Καραβάνι αγώνα & αλληλεγγύης στον αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ; ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί, εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε.

Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο»

Τάσος Λειβαδίτης

Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αγωνίζονται

για να περάσει το εργοστάσιο από τα χέρια του κεφαλαίου στα δικά τους χέρια.

Καθώς είναι απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, της οποίας το επίδομα τελείωσε τον Σεπτέμβριο, με μεγάλα προβλήματα επιβίωσης αγωνίζονται να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο, το οποίο εγκατέλειψε η εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, θυγατρικής της Φίλκεραμ Τζόνσον, καταγγέλλουν την διοίκηση της εταιρίας για τις επιλογές της που οδήγησαν το εργοστάσιο σε απραγία και μαρασμό, καθώς και για τον εμπαιγμό της σε ότι αφορά τα χρωστούμενα δεδουλευμένα. Φυσικά οι επιλογές και η αντιμετώπιση της εργοδοσίας καθόλου τυχαία δεν είναι. Η κρίση στον κατασκευαστικό κλάδο, απόρροια της γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης, έχει πετάξει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου, καθώς και της βιομηχανίας που σχετίζεται άμεσα με αυτόν. Οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ, διεκδικούν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο, δημιουργώντας έναν εργατικό συνεταιρισμό κάτω από τον πλήρη έλεγχο τους, απαιτώντας μάλιστα νομική κατοχύρωση τόσο για το δικό τους εγχείρημά, όσο και για όλα τα άλλα που θα ακολουθήσουν. Ταυτόχρονα διεκδικούν να τους δοθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να βάλουν μπρος το εργοστάσιο, χρήματα που άλλωστε τους ανήκουν, καθώς είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο. Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι σημαντικός, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στις κατασκευές αλλά για το σύνολο των εργατών που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες απολύσεις, ελαστική, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία.. Είναι σημαντικός όχι μόνο γιατί αμφισβητεί ανοιχτά τον παρασιτικό ρόλο των εργοδοτών συνολικά, αλλά γιατί σε μια κοινωνία που καταστρέφεται μέρα με την μέρα από την καπιταλιστική κρίση, προσφέρει την μόνη ρεαλιστική διέξοδο για τους εργαζόμενους από την ανεργία και τα κλεισίματα των επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα δείχνει τον μοναδικό δρόμο για την πραγματοποίησή της – τον δρόμο του αγώνα, τον δρόμο της ολικής ρήξης με τον κόσμο τον αφεντικών, τον δρόμο της κατάληψης των μέσων παραγωγής από τους ίδιους τους εργάτες.

Για να υπάρξει, όμως, ελπίδα νίκης του αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ και να ανοίξει ο δρόμος για την συνολική αμφισβήτηση του παραγωγικού και πολιτικού μοντέλου του καπιταλισμού, είναι αναγκαία η καθολική στήριξη και έμπρακτη αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους και ανέργους της χώρας. Ο αγώνας ενός σωματείου δεν είναι αρκετός για να γλιτώσει η κοινωνία από τα δεσμά του καπιταλισμού και την καταστροφή της κρίσης του, χρειάζεται ο αγώνας του σωματείου να γίνει κτήμα όλης της εργατικής τάξης. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα πανελλαδικό κίνημα στήριξης και αλληλεγγύης που με παράδειγμα την ΒΙΟΜΕ θα παλέψει για να περάσουν τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις στα χέρια των εργαζομένων που με αμεσοδημοκρατικά σωματεία βάσης θα αποφασίζουν μόνοι τους για τον εαυτό τους χωρίς να αναθέτουν σε κανέναν τους αγώνες τους για την κοινωνική απελευθέρωση.

Την στιγμή που οι άνεργοι πλησιάζουν τα 2 εκατομμύρια, που οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, που το κράτος οργανώνει διαρκείς φοροεπιδρομές εις βάρος των εργαζομένων, ο αγώνας για την κατάληψη και την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής συνολικά πρέπει να γίνει αγώνας κάθε σωματείου, κάθε εργαζομένου και κάθε ανέργου. Καλούμε κάθε ταξικό, αγωνιστικό σωματείο, κάθε άνεργο και εργαζόμενο, να στηρίξει και να δείξει την αλληλεγγύη του στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ, να παλέψει μαζί μας καταρχήν με τη συμμετοχή του στο ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, στη συμμετοχή του στις πολύπλευρες δράσεις του σε όλη τη χώρα και στη πανελλαδική του κατάληξη με διαδήλωση στην Αθήνα στις 15/10.

Στηρίζοντας το πλαίσιο των εργατών σε όλη του την έκταση, αγωνιζόμαστε μαζί τους:

Τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών. Αυτοδιαχείριση σε όλους τους χώρους δουλειάς. Όλα τα μέσα παραγωγής να περάσουν στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας. Από εργοστάσια σε εμπορικά καταστήματα, από εμπορικά καταστήματα σε χωράφια και αγρούς, οι εργαζόμενοι με όπλο τους την αυτοδιