυκλοφορία του κεφαλαίου μεταξύ παραγωγής
και πραγματοποίησης με αποτέλεσμα οι
αγώνες στην αστική σφαίρα είναι τόσο
σημαντικοί όσο και στην εργασιακή.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι εργάτες μπορούν να
αγωνίζονται για υψηλότερους μισθούς
και καλύτερες εργασιακές συνθήκες και
ενδεχομένως το πετυχαίνουν στο χώρο
εργασίας τους. Όταν όμως παίρνουν την
αύξησή τους, επιστρέφουν σπίτι και
ανακαλύπτουν ότι πρέπει να τη δώσουν
πίσω και πάλι στην αστική τάξη για να
πληρώσουν το αυξημένο νοίκι, την πιστωτική
κάρτα, το λογαριασμό του τηλεφώνου και
τόσα άλλα. Επομένως από την πλευρά του
εργάτη υπάρχει μια ανησυχία όχι μόνο
για το τι συμβαίνει στο σημείο της
παραγωγής αλλά και για το κόστος της
κατοικίας, των υπηρεσιών, των αγαθών,
των εμπορευμάτων στα καταστήματα, κρυφά
χρέη από υποθήκες, δάνεια κλπ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ερμηνεύω αυτές τις δύο
μορφές εργατικού αγώνα, που σε πολλές
θεωρίες αναλύονται χωριστά, ως μια
αντιφατική ενότητα. Οι αγώνες που
δίνονται στις πόλεις για μια ανθρώπινη
καθημερινότητα είναι εξίσου σημαντικοί
με αυτούς στους εργασιακούς χώρους.
Αυτή η ενότητα ήταν ανέκαθεν πολύ
σημαντική για μένα, παρ' όλο που ορισμένοι
προτιμούν να την αγνοούν. Επηρεάζει
όμως τη μορφή των πόλεων, το κόστος ζωής,
τον τρόπο με τον οποίο τα ενοίκια
κατανέμουν τα εισοδήματα στο χώρο και
τη δημιουργία γκέτο. Ιστορικά μιλούσαμε
για γκετοποίηση των φτωχών, αλλά σήμερα
βλέπουμε τους πλούσιους να δημιουργούν
γκέτο για να απομονωθούν από τον υπόλοιπο
κόσμο.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το αντιμετωπίζω λοιπόν
σαν ένα ενιαίο πρόβλημα, μολονότι υπάρχει
αυτό που αποκαλώ αντιφατική ενότητα
μεταξύ αυτού που συμβαίνει στο σημείο
παραγωγής και του χώρου διαβίωσης. Επί
της ουσίας, αυτό που λέω είναι ότι μπορείς
να πετυχαίνεις σημαντικές νίκες στο
χώρο της παραγωγής και στο χώρο διαβίωσης
να σου τα παίρνουν όλα πίσω. Οι εργάτες
πλήττονται απ' την αύξηση των ενοικίων,
και μπορούμε να το δούμε αυτό, στον τρόπο
που το κεφάλαιο ως σύνολο βγάζει ακόμα
υψηλότερα κέρδη μέσα από τα υψηλά
ενοίκια, τις τηλεφωνικές χρεώσεις κλπ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αυτό το κομμάτι είναι
πολύ κρίσιμο για μένα όταν διδάσκω.
Μπορώ να διδάξω στους φοιτητές μου
θεωρητικά για τους εργασιακούς χώρους,
όμως οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα για
αυτούς. Αλλά αν τους μιλήσω για το νοίκι
που πληρώνουν, καταλαβαίνουν ακριβώς
αυτό που θέλω να πω. Τους λέω ότι
αγωνίζονται για τα ίδια πράγματα και
με τον τρόπο αυτό παίζουν το παιχνίδι
της ταξικής πάλης.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Για μένα, οι αγώνες για
τον αστικό χώρο και την ποιότητα της
καθημερινότητας στις γειτονιές είναι
εξαιρετικά κρίσιμοι στην κατανόηση της
ταξικής πάλης. Το απίστευτο με το κεφάλαιο
είναι η ελαστικότητά του: αν χάσει εδώ,
κερδίζει αλλού. Σε μια περίοδο κοινωνικής
δημοκρατίας που είχε χάσει κάποια δύναμη
στους εργασιακούς χώρους, προσπάθησε
να επανακτήσει όσα είχαν κερδίσει οι
εργαζόμενοι μέσω αυτών των άλλων
μηχανισμών. Πιστεύω ότι είναι ατυχές
σε πολλές θεωρίες, συμπεριλαμβανομένης
και της μαρξιστικής παράδοσης, αυτό που
συμβαίνει στον χώρο διαβίωσης να
θεωρείται δευτερεύον. Το κεφάλαιο
κερδίζει από αυτή την αντίληψη που δε
θεωρεί τον αστικό χώρο κομμάτι της
δυναμικής της ταξικής πάλης. Προσωπικά,
αυτή η αντιφατική ενότητα μεταξύ
παραγωγής και πραγμάτωσης είναι
απαραίτητη για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε
τη σχέση μεταξύ της παραγωγής της αξίας,
της υπεραξίας και της πραγμάτωσής της.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Φυσικά ένα από τα
προβλήματα της Μαρξιστικής θεωρίας
είναι ότι κανείς δε διαβάζει τον δεύτερο
τόμο του Κεφαλαίου για την διαδικασία
πραγμάτωσης και όλοι αναφέρονται
αποκλειστικά στην παραγωγική διαδικασία.
Ο δεύτερος τόμος το κεφαλαίου διαβάζεται
δύσκολα, αλλά αποτελεί σημαντική έλλειψη
στις ριζοσπαστικές αναλύσεις η απουσία
αναφοράς σε αυτή την ενότητα μεταξύ
παραγωγής και πραγμάτωσης.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Ενώ στην Κωνσταντινούπολη
οι αστικές (urban) ρίζες της εξέγερσης στο
πάρκο Γκεζί τονίστηκαν περισσότερο,
αυτές των αραβικών εξεγέρσεων είναι
λιγότερο εμφανείς – παρά το ότι στην
Αίγυπτο, για παράδειγμα, η κρίση στέγης
και η αδυναμία νέων ενηλίκων να
εξασφαλίσουν μια στέγη ώστε να
δημιουργήσουν οικογένειες έπαιρναν
ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πώς θα
χαρακτήριζες τη διαφορά στον εντοπισμό
της αστικής κρίσης στις 2 αυτές εξεγέρσεις;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δεν είμαι ειδικός όσον
αφορά την Κωνσταντινούπολη ή το Κάιρο,
συνεπώς οφείλω να ομολογήσω ότι νιώθω
πολύ αμήχανα που θεωρούμαι ο νο1 ειδικός
σε θέματα για τα οποία δε γνωρίζω τίποτα.
Ήμουν στην Κωνσταντινούπολη πριν την
εξέγερση και ήξερα αρκετά για την πόλη
ώστε να είναι σε θέση να παρατηρήσω ότι
υφίσταντο μια εντυπωσιακή διαδικασία
αστικής ανάπλασης. Υπήρχαν γερανοί
οικοδομών παντού! Η τουρκική οικονομία
είναι η δεύτερη πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη
οικονομία στον πλανήτη και η κατασκευή
και η αστικοποίηση ασφαλώς παίζουν ρόλο
στο πώς αναπτύσσεται. Όμως πρόκειται
για μια φούσκα, και καθώς η φούσκα
μεγαλώνει, άνθρωποι εκτοπίζονται. Με
αντιπάθησαν πολύ στην Κωνσταντινούπολη
γιατί σε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο,
τους είπα ότι μου θυμίζει την Μαδρίτη
το 2005 πριν την κατάρρευση. Γίνονται
πολλοί αγώνες ενάντια στις εκτοπίσεις.
Είχα την τύχη να έχω συναδέλφους που
μου έδειξαν τα διάφορα κομμάτια της
πόλης όπου συνέβαιναν ο εξευγενισμός
(gentrification) και οι εξώσεις.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Υπήρχε μεγάλη αναταραχή
σχετικά με τα φαραωνικά σχέδια που
ετοίμαζε η κυβέρνηση για την πόλη. Όταν
ανακοίνωσαν το σχέδιο για την πλατεία,
δεν ξαφνιάστηκα καθόλου που υπήρξαν
αντιδράσεις. Όμως, απ’ όσο γνωρίζω, οι
αντιδράσεις στην Αίγυπτο και τη βόρεια
Αφρική γενικά, επικεντρώθηκαν αλλού.
Το υπόβαθρο των εξεγέρσεων στη βόρεια
Αφρική ήταν οι επαναλαμβανόμενες ταραχές
που λάμβαναν χώρα τα τελευταία 15-20 χρόνια
για το ζήτημα της τροφής. Το υψηλό κόστος
των τροφίμων αποτελούσε βασικό ζήτημα,
όμως οι τοπικοί πληθυσμοί έγιναν μάρτυρες
μιας γιγαντιαίας αύξησης των ανισοτήτων
γύρω τους, καθώς υπάρχει τεράστια
διαφθορά.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όταν οι αραβικές
εξεγέρσεις έφτασαν στο Κάιρο, η πρώτη
μου σκέψη ήταν πόσο έμοιαζε με το Παρίσι
κατά τη γαλλική επανάσταση το 1848. Το
Παρίσι του 1848 και το σημερινό Κάιρο
παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες ομοιότητες.
Στο Παρίσι του 1848, ο λαός αποφασίζει να
ξεφορτωθεί το βασιλιά Λουδοβίκο Φίλιππο
Α’ και τον ξεφορτώνεται πράγματι το
Φεβρουάριο του 1848, αλλά αυτό ήταν το
εύκολο κομμάτι. Αντίστοιχα στις 25
Ιανουαρίου του 2011 η εξέγερση στην Αίγυπτο
ολοκληρώνεται με την ανατροπή του
Μουμπάρακ. Στο Παρίσι, λίγους μήνες
μετά, τον Ιούνιο του 1848, η εργατική
επανάσταση συνετρίβη από έναν στρατιωτικό
μηχανισμό που επέβαλε την τάξη. Στην
περίπτωση του Παρισιού, η «τεχνογνωσία»
όσον αφορά τη διαχείριση του πλήθους
προήλθε από την Αλγερία, που ήταν γαλλική
αποικία. Ο στρατιωτικός μηχανισμός
αντιμετώπισε τους ανθρώπους στις
λεωφόρους σαν αποικιακούς υπηκόους και
άνοιξε πυρ εναντίον τους. Αυτό ήταν το
τέλος εκείνης της εξέγερσης. Όσα συνέβησαν
στην Αίγυπτο τον Ιούλιο, είχαν μια
παράξενη ομοιότητα με τις μέρες του
Ιουνίου στο Παρίσι, με την καταστολή
απ’ τον στρατό. Στο Κάιρο ωστόσο, δεν
επρόκειτο για σοσιαλιστική αλλά
αστικοδημοκρατική επανάσταση με στόχο
την εξάλειψη της διαφθοράς και των
ανισοτήτων και την προσπάθεια δημιουργίας
μιας πιο δημοκρατικής κοινωνίας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στο Κάιρο υπήρξε επίσης
μια σαφής συμμαχία, που παρουσιάζει
ομοιότητες με την Κωνσταντινούπολη.
Στο Κάιρο, ενώθηκε το κίνημα των εργατών,
που έκανε κινητοποιήσεις το προηγούμενο
διάστημα, με το νεολαιίστικο κίνημα και
τον πληθυσμό της πόλης που ήταν
δυσαρεστημένος λόγω των ανισοτήτων,
των υψηλών τιμών των τροφίμων και της
διαφθοράς. Έτσι η συμμαχία που προέκυψε
δεν ήταν ομοιογενής, ακριβώς όπως και
στην Κωνσταντινούπολη. Για παράδειγμα,
στην Κωνσταντινούπολη, οι οπαδοί της
Μπεσίκτας (ποδοσφαιρική ομάδα της
εργατικής τάξης) συμμετείχε στις
διαδηλώσεις φωνάζοντας σεξιστικά
συνθήματα. Όταν όμως οι φεμινιστές/ριες
αντέδρασαν, αυτοί συμφώνησαν να τα
αλλάξουν. Έτσι και στις 2 περιπτώσεις
έχουμε μια ετερογενή συμμαχία γύρω από
τη δυσαρέσκεια απέναντι σε ένα καθεστώς
που λειτουργεί αυταρχικά και χωρίς
διαβούλευση/διάλογο/συναίνεση. Δε θα
έλεγα ότι πρόκειται για σοσιαλιστικές
επαναστάσεις αλλά για αστικές εξεγέρσεις
λόγω της αυξημένης δυσαρέσκειας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η Κωνσταντινούπολη δεν
αρέσει στην τουρκική κυβέρνηση – και
εδώ αποκτά σημασία ο παραλληλισμός με
το Παρίσι. Η Κωνσταντινούπολη αποτελεί
το κέντρο της αντιπαράθεσης, όπως και
άλλα μεγάλα αστικά κέντρα. Έτσι ενώ η
κυβέρνηση προωθεί φανατικά την ανάπτυξη
των μεγαλουπόλεων, έρχεται σε σύγκρουση
με τους πληθυσμούς που τις κατοικούν.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Όμως γίνεται η
δυσαρέσκεια για τον Ερντογάν να συγκριθεί
με αυτήν για τον Μουμπάρακ;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Λοιπόν, και στις δύο
περιπτώσεις οι αγώνες δίνονται ενάντια
στον αυταρχισμό και τα εξαιρετικά υψηλά
επίπεδα διαφθοράς. Πρόκειται για
καθεστώτα τα οποία από την αρχή βασίστηκαν
στην διαφθορά. Δεν ισχυρίζομαι πως
διαφθορά δεν συναντάται σε μέρη όπως
οι Ηνωμένες Πολιτείες, εκεί όμως είναι
νόμιμη (αναφερόμενος στη νομίμως
καθιερωμένη χρηματοδότηση των προεκλογικών
εκστρατειών από εταιρείες, επιχειρηματικούς
ομίλους κλπ).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο David Hurvey (DH) είναι
διακεκριμένος καθηγητής Ανθρωπολογίας
και Γεωγραφίας στο City University of New York,
διευθυντής του «Center for Place, culture and politics»
και συγγραφέας πολλών πρωτοποριακών
βιβλίων μεταξύ των οποίων τα «Social Justice
and the City» (1973), «The Limits to Capital» (1982), «Spaces of
Hope»(2000), «A Brief History of Neoliberalism» (2005), και
«Rebel Cities: From the Right to the City to the Urban Revolution»
(2012).</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Πηγή – Μετάφραση:</b>
<a href="https://barikat.gr/content/i-simasia-ton-agonon-gia-ton-astiko-horo-mia-synenteyxi-toy-david-harvey-meros"><span style="text-decoration: none;"><b>Barikat</b></span></a></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πρωτότυπο κείμενο:
<a href="http://www.jadaliyya.com/pages/index/15156/on-why-struggles-over-urban-space-matter_an-interv"><span style="text-decoration: none;">Jadaliyya</span></a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-24073399937070524382013-11-21T10:58:00.000+02:002013-11-21T10:58:04.781+02:00Μεταλλεία Χαλκιδικής: Ο χρυσός …δεν μας ενώνει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWhjgF7XNoep3E1Tbj54WK-M25Y73X-9ka_owVe7-SpQRTWQeVwYN1kKsLDx-hEm549_mCE8VSTLQxFrYzKpJvNm_X4xKY5lF2yzi3jDOSCsHR14aqKQ4StHPxAf7_3Xitdx4_5c4sNmL_/s1600/ierissos-xalkidikh.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWhjgF7XNoep3E1Tbj54WK-M25Y73X-9ka_owVe7-SpQRTWQeVwYN1kKsLDx-hEm549_mCE8VSTLQxFrYzKpJvNm_X4xKY5lF2yzi3jDOSCsHR14aqKQ4StHPxAf7_3Xitdx4_5c4sNmL_/s1600/ierissos-xalkidikh.jpg" height="232" width="400" /></a></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; direction: ltr; color: rgb(0, 0, 0); }P.western { font-family: "Liberation Serif","Times New Roman",serif; font-size: 12pt; }P.cjk { font-family: "WenQuanYi Micro Hei"; font-size: 12pt; }P.ctl { font-family: "FreeSans"; font-size: 12pt; }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">Συνέντευξη
</span></span><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">μέλο</span></span><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">υ</span></span><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">ς
του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών
Δραστηριοτήτων </span></span><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">στη</span></span><span lang="el-GR"><b>
</b></span><span lang="el-GR"><span style="font-weight: normal;">Μάγδα
Μάντζου</span></span></i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η δραστηριότητα
των μεταλλείων ξεκινά το 1893 από την
οθωμανική εταιρεία ‘Κασσάνδρα’.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span lang="el-GR">Μεταπολεμικά,
την πλειοψηφία των μετοχών αποκτά ο Αθ.
Μποδοσάκης. Το 1952 λειτουργεί στην
Ολυμπιάδα το εργοστάσιο Στρατώνι, το
πρώτο από τα τρία σημερινά εργοστάσια
εμπλουτισμού μεταλλείων. Τα άλλα δύο
είναι το μεταλλείο ‘Μάντεμ Λάκκου’
κοντά στη Στρατονίκη το οποίο συνδέεται
υπογείως με το μεταλλείο ‘Μαύρες Πέτρες’
στις Σκουριές. Το 1995 το σύνολο των
μεταλλευτικών εγκαταστάσεων το παίρνει
η </span><span lang="en-US">TVX</span><span lang="el-GR"> </span><span lang="en-US">HELLAS</span><span lang="el-GR">,
θυγατρική της καναδικής μεταλλευτικής
</span><span lang="en-US">TVX</span><span lang="el-GR"> </span><span lang="en-US">GOLD,</span><span lang="el-GR">
με σκοπό τη δημιουργία μεταλλουργίας
χρυσού στην περιοχή της Ολυμπιάδας.</span></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Συζητάμε για
τα μεταλλεία με μέλος του Παρατηρητηρίου
Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων:</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Διαπιστώνουμε
ότι η περιοχή της Χαλκιδικής έχει
παράδοση από πολύ παλιά με τα μεταλλεία,
γιατί, ωστόσο, οι αντιδράσεις ξεκίνησαν
γύρω στις αρχές τις 10ετίας του '90;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το 1987-89 τέθηκε
για πρώτη φορά η πρόταση κατασκευής
εργοστασίου χρυσού στην Ολυμπιάδα και
τότε ήταν που ξεκίνησαν οι αντιδράσεις.
Στην Ολυμπιάδα υπήρχε μεταλλείο που
δούλευε από το 1976 και οι επιπτώσεις του
ήταν πολύ αρνητικές, έτσι οι κάτοικοι
αρνήθηκαν εξαρχής να δεχθούν επιπλέον
επιβάρυνση της μεταλλουργίας. Βέβαια,
οι άνθρωποι τότε πάλευαν εντελώς μόνοι
τους, μια και οι δυνατότητες επικοινωνίας
ήταν ελάχιστες και το πέπλο παραπληροφόρησης
και προπαγάνδας γύρω από την υπόθεση
εξίσου αδιαπέραστο όσο και τώρα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Από το 1987
μέχρι σήμερα ποιοι ήταν οι πιο σημαντικοί
σταθμοί του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη
χρυσού;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span lang="el-GR">Το</span><span lang="el-GR"><b>
</b></span><span lang="el-GR">1989 ήταν η πρώτη νίκη
των κατοίκων της Ολυμπιάδας και του
Στρυμονικού, οι οποίοι κατάφεραν να
ακυρώσουν τη μεγάλη φιέστα εγκαινίων
του εργοστασίου χρυσού στην Ολυμπιάδα
από τη ΜΕΤΒΑ. Έτσι, τελείωσε αυτή η
ιστορία. Η ΜΕΤΒΑ πτώχευσε, η ΑΕΕΧΠΛ
πτώχευσε, μπήκαν σε ειδική εκκαθάριση
κι έτσι το 1995 μας ήρθε η πρώτη ξένη
πολυεθνική, η καναδική </span>TVX<span lang="el-GR">.
Οι κάτοικοι ξαναμπήκαν στον αγώνα,
έστησαν φυλάκια, σταματούσαν τα φορτηγά
της εταιρίας, έπεσε άγριο ξύλο με τα
ΜΑΤ. Κάναμε προσφυγές στο ΣτΕ το οποίο
με μια ιστορική απόφαση το 2002 δικαίωσε
τους κατοίκους της Ολυμπιάδας. Η εταιρία
είχε ήδη ξεκινήσει την εξόρυξη κάτω από
τη Στρατονίκη, κι έτσι άνοιξε ένα νέο
μέτωπο με τους κατοίκους της Στρατονίκης
που άρχισαν να νιώθουν τα φουρνέλα κάτω
από τα πόδια τους. Όλο το 2002 οι κάτοικοι
της Στρατονίκης έρχονταν καθημερινά
αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ. Ήρθε πάλι το ΣτΕ
και σταμάτησε και αυτό το έργο, και σαν
αποτέλεσμα η </span>TVX<span lang="el-GR"> </span>HELLAS<span lang="el-GR">
το 2003 κήρυξε πτώχευση. Ακολούθησε η
σκοτεινή και βρώμικη μεταβίβαση των
μεταλλείων στην “Ελληνικός Χρυσός”,
που σκηνοθέτησε ο Πάχτας και για την
οποία η Ελλάδα καταδικάστηκε τελικά
από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Παράνομη
και σκανδαλώδης από όλες τις απόψεις
και φυσικά καταστροφική για τα συμφέροντα
του ελληνικού δημοσίου που όχι μόνο δεν
πήρε φράγκο από την πώληση αυτής της
τεράστιας περιουσίας, αλλά δεν κράτησε
ούτε καν ένα δικαίωμα εσόδων για το
κράτος.</span></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Οι κάτοικοι
είχαν προβλήματα και με τα υπόγεια
ορυχεία;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">T<span lang="el-GR">α
μεταλλεία στην περιοχή μας ήταν πάντα
υπόγεια αλλά και αυτά μας έχουν αφήσει
σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Οι μεγάλες αντιδράσεις τώρα εστιάζονται
κυρίως στα τεράστια επιφανειακά μεταλλεία
που θα δημιουργηθούν όπως στις Σκουριές,
ενώ τα υπόγεια είναι γενικά πιο ανεκτά,
είναι άλλωστε και πολύ μικρότερης
κλίμακας. Υπάρχει, όμως, ένα βασικότατο
πρόβλημα. Το παλιό υπόγειο μεταλλείο
που λειτουργεί ακόμα, η Μαύρη Πέτρα,
βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον δομημένο
οικισμό της Στρατονίκης. Εδώ και 12-13
χρόνια, τα θεμέλια της Στρατονίκης
ανατινάζονται με φουρνέλα και οι
επιπτώσεις στο χωριό είναι δραματικές.
Πάρα πολλά σπίτια έχουν σοβαρές ρωγμές,
δρόμοι και πεζοδρόμια βουλιάζουν και
στις αυλές των σπιτιών ανοίγουν τρύπες.
Υπάρχουν πολλοί που δεν το θέλουν το
μεταλλείο στη Στρατονίκη, όμως οι
προσλήψεις έχουν βουλώσει τα στόματα.</span></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η οργανωμένη
αντίδραση των κατοίκων στην Κερατέα το
2010 απέτρεψε τη δημιουργία ΧΥΤΑ, τουλάχιστον
μέχρι στιγμής. Βλέπεις κοινά χαρακτηριστικά
με τον αγώνα ενάντια στο χρυσό;</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Υπάρχουν
ομοιότητες, υπάρχουν και διαφορές. Η
πιο βασική διαφορά είναι ότι στην Κερατέα
ήταν όλος ο κόσμος ενωμένος και απέναντι
στο κράτος και στον Μπόμπολα, ενώ εδώ η
τοπική κοινωνία είναι διχασμένη σε
βαθμό που να είμαστε σχεδόν σε εμφύλιο.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Μπορείς να
μας αναφέρεις επιγραμματικά τις
περιβαλλοντικές καταστροφές που γίνονται
από τη στιγμή της δημιουργίας ενός
εργοστασίου…</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span lang="el-GR">Εξαρτάται
από το είδος του εργοστασίου. Τα εργοστάσια
μεταλλουργίας είναι από τις πιο βαριές
βιομηχανίες στον κόσμο, γενικά, αλλά κι
εδώ οι επιπτώσεις εξαρτώνται από το
είδος της μονάδας. Εγώ κανονικά θα έπρεπε
να σου μιλήσω για τις επιπτώσεις μιας
μεταλλουργίας </span>flash<span lang="el-GR"> </span>smelting<span lang="el-GR">
γιατί αυτό υποτίθεται ότι θα γίνει, αλλά
δεν θα το κάνω γιατί είμαι απόλυτα βέβαιη
ότι δεν θα γίνει.</span></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η “Ελληνικός
Χρυσός” επέλεξε για την επεξεργασία
χρυσού αντί για κυάνιο τη μέθοδο της
ακαριαίας τήξης, όμως αποδείχτηκε ψέμα
όλο αυτό…</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ναι, η ακαριαία
τήξη είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται
πράγματι σε όλο τον κόσμο, αλλά πουθενά,
μα πουθενά, για το μείγμα των μεταλλευμάτων
Σκουριών και Ολυμπιάδας, όπου λέει ότι
θα την χρησιμοποιήσει η “Ελληνικός
Χρυσός”. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το
αρσενικό. Η οριακή περιεκτικότητα σε
αρσενικό, για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί
η μέθοδος αυτή, είναι 0,3% και ακόμα και
στην Κίνα έχουν βάλει όριο το 0,5%. Με το
11% αρσενικό που έχει εδώ το μείγμα
μεταλλευμάτων, πρόκειται πραγματικά
για μια μεταλλουργία-φονιά. Το καταγγείλαμε
σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες αλλά δεν
κουνήθηκε φύλλο. Όλο αυτό έγινε για να
αποφύγουν τη λέξη κυάνιο και το σκόπελο
του ΣτΕ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το ωραίο είναι
ότι η ίδια η εταιρία σε Τεχνική Μελέτη
που δημοσιεύτηκε (στα αγγλικά) μια
βδομάδα μετά την υπογραφή του
Παπακωνσταντίνου, παραδέχεται ότι η
μέθοδος είναι καθαρά πειραματική και
ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην
εφαρμογή της, και τελικά αφαιρούν εντελώς
τη μεταλλουργία από το κύκλωμα της
επεξεργασίας! Δηλαδή, καθόλου εργοστάσιο,
δε θα γίνεται παραγωγή καθαρών μετάλλων
και το δημόσιο δε θα έχει κανένα έσοδο!</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τελειώνουμε
τη συζήτηση έχοντας την είδηση ότι, ο
διευθυντής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης έχει
στείλει κλήτευση σε κατοίκους της
Ιερισσού καθώς και σε τέσσερις
Θεσσαλονικείς να εμφανιστούν ενώπιον
της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης ως μέλη
“εγκληματικής οργάνωσης”. Επιχειρείται
τώρα, και όχι τυχαία, από τον κρατικό
μηχανισμό μια προσπάθεια ταύτισης της
εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α με την
αντίσταση που έχουν επιδείξει χρόνια
τώρα οι κάτοικοι της Χαλκίδας ενάντια
στο χρυσό.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είναι η τέταρτη
«τρομοκρατική οργάνωση» που εμφανίζει
η αστυνομία ότι υπάρχει στη Χαλκιδική.
Η πρώτη εμφανίστηκε το 2012 και αφορούσε
7 άτομα. Η δεύτερη, ένα μήνα αργότερα και
κλητεύθηκαν 2 άτομα. Η τρίτη, μετά το
χτύπημα στις Σκουριές όπου υπάρχουν 20
κατηγορούμενοι, εκ των οποίων 4
προφυλακισμένοι. Η τέταρτη, λίγες μέρες
μετά τη δολοφονία του Φύσσα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">«Τα δύο άκρα
δεν είναι οι νεοναζί και οι Σκουριές.
Τα δύο άκρα είναι το κράτος και το
παρακράτος. Οι δύο όψεις του ίδιου
νομίσματος: του μηχανισμού καταστολής
κάθε άποψης και κινήματος που αντιστέκεται
στα σχέδια τους», δηλώνουν από τη πλευρά
τους οι Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και
Στρυμονικού.</span></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0in; text-align: right;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Από το 12ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας Δράση που κυκλοφορεί</i> </span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-85494766232884416012013-11-19T10:51:00.003+02:002013-11-19T10:51:46.294+02:002,5 μήνες απεργία διαρκείας σε ΕΜΠ – ΕΚΠΑ και ο αγώνας συνεχίζεται...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJEmh9aoUafoOfGtYGCAPWbyb-jxkDqRVCVLsiLFYO0Bn7n3E_G9SVg7SER9lnlX0RR0qDw-VWs3ajatWy7HcuP4AzdkgJE2NWNSLBjoTN-DejAflXuHeinJ-aYT7ZJr_gpbJQ9txWE889/s1600/BZaT0l4IYAA1t6T.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJEmh9aoUafoOfGtYGCAPWbyb-jxkDqRVCVLsiLFYO0Bn7n3E_G9SVg7SER9lnlX0RR0qDw-VWs3ajatWy7HcuP4AzdkgJE2NWNSLBjoTN-DejAflXuHeinJ-aYT7ZJr_gpbJQ9txWE889/s1600/BZaT0l4IYAA1t6T.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">του
</span><b>Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού
Χώρου Βίλα Ζωγράφου</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μέσα στο ευρύτερο
πλαίσιο της επίθεσης που κράτος και
αφεντικά έχουν εξαπολύσει ενάντια στους
εργαζομένους, η κυβέρνηση αποφασίζει
να επιταχύνει τις διαδικασίες εφαρμογής
του νόμου που θέτει σε διαθεσιμότητα
1.756 εργαζομένους σε Α.Ε.Ι.- Τ.Ε.Ι. (νόμος
που βέβαια είχε ψηφιστεί εδώ και καιρό).
Οι εργαζόμενοι απαντούν με απεργία
διαρκείας η οποία μετράει ήδη 10 εβδομάδες.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Από τις πρώτες κιόλας
εβδομάδες το κράτος προσπαθεί να
διαρρήξει το μέτωπο των εργαζομένων
είτε με απειλές για εισαγγελική παρέμβαση,
είτε χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο
τις εγγραφές των πρωτοετών φοιτητών
και την ανάγκη για επανέναρξη των
διοικητικών λειτουργιών κυρίως στις
γραμματείες των σχολών. Σε δεύτερο χρόνο
και με αυτές τις ενέργειες να έχουν
ναυαγήσει, παίζεται το χαρτί των
προσωπικών απογραφών σε μια προσπάθεια
αποσυλλογικοποίησης του αγώνα. Παράλληλα
οι μεγαλοκαθηγητές διακόπτουν ακόμα
και την τυπική απεργία αλληλεγγύης
στους διοικητικούς πιέζοντας για τα
ερευνητικά τους προγράμματα, δείχνοντας
ξεκάθαρα με ποιά μεριά συντάσσονται.
Πιο πρόσφατη κίνηση από τη μεριά του
υπουργείου είναι η κήρυξη της απεργίας
ως παράνομη, κάτι το οποίο δεν επηρέασε
στο ελάχιστο τη στάση των διοικητικών.
</span></span><br />
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αυτή η άμεση επίθεση
στους εργαζομένους αλλά και στην
τριτοβάθμια εκπαίδευση την ίδια, κλόνισε
την αυταπάτη αυτών που αντιλαμβάνονται
το πανεπιστήμιο ως «ναό της γνώσης και
της προόδου». Όσο και να έχει εδραιωθεί
το φαντασιακό του ανθρωπιστικού
πανεπιστημίου που παρέχει γνώση για τη
γνώση , η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Από τη μικρότερη ως τη μεγαλύτερη βαθμίδα
της ιεραρχίας εντός του πανεπιστημίου,
δηλαδή από τις καθαρίστριες και τους
φοιτητές ως τους μεγαλοκαθηγητές και
τους πρυτάνεις, το πανεπιστήμιο αποτελεί
ξεκάθαρα μέσο αναπαραγωγής της εργατικής
δύναμης και των ταξικών αντιθέσεων.
Είναι επομένως προφανές ότι δε θα
μπορούσε να ξεφύγει από τη γενικότερη
αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η γνώση πάντα ήταν
κατευθυνόμενη και προσαρμοσμένη στις
ανάγκες της αγοράς εργασίας σε μικρότερο
ή μεγαλύτερο βαθμό, με τη διαφορά ότι
στο παρελθόν, στην εποχή της επέκτασης
του κεφαλαίου στην Ελλάδα, οι απόφοιτοι
της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είτε
έβρισκαν εργασία στον κλάδο τους είτε
απορροφόντουσαν σχετικά εύκολα σε άλλες
θέσεις. Αυτό σε καμία περίπτωση δε
σημαίνει ότι τα πανεπιστήμια ως επιχείρηση
αποτελούσαν κερδοφόρα επένδυση για το
κράτος, απλά οι συνθήκες ήταν τέτοιες
ώστε το κράτος δεν επέλεξε την αναδιάρθρωση
της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά ούτε
και άλλων αντίστοιχων εργασιακών χώρων
(δημόσιες υπηρεσίες, ΔΕΚΟ, σχολεία κλπ).
Αυτή συμβαίνει αρκετά αργότερα, κυρίως
στο δεύτερο μισό της προηγούμενης
δεκαετίας, στην εποχή της ύφεσης, όπου
το κράτος αναπροσαρμόζει όλες τις
εργασιακές σχέσεις προκειμένου το
κεφάλαιο να μεγιστοποιήσει τα οφέλη
του. Ο επιχειρηματικός χαρακτήρας της
τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, γιατί περί
καπιταλιστικής επιχείρησης πρόκειται,
γίνεται τώρα πιο ξεκάθαρος από ποτέ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τα πάρε-δώσε των
ερευνητικών ομάδων και καθηγητών με
εταιρίες γίνονται πλέον φανερά και όχι
κάτω από το τραπέζι όπως παλιά, σε σημείο
που καθορίζονται μέχρι και προγράμματα
σπουδών. Μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί
φοιτητές παρέχουν άμισθη εργασία και
η εργασία φοιτητών και υπαλλήλων
εντατικοποιείται. Το κόστος αναπαραγωγής
πέφτει άμεσα στις πλάτες των φοιτητών
δημιουργώντας έτσι ταξικούς φραγμούς
(δίδακτρα, αγορά βιβλίων, κλείσιμο εστιών
σίτισης και στέγασης, απειλές διαγραφών
ενώ κάποιοι δουλεύουν παράλληλα για να
τα βγάλουν πέρα). Εργαζόμενοι υπό το
φόβητρο της ανεργίας απολύονται και
επαναπροσλαμβάνονται πλέον από εργολαβίες
κάτω από εξευτελιστικούς εργασιακούς
όρους, όροι που όχι μόνο προοιωνίζουν
το μέλλον για τους τωρινούς απεργούς,
αλλά αποτελούν το παρόν των εργαζομένων
σε τομείς όπως σίτιση και καθαριότητας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Χαρακτηριστικό παράδειγμα
είναι οι εργαζόμενοι υπό καθεστώς
εργολαβίας στη φοιτητική εστία του
ΕΚΠΑ, τους οποίους ο εργολάβος Παλαιολόγος
είχε προσλάβει με εξευτελιστικούς όρους
: συμβάσεις ανειδίκευτου ανεξάρτητα αν
κάποιοι ήταν ή όχι, μισθούς χαμηλότερους
των κατώτατων που προβλέπονται για
ανειδίκευτο, προσλήψεις και απολύσεις
κατά το δοκούν. Ο συγκεκριμένος λοιπόν
εργολάβος επικαλούμενος την πολύμηνη
απεργία των διοικητικών αρνήθηκε να
πληρώσει τους εργαζόμενους και τους
καλεί να υπογράψουν απόλυση ενώ την
προηγούμενη μέρα έχει γίνει συνάντηση
των εργαζομένων με τους απεργούς
διοικητικούς και αλληλέγγυους που
βρισκόταν στην πύλη του ΕΚΠΑ για
περιφρούρηση. Οι διοικητικοί που
βρίσκονται ήδη σε κινητοποιήσεις,
στηρίζουν τον αγώνα των εργαζόμενων
στις εργολαβίες και αποφασίζουν μέσα
από τη γενική τους συνέλευση παρέμβαση,
μαζί με φοιτητές και αλληλέγγυο κόσμο,
στα γραφεία του Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ. (Ινστιτούτο
Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης), όπου θα
υπογράφονταν οι απολύσεις. Το εν λόγο
ραντεβού αποδεικνύεται επεισοδιακό
καθώς έρχονται στο φώς διάφορες πρακτικές
του κυρίου Παλαιολόγου όπως εικονικές
προσλήψεις, απευθείας αναθέσεις έργου
κλπ. Αποτέλεσμα της παρέμβασης είναι
να σπάσει στην πράξη η εργοδοτική
τρομοκρατία και όχι μόνο να μην γίνουν
οι απολύσεις αλλά να καταβληθούν οι
οφειλόμενοι μισθοί και να υπάρξει
δέσμευση ότι οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται
κανονικά μέχρι τη λήξη των συμβάσεών
τους ανεξάρτητα από τη διάρκεια της
απεργία.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η εμπειρία αυτή δείχνει
ότι οι αυτοοργανωμένοι, αδιαμεσολάβητοι
αγώνες από τα κάτω μπορούν και έχουν
νικηφόρα αποτελέσματα. Αντίθετα, οι
μορφές του συνδικαλισμού που βασίζονται
στη λογική της ανάθεσης και της
διαμεσολάβησης δημιουργούν τεράστιες
παθογένειες καθώς οδηγούν με μαθηματική
ακρίβεια στην αδράνεια, απομαζικοποιώντας
τους αγώνες. Πέρα από τη δομή και το
τρόπο λειτουργίας ενός τέτοιου φορέα
, σημαντικό ρόλο παίζει και η πολιτική
του σκοπιμότητα . Κάθε άλλο παρά τυχαίο
είναι το γεγονός ότι τα σωματεία καλούν
σε εκτονωτικές απεργίες της τελευταίας
στιγμής που από τη μία δε δίνουν περιθώριο
αποτελεσματικής οργάνωσης και από την
άλλη μειώνουν τις πιθανότητες ο αγώνας
να καταστεί νικηφόρος. Οι παραπάνω
παθογένειες σε ένα βαθμό διαφαίνονται
και στην παρούσα απεργία από την
αναντιστοιχία της προσέλευσης σε
συνελεύσεις φοιτητών και εργαζόμενων
και της συμμετοχής τόσο στις απεργιακές
περιφρουρήσεις και καταλήψεις όσο και
στις δράσεις που λαμβάνουν χώρα σε
αυτές.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο συγκεκριμένος αγώνας,
όπως και κάθε αντίστοιχος αγώνας δε θα
πρέπει να αντιμετωπίζεται ως απάντηση
σε μεμονωμένη επίθεση, αλλά σε ένα
πλαίσιο γενικότερης επίθεσης σε όλα τα
πεδία της καθημερινότητας και προσπάθειας
εκφασισμού της κοινωνίας (καταστολή
αγωνιζόμενων ανθρώπων, επιστράτευση
απεργών, χτυπήματα σε καταλήψεις,
στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών,
συντηρητικοποίηση, εντατικοποίηση της
παρακολούθησης και του ελέγχου κλπ).
Έτσι κάθε τέτοιος αγώνας αφορά το σύνολο
της εργατικής τάξης και όχι μόνο το
κομμάτι που πλήττεται άμεσα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Εκεί βρίσκουμε και
εμείς τον συλλογικό εαυτό μας, δίπλα
στις καθαρίστριες και τους εργαζόμενους
στη σίτιση, τους διοικητικούς υπαλλήλους,
τις νοσοκόμες, τους δασκάλους και τους
φοιτητές. Οι καταλήψεις και οι
συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται
σε αυτές γεννιούνται μέσα στον αγώνα,
από και για αγωνιζόμενους ανθρώπους
και έτσι συνδέονται οργανικά με κάθε
πτυχή του αγώνα. Αγώνας που δεν είναι
άλλος από τη διεκδίκηση της ίδιας μας
της ζωής.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ &
ΟΛΕΣ ΕΝΕΡΓΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΕΙΣ</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><a href="http://villazografou.squat.gr/"><span style="text-decoration: none;">Αυτοδιαχειριζόμενος
Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου</span></a></b></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-73532792154491059792013-11-18T10:12:00.000+02:002013-11-18T10:19:24.748+02:00Η διεθνής γλώσσα του Occupy<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyrneF33yD94wBRmuJoPw6H_E150L2fLZWDQ0xWIKlEODv6NhValUpi928x32dkygfCtEoqP61u1yPymDaK8lDU1sY6CydNL6Nc1EZcjcZT-lEltCiz0dB2sHV2pMmNdIAbi4o-EHxdT1R/s1600/o-OCCUPY-WALL-STREET-MAY-DAY-facebook.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyrneF33yD94wBRmuJoPw6H_E150L2fLZWDQ0xWIKlEODv6NhValUpi928x32dkygfCtEoqP61u1yPymDaK8lDU1sY6CydNL6Nc1EZcjcZT-lEltCiz0dB2sHV2pMmNdIAbi4o-EHxdT1R/s1600/o-OCCUPY-WALL-STREET-MAY-DAY-facebook.jpg" height="262" width="400" /></a></div>
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Το κίνημα
Occupy στις ΗΠΑ, μια βιβλιοπαρουσίαση</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: white;">Το βιβλίο «Το κίνημα
Occupy στις ΗΠΑ» που κυκλοφόρησε πρόσφατα
η</span> <a href="http://skya.espiv.net/"><span style="text-decoration: none;">Συνέλευση
για την Κυκλοφορία των Αγώνων</span></a>
<span style="color: white;">(ΣΚΥΑ) αποτελεί μετάφραση του 5ου τεύχους
(Γενάρης 2012) της αμερικάνικης ριζοσπαστικής
επιθεώρησης </span><a href="http://www.insurgentnotes.com/"><span style="text-decoration: none;">Insurgent
Notes</span></a> <span style="color: white;">πάνω στο κίνημα αυτό που πριν
από περίπου δυο χρόνια συντάραξε απ’
άκρη σ’ άκρη τις ΗΠΑ. Πρόκειται για μια
συλλογή άρθρων πολιτικοποιημένων
αγωνιστών που συμμετείχαν ενεργά στο
κίνημα Occupy σε διαφορετικές πόλεις των
ΗΠΑ. Άρθρα ανάλυσης τα οποίοι συζητούν
την εμπειρία εμπλοκής στο κίνημα,
εκθέτουν τα προβλήματα, κρίνουν τις
αντιλήψεις που κυριάρχησαν στη διάρκειά
του και επιχειρούν μια κριτική προσέγγιση
των πρακτικών και των δράσεων που
ακολουθήθηκαν.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το κίνημα Occupy δεν ήρθε
από το μέλλον. Αντίθετα, όπως δείχνουν
τα κείμενα που συμπληρώνουν τον τόμο,
ενσωμάτωσε, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο
βαθμό, γόνιμα την εμπειρία από αντιστάσεις
και αγώνες που, έστω κι αν δεν ήταν
πάντοτε όλοι τους φανεροί, παρόλα αυτά
ήταν υπαρκτοί στις, κινηματικά άγνωστες,
ΗΠΑ: από τις διαδηλώσεις στο Seattle του
1999, τους εργατικούς αγώνες των προηγούμενων
ετών (π.χ. τo <i>slowdown</i> των εργαζομένων
στα μέσα μαζικής μεταφοράς), το παράδειγμα
των αγώνων σε διάφορες χώρες όπως αυτό
της Αργεντινής, αλλά και από οργανωτικές
μορφές λήψης των αποφάσεων (όπως π.χ. το
<i>people’s mic</i>).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στη βάση της διαμαρτυρίας
ξαναβρίσκουμε αντιλήψεις και ζητήματα
που σε διεθνές επίπεδο θέτουν τα κινήματα
των τελευταίων χρόνων: απόρριψη των
κομματικών ηγεσιών, δυσπιστία προς τις
πολιτικές πρωτοπορίες, αμφισβήτηση των
παραδοσιακών πολιτικών ταυτοτήτων,
κριτική στον αφηρημένο ιδεολογικό λόγο,
ξεπέρασμα παλιών δογματικών αντιλήψεων,
άρνηση διατύπωσης αιτημάτων προς το
Κράτος ή τους πολιτικούς του φορείς.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στον αντίποδα, βλέπουμε
να ξανατίθεται το ζήτημα των αναγκών,
της ισότητας, της σύνδεσης των αγωνιζόμενων
υποκειμένων, αλλά και η υιοθέτηση
οριζόντιων μορφών λήψης των αποφάσεων.
Από την απεργία εισιτηρίου που επιχείρησε
να θέσει το ζήτημα μιας διαφορετικής
σχέσης μεταξύ εργαζομένων στα ΜΜΜ με
τους χρήστες τους, τους επιβάτες δηλαδή,
μέχρι τη σύνδεση των αγωνιστών του
Occupy με τους εργαζόμενους στα λιμάνια
και τον αποκλεισμό των λιμανιών της
Δυτικής ακτής, ως απάντηση στα μέτρα
λιτότητας και στις περικοπές μισθών
και δικαιωμάτων, το κίνημα Occupy υπήρξε
αυτό ακριβώς το σύνολο αγώνων που
επιχείρησε να οικοδομήσει μια μορφή
αντίστασης πάνω στο ξεπέρασμα παραδοσιακών
οργανωτικών μορφών, συνδικαλιστικών
πλαισίων και περιεχομένων που έχουν
πλέον ξοφλήσει.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όλα τα κείμενα αναφέρονται
στην αναμφίβολη αξία, στην επίδραση και
στον αντίκτυπο που άφησε το κίνημα
Occupy σε όσους συμμετείχαν σε αυτό μετά
από χρόνια κινηματικής υποχώρησης και
ήττας των εργατικών αγώνων στη χώρα
αυτή. Όπως αναφέρει η συλλογικότητα
Black Orchid από το Occupy Seattle: «<i>Για μήνες,
παρακολουθούσαμε καθώς απεργιακά
κύματα, καταλήψεις και εξεγέρσεις
σάρωναν την υφήλιο</i> […]. <i>Για μήνες,
αναρωτιόμαστε γιατί το προλεταριάτο
των ΗΠΑ παρέμενε τόσο παθητικό μπροστά
στον ταξικό πόλεμο</i>» (σ. 111). Αξία που
αποτυπώνεται στην ίδια την αλλαγή στάσης
ακόμα και των πιο πολιτικοποιημένων
του συνιστωσών που συμμετείχαν στις
διαδικασίες του, μέσα από την καλλιέργεια
ενός διαφορετικού, μη σεχταριστικού
όπως το θέτουν, κλίματος το οποίο: «<i>έκανε
ευκολότερο για νέο κόσμο να δουλέψει
μαζί μας, χωρίς να χρειάζεται να διαπεράσει
τα όρια μιας κλίκας ή το εμπόδιο της
υπεροψίας κάποιων</i>». Όπως αναφέρουν
το γεγονός αυτό βασίστηκε σε μια αλλαγή
προτεραιοτήτων που στο επίκεντρό της
έθετε τις «<i>ανάγκες της παρούσας στιγμής
και όχι στα ιδεολογικά ρήγματα που
δημιουργήθηκαν από διαμάχες δέκα ή
είκοσι χρόνια πριν</i>» (σ. 113).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Προβλήματα και
ανεπάρκειες</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Από την άλλη όμως πλευρά,
οι αγωνιστές που καταθέτουν την εμπειρία
τους στα άρθρα του τόμου, δεν κρύβουν
κάτω από το χαλί τα σοβαρά προβλήματα
και ούτε αποσιωπούν τις ανεπάρκειες
αυτού του κινήματος. Αντίθετα, στέκονται
πάνω στη σύγκρουση με βαθιά ριζωμένες
αντιλήψεις και πρακτικές που στάθηκαν
εμπόδιο στην περαιτέρω εξάπλωσή του
και επιτίθενται στις λογικές εκείνες
που συσκοτίζουν την κατανόηση της
παρούσας κρίσης του καπιταλισμού: η
αντίληψη του 99% σε αντίθεση με το 1%, οι
«διεφθαρμένοι» πολιτικοί, η μονόπλευρη
εστίαση στη «χρηματιστικοποίηση», αλλά
και η πασιφιστική ιδεολογία ή η αντίληψη
για το ρόλο των αρχών και των μπάτσων.
Όπως όμως δείχνουν οι εμπειρίες των
αγωνιστών που συντάσσουν τα κείμενα
δεν είναι δυνατή οποιαδήποτε απόπειρα
οικοδόμησης ενός κινήματος χωρίς τη
διαρκή σύγκρουση με ευρέως διαδεδομένες
αντιλήψεις και στερεότυπα που μέχρι
πρότινος έμοιαζαν με θέσφατα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ακόμα εξάλλου και όσα
αποτελούν πραγματικά όρια ενός αγώνα
μπορούν να ξεπεραστούν μέσα από τον
ίδιο τον αγώνα ενάντια στα πραγματικά
του όρια. Και κατά παράδοξο τρόπο, μπορεί
οι αδυναμίες ενός κινήματος αν διαβαστούν
κριτικά να είναι οι πιο γόνιμες για
όσους συμμετέχουν σε αυτό την ίδια
στιγμή που για όσους κρίνουν τα πράγματα
από έξω και εκ του ασφαλούς να θεωρούνται
οι πιο άγονες.
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όπως αναφέρουν οι
συντάκτες των Insurgent Notes: «<i>Σαν τους
Αργεντίνους πικετέρος που συνειδητοποίησαν
τα όρια του στενά εργοστασιακού αγώνα
και τον διεύρυναν στα σούπερ-μάρκετ, τα
νοσοκομεία και τα μπλοκαρίσματα δρόμων,
το Occupy Wall Street ανακάλυψε αυτήν ακριβώς
τη μορφή μαχητικής οργάνωσης του αγώνα
όπου ακούστηκαν και έγιναν ορατές, με
τη βοήθεια της έξυπνης χρήσης των νέων
μέσων κοινωνικής δικτύωσης, χίλιες
διαφορετικές ανάγκες και χίλιες
διαφορετικές αρνήσεις</i>».</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">F.G.A.
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Από το 12ο τεύχος
της εργατικής εφημερίδας Δράση που
κυκλοφορεί</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">* Με αφορμή την έκδοση
του βιβλίου, θα πραγματοποιηθεί
βιβλιοπαρουσίαση με ταυτόχρονη παρουσία
αγωνιστή-συμμετέχοντα στο κίνημα Occupy
New York την <b>Τετάρτη 27/11 στις 19:00 στην
ΑΣΟΕΕ</b>.</span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-68652675040259203772013-11-16T10:02:00.000+02:002013-11-16T10:02:04.598+02:00Συντονισμός ενάντια στα κλεισίματα και τις απολύσεις: Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijM6ONsgSauY_CHd5qV7LmuioRJWKKpxVgHI6LYiNjBGXcHX6LjGSCL7w0h9uOgY1voGKDOA9ZIOaxuDe2Tbp-NSL1DTvnd69DtQKsotWEcF_FleTFwDLr0T_wNP7LgboQ8R2UJAGkldpp/s1600/3092d70384193612ab4ff0236f7d76a0_L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijM6ONsgSauY_CHd5qV7LmuioRJWKKpxVgHI6LYiNjBGXcHX6LjGSCL7w0h9uOgY1voGKDOA9ZIOaxuDe2Tbp-NSL1DTvnd69DtQKsotWEcF_FleTFwDLr0T_wNP7LgboQ8R2UJAGkldpp/s1600/3092d70384193612ab4ff0236f7d76a0_L.jpg" height="265" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Ψήφισμα - κάλεσμα της
συνδικαλιστικής σύσκεψης που
πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΑ την Πέμπτη 14
Νοεμβρίου.</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Χαιρετίζουμε τις
χιλιάδες των διαδηλωτών που γέμισαν
τους δρόμους της Αθήνας στην κινητοποίηση
της Πέμπτης 14 Νοέμβρη. Βρεθήκαμε μαζί
και διαδηλώσαμε εργαζόμενοι στην ΕΡΤ,
απεργοί εδώ και δέκα εβδομάδες του
Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πολυτεχνείου
καθώς και άλλων ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης, διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί,
σχολικοί φύλακες, εργαζόμενοι από τα
νοσοκομεία, τους δήμους, το δημόσιο, τα
ΜΜΕ και φοιτητικοί σύλλογοι. Δώσαμε
όλοι μαζί ένα ηχηρό μήνυμα ότι ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ
συντονισμένα τους αγώνες μας για να μην
περάσουν το μαύρο στην ΕΡΤ και οι χιλιάδες
απολύσεις – διαθεσιμότητες.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μετά την επιτυχία της
απεργιακής κινητοποίησης, πραγματοποιήθηκε
νέα σύσκεψη του Συντονισμού για να
συζητήσει και να οργανώσει τα επόμενα
βήματα, μια που φάνηκε με τον πιο καθαρό
τρόπο, ότι οι εργαζόμενοι μπορούμε να
συντονιζόμαστε από τη βάση, να παίρνουμε
πρωτοβουλίες, να οργανώνουμε αγώνες
και να αναγκάζουμε τις συνδικαλιστικές
ηγεσίες να τις στηρίξουν.</span></span><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στη συζήτηση αναδείχθηκε
για μια ακόμη φορά η ανάγκη κλιμάκωσης
των κινητοποιήσεων σε μια απεργία
διαρκείας, η σημασία της αλληλεγγύης
στον αγώνα που δίνουν οι κλάδοι που
συνεχίζουν την σύγκρουση για να μην
περάσουν οι μνημονιακές πολιτικές και
η ανάγκη για στήριξη της περιφρούρησης
του ραδιομεγάρου και του αγώνα των
εργαζόμενων στα πανεπιστήμια.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αναδείχθηκε η ανάγκη
να απλωθεί το κύμα σύγκρουσης με τις
διαθεσιμότητες σε όλους τους χώρους
του δημοσίου που αντιμετωπίζουν κοινά
προβλήματα. Για να κερδίσουμε τώρα τις
μάχες, αλλά και να αποτρέψουμε το νέο
κύμα 12.000 διαθεσιμοτήτων – απολύσεων,
που προετοιμάζουν κυβέρνηση και τρόικα
για τον Δεκέμβριο. Από όλους τους ομιλητές
αναδείχθηκε η ανάγκη κλιμάκωσης του
απεργιακού μετώπου στο πλευρό των
αγωνιζόμενων κλάδων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Καταγγέλθηκαν οι
διαρροές της κυβέρνησης, για επιστράτευση
του διοικητικού προσωπικού των ΑΕΙ αν
συνεχίσουν την απεργία τους. Πρόκειται
για μια ακόμη προσπάθεια καταστολής
των αγώνων παρόμοια με την απαράδεκτα
συνεχιζόμενη επιστράτευση των εργαζόμενων
του ΜΕΤΡΟ εδώ και 11 μήνες, με την εισβολή
των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο, με τις απειλές
για εισβολή στο ΕΜΠ αν εκπέμψει η ΕΡΤ
από τον χώρο του Πολυτεχνείου. Ο πανικός
μιας κυβέρνησης που προσπαθεί με την
καταστολή να σταματήσει τους αγώνες
μας είναι φανερός. Θα κλιμακώσουμε τους
αγώνες και τη δράση μας και δεν θα
περάσει.
</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στο τέλος της σύσκεψης
εκφράστηκε ομόθυμα η διάθεση για:</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Ψήφισμα συμπαράστασης
στους εργαζόμενους της WIND & VODAFONE από
κάθε σωματείο και φοιτητικό σύλλογο
που συμμετέχει στο συντονισμό.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Συμμετοχή στην
εκδήλωση εργαζομένων που γίνεται το
Σάββατο 16 Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Μαζική συμμετοχή
όλων στην πορεία για τα 40 χρόνια του
Πολυτεχνείου. Καλούμε όλους τους
εργαζόμενους να συμμετάσχουν στην
πορεία της Κυριακής 17/11 με προσυγκέντρωση
στις 2μμ στην πλ. Κλαυθμώνος. Καλούμε
τους εργαζόμενους να βρεθούμε μετά την
πορεία στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Καλούμε συγκέντρωση
αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζόμενων
στην ΕΡΤ την Τρίτη 19 Νοεμβρίου στις 7μμ
στην Αγ. Παρασκευή. Για να στείλουμε το
μήνυμα σε κυβέρνηση και τρόικα ότι το
ραδιομέγαρο της ΕΡΤ ανήκει στο λαό και
τους εργαζόμενους και όχι στην αστυνομία.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου,
ημέρα δράσης σε όλους τους χώρους του
δημοσίου. Με καταλήψεις γραφείων,
συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις και με τη
συμμετοχή σε αυτές τις δράσεις εργαζόμενων
από τα πανεπιστήμια και την ΕΡΤ να
ξεσηκώσουμε όλους τους χώρους δουλειάς.
Να αναδείξουμε την ανάγκη του κοινού
απεργιακού αγώνα όλων μαζί για να
ανατρέψουμε την κυβέρνηση και την
πολιτική της.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Προτείνουμε σε όλα
τα σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού
τομέα να προχωρήσουμε την Πέμπτη 21
Νοέμβρη στην πραγματοποίηση νέας
απεργιακής κινητοποίησης, με όποιο
τρόπο μπορέσει το κάθε σωματείο, και
απεργιακής συγκέντρωσης την ίδια μέρα
στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια. Καλούμε
όλες τις ομοσπονδίες και τα σωματεία
να προχωρήσουν απεργιακά εκείνη την
ημέρα. Απαιτούμε από τη ΓΣΕΕ και την
ΑΔΕΔΥ την προκήρυξη γενικής πανεργατικής
απεργίας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Απεργιακή στήριξη
της κινητοποίησης των νοσοκομείων την
Παρασκευή 29 Νοέμβρη, ημέρα απεργίας της
ΟΕΝΓΕ και πανελλαδικής κινητοποίησης
των νοσοκομείων της επαρχίας που
οδηγούνται σε κλείσιμο και απεργιακή
συγκέντρωση την ίδια μέρα στις 11 το πρωί
στο Υπουργείο Υγείας με όποιον τρόπο
μπορέσει το κάθε σωματείο.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">• Καλούμε σε νέα σύσκεψη
του Συντονισμού όλα τα σωματεία, τις
επιτροπές αγώνα και αγωνιστές από τους
χώρους την Παρασκευή 22 Νοέμβρη στις 6μμ
στα Προπύλαια. Στη σύσκεψη θα γίνει και
συγκρότηση ανοιχτής επιτροπής για την
οργάνωση πανελλαδικής συνάντησης.</span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-17282129446488724472013-11-14T11:35:00.000+02:002013-11-14T12:08:10.534+02:00Λένε “ωφελούμενοι” - εννοούν σύγχρονοι σκλάβοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmSQLmrtqmG1Xe0jxem4yE_qQYoOvfIVhMkUf3imMQKedAoiHrptIeWOmseeFdVXjxD3uMU7aJ-Oi1kVPuYyw5dOBCupQaBGLibDgqjLjY6RlylTjSsmeNUEicJv0KeZjXDCrRiewkAe0x/s1600/SYNEKOX.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmSQLmrtqmG1Xe0jxem4yE_qQYoOvfIVhMkUf3imMQKedAoiHrptIeWOmseeFdVXjxD3uMU7aJ-Oi1kVPuYyw5dOBCupQaBGLibDgqjLjY6RlylTjSsmeNUEicJv0KeZjXDCrRiewkAe0x/s1600/SYNEKOX.jpg" height="400" width="277" /></a></div>
<div align="RIGHT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style>
<div align="RIGHT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">της
<b>Συνέλευσης ανέργων/εργαζομένων στην
«κοινωφελή εργασία»</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>και
στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ ΕΣΠΑ</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">«Προγράμματα
κοινωφελούς εργασίας», «ωφελούμενοι
άνεργοι», «voucher»/«επιταγές εισόδου στην
αγορά εργασίας για άνεργους νέους ως
29 ετών», «επιταγές επανένταξης»,
ημερομίσθιο 19,6 την ημέρα, 17,1 για όσους
είναι κάτω των 25, όχι πάνω από 490 το μήνα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σκόρπιες
λέξεις που συγκροτούν ένα εχθρικό τοπίο
και έχουν μπει το τελευταίο 1,5 χρόνο στο
καθημερινό λεξιλόγιο όσων ανέργων
ψάχνουμε εναγωνίως ένα εισόδημα μέσα
από τα προγράμματα «καταπολέμησης της
ανεργίας» του ΟΑΕΔ. Η οργουελική γλώσσα
αυτών των προγραμμάτων προσπαθεί να
κρύψει την ασφυκτική πραγματικότητα
εργασιακής εκμετάλλευσης που υπομένουμε.
Δε μας λένε ότι τα «προγράμματα κοινωφελούς
εργασίας» αποτελούν ακραία νεοφιλελεύθερα
μέτρα που εφαρμόστηκαν για παράδειγμα
πρώτη φορά στην «αναπτυγμένη Δύση» ως
μέτρα εξαγοράς της ποινής φυλάκισης
για μικροπαραβάτες.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στην
Ελλάδα του 2013 μπορεί να μην αφορούν
ακόμα παραβάτες του νόμου, αλλά -καθόλου
τυχαία- η όλη φιλοσοφία που διέπει
οποιοδήποτε χρηματοδοτούμενο από το
ΕΣΠΑ πρόγραμμα το οποίο αναφέρεται σε
«ωφελούμενους άνεργους», είναι ότι
αυτοί είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση
της ανεργίας τους και όχι τα μνημόνια
και η κρίση του συστήματος και άρα, η
εργασία που τους παρέχεται έχει ως σκοπό
«να τους βοηθήσει να επανέλθουν στην
αγορά εργασίας».</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η
αρχή έγινε πέρυσι με τα 5μηνα «προγράμματα
κοινωφελούς εργασίας» μέσω ενοικίασης
ανέργων από ΜΚΟ και ΙΝΕ-ΓΣΕΕ σε δήμους,
νοσοκομεία, περιφέρειες κ.α., όποτε
57.000 «ωφελούμενοι» πληρώθηκαν μετά από
αρκετούς μήνες καθυστέρηση (και ύστερα
από μαζικές κινητοποιήσεις) τα περισσότερα
εκ των δεδουλευμένων των 625 ευρώ τον
μήνα (σε πολλές περιπτώσεις χρωστάνε
ακόμα ένα ποσό 200-300 ευρώ). Ίδια και ακόμα
χειρότερη η κατάσταση στα μέχρι 7 μήνες
«κοινωφελή» στο τομέα του πολιτισμού,
όπου υπάρχουν «ωφελούμενοι» που δουλεύουν
απλήρωτοι κοντά 4 μήνες. Το φθινόπωρο
του 2013 το σκλαβοπάζαρο της «κοινωφελούς
εργασίας» συνεχίζεται αυτή τη φορά
χωρίς τη διαμεσολάβηση των ΜΚΟ, αλλά με
τις μηνιαίες αποδοχές που προβλέπονται
για 50.000 άνεργους να έχουν πέσει στα 490
ευρώ τον μήνα, 427 για τους κάτω των 25
ετών. Το νέο καθεστώς φθηνής εργασίας
που κάλυψε τις πάγιες και διαρκείς
ανάγκες των –υποβαθμισμένων λόγω των
εφαρμοζόμενων πολιτικών των απολύσεων
και της ιδιωτικοποίησης κάθε δημόσιου
αγαθού- δημόσιων υπηρεσιών πανελλαδικά,
θεωρήθηκε τόσο πετυχημένο ώστε φέτος
εξαπλώνεται σε σχολεία, ΚΕΠ, ασφαλιστικά
ταμεία, δικαστήρια και την Εκκλησία της
Ελλάδος! Από το σύγχρονο δουλεμπόριο
δε θα μπορούσε να μείνει απ’ έξω ο
ιδιωτικός τομέας, ο οποίος τροφοδοτήθηκε
επίσης με τζάμπα εργασία για τα αφεντικά
μέσω της «επιταγής επανένταξης στην
αγορά εργασίας» (2χρονα προγράμματα για
επιδοτούμενους ανέργους) και κυρίως
της «επιταγής εισόδου στην αγορά
εργασίας» 35.000 άνεργων νέων έως 29 ετών,
που εργάζονται με τη μορφή «πρακτικής
άσκησης» εδώ και μήνες απλήρωτοι (η
πληρωμή προβλέπεται πολλούς μήνες μετά
τη λήξη του 5μηνου, ενώ σε πολλούς δεν
έχει δοθεί ούτε το ποσό που δικαιούνται
από την παρακολούθηση του σεμιναρίου
κατάρτισης).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κοινός
παρονομαστής όλων των παραπάνω
προγραμμάτων είναι η μέσω του ΟΑΕΔ
ενοικίαση των ανέργων ως φθηνό εργατικό
δυναμικό σε επιχειρήσεις του
ιδιωτικού/δημοσίου τομέα, με αντάλλαγμα
την παροχή ενός επιδόματος πείνας που
αντιστοιχεί στο προ κρίσης επίδομα
ανεργίας. Έτσι, οι εργαζόμενοι μετατρέπονται
σε «ωφελούμενους ανέργους», «γυμνούς»
από εργασιακά δικαιώματα (άδειες, δώρα,
επιδόματα, συνδικαλιστικά δικαιώματα)
και ο μισθός μετατρέπεται σε μη τακτικά
καταβαλλόμενο «επίδομα εργασίας» που
αντικαθιστά το απαρχαιωμένο και
κατακρεουργημένο επίδομα ανεργίας. Με
άλλα λόγια, τα αφεντικά μας λένε ότι για
«τιμωρία» που είμαστε άνεργοι πρέπει
να δουλεύουμε για μεγάλο διάστημα
απλήρωτοι και να τους λέμε και ευχαριστώ
που κάποια στιγμή μας δίνουν και 400 ευρώ
για να μη λιμοκτονήσουμε! «Η εργασία
απελευθερώνει», όπως έλεγε και η επιγραφή
έξω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των
ναζί.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>ΝΑ
ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΚΕΦΑΛΙ! ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ
ΔΟΥΛΟΙ!</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Απέναντι
σε αυτή τη ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα
που απειλεί να καταβροχθίσει τη ζωή μας
δεν μας έχουν μείνει πολλά όπλα πέρα
από τη συναδελφική/ταξική αλληλεγγύη
εργαζομένων-ανέργων. Σε κάθε χώρο
«κοινωφελούς εργασίας», «πρακτικής
άσκησης», επισφαλούς εργασίας γνωριζόμαστε
μεταξύ μας και αντιδρούμε συλλογικά
στις αυθαιρεσίες των αφεντικών (π.χ.
δουλειές άσχετες με το αντικείμενο,
υπερωρίες). Συζητάμε μεταξύ μας και
απομονώνουμε τις λογικές ατομισμού και
«γλειψίματος», που βασίζονται στην
ελπίδα να μας κρατήσει στο μέλλον το
αφεντικό. Στην εποχή της κοινωνικής
καταστροφής που διανύουμε, κάθε ατομική
βλέψη για «καβάτζωμα» ενισχύει τη
συλλογική μας πτώση ως εργατική τάξη.
Στεκόμαστε δίπλα στον/στην άλλον/η στα
καθημερινά προβλήματα επιβίωσης και
προσπαθούμε να υπενθυμίσουμε πρώτα
στους εαυτούς μας κι έπειτα στα αφεντικά
τα βασικά: Δουλεύουμε για την επιβίωση
μας και όχι επειδή μας κάνουν χάρη. Από
τη στιγμή που δουλεύουμε δικαιούμαστε
κάθε μήνα έναν βασικό μισθό πάνω από τα
όρια της φτώχειας για να μπορούμε να
συντηρούμαστε. Δε φταίμε εμείς που
είμαστε άνεργοι, αλλά τα αφεντικά και
το κράτος που προωθούν τις μαζικές
απολύσεις και την ελαστικοποίηση των
εργασιακών σχέσεων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ως
«συνέλευση ανέργων/εργαζόμενων στην
Κοινωφελή εργασία» στηρίξαμε και
συμμετείχαμε πέρυσι στις κινητοποιήσεις
χιλιάδων 5μηνων για την πληρωμή των
καθυστερούμενων δεδουλευμένων. Είδαμε
στην πράξη ότι η δαιδαλώδης γραφειοκρατία
που μας αναγκάζει να δουλεύουμε απλήρωτοι
σπάει κι επιταχύνονται οι διαδικασίες
εκεί που αυτοοργανωνόμαστε με τους
συναδέλφους -μακριά από κόμματα και
εργατοπατέρες- και δε διαπραγματευόμαστε
το δίκιο μας. Από την άλλη, είδαμε ότι
μας έχουν καταργήσει οποιοδήποτε θεσμικό
μέσο προστασίας που γνωρίζαμε ως
«εργατικό δίκαιο», ότι π.χ. δε θεωρούμαστε
εργαζόμενοι για τις Επιθεωρήσεις
εργασίας και ότι από τη στιγμή που
αναγκαζόμαστε (λόγω του 30% ανεργίας κι
όχι από «ελεύθερη επιλογή») να υπογράψουμε
αυτές τις συμβάσεις λίγα δικαιώματα
μπορούμε να διεκδικήσουμε σε επίπεδο
δικαστικών αγώνων. Διαπιστώσαμε εντέλει
ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να
αγωνιστούμε ως ανακυκλώσιμοι άνεργοι
και «γυμνοί» εργαζόμενοι συνολικά
ενάντια σε αυτά τα προγράμματα, μέσα κι
έξω από αυτά, απαιτώντας αξιοπρεπή
επιδόματα για ανέργους, όπως και την
προώθηση πολιτικών που θα προωθούν την
εργασία με δικαιώματα και όχι την
ανακύκλωση της φτώχειας μας. Απαιτούμε
δηλαδή:</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ
ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΜΕΣΩ ΕΣΠΑ, ΟΠΩΣ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΗΣ –
ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΣΤΑΘΕΡΗ
ΜΗΝΙΑΙΑ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΜΑΣ</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΑΥΞΗΣΕΙΣ
ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΠΟΥ
ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΣΤΑΘΕΡΗ
ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Για
να αγωνιστούμε προς αυτή την κατεύθυνση
χρειάζεται να ξεκινήσουμε από τη
συναδελφική οργάνωση στους χώρους που
απασχολούμαστε εργαζόμενοι μέσω αυτών
των προγραμμάτων. Έπειτα, να προχωρήσουμε
στον «από τα κάτω» συντονισμό των
επιμέρους πρωτοβουλιών σε ένα μαζικό,
μαχητικό κίνημα εργαζομένων – ανέργων
που θα έχει τη δύναμη να παρεμβαίνει σε
κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα, να αναδεικνύει
τη σύγχρονη δουλοπαροικία σε κάθε
γειτονιά και τη διάθεση να συγκρουστεί
συνολικά -και με διάρκεια μεγαλύτερη
του ενός 5μηνου- με αυτή την πολιτική
της εξαθλίωσης των ζωών μας, της καταστολής
κάθε εργατικού-κοινωνικού αγώνα και
του επιταχυνόμενου εκφασισμού.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Καλούμε
κάθε άνεργο/η, «ωφελούμενο/η» και
επισφαλώς εργαζόμενο/η σε:</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
Τετάρτη 20 Νοέμβρη 2013, ΑΣΟΕΕ στις 18.00</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://synekox.espivblogs.net/"><span style="text-decoration: none;"><b>Συνέλευση
ανέργων/εργαζομένων στην «κοινωφελή
εργασία»</b></span></a></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://synekox.espivblogs.net/"><span style="text-decoration: none;"><b>και
στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ ΕΣΠΑ</b></span></a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-17104084872095339552013-11-13T12:50:00.000+02:002013-11-13T12:50:56.578+02:00Να μπει φραγμός στη «μαζική ευθανασία» που ετοιμάζουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7i8iUJL5CAHXc6EbP4TrOaCtHxi3fhZuD8DiaTCcyI9gY0PEr6ylYrvSJx9TzHPMJNQA2vqyfdv1VV7Z0MF2iS1ein7biAm_yIEjgWxIxhMGh1nshTQdlf_JKOFzG2ZsICaQa_7Au_e3/s1600/imag0183.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7i8iUJL5CAHXc6EbP4TrOaCtHxi3fhZuD8DiaTCcyI9gY0PEr6ylYrvSJx9TzHPMJNQA2vqyfdv1VV7Z0MF2iS1ein7biAm_yIEjgWxIxhMGh1nshTQdlf_JKOFzG2ZsICaQa_7Au_e3/s1600/imag0183.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: center;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Το σκάνδαλο ‘Ψυχαργώς’
στην μνημονιακή ολοκλήρωσή του:
Ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και
εξαθλίωση των ψυχικά πασχόντων</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>αντίσταση στην
διάλυση της δημόσιας ψυχικής υγείας</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>σημαίνει
διεκδίκηση ενός χειραφετητικού συστήματος</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>που αποκαθιστά
τον Λόγο και τα δικαιώματα</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>των συνανθρώπων
με ψυχιατρική εμπειρία</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ένα προμελετημένο
έγκλημα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε
εξέλιξη στη χώρο της Ψυχικής Υγείας, με
την αδίστακτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων
πολιτικών μέσω του μνημονίου, που οδηγούν
με ραγδαίους ρυθμούς στην περαιτέρω
κοινωνική απόρριψη/εξοστρακισμό των
ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας,
μέσα από την πλήρη και στοχευμένη
απεξάρθρωση/διάλυση του συστήματος των
δημόσιων υπηρεσιών και την αντικατάστασή
τους από πλήρως ιδιωτικοποιημένες
υπηρεσίες, κερδοσκοπικές και δήθεν «μη
κερδοσκοπικές» (ΜΚΟ), όπου πρόσβαση θα
έχουν μόνο όσοι θα μπορούν να πληρώσουν.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
Το «σύμφωνο
Λυκουρέντζου-Αντόρ», στο οποίο προβλέπεται
το «κλείσιμο των ψυχιατρείων» (ΨΝΑ,
Δρομοκαίτειο, ΨΝΘ) μέχρι το τέλος του
2015, είναι ακριβώς το σύμφωνο αυτής της
ιδιωτικοποίησης, καθώς η δέσμευση για
το fast track κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρείων
«πληρώθηκε», από τη ΕΕ, με 105 εκ. ευρώ για
την διάσωση των ΜΚΟ της ψυχικής υγείας
για τρία χρόνια, έτσι ώστε να στηριχτεί
η διαδικασία του κλεισίματος και
ταυτόχρονα να δοθεί ο χρόνος στις ΜΚΟ
για να βρουν (όσες από αυτές καταφέρουν
να βρουν) τρόπους επιβίωσης και πηγές
χρηματοδότησης, ώστε, από το 2016, να
υποκαταστήσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο
μέρος των δημόσιων υπηρεσιών. Πηγές
χρηματοδότησης μη κρατικές, πλέον, αλλά
από τα ίδια τα άτομα με προβλήματα
ψυχικής υγείας που λαμβάνουν τις
υπηρεσίες τους Από αυτή την άποψη, δεν
ήταν χωρίς αποτέλεσμα τα «πάνω-κάτω»
τα ταξίδια στελεχών των κρατικοδίαιτων
επιχειρήσεων του Δικτύου ‘Αργώς’, από
τους διαδρόμους του Υπουργείου στις
Βρυξέλλες, μέχρις ότου επιτευχθεί το
σύμφωνο.
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η επίκληση των προ
15ετίας τεθέντων στόχων του ‘Ψυχαργώς’
για το «κλείσιμο των ψυχιατρείων το
2015» είναι καθαρά προσχηματική καθώς
καμιά από τις προϋποθέσεις που θα έκαναν
δυνατό το «κλείσιμο» δεν πραγματοποιήθηκε:
ούτε οι εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου
είχαν ποτέ μια συγκροτημένη πολιτική
για την Ψυχική Υγεία στην κατεύθυνση
ενός «βασισμένου στην κοινότητα»
συστήματος, ούτε η ψυχιατρική κοινότητα,
στην πλειονότητά της, έδειξε ενδιαφέρον
για μια ψυχιατρική μεταρρύθμιση ως
ξεπέρασμα του κυρίαρχου ψυχιατρικού
παραδείγματος, προς μια ψυχιατρική
«κουλτούρα, πρακτική και σύστημα»
συνυφασμένων με την αποκατάσταση του
Λόγου και των δικαιωμάτων των ατόμων
με ψυχιατρική εμπειρία.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Βέβαια, για να γίνει
δυνατή η όποια συζήτηση και για να
ξεσκεπαστούν τα όποια άλλοθι της στυγνής
εφαρμογής των περικοπών του μνημονίου,
πρέπει να ξεκαθαριστεί τι εννοεί ο
καθένας με το «κλείσιμο του ψυχιατρείου»
: εννοεί την υπέρβαση της ιδρυματικής
ψυχιατρικής και του ψυχιατρικού
παραδείγματος στο οποίο βασίζεται, προς
ένα ολοκληρωμένο, βασισμένο στην
κοινότητα, δίκτυο υπηρεσιών, έτσι ώστε
το «κλείσιμο του ψυχιατρείου» να έλθει
όταν οι υπηρεσίες που θα το αντικαταστήσουν
θα έχουν ήδη μπει σε λειτουργία (δηλαδή,
την Αποιδρυματοποίηση), ή εννοεί την
απλή κατάργησή του, στη λογική της
Απονοσοκομειοποίησης, με το πέταγμα
ασθενών και προσωπικού στο δρόμο και
το πέρασμα μεγάλου μέρους των λειτουργιών
του στον ιδιωτικό τομέα;</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σε κάθε περίπτωση, η
«ελληνική ψυχιατρική μεταρρύθμιση»
μετατράπηκε - με πλυντήριο και την
λεγόμενη «Κοινωνική Ψυχιατρική» - σε
μιαν απλή χωροταξική μετεγκατάσταση
της ιδρυματικής ψυχιατρικής στην
κοινότητα. Μεταστέγαση, δηλαδή, των
χρονίως νοσηλευομένων των ψυχιατρείων
σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές,
ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα
διαμερίσματα. Δομές που συχνά αναπαράγουν
την ιδρυματική λογική, χωρίς καμιά
αλλαγή του «παραδείγματος», καμιά αλλαγή
του «τρόπου σκέψης και πράξης» της
ψυχιατρικής, καμιά συστημική αλλαγή:
απόδειξη ότι το 55% των νοσηλειών
πανελλαδικά εξακολουθούν να είναι
ακούσιες.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δεν έγιναν ποτέ τα
«ολοκληρωμένα δίκτυα των κοινοτικών
υπηρεσιών» (με ΚΨΥ κλπ), που θεωρούνται
προϋπόθεση για το κλείσιμο των ψυχιατρείων.
Δεν έχει γίνει, «παραμονές του κλεισίματος»,
ούτε καν το πρώτο (και εκ των ουκ άνευ)
βήμα στην όποια διαδικασία ψυχιατρικής
μεταρρύθμισης, που είναι η τομεοποίηση
των υπηρεσιών.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αυτό που δημιουργήθηκε
είναι ένα νεο-ιδρυματικό σύστημα, όπου,
στην πλειονότητα των περιπτώσεων,
αναπαράγεται η ιδρυματική καθημερινότητα,
η αφαίρεση του Λόγου και της ελευθερίας
των «φιλοξενούμενων», ή των «χρηστών»
των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, με όρους
και συνθήκες όπου δεν υπάρχει ο άνθρωπος
ως ύπαρξη με τις ανάγκες της, αλλά,
ιδιαίτερα στις μέρες μας, αποκλειστικά
η εκπλήρωση των μνημονιακών δεσμεύσεων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Εμπειρίες/νησίδες,
όπως, μεταξύ άλλων, αυτή του ψυχιατρείου
Χανίων στην Κρήτη, του οποίου το κλείσιμο
συνοδεύτηκε, σε σημαντικό βαθμό, από
την δημιουργία δικτύου τομεοποιημένων,
εναλλακτικών κοινοτικών υπηρεσιών, δεν
αποτελούν παρά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν
τον κανόνα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ηδη από την δεκαετία
του ΄90 παρατηρούμε την σταδιακή εμφάνιση
πολιτικών και πρακτικών ιδιωτικοποίησης
της δημόσιας φροντίδας ψυχικής υγείας.
Από το 2000, με το ‘Ψυχαργώς’, η ιδιωτικοποίηση
παίρνει τη μορφή της ραγδαίας ανάπτυξης
τόσο του κρατικοδίαιτου «μη-κυβερνητικού»
τομέα, όσο και του εμπορευματοποιημένου
παραδοσιακού ιδιωτικού ψυχιατρικού
τομέα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο πακτωλός κοινοτικών
κονδυλίων για την λεγόμενη «ψυχιατρική
μεταρρύθμιση» και η «αγωνία» της
απορρόφησης των διαθέσιμων κονδυλίων
αποτελούν τα οχήματα επιτάχυνσης της
λεγόμενης «αποασυλοποίησης», του δήθεν
εκσυγχρονισμού, αλλά και της μετάβασης
σε σχέδια και πρακτικές όχι με οδηγό
την αλλαγή του επιστημονικού παραδείγματος
και την Αποϊδρυματοποίηση, αλλά την
συνέχιση της διαχείρισης των ατόμων με
ψυχιατρική εμπειρία από ειδικούς,
πολιτικούς και επιχειρηματίες, δηλαδή
την κατασκευή νέων χώρων κοινωνικού
αποκλεισμού.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο «τρίτος πυλώνας», οι
«μη κυβερνητικές» οργανώσεις, γνωρίζει
πρωτοφανή ανάπτυξη. Βασικό χαρακτηριστικό
αυτού του πυλώνα - σε πείσμα ακόμα και
της ιστορικής προέλευσης των πραγματικών
μη-κυβερνητικών οργανώσεων ως πολιτικά
και οικονομικά ανεξάρτητα από κυβερνήσεις
και οικονομικά συμφέροντα κινήματα - η
χρηματοδότησή τους από δημόσιους,
εθνικούς και κοινοτικούς, πόρους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι «εκθέσεις ιδεών»
διαφόρων εμπειρογνωμόνων για την
«ψυχιατρική μεταρρύθμιση» στην Ελλάδα
συγκροτούν περισσότερο βιβλιογραφικά
αναγνώσματα ξένων εμπειριών και άλλοθι
απορρόφησης κονδυλίων παρά Εθνικά
Σχέδια για μιαν άλλη συνάντηση με τον
ψυχικό πόνο και τους ψυχικά πάσχοντες.
συνανθρώπους μας. Στην πραγματικότητα,
ο ρόλος των αρμόδιων οργάνων από πλευράς
ΕΕ ήταν η διασφάλιση της ύπαρξης και
της ενίσχυσης των ΜΚΟ, ως μέρους μιας
κίνησης ιδιωτικοποίησης και βαθμιαίας
απόσυρσης (και ταυτόχρονα αυστηρής
λογιστικής προσέγγισης) του δημόσιου
σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, καθώς και η
μέσω δήθεν «κριτικών επισημάνσεων»
διασφάλιση της απορρόφησης των κονδυλίων,
για ένα δυσλειτουργικό νεο-ιδρυματικό
μόρφωμα, για το οποίο καμιά πλευρά, ούτε
αυτοί που έλαβαν το χρήμα, ούτε αυτοί
που το έδιναν, δεν μπορούν τώρα να
υποκρίνονται ότι «δεν ήξεραν», επί τόσα
χρόνια, τι γινόταν, τι ήταν αυτό που
παράγονταν, τι ήταν αυτό στο οποίο
συναινούσαν να παράγεται..</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είναι σαφές ότι αυτό
που επιβάλλει την τρέχουσα πολιτική
του Υπουργείου δεν είναι η προ 15ετίας
δέσμευση για το «κλείσιμο των ψυχιατρείων»
ως προϊόντος της (μόνο ως ανέκδοτο,
πλέον) «ολοκλήρωσης της μεταρρύθμισης»,
αλλά η μνημονιακή δέσμευση για προσαρμογή
(σύνθλιψη) και της Ψυχικής Υγείας στη
νεοφιλελεύθερη πολιτική. Στην πλήρη,
λογιστικού τύπου προσαρμογή της Ψυχικής
Υγείας στους «διατιθέμενους πόρους»,
δηλαδή, σε μηδενικούς πόρους, γιατί μόνο
αυτούς διαθέτει το σύστημα για τους
ψυχικά πάσχοντες και όλες γενικά τις
κοινωνικές ομάδες (σήμερα πια, για την
πλειονότητα της κοινωνίας) που
αντιμετωπίζει ως αντιπαραγωγικές, ως
κοινωνικό βάρος και περιττές.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η πολιτική για την
Ψυχική Υγεία, όπως για την Υγεία
γενικότερα, συμπυκνώνεται στα θέσφατα
που, με το γνωστό του τρόπο, εκφράζει ο
Υπουργός Υγείας Αδ. Γεωργιάδης : «Δεν
είναι ώρα για το κράτος ν΄ αυξήσει τις
δομές του αλλά να τις μειώσει», «οι δομές
που θα μείνουν, θα λειτουργούν με τη
μορφή των ιδιωτικών σε ένα βαθμό», «ο
ιδιωτικός τομέας είναι πολύ πιο
αποτελεσματικός από τον Δημόσιο», «να
δούμε ποια (δομές ψυχ. υγείας) μπορούμε
να χρηματοδοτούμε και ποια όχι», «δεν
μπορούμε να εξασφαλίσουμε την πρόσβαση
όλων των πολιτών στην Υγεία» κοκ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το σχέδιο που υλοποιούν
είναι αυτό της ‘Αναθεώρησης του
Ψυχαργώς’, που συνέταξε επιτροπή που
είχε συστήσει ο τότε Υπουργός Υγείας
Λοβέρδος, αποτελούμενη από γνωστούς
ιδιοκτήτες ΜΚΟ, που έχουν συντελέσει
στην ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας
(και οι οποίοι ποντάρουν στην περαιτέρω
ιδιωτικοποίησής της), καθώς και από
«πάντα πρόθυμους» συνεργάτες από τα
ψυχιατρεία.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αυτό που προβλέπεται
είναι η εκχώρηση των πάντων, ακόμα και
των Κέντρων Ψυχικής Υγείας, στον ιδιωτικό
τομέα και η ανάθεση στο Δημόσιο μόνο
της επιτήρησης/φύλαξης των «ακαταλογίστων»
του άρθρου 69 (αν και, ακόμα και γι΄ αυτό,
αφήνονται παράθυρα να το αναλάβουν
ιδιωτικές εταιρείες), καθώς και της
νοσηλείας «οξέων περιστατικών» σε
μονάδες «δημόσιων» νοσοκομείων. Είναι
ένα σχέδιο/όχημα της ιδιωτικοποίησης,
της συρρίκνωσης/συγχώνευσης υπαρχόντων
μονάδων, απολύσεων του προσωπικού και
πετάγματος των ασθενών στους δρόμους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ηδη, η μια υπουργική
εγκύκλιος/απόφαση μετά την άλλη επιχειρούν
να επιβάλλουν ένα όχι απλά «κλείσιμο»,
αλλά μια ταχεία, όπως-όπως, εκδίωξη
(μετακίνηση, όπως το λένε) των ασθενών
χρόνιας παραμονής από τα ψυχιατρεία -
πολλών εξ΄ αυτών σε ιδρύματα/κολαστήρια
«προνοιακού» τύπου, όπως των Λεχαινών
κλπ, αλλά και στο δρόμο. Πρόκειται όχι
για μια «μετάβαση σε στεγαστικές δομές»,
που απαιτεί τους χρόνους της, το
εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο και
τις κατάλληλες δομές, αλλά για «έξωση»
– μια έξωση σε άμεσο συγχρονισμό με την
«έξωση» του προσωπικού, με τις
διαθεσιμότητες/κινητικότητες που
ετοιμάζονται και οι οποίες κάνουν το
όλο εγχείρημα πιστό αντίγραφο της
πολιτικής του πρώτου διδάξαντος στην
Καλιφόρνια της δεκαετίας του 60, του
μετέπειτα προέδρου των ΕΠΑ Ρ. Ρήγκαν,
όταν έκλεισε τα ψυχιατρεία, απέλυσε το
προσωπικό και πέταξε τους ασθενείς στο
δρόμο. Σήμερα, ωστόσο, πρόκειται για ένα
εγχείρημα που προοιωνίζεται να έχει
πολύ χειρότερα αποτελέσματα, ακόμα και
από αυτά που είχε εκείνο, που έδωσε,
τότε, το όνομά του (ρηγκανισμός) στις
πρακτικές αυτής της διαδεδομένης,
έκτοτε, ανά την υφήλιο και νεοφιλελεύθερης
κοπής, Απονοσοκομειοποίησης.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μια από αυτές τις
εγκυκλίους επιτάσσει ανώτατα όρια
χρόνου νοσηλείας για τους νοσηλευόμενους
στις ψυχιατρικές μονάδες, σε λογικές
όπου η μείωση του χρόνου νοσηλείας δεν
θα σημαίνει το ξεπέρασμα των πρακτικών
εγκλεισμού και ιδρυματισμού και την
στήριξη στην κοινότητα, αλλά την ταχεία
καταστολή της «οξείας ψυχοπαθολογίας»
- έχει ήδη μπει στα σκαριά η επέκταση
της χρήσης του ηλεκτροσόκ - και το
«γρήγορο εξιτήριο», με όποιες συνέπειες
κι΄ αν έχει αυτό για τον ασθενή. Προβλέπει,
επίσης, και διαδικασίες που θα επιτρέπουν
στο μέλλον και την έξωση από τις
στεγαστικές δομές, με κριτήρια που πάντα
θα είναι σε θέση να επινοούνται, ανάλογα
με τις εκάστοτε ανάγκες της δημοσιονομικής
προσαρμογής.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Καθώς με την ταχεία,
όπως – όπως, πλήρωση των λιγοστών κενών
θέσεων στις όποιες στεγαστικές δομές,
δεν θα υπάρχει, στο προσεχές μέλλον,
δυνατότητα φιλοξενίας σ΄ αυτές και με
δεδομένη την ανυπαρξία κοινοτικών
μονάδων «στήριξης στον τόπο κατοικίας»
των ανθρώπων που θα παίρνουν το «γρήγορο
εξιτήριο» (αλλά και κοινωνικών παροχών
για να μπορούν να τραφούν, να έχουν
πρόσβαση στη θεραπεία τους και γενικά
να επιβιώσουν), το ήδη υπαρκτό φαινόμενο
της «περιστρεφόμενης πόρτας» θα γίνει
ο κανόνας : η εναλλαγή του κοινωνικού
αποκλεισμού με τον εγκλεισμό, νοσηλεία
για γρήγορη καταστολή και «έλεγχο των
συμπτωμάτων» και επιστροφή στο «χώρο
του κοινωνικού αποκλεισμού» για όσο
διάστημα η ψυχική οδύνη δεν γίνεται
«ενοχλητική», έτσι ώστε να γίνει
«αντικείμενο προσοχής» και να κινητοποιήσει
τους σχετικούς μηχανισμούς του κοινωνικού
ελέγχου.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Θεωρούμε ότι η απάντηση
σ΄ αυτή την ανθρωπιστική καταστροφή
που προωθεί με την πολιτική της η τωρινή
ηγεσία του Υπουργείου Υγείας (και η
οποία, στα περιεχόμενά της, αγγίζει και
δομικά σχετίζεται με τις αντιλήψεις
της Χρυσής Αυγής περί «στείρωσης και
ευθανασίας των ψυχικά πασχόντων»), δεν
είναι η υπεράσπιση του ψυχιατρείου
(ενός άκρως αντιθεραπευτικού και
κατασταλτικού θεσμού), αλλά η πιο σθεναρή
από ποτέ διεκδίκηση της ουσίας αυτού
που ήταν πάντοτε η υπέρβαση του
ψυχιατρείου: η κατάργηση της ιδρυματικής
βίας, των εξουσιαστικών σχέσεων, των
πρακτικών του εγκλεισμού, η αποκατάσταση
του Λόγου και των δικαιωμάτων των ατόμων
με ψυχιατρική εμπειρία, η δημιουργία
των όρων για ισότιμο διάλογο μεταξύ
θεραπευτών και θεραπευομένων, η λήψη
μέτρων για αξιοπρεπή κοινωνική, αλλά
και εργασιακή, ένταξη, ο ενεργός
πρωταγωνιστικός ρόλος των λειτουργών
και των άμεσα ενδιαφερομένων ατόμων με
ψυχιατρική εμπειρία στις διαδικασίες
μετασχηματισμού και ξεπεράσματος του
ιδρύματος, ενάντια σε άνωθεν διαδικασίες
διοικητικού κλεισίματος και αδειάσματος
του ψυχιατρείου, η ενεργός συμμετοχή
της κοινωνίας κοκ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αυτές οι διαδικασίες
είναι ασυμβίβαστες με οποιαδήποτε
έννοια διαθεσιμότητας/κινητικότητας/απολύσεων
του προσωπικού, και, αντίθετα, απαιτούν
προσλήψεις προσωπικού.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είναι ασυμβίβαστες με
την επικείμενη παρακράτηση των συντάξεων
των φιλοξενουμένων σε στεγαστικές
δομές.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είναι ασυμβίβαστες με
την ύπαρξη ανασφάλιστων ψυχικά πασχόντων
(και όχι μόνο), με τους ποικίλους
περιορισμούς/εμπόδια/μειώσεις στις
συντάξεις και τα επιδόματά τους, στην
ανυπαρξία ευκαιριών εργασιακής ένταξης,
συνεταιριστικών ή άλλων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είναι ασυμβίβαστες με
την εγκαθιδρυμένη αδιαφορία για την μη
εφαρμογή της όποιας νομοθεσίας προάγει
την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους
(για την ακούσια νοσηλεία, την δικαστική
συμπαράσταση κλπ).</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Θεωρούμε ότι πρέπει
άμεσα να υπάρξει ένα πλατύ μέτωπο, ένα
κίνημα «από τα κάτω», των ανθρώπων με
ψυχιατρική εμπειρία, λειτουργών των
υπηρεσιών, οικογενειών, κοινωνικών
κινημάτων, για να μην περάσουν αυτά τα
εν τη ουσία ανθρωποκτόνα σχέδια. Να
είναι το κίνημα αυτό μια ουσιαστική
στιγμή στην διαδικασία αποκατάστασης
του Λόγου των ανθρώπων με ψυχιατρική
εμπειρία και των δικαιωμάτων τους - ένα
εκ των οποίων είναι η άμεση ακύρωση, με
νομοθετική πράξη, της παρακράτησης των
συντάξεων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Να διεκδικηθεί η άμεση
ακύρωση του «συμφώνου Λυκουρέντζου-Αντόρ»
και όλων των μνημονιακών πολιτικών που
κρύβονται πίσω από αυτό.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Να υπάρξει επαρκής
χρηματοδότηση για την Ψυχική Υγεία και
ολοκλήρωση του μετασχηματισμού και της
υπέρβασης των ψυχιατρείων, στην λογική
της Αποιδρυματοποίησης και όχι της
Απονοσοκομειοποίησης και του απλού
«κλεισίματος».</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Να μην υπάρξει καμιά
διαθεσιμότητα/κινητικότητα/απόλυση
και αντίθετα, να γίνουν προσλήψεις του
αναγκαίου προσωπικού. Ολο το προσωπικό
των ψυχιατρείων είναι αναγκαίο (και
μάλιστα, δεν επαρκεί) για έναν ουσιαστικό
μετασχηματισμό του συστήματος ψυχικής
υγείας, πέρα από το ψυχιατρικό ίδρυμα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Να μπει φραγμός στην
ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και
να διασφαλιστεί ο δημόσιος και δωρεάν
χαρακτήρας της. Να αναλάβει το Δημόσιο
όλες τις δομές και τις υπηρεσίες των
ΜΚΟ, που έχουν γίνει με κρατικές και
κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, να
διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας του
προσωπικού και η αξιοπρεπής και
θεραπευτική φιλοξενία των ενοίκων.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Καταλαβαίνουμε ότι όλα
τα παραπάνω σημαίνουν ανατροπή του
μνημονίου. Σημαίνουν μαζική αντίσταση
και πολιτικές ανατροπές.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Αλλά «δεν υπάρχει άλλος
δρόμος» προκειμένου ν΄ αποφευχθεί η
«μαζική ευθανασία» που ετοιμάζουν.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">7 Νοέμβρη 2013</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γιώργος Αστρινάκης,
Δ/ντής ψυχίατρος, Δρομοκαίτειο</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γιώργος Κοκκινάκος,
Δ/ντής ψυχίατρος, ΚΨΥ Χανίων</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κατερίνα Μάτσα,
ψυχίατρος, τ. Δ/ντρια 18 Ανω, ΨΝΑ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Θόδωρος
Μεγαλοοικονόμου, Δ/ντής ψυχίατρος ΨΝΑ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κώστας Μπαϊρακτάρης,
αν. καθηγητής, Τμήμα Ψυχολογίας, ΑΠΘ</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://www.psyspirosi.gr/2009-02-22-18-34-08/756-2013-11-08-20-38-55.html"><span style="text-decoration: none;"><b>ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ</b></span></a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-59793423249674730302013-11-12T12:31:00.000+02:002013-11-12T12:31:18.508+02:00Συζήτηση: Εγχειρήματα δημιουργικών αντιστάσεων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br>
<iframe width="420" height="315" src="//www.youtube.com/embed/N4CSIwLVX4o?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br>
<iframe width="420" height="315" src="//www.youtube.com/embed/D1pqEuG-_dE?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<br>
Από τη συζήτηση "Εγχειρήματα δημιουργικών αντιστάσεων, απόπειρες εργατικής αυτοδιαχείρισης στην πράξη, ένας ακόμα τρόπος αγώνα για τον επιδιωκόμενο κοινωνικό μετασχηματισμό" που διοργανώθηκε από την κολεκτίβα εργασίας «Το παγκάκι» στις 9/11/2013.</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-39617218359127325352013-11-11T11:16:00.001+02:002013-11-11T11:16:46.013+02:00Πώς η οικονομική ανάπτυξη στράφηκε κατά της ζωής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-3ixh92w-uwIzD9wPe0a4-sDqZZ55OMEZUtOr67eG9E49KAjYrIRt3Hnrh-QvOShdsUb5uqHQZafNeflpYV0Sg-a-Vy6Dd0CHiOCMQUdpwFLawjPrzFmgoRu-X-fLvVG8ZemqrjBfNmni/s1600/fc130b70-0674-497a-8ab4-255cc2e7a1e7-460x276.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-3ixh92w-uwIzD9wPe0a4-sDqZZ55OMEZUtOr67eG9E49KAjYrIRt3Hnrh-QvOShdsUb5uqHQZafNeflpYV0Sg-a-Vy6Dd0CHiOCMQUdpwFLawjPrzFmgoRu-X-fLvVG8ZemqrjBfNmni/s1600/fc130b70-0674-497a-8ab4-255cc2e7a1e7-460x276.jpeg" height="240" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">της <b>Βαντάνα Σίβα</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η απεριόριστη ανάπτυξη
είναι μια φαντασίωση των οικονομολόγων,
των επιχειρηματιών και των πολιτικών.
Θεωρείται συνώνυμο της προόδου. Το
«ακαθάριστο εγχώριο προϊόν» (ΑΕΠ) που
δήθεν μετράει τον πλούτο των εθνών,
αναγορεύτηκε στο ισχυρότερο δεδομένο
και την κυρίαρχη έννοια της εποχής μας.
Αλλά η οικονομική μεγέθυνση κρύβει τη
φτώχεια που προκαλεί λόγω της καταστροφής
του περιβάλλοντος, που με τη σειρά της
στερεί από τις κοινότητες τα μέσα να
καλύπτουν μόνες τις ανάγκες τους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η έννοια της ανάπτυξης
δημιουργήθηκε ως ένας τρόπος να
κινητοποιηθούν πόροι και άνθρωποι κατά
τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου.
Το ΑΕΠ βασίζεται σε ένα τεχνητό και
πλασματικό κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο
αν καταναλώνεις ό,τι παράγεις, δεν
παράγεις τίποτα. Στην πραγματικότητα
η «ανάπτυξη» μετράει τη μετατροπή της
φύσης σε λεφτά και των φυσικών πόρων σε
εμπορεύματα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Υπό την έννοια αυτοί,
οι θαυμαστοί φυσικοί κύκλοι της ανανέωσης
του νερού και των τροφών θεωρούνται
κατεξοχήν αντιπαραγωγικοί! Οι αγρότες
του πλανήτη, που παρέχουν το 72% της τροφής
μας, δεν παράγουν· αλλά κι οι γυναίκες
που καλλιεργούν τη γη ή ασχολούνται με
τα οικιακά, δεν παράγουν ανάπτυξη. Ένα
θαλερό δάσος δε συνεισφέρει στη μεγέθυνση
της οικονομίας, παρά μόνο αν υλοτομηθεί
και τα δέντρα του πωληθούν ως ξυλεία.
Μια υγιής κοινωνία υστερεί από άποψη
ανάπτυξης σε σύγκριση με μια κοινωνία
που έχει πληγεί από μια επιδημία, που
αναπτύσσεται π.χ. μέσω των αυξανόμενων
πωλήσεων φαρμάκων κ.λπ.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όταν το νερό θεωρείται
κοινόχρηστος πόρος, προστατεύεται και
μοιράζεται δωρεάν σε όλους. Αλλά τότε
δε συνεισφέρει στη μεγέθυνση της
οικονομίας. Αν όμως η «κόκα κόλα»
αναγείρει ένα εργοστάσιο, αρχίζει να
καταβροχθίζει τους υδατικούς πόρους
και να γεμίζει με χρωματιστό νερό
πλαστικά μπουκάλια, δημιουργεί ανάπτυξη.
Αλλά αυτή η ανάπτυξη θεμελιώνεται ση
πρόκληση φτώχειας στη φύση και τις
ιθαγενείς κοινότητες. Η άντληση υδάτων
πέραν των δυνατοτήτων ανανέωσής τους
και επαναδημιουργίας των υδατικών
αποθεμάτων προκαλεί λειψυδρία· οι
γυναίκες αναγκάζονται να διανύουν
μεγαλύτερες αποστάσεις για να βρουν
πόσιμο νερό. Στο χωριό Πλατσιμάντα της
Κεράλα, όταν η διαδρομή προς το πόσιμο
νερό έφτασε τα 10km, μια ντόπια γυναίκα,
η Μαγιλάμα (Mayilamma) όρθωσε το ανάστημά
της για να πει: «φτάνει πια! Δεν μπορούμε
να περπατάμε άλλο. Το εργοστάσιο της
"κόκα κόλα" πρέπει να κλείσει!». Το
κίνημα που πυροδότησαν οι γυναίκες
εντέλει πέτυχε πράγματι να κλείσει το
εργοστάσιο.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κάτι ανάλογο συμβαίνει
με ένα άλλο δώρο της εξέλιξης: τους
σπόρους. Οι αγρότες επέλεγαν, καλλιεργούσαν
και διαφοροποιούσαν τους σπόρους, που
είναι η βάση της παραγωγής τροφίμων.
Ένας σπόρος αναπαράγεται, πολλαπλασιάζεται
και εξασφαλίζει τους σπόρους της επόμενης
χρονιάς και την τροφή της. Κι όμως, οι
επιλεγμένοι από τους αγρότες σπόρους
δε θεωρείται πως συνεισφέρουν στην
ανάπτυξη. Δημιουργούν και ανανεώνουν
τη ζωή, αλλά δεν οδηγούν σε κερδοφορία.
Η ανάπτυξη αρχίζει από τη στιγμή που οι
σπόροι μεταλλάσσονται, κατοχυρώνονται
και «κλειδώνουν» γενετικά, εξαναγκάζοντας
τους αγρότες να τους αγοράζουν κάθε
χρόνο κι ακριβότερα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η φύση πτωχαίνει, η
βιοποικιλότητα διαβρώνεται κι ένας
ανοικτός, ελεύθερος πόρος αποκτά
ιδιοκτήτη και μετατρέπεται σε κατοχυρωμένο
εμπόρευμα. Η ετήσια αγορά σπόρων είναι
συνταγή για βέβαιη χρεοκοπία των φτωχών
Ινδών αγροτών. Κι από τον καιρό που
δημιουργήθηκαν μονοπώλια σπόρων, οι
χρεοκοπίες αγροτών πράγματι επεκτάθηκαν.
Στην Ινδία από το 1995, έχουν αυτοκτονήσει
πάνω από 270,000 υπερχρεωμένοι αγρότες.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η φτώχεια επίσης
επεκτείνεται όταν ιδιωτικοποιούνται
δημόσιες υπηρεσίες. Η ιδιωτικοποίηση
του νερού, του ηλεκτρισμού, της υγείας,
της εκπαίδευσης, δημιουργεί ανάπτυξη.
Αλλά δημιουργούν επίσης και φτώχεια,
εξαναγκάζοντας τους ανθρώπους να
δαπανούν μεγάλα ποσά, σε πράγματα που
ήταν διαθέσιμα σε λογικές τιμές ως κοινά
αγαθά. Όταν εμπορευματοποιηθεί και
χρηματιστεί κάθε πλευρά της ανθρώπινης
ζωής, αυτή θα γίνει ακριβότερη -και οι
άνθρωποι φτωχότεροι.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι λέξεις οικονομία
και οικολογία έχουν παρόμοια ετυμολογία:
παράγονται από τη ελληνική λέξη «οίκος»,
που θα πει νοικοκυριό. Για όσο καιρό η
οικονομία επικεντρωνόταν στο νοικοκυριό,
αναγνώριζε και σεβόταν το γεγονός πως
εξαρτιόταν από τους φυσικούς πόρους
και το σεβασμό των ορίων της οικολογικής
τους ανανέωσης. Ασχολιόταν με το πώς να
ικανοποιήσει τις βασικές ανθρώπινες
ανάγκες μέσα στα δεδομένα αυτά όρια.
Εκείνα τα οικονομικά -που επικεντρώνονταν
στην οικιακή οικονομία- ήταν επίσης
γυναικοκρατούμενα. Αλλά σήμερα η
οικονομία έχει αποσυνδεθεί από τους
οικολογικούς περιορισμούς και από τις
βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Κι ενώ η
καταστροφή του περιβάλλοντος
δικαιολογούνταν στο όνομα της ανάπτυξης,
η φτώχεια και η ανέχεια επεκτείνονταν.
Η οικονομική μας πορεία δεν ήταν μόνο
μη βιώσιμη· ήταν και άδικη.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το κυρίαρχο μοντέλο
της οικονομικής ανάπτυξης τελικά
στράφηκε κατά της ίδιας της ζωής. Όταν
η οικονομία μετριέται με αποκλειστικό
κριτήριο τις κεφαλαιακές ροές, τότε οι
πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι
φτωχοί φτωχότεροι. Επιπλέον, ενώ οι
εύποροι είναι πλούσιοι από χρηματικής
άποψης, είναι πολύ φτωχοί από την άποψη
της ανθρωπιάς.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι απαιτήσεις του
κυρίαρχου μοντέλου της οικονομίας μάς
οδηγούν απευθείας σε πολεμικές συρράξεις:
για την διεκδίκηση πετρελαίου, νερού,
τροφίμων... Η μη βιώσιμη ανάπτυξη
εμπεριέχει τρεις μορφές βίας:</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τη βία κατά της Γης,
που εκδηλώνεται ως οικολογική κρίση.</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τη βία κατά των
ανθρώπων, που εκδηλώνεται ως φτώχεια,
υπεξαίρεση και εκδίωξη.</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τη βία ως πόλεμο και
σύγκρουση, καθώς προκειμένου να
ικανοποιήσουν τις ακόρεστες ορέξεις,
τους, οι ισχυροί ιδιοποιούνται τους
πόρους στους οποίους βασίζεται η ύπαρξη
των κοινωνιών και των κρατών μας.</span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η αύξηση των χρηματικών
ροών μέσω της καθιέρωσης του ΑΕΠ οδήγησε
στην αποσύνδεση της οικονομίας από τις
πραγματικές αξίες. Αλλά εκείνοι που
έχουν σωρεύσει χρηματικούς πόρους είναι
εις θέση να διεκδικούν τους βασικούς
πόρους των ανθρώπων: τη γη και το νερό
τους, τα δάση και τους σπόρους τους. Η
δίψα τους είναι τέτοια που τους οδηγεί
να κυνηγήσουν και την τελευταία σταγόνα
ποσίμου ύδατος και την τελευταία σπιθαμή
εδάφους. Αλλά αυτό το κυνήγι δεν πρόκειται
να σηματοδοτήσει το τέλος της φτώχειας.
Θα οδηγήσει στο τέλος των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι νομπελίστες
οικονομολόγοι Τζόζεφ Στίγκλιτς (Joseph
Stiglitz) και Αμάρτια Σεν (Amartya Sen) παραδέχτηκαν
πως ο δείκτης του ΑΕΠ δεν εκφράζει όλες
τις πλευρές της ανθρώπινης κατάστασης
και υπογράμμισαν την ανάγκη να
κατασκευαστούν νέα εργαλεία έκφρασης
της ευημερίας των εθνών. Αυτός είναι ο
λόγος που για να εκτιμούν την πορεία
τους, κράτη σαν το Μπουτάν αντικατέστησαν
τον δείκτη του ΑΕΠ με την «ακαθάριστη
εγχώρια ευτυχία». Για να αναζωογονήσουμε
την πραγματική ευημερία, χρειαζόμαστε
δείκτες πέραν του ΑΕΠ και οικονομίες
που να λειτουργούν διαφορετικά από
τμήματα ενός παγκόσμιου σούπερ-μάρκετ.
Χρειάζεται να θυμηθούμε πως μόνο η ζωή
μπορεί να εξαγοράσει τη ζωή.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η Vandana Shiva είναι
Ινδή οικολόγος και ακτιβίστρια κατά
της παγκοσμιοποίησης</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το
πρωτότυπο κείμενο: <a href="http://www.theguardian.com/commentisfree/2013/nov/01/how-economic-growth-has-become-anti-life"><span style="text-decoration: none;">How
economic growth has become anti-life</span></a></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="text-decoration: none;">Αναδημοσίευση:
</span><a href="http://apokoinou.com/%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B7-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BA%CE%B1/"><span style="text-decoration: none;"><b>Από
Κοινού</b></span></a></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="text-decoration: none;"><span style="font-weight: normal;">Πηγή:</span></span><span style="text-decoration: none;"><b>
<a href="http://ppol.gr/cm/index.php?Datain=8894&LID=1">ppol.gr</a></b></span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-11404827989659569832013-11-08T13:02:00.004+02:002013-11-08T13:02:51.470+02:009 Νοέμβρη: Παγκόσμια Ημέρα Δράσης Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού στη Χαλκιδική<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheWX4h2VOdirCHcH43zNiMTidYEByFf2w4jcdvMkh1Jl7Kgxj1WHeCCmhlPXcNXo_bdL0BgCw7tddcvT0t_6A3kS5Osia17U0JICt3hquUxpG6UotOOK2RB95Xd5hkKZi4EJQvyuAK967c/s1600/saveskouries-9-11-2013.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheWX4h2VOdirCHcH43zNiMTidYEByFf2w4jcdvMkh1Jl7Kgxj1WHeCCmhlPXcNXo_bdL0BgCw7tddcvT0t_6A3kS5Osia17U0JICt3hquUxpG6UotOOK2RB95Xd5hkKZi4EJQvyuAK967c/s1600/saveskouries-9-11-2013.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: center;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Αθήνα 11:00 Προπύλαια, Θεσ/νίκη 11:00 πλατεία ΧΑΝΘ</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Τι Συμβαίνει</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η Χαλκιδική είναι
ένας τόπος τέτοιας μοναδικής
φυσικής ομορφιάς, που κάθε χρόνο
πλημμυρίζει από τουρίστες από όλο
τον κόσμο. Στο ανατολικό τμήμα της
Χαλκιδικής βρίσκεται το αρχέγονο
δάσος των Σκουριών. Εδώ και λίγα
χρόνια η πολυεθνική εταιρεία εξόρυξης
χρυσού Eldorado Gold έχει εγκατασταθεί
στις Σκουριές και με τη συνδρομή
εγχώριων ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων
έχει ξεκινήσει εξορυκτικές
δραστηριότητες μεγάλης κλίμακας.
Έτσι, έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή
η ανεπανόρθωτη καταστροφή του
οικοσυστήματος των Σκουριών και
διακινδυνεύεται η μόλυνση με βαρέα
μέταλλα του εδάφους και των υπόγειων
υδάτων όλης της ανατολικής Χαλκιδικής.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Όταν η Αδικία
Γίνεται Νόμος</i></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span>
<br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είμαστε κάτοικοι της
Χαλκιδικής, ψαράδες, γεωργοί,
κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι, επιχειρηματίες
και επιστήμονες, με δυο λόγια άνθρωποι,
που αγαπάμε τον τόπο μας. Όταν πριν
χρόνια ζητήσαμε από τις αρχές
πληροφόρηση και δημόσια διαβούλευση
για την εξόρυξη χρυσού στην περιοχή
μας, τα μετάθεσαν στο μέλλον, μέχρι
που δεν έγιναν ποτέ. Όταν απευθυνθήκαμε
σε ουδέτερους επιστημονικούς φορείς,
για να πληροφορηθούμε τις πιθανές
επιπτώσεις της εξόρυξης στις ζωές
μας, τότε μας ανέλυσαν πως η καταστροφή
θα είναι ανεπανόρθωτη τόσο στα
οικοσυστήματα όσο και στην οικονομία
της περιοχής. Όταν προσφύγαμε στα
αρμόδια δικαστήρια, αυτά προχώρησαν
μόνο σε έλεγχο νομιμότητας των
αδειών εξόρυξης, χωρίς να κρίνουν
την ουσία της καταστροφής. Όταν
διαδηλώσαμε κατά της εξόρυξης, οι
ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας
επενέβησαν ως στρατός κατοχής στην
περιοχή μας, βιαιοπραγώντας και
τρομοκρατώντας εμάς και τα παιδιά
μας. Όταν τον Αύγουστο ανακοινώθηκε
επίσημα ότι στο χωριό Νεοχώρι της
περιοχής το νερό είναι ακατάλληλο
για χρήση λόγω απαγορευτικής
συγκέντρωσης αρσενικού, το κράτος
δεν προχώρησε σε έρευνα για τυχόν
σύνδεση αυτού του γεγονότος με την
ύπαρξη γεωτρήσεων των εταιρειών
εξόρυξης σε μικρή απόσταση από τις
πηγές του χωριού. Όταν εντελώς
πρόσφατα οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής
Ένωσης έλεγξαν την κρατική υποστήριξη
στην «επένδυση», το Δικαστήριο της
Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδίκασε την
Ελλάδα για παράνομες οικονομικές
ενισχύσεις εκατομμυρίων Ευρώ προς
τις εταιρείες εξόρυξης της Χαλκιδικής.
Όταν πια πηγαίνουμε στο δάσος των
Σκουριών, για να μαζέψουμε τα μελίσσια
μας, συναντάμε οπλισμένους άνδρες
της Eldorado Gold, που μας ελέγχουν και μας
απαγορεύουν την πρόσβαση. Και τώρα
πλέον το Ελληνικό κράτος χαρακτηρίζει
το κίνημά μας τρομοκρατικό, μας
εξισώνει με την εγκληματική βία της
ναζιστικής Χρυσής Αυγής, έχει
στείλει στη φυλακή τέσσερις
αγωνιζόμενους κατοίκους και έχει
ξεκινήσει διώξεις σε δεκάδες άλλους,
δίνοντας θεσμικό χαρακτήρα στην σε
βάρος μας βία και αδικία.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Η Αντίσταση Γίνεται
Καθήκον</i></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είμαστε κάτοικοι της
Χαλκιδικής και αλληλέγγυοι από όλη
την Ελλάδα. Εδώ και τρία χρόνια
έχουμε βγει όλοι στους δρόμους του
αγώνα για τον τόπο μας. Δεν διαμαρτυρόμαστε
απλώς για τα δικαιώματά μας αλλά
για την ίδια τη ζωή και το μέλλον το
δικό μας και των παιδιών μας. Στεκόμαστε
αλληλέγγυοι απέναντι σε κάθε άνθρωπο
που παλεύει για ζωή, ισότητα,
ελευθερία, αξιοπρέπεια. Η ποινικοποίηση
και η καταστολή των αγώνων των
κοινωνικών κινημάτων που υποστηρίζουν
θεμελιώδη δικαιώματα είναι η μόνη
αντίδραση ενός πανικοβλημένου
συστήματος εξουσίας. Υποχρέωση μας
να προστατεύσουμε με την φωνή μας
όλους αυτούς που αντιστέκονται στην
αυθαιρεσία της εξουσίας. Πιστεύουμε
ότι ενωμένοι έχουμε τη Δύναμη. Στις
9 Νοέμβρη καλούμε σε ταυτόχρονες
διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις, δράσεις,
διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο για
σταματήσουν όλες οι διώξεις και
φυλακίσεις σε βάρος μας και για να
πάψουν άμεσα οι εργασίες εξόρυξης
χρυσού στην Χαλκιδική. Ο αγώνας μας
βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Τώρα
σας χρειαζόμαστε όλους.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><a href="https://saveskouries.org/"><span style="text-decoration: none;">saveskouries.org</span></a></b></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-35457611326182867332013-11-07T09:28:00.001+02:002013-11-07T09:32:29.079+02:00Το πείραμα της ελεύθερης, αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf1CtqfkiDIVzGJLzSEoap_TE5eeajP_r34SL7SmzcoDDCCqQjxsZkxEEdf2-D6iPAWfemUFpiA1Z018J2gDi7VQAQCofJd7I7MQlG1xD5fq73hbQQRBFgHc2P_tPTSlgrwRki68qCPXNH/s1600/ert.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf1CtqfkiDIVzGJLzSEoap_TE5eeajP_r34SL7SmzcoDDCCqQjxsZkxEEdf2-D6iPAWfemUFpiA1Z018J2gDi7VQAQCofJd7I7MQlG1xD5fq73hbQQRBFgHc2P_tPTSlgrwRki68qCPXNH/s1600/ert.jpg" height="200" width="320" /></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Στόχος της κυβέρνησης και του κράτους η καταστολή του πρωτοφανούς και ελπιδοφόρου εγχειρήματος αυτοδιαχείρισης της ΕΡΤ από τους ίδιους τους αντιστεκόμενους εργαζόμενούς της και του ανοίγματός της στην κοινωνία.</i></span></span><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Το κείμενο που ακολουθεί, <b>γραμμένο μέσα από την κατειλημμένη ΕΡΤ</b> για το 12ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας Δράση που κυκλοφορεί, περιγράφει ακριβώς αυτό που κατήστειλαν σήμερα τα ΜΑΤ, αλλά και τη ζωντανή παρακαταθήκη που αφήνει για έναν άλλο δρόμο αυτοοργάνωσης της κοινωνίας πέρα τόσο από την ιδιωτική όσο και την κρατική θηλιά.</i></span></span><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span><br />
<a name='more'></a><br />
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>ΕΡΤ ανοιχτή στην κοινωνία</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">της <b>Αλίκης Παπαναστασίου</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τεσσερισήμισι μήνες
μετά την απόφαση της κυβέρνησης να
κλείσει την ΕΡΤ, το εγχείρημα αυτοδιαχείρισης
που έχουν αναλάβει οι εργαζόμενοι της
συνεχίζεται. Η κρισιμότητα αυτού του
εγχειρήματος, μέσα σε ένα σκοτεινό
περιβάλλον, όπου οι επιθέσεις κατά του
κόσμου της εργασίας και των δικαιωμάτων
του είναι ανηλεείς και η κοινωνία
λοιδορείται και στοχοποιείται από τα
κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, είναι προφανής.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η ΕΡΤ παραμένει ένα
πανελλήνιας εμβέλειας μέσο, παρά τις
διαρκείς και επίμονες προσπάθειες της
κυβέρνησης να την φιμώσει, ρίχνοντας
τους πομπούς της και καλύπτοντας τις
συχνότητες της. Το σημαντικότερο όμως
είναι ότι υλοποιεί πλέον το κυρίαρχο
αίτημα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων
που έσπευσαν από τις 11 Ιουνίου και μετά
να της συμπαρασταθούν, εκφράζοντας την
αλληλεγγύη τους: Υπερασπίζεται την
κοινωνία, αναλαμβάνει τον ρόλο που θα
έπρεπε να έχει ως δημόσιος φορέας και
πριν το αυταρχικό κλείσιμο της. Προβάλλει
θέματα απαγορευμένα στα ΜΜΕ, είτε
εξαιτίας της γραμμής που επιβάλλει ο
εκάστοτε εργοδότης, είτε εξαιτίας της
λογοκρισίας που οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι
επιβάλλουν στον εαυτό τους. </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στην πραγματικότητα η
ΕΡΤ δεν έκλεισε, αλλά άνοιξε! Παρά τις
τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν
όσοι εξακολουθούν να την υπερασπίζονται,
έχει γίνει ένα παγκόσμιο σημείο αναφοράς,
καθώς δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο
δημόσια τηλεόραση, ραδιόφωνο και ιντερνετ
που εν μία νυκτί να πέρασε από τον έλεγχο
του κράτους, στους εργαζόμενους του. </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Μέσα στο Ραδιομέγαρο
της ΕΡΤ συναντήθηκαν άνθρωποι διαφορετικών
αποχρώσεων και πεποιθήσεων. Μέρα με τη
μέρα όμως ο κοινός σκοπός, αυτός της
αντίστασης απέναντι στην κυβερνητική
αυθαιρεσία, δημιούργησε μία περήφανη
κοινότητα. Απαρτίζεται από ανθρώπους
που καθημερινά μάχονται να ξεπεράσουν
όχι μόνο τις αντιξοότητες που έχουν
προκύψει στη ζωή τους μετά την απώλεια
της εργασίας τους, αλλά κυρίως τους
ίδιους τους τους φόβους. Πρόκειται
άλλωστε για μία δυναμική κατάσταση,
κατά την διάρκεια της οποίας γίνεται
απεξάρτηση από έννοιες όπως αυτής της
ανάθεσης, του ατομικισμού, της αδιαφορίας.
Πολύτιμη σε αυτή την προσπάθεια είναι
η συνεισφορά των αλληλέγγυων που
συμμετέχουν ενεργά, βοηθούν σε όλους
τους τομείς, χτίζουν γέφυρες με τον
υπόλοιπο κόσμο. </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Το εγχείρημα αυτοδιαχείρισης
της ΕΡΤ προέκυψε από ανάγκη, ωστόσο μέσα
στην παρούσα οικονομική κρίση παρόμοιες
προσπάθειες αποτελούν όαση μέσα στην
έρημο. Βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση θα
προσπαθήσει να πατάξει --κατά την προσφιλή
έκφραση πολλών υπουργών της-- και αυτή
την εστία αντίστασης, όπως και κάθε
άλλη. Έχουν ήδη φανεί οι προθέσεις της,
όχι μόνο με τις επεμβάσεις σε
αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τις
συλλήψεις μαθητών και τις διαρκείς
απειλές περί «άλλου άκρου» αλλά και με
την ποινική δίωξη ολόκληρων χωριών που
αντιτίθενται στα σχέδια πολυεθνικών
εταιρειών. </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είναι σημαντικό, ωστόσο,
ότι το κυριότερο εργαλείο διάσπασης
των εργαζομένων –το μεταβατικό μόρφωμα
της «ΔΤ», το οποίο κλήθηκαν πρώην
υπάλληλοι της ΕΡΤ να στελεχώσουν,
απεμπολώντας κάθε προηγούμενο δικαίωμα
τους- δεν έχει προσφέρει στην κυβέρνηση
το αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Γιατί
μετά από τόσο καιρό υπάρχουν ακόμα
πολλοί στο Ραδιομέγαρο της Αγίας
Παρασκευής, στην ΕΤ3 και σε όλες τις
επαρχιακές πόλεις που προτίθενται να
υπερασπιστούν αυτό που με τόσο κόπο
δημιούργησαν: την ελεύθερη, αυτοδιαχειριζόμενη
ΕΡΤ!</span></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-36552137522863772732013-11-05T11:08:00.001+02:002013-11-05T11:08:46.544+02:00Παίρνουμε θέση: Στην πλευρά του μαχητικού αγώνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK9yGgx_gcAYs1AamXCf_F47p52F5G3O38fxZ_VsrXNI-Qv1IGlbMA9wp1xTvHuhcoHbt-GSbGY8MPaqr4LBLyb6AlUgfnAVQ6zlG9jRMpPu3IVcP5gQmfNkiwckaZLP6AdkTBCsjsZEAf/s1600/06-11-2013.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK9yGgx_gcAYs1AamXCf_F47p52F5G3O38fxZ_VsrXNI-Qv1IGlbMA9wp1xTvHuhcoHbt-GSbGY8MPaqr4LBLyb6AlUgfnAVQ6zlG9jRMpPu3IVcP5gQmfNkiwckaZLP6AdkTBCsjsZEAf/s1600/06-11-2013.jpg" height="400" width="287" /></a></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Γενική Απεργία,
Τετάρτη 6/11 Συγκέντρωση/πορεία: 11 π.μ.,
Μουσείο</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">της</span><b>
Συνέλευσης έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων»,
«μαύρων», ανέργων </b></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>και φοιτητών
στα ΜΜΕ</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">H
γενικευμένη και συντριπτική επίθεση
στην εργατική τάξη και την κοινωνία
συνεχίζεται. Διαρκές πετσόκομμα μισθών,
νέα μέτρα προ των πυλών, που βαπτίζονται
«στοχευμένα» για να ξεπλύνουν την
κοροϊδία του «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα»,
απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων,
προαναγγελία περαιτέρω καταλήστευσης
των συντάξεων, νέοι φόροι, μόνιμοι και
προσωρινοί, συνεχής πίεση και εντατικοποίηση
για να «σώσουμε τον καπιταλισμό»: να
δουλεύουμε (όσοι τυχεροί το κάνουν
ακόμη) περισσότερο και να πληρωνόμαστε
λιγότερο. Η ισοπέδωση και των τελευταίων
κεκτημένων και η εντεινόμενη φτωχοποίηση
οδηγούν ολοένα μεγαλύτερα κομμάτια της
κοινωνίας στην εξαθλίωση και την ανέχεια,
σπέρνουν τον θάνατο (σωματικό και
ψυχικό), θέτοντας αμείλικτα το ερώτημα:
ποιες ζωές τελικά μετράνε;</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Διανύουμε
μια περίοδο όπου κυριαρχεί και επιβάλλεται
μέσω της επίσημης κυβερνητικής πολιτικής
το δόγμα της μηδενικής ανοχής, της τάξης
και ασφάλειας, της νομιμότητας, της
περίφημης πλέον «καταδίκης της βίας
απ’ όπου κι αν προέρχεται», της λογικής
των «δύο άκρων». Όλα αυτά μάλιστα
εντάθηκαν ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία
του Π. Φύσσα από φασίστα και τη μετέπειτα
«αντιμετώπιση» της Χρυσής Αυγής από το
κράτος και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς
του.
</span></span><br />
<div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Έτσι,
παράλληλα με τη συνεχή επίκληση της
«εθνικής προσπάθειας», της υπομονής,
της στωικότητας και της αδιαμαρτύρητης
αποδοχής μέτρων, περικοπών, απολύσεων
και εν τέλει της ίδιας της εξαθλίωσης,
έχει προστεθεί ο χαρακτηρισμός του
«εχθρού της δημοκρατίας», του «παρανόμου»,
του «τρομοκράτη», του «άκρου/ακραίου»
σε όποιον/α δεν συμβαδίζει με τις
κεντρικές επιταγές.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">«Άκρα»
οι εργαζόμενοι απεργοί που πρέπει να
επιστρατευθούν ή «να εκκενώσουν τους
χώρους εργασίας τους» (βλέπε ΕΡΤ), οι
μαθητές που κάνουν καταλήψεις και πρέπει
να συλληφθούν, «τρομοκράτες» οι
αγωνιζόμενοι για τη ζωή τους κάτοικοι
στις Σκουριές της Χαλκιδικής που θα
προφυλακιστούν, «παράνομοι» οι μετανάστες
που θα απελαθούν (Ξένιος Δίας) ή θα
βασανιστούν στα αστυνομικά τμήματα της
δημοκρατίας, «άνομοι» οι διαδηλωτές
στις πορείες που πρέπει να ξυλοκοπηθούν
και να διωχθούν…</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Με
λίγα λόγια, οτιδήποτε ξεφεύγει από την
κανονικότητα και τη νομιμότητα, όπως
την ορίζουν και την επιβάλλουν το κράτος
και τα αφεντικά, είναι ακραίο και πρέπει
«να παταχθεί» διότι στρέφεται «ενάντια
στη χώρα» και την «προσπάθεια εθνικής
επιβίωσης», λειτουργεί ως εμπόδιο στην
«ανάπτυξη» και τη συνακόλουθη έξοδο
από την κρίση.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στην
πραγματικότητα, όμως, «ανάπτυξη» σημαίνει
πτώχευση για τους εργαζόμενους, και
αυτή έχει επέλθει εδώ και πολύ καιρό. Ο
κλάδος των ΜΜΕ δεν αποτελεί εξαίρεση.
Κάθε έννοια συλλογικοποίησης και
διεκδίκησης χτυπιέται και απαντιέται
με απολύσεις και τρομοκρατία. Το
εκβιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, το ντόμινο
απολύσεων στον ΔΟΛ, οι κατακόρυφες
μειώσεις μισθών στη Ναυτεμπορική, η
καθιέρωση της απλήρωτης εργασίας σε
όλα τα «μαγαζιά», αποτελούν μόνο μερικά
πρόσφατα παραδείγματα. Σε αυτό το
πλαίσιο, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και
διοικητικοί καλούνται να αποφασίσουν
για το μέλλον τους υπό τη δαμόκλειο
σπάθη της απόλυσης και να απαντήσουν
στον τεχνητό εκβιασμό των εργοδοτών:
«συμβιβασμός ή πτώχευση». Οι ατομικές
και επιχειρησιακές συμβάσεις έχουν
μειώσει κατακόρυφα τους μισθούς και
έχουν επιβάλει συνθήκες διάσπασης και
κατακερματισμού στους χώρους εργασίας,
γεγονός που δυσκολεύει τη συλλογική
διεκδίκηση. Οι χιλιάδες απολύσεις στον
κλάδο, με πρώτα θύματα το πιο μαχητικό
κομμάτι των συναδέλφων, έχουν πετάξει
ισάριθμους εργαζόμενους στην ανεργία,
ενώ παράλληλα έχουν εντατικοποιήσει
ακόμα περισσότερο τις συνθήκες εργασίας
για τους εναπομείναντες.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η
κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για
τους χιλιάδες «αφανείς» συνάδελφους
που εργάζονται στο διαδίκτυο. Στις
διαδικτυακές ιστοσελίδες, η μαύρη
εργασία, τα μπλοκάκια, οι μισθοί των 300
ευρώ, η εθελοντική εργασία, οι εξοντωτικές
βάρδιες, αποτελούν κανόνα και όχι
εξαίρεση. Οι εργαζόμενοι στο διαδίκτυο
δεν διαθέτουν συνδικαλιστικά δικαιώματα
και σπάνια μπορούν να συμμετέχουν στις
απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου.
Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που όσοι
απέργησαν ή αντιστάθηκαν στα αφεντικά
τους αντιμετώπισαν την άμεση και σαφή
απάντηση των τελευταίων: απόλυση και
ανεργία. Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές
ότι γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί
ένα φτηνό και πλήρως ελεγχόμενο εργατικό
δυναμικό στα ΜΜΕ, το οποίο θα υπηρετεί
υπάκουα τον ιδεολογικό ρόλο των μέσων
ως βασικών πυλώνων ενίσχυσης της
κυριαρχίας, αναπαράγοντας την κρατική
προπαγάνδα και τα συστημικά επιχειρήματα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σε
αυτή τη συνθήκη άγριας εκμετάλλευσης
της εργατικής δύναμης, τα σωματεία του
κλάδου δεν έχουν καταφέρει να αποτρέψουν
ούτε στο ελάχιστο τη γενικευμένη επίθεση,
ούτε να προστατεύσουν τα αυτονόητα
δικαιώματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ΕΣΗΕΑ των
«λίγων και καλών», που συχνά συμπαρατάσσεται
με την εργοδοσία και υπονομεύει τους
αγώνες. Αυτό είδαμε και στην περίπτωση
των εργαζομένων της ΕΡΤ, με τη συνδικαλιστική
ηγεσία του κλάδου να μη στέκεται στο
ύψος των περιστάσεων, να μην μπορεί να
αποτρέψει την κυκλοφορία απεργοσπαστικών
φύλλων, να αδυνατεί να σηκώσει στις
πλάτες της την περιφρούρηση μιας απεργίας
που η ίδια είχε κηρύξει (στα χαρτιά),
βαφτίζοντάς την τελικά… «πολιτική
απεργία». Με αυτό τον τρόπο, η πιο κρίσιμη
κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων δεν
μπόρεσε να δημιουργήσει δυναμική και
αγωνιστικά «ρήγματα» μέσα στα μαγαζιά.
Και αυτό γιατί η αντεργατική επίθεση
δεν μπορεί να σταματήσει με πύρινους
λόγους μέσα από τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ούτε με
απεργίες-παρωδίες μία μέρα νωρίτερα
από τους υπόλοιπους εργαζόμενους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η
ανάγκη να μπουν από την αρχή οι βάσεις
για την οργάνωση και την ανασυγκρότηση
των εργαζόμενων του κλάδου καθίσταται
πλέον πιο επιτακτική από ποτέ. Η
μαχητικότητα και το πείσμα των εκατοντάδων
εργαζομένων που παραμένουν επί πέντε
σχεδόν μήνες στο ραδιομέγαρο της Αγ.
Παρασκευής και στους περιφερειακούς
σταθμούς αποτελούν πυξίδα αντίστασης:
οργανώθηκαν με οριζόντιες διαδικασίες,
κατέλαβαν τους χώρους εργασίας τους
πανελλαδικά, πήραν στα χέρια τους την
πληροφόρηση και συνεχίζουν να εκπέμπουν
παρά τη διαρκή απειλή της εκκένωσης.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Από
την πλευρά μας, στον πόλεμο που έχει
κηρυχθεί εναντίον μας απαντάμε επιλέγοντας
το δρόμο της αντίστασης και του
αυτοοργανωμένου αγώνα. Με επιμονή,
αλληλεγγύη και οργάνωση από τη βάση,
μπορούμε να πάρουμε ξανά πίσω αυτά που
βίαια μας στερήσανε. Συνεχίζουμε τον
αδιάλειπτο κοινωνικό και ταξικό αγώνα,
στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές
μας, στα σχολεία και τις σχολές μας, με
τα χαρακτηριστικά της αυτοοργάνωσης,
της αντιιεραρχίας, του αντιφασισμού,
ακηδεμόνευτα και αντιθεσμικά.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">Παίρνουμε
θέση:</span></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div align="LEFT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">Στην
πλευρά του μαχητικού αγώνα,</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
</li>
<li><div align="LEFT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">Μακριά
από ξεπουλημένες γραφειοκρατικές
ηγεσίες,</span></span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><ul>
<li><div align="LEFT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">Με
πρόταγμα τον συνδικαλισμό βάσης, την
αντίσταση και την αλληλεγγύη.</span></span></span></div>
</li>
</ul>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="LEFT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Συνέλευση
έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων»,
«μαύρων», ανέργων </b></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>και φοιτητών
στα ΜΜΕ</b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><a href="http://katalipsiesiea.blogspot.gr/"><span style="text-decoration: none;">katalipsiesiea.blogspot.gr</span></a></b></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-52696750305931197502013-11-04T11:26:00.000+02:002013-11-04T12:27:19.381+02:00Μπροσούρα της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης (Αθήνας) για τη ΒΙΟΜΕ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSct9bzYbls0HVN9cD_kh_KzBMxIHp_z7bncfq3Cd0eqVHY0B4DGI3qd1u5g7riDMXe6bGADiCFdksxc78ikpSCbUI-zaUbCzmBwpvspvYCtTp0ZEJNXN1b7SfExdpxMmAPTIPCOjwj1vp/s1600/viome+a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSct9bzYbls0HVN9cD_kh_KzBMxIHp_z7bncfq3Cd0eqVHY0B4DGI3qd1u5g7riDMXe6bGADiCFdksxc78ikpSCbUI-zaUbCzmBwpvspvYCtTp0ZEJNXN1b7SfExdpxMmAPTIPCOjwj1vp/s1600/viome+a.jpg" height="444" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi21hvZzh-e3d2vTNFqVXQzXjZnt7mYkmgF6Q9jOfwj2hpRVNt-mMVBW6LxJNjq_wVo698Oygn9puRr2kuk-32RvyBdp7OdFqxm4kDA_0Wm8_Sgse5dKLY98Fqne-I03d7fTL1tt8Od-Yyh/s1600/viome+b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi21hvZzh-e3d2vTNFqVXQzXjZnt7mYkmgF6Q9jOfwj2hpRVNt-mMVBW6LxJNjq_wVo698Oygn9puRr2kuk-32RvyBdp7OdFqxm4kDA_0Wm8_Sgse5dKLY98Fqne-I03d7fTL1tt8Od-Yyh/s1600/viome+b.jpg" height="438" width="640" /></a></div>
<span id="goog_1067643002"></span><span id="goog_1067643003"></span><br />
<a href="https://drive.google.com/file/d/0BwxlAn31ZdsTdTFUYmJ4TlFrUVk/edit?usp=sharing" target="_blank"><span id="goog_1067643002">Η μπροσούρα σε pdf</span></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-77715011829060604962013-11-01T11:07:00.004+02:002013-11-01T11:07:50.905+02:00Το success story συνεχίζεται... Στις 3 Νοέμβρη το νέο επεισόδιο “δουλειά και τις Κυριακές”<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2pTtOw_iyCvbugWQWQU3otfaGgPQ2o24TYZrU8ZRGSKNjERhOMFkd_y-BokgOl_iRyPhSzOucyTykhQseb9v79e-zKJtBAjhY5eqyHewDYyTF_Kq6mMdPBXyvKmVDDBinIRylLPJzWyqx/s1600/3_11_13_apergia_kyriaki_oiye_syvxa.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2pTtOw_iyCvbugWQWQU3otfaGgPQ2o24TYZrU8ZRGSKNjERhOMFkd_y-BokgOl_iRyPhSzOucyTykhQseb9v79e-zKJtBAjhY5eqyHewDYyTF_Kq6mMdPBXyvKmVDDBinIRylLPJzWyqx/s1600/3_11_13_apergia_kyriaki_oiye_syvxa.jpg" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Κυριακή 3/11: ΑΠΕΡΓΙΑ
στον κλάδο του εμπορίου [συγκέντρωση:
10πμ, πλ. Κοραή]</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τον ενθουσιασμό σε όλη
την χώρα έχει φέρει η απόφαση της
κυβέρνησης να ανοίγουν τα μαγαζιά και
τις Κυριακές. Θεωρείται βέβαιο ότι την
Κυριακή 3/11 από τα χαράματα χιλιάδες
άνθρωποι θα στηθούν μπροστά στις εισόδους
των καταστημάτων περιμένοντας την
μεγάλη στιγμή που οι πόρτες τους θα
ανοίξουν και θα τους δοθεί επιτέλους η
δυνατότητα και ο χρόνος να καταναλώσουν
και να ξοδέψουν τα χρήματα τους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πρώτοι και καλύτεροι
θεωρείται ότι θα είναι το 1.500.000 των
ανέργων που έχοντας αποθηκεύσει στα
στρώματα τους τεράστια ποσά από το
ταμείο ανεργίας θα βρούνε επιτέλους
λίγο χρόνο για να βγούνε στην αγορά,
καθώς τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδος
έχουν πολλές δουλειές να κάνουν. </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Δίπλα
τους θα βρίσκονται το 1.000.000 εργάτες του
ιδιωτικού τομέα που παραμένουν απλήρωτοι
από τρεις έως δώδεκα μήνες. Παράγοντες
της αγοράς περιμένουν ότι αυτή η κατηγορία
είναι έτοιμη να ρίξει μισό μηνιάτικο
στην κατανάλωση. Το βαρύ πυροβολικό
όμως αναμένεται να είναι οι δημόσιοι
υπάλληλοι. Έχοντας τα χαμένα από τις
συνεχείς περικοπές στους μισθούς τους,
την κατάργηση των δώρων και τις απολύσεις
που έρχονται θα ξαμοληθούν για shopping
therapy θέλοντας να ξεχάσουν τα προβλήματα
τους. Ισχυρή εφεδρεία θα είναι οι
συνταξιούχοι που μέχρι τώρα κάνουν
«μασούρια» τις μεγάλες τους συντάξεις,
μην ξέροντας που να τις ξοδέψουν και
επιτέλους θα βρούνε μια μέρα για να πάνε
στα μαγαζιά.</span></span><br />
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πιο ευτυχισμένοι όμως
θα είναι οι εργαζόμενοι στο εμπόριο.
Επιτέλους να τελειώνουμε με το καθισιό
της Κυριακής. Τέρμα στα κυριακάτικα
έξοδα για καφέδες, εφημερίδες, γήπεδα,
θέατρα, κινηματογράφους κλπ. Τέρμα στην
κυριακάτικη γκρίνια παιδιών, συντρόφων,
γονιών, φίλων. Θα είμαστε στο μαγαζί μια
ωραία ατμόσφαιρα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Οι μόνοι δυστυχισμένοι
είναι οι μεγαλέμποροι, οι ιδιοκτήτες
mall και πολυκαταστημάτων και οι πολυεθνικές.
Από την μια είναι αναγκασμένοι να
τσακίσουν τους «μικρούς» για να μαζέψουν
μεγαλύτερο κομμάτι του τζίρου στα χέρια
τους και από την άλλη για να καταφέρουν
να νικήσουν σε αυτό τον ανταγωνισμό
πρέπει να ξεθεμελιώσουν κάθε έννοια
εργατικού δικαιώματος και να ξεζουμίσουν
τους υπαλλήλους τους. Και όπως είναι
ευαίσθητοι άνθρωποι νιώθουν κάποιες
ενοχές.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΤΕΡΜΑ Η ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΙΣ
ΖΩΕΣ ΜΑΣ…</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όσο αστεία και αν είναι
τα επιχειρήματα των από πάνω που
προσπαθούν να παρουσιάσουν τα ιδιοτελή
συμφέροντα των πιο επιθετικών τμημάτων
του κεφαλαίου σαν συμφέροντα όλης της
κοινωνίας, δεν είναι καθόλου αστείες
οι επιπτώσεις στις ζωές μας. Κυβερνήσεις,
τρόικα, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. προωθούν και
εφαρμόζουν μέτρα που οδηγούν στη
φτωχοποίηση και στην υποτίμηση της
εργατικής μας δύναμης εξυπηρετώντας
ελληνικά και πολυεθνικά αφεντικά. Η
δύναμη τους βρίσκεται στην δικιά μας
αδυναμία να αντιπαρατεθούμε σε κάθε
χώρο δουλειάς και συνολικά απέναντι
τους. Έχοντας δημιουργήσει ένα κλίμα
φόβου και ηττοπάθειας ανάμεσα στους
εργαζόμενους νιώθουν ικανοί να υλοποιήσουν
τα πάντα. Μας τσάκισαν τους μισθούς,
διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις,
σπρώχνουν στο περιθώριο τους ανέργους,
διαλύουν την υγεία και την παιδεία,
ρήμαξαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα
θέλουν και την Κυριακή και μαζί με αυτήν
και την αξιοπρέπεια μας. Το βαρέλι τελικά
δεν έχει πάτο και οι ατομικές λύσεις
μας οδηγούν όλο και πιο κάτω.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ
ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΗΡΥΞΕΙ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η Ο.Ι.Υ.Ε. ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">> ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 10πμ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">> ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 11πμ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://bookworker.wordpress.com/"><span style="text-decoration: none;"><b>ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ</b></span></a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4821247789256584322.post-12378089188578519412013-10-31T10:51:00.000+02:002013-10-31T10:51:21.201+02:00Επιστροφή στη βάση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLpAbvFNODU862GhLdH1ZAvj6GHlXhrk5VJ9YWgTIBjSSDoJdJ8mBPnM6gRPmSOR-w9GOEzmrxoyUdtc5O9hiqSGz2VCC_QO1L942kgYfXLalwLYu_DR9cSljA7BKnl-fJOnCJmtb3Syn7/s1600/BANEGEM.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLpAbvFNODU862GhLdH1ZAvj6GHlXhrk5VJ9YWgTIBjSSDoJdJ8mBPnM6gRPmSOR-w9GOEzmrxoyUdtc5O9hiqSGz2VCC_QO1L942kgYfXLalwLYu_DR9cSljA7BKnl-fJOnCJmtb3Syn7/s1600/BANEGEM.png" height="400" width="286" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<style type="text/css">P { margin-bottom: 0.08in; }A:link { }</style><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-weight: normal;">του</span><b>
Ραούλ Βανεγκέμ</b></span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Τι χρειαζόμαστε
περισσότερο; Ευαίσθητη νόηση του κόσμου
και ατομική δημιουργικότητα. Πρέπει ο
καλλιτέχνης που υπνώττει μέσα στον
καθένα να αφυπνιστεί, προκειμένου να
ανακαλύψει ότι αυτό που νοηματοδοτεί
το έργο του πέρα και έξω από το ίδιο –με
την πολυμορφία που εκφράζεται, στη
ζωγραφική, τη μουσική, τη λογοτεχνία,
την αρχιτεκτονική, την ανθοκομική
διακόσμηση, τη μαγειρική προετοιμασία,
την ένδυση, την κηπουρική...– είναι η
τέχνη της ζωής της οποίας αποτελεί το
προσχέδιο. Η δημιουργία δεν πρέπει να
είναι στην υπηρεσία του μηδενός, ούτε
της αγοράς ούτε των ιδεών ούτε ενός
κοινωνικού προγράμματος. Αρκεί να
υπάρχει και να συνειδητοποιεί τη μυστική
δύναμή της. Είναι η πραγματική ποίηση
της ύπαρξης. Σήμερα που καταρρέει αυτός
ο παλιός κόσμος που πάντοτε μας λεηλατούσε,
αυτή η ποίηση αναδύεται για να μας σώσει
από το ναυάγιο, οδηγώντας μας στα εύφορα
εδάφη του ζωντανού. Εκεί όπου δεν
επιβιώναμε παρά σαν θηρία, θα μάθουμε
να ζούμε ως ανθρώπινα όντα.
</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<a name='more'></a><span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η αποτυχία των ιδεολογιών
δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αποκαλύψει
την αποτυχία της σκέψης που είναι
διαχωρισμένη από το ζωντανό. Στην
πνευματική κατανόηση μιας πραγματικότητας
που αναθεωρείται και αναιρείται από
την οικονομία, θέλουμε να αντιπαραθέσουμε
την ευαίσθητη νόηση μιας ζωής που δεν
αφήνεται να υποβιβαστεί στην επιβίωση...
</span></span><br />
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Για να ανακτήσουμε τα
πάντα από τη βάση, πρέπει να προσπαθήσουμε
να βελτιώσουμε την καθημερινή ζωή των
ατόμων και της συλλογικότητας, πρωταρχική
συνθήκη ώστε η συλλογικότητα (η κομμούνα)
να μην υποχωρήσει στον κοινοτισμό
(εθνικισμό, τοπικισμό, φυλετισμό), ούτε
στην αναδίπλωση στον εαυτό, δηλαδή στον
ατομικισμό, ο οποίος τείνει πάντοτε να
επιστρέφει στο παρελθόν για να αναστήσει
τη βαρβαρότητα.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όταν το κοινωνικό και
η συνείδηση της αλληλεγγύης υπερισχύουν,
οι εθνικές, θρησκευτικές, γλωσσικές,
πολιτισμικές διαφορές εξαλείφονται
άμεσα. Στην κοινωνική σύγκρουση, όλος
ο κόσμος μιλάει την ίδια γλώσσα, αυτήν
που εκφράζει την οικουμενική θέληση
και την προσδοκία για μια καλύτερη ζωή.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Είδαμε πώς ο καταναλωτισμός
περιέβαλε τον προλετάριο των εργοστασίων
και των γραφείων με τα καινούργια ρούχα
του καταναλωτή. Η παλιά εργατική
ριζοσπαστικότητα σιγά σιγά εξαϋλώθηκε
από το φόβο της απώλειας ασήμαντων
αγαθών επιβίωσης στα οποία οι υπεραγορές
«παρέχουν» πρόσβαση, έναντι αντιτίμου.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Σε μια οικονομία που
κυριαρχείται από την αγορά, το έχειν
είναι πιο σημαντικό από το είναι, η
ποσότητα πιο σημαντική από την ποιότητα,
η επιβίωση πιο σημαντική από την
πραγματική ζωή. Για να θεμελιώσουμε την
κοινωνία σε νέες βάσεις, πρέπει να
δώσουμε προτεραιότητα στο είναι, στην
ποιότητα, στη ζωή που βιώνεται ως
περιπέτεια έμπλεη έρωτα και πάθους.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Φουριέ, διερωτώμενος
για το πώς θα ήταν μια αρμονική κοινωνία,
καταφεύγει σ’ ένα παράδειγμα που αξίζει
να στοχαστούμε. Οι πλούσιοι που προσχωρούν
στο φαλανστήριο [κοινόβιο ακτημόνων],
διαθέτουν τραπέζια όπου λόγω του πλούτου
τους σωρεύονται τα πιο εκλεκτά εδέσματα.
Οι φτωχοί, αντίθετα, αρκούνται σε πιο
λιτά πιάτα, αλλά τρώνε και πίνουν με
μεγαλύτερη χαρά και όρεξη από τους
πλούσιους που είναι συγκεντρωμένοι
γύρω από τα επιτηδευμένα τραπέζια τους.
Έτσι, σιγά σιγά, οι εύποροι προύχοντες
εγκαταλείπουν την πληκτική συντροφιά
των οικείων τους για να πάνε να μοιραστούν
τις απολαύσεις και τη συν-τροφικότητα
που κυριαρχούν στο τραπέζι των φτωχών.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Όσο πιο ελκυστικές
καταστούν οι συνελεύσεις άμεσης
δημοκρατίας και οι συλλογικότητες που
διαμορφώνονται –καθότι πιο ανθρώπινες,
πιο εφευρετικές, πιο ζωντανές–, τόσο
θα ροκανίζουν το έδαφος κάτω από τα
πόδια του φιλάνθρωπου λαϊκισμού και θα
παρέχουν στον καταναλωτή (τον οποίο η
αυξανόμενη φτωχοποίηση θα απογοητεύει
και θα εξοργίζει) νέα εδάφη, ζώνες
απελευθερωμένες από το εμπόρευμα, το
φόβο, τη δουλοπρεπή υποταγή στις δυνάμεις
του χρήματος</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">και στην εξουσία των
δημαγωγών που τις χειραγωγούν για να
παίζουν τους φύρερ και να τις καταστρέφουν
κι άλλο...</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η γη και οι φυσικοί
πόροι ανήκουν στις ανθρώπινες
συλλογικότητες, όχι στις χρηματοοικονομικές,
κρατικές, εθνικιστικές, τεχνοκρατικές
και φυλετικές μαφίες. Η γη ανήκει σε
αυτούς που προσπαθούν να την κάνουν
καλύτερη.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η βάση της ζωντανής
κοινωνίας είναι η αυτοδιεύθυνση και η
δημιουργική ανάπτυξη των φυσικών μορφών
ενέργειας.</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πρέπει να ανακτήσουμε
τα πάντα από τη βάση, να υφάνουμε ξανά
την κοινωνία με το νήμα μιας ομοσπονδίας
αυτόνομων και δημιουργικών ατόμων.
Είναι προφανές ότι στο δρόμο και στην
καθημερινή ζωή των ανθρώπων συντελούνται
οι μεγάλες αλλαγές τις οποίες βιώνει η
Ελλάδα και οι οποίες προαναγγέλλουν
αυτό που πρόκειται να συμβεί στον
υπόλοιπο κόσμο. Όμως, αν ο δρόμος είναι
το θέατρο των συγκρούσεων με τις δυνάμεις
της τάξης, οι οποίες συντηρούν την αταξία
που</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">έχουν ανάγκη όλες οι
εξουσίες για να κυριαρχούν (περιλαμβανομένων
των αριστερών και λαϊκιστών μικρών
αρχηγών), είναι επίσης ένα έδαφος όπου
τα άτομα συγκεντρώνονται για να
αποφασίσουν γι’ αυτά που θα μπορούσαν
να βελτιώσουν την ύπαρξή τους. Ωστόσο,
αρκούμαστε να δείχνουμε τις «βιαιότητες»
στους δρόμους, χωρίς να δείχνουμε μια
βία λιγότερο θεαματική αλλά πιο επικίνδυνη
για το κράτος και τις χρηματοοικονομικές
μαφίες: τα εγχειρήματα των συνελεύσεων</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">άμεσης δημοκρατίας, τα
σκιρτήματα αυτοδιαχείρισης, τις
καταλήψεις εργοστασίων, τους αγώνες
για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος,
τα κινήματα του τύπου «Να μην πληρώνουμε
πια!».</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><i>Απόσπασμα από
τις </i><span style="font-style: normal;">Συνοπτικές
Σημειώσεις </span><i>που γράφτηκαν από τον
Ραούλ Βανεγκέμ ως πρόσκληση για συζήτηση
με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους
στην Ελλάδα. Μεταφράστηκαν από την Εύη
Παπακωνσταντίνου και εκδόθηκαν από τις
Εκδόσεις των Ξένων τον Οκτώβριο του
2013.</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span><div align="RIGHT" style="font-style: normal; margin-bottom: 0in;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><a href="http://autonomosteki.espivblogs.net/files/2013/10/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_Raoul_Vaneigem.pdf"><span style="text-decoration: none;">ΟΛΟΚΛΗΡΟ
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ</span></a></b></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15772969827053646746noreply@blogger.com0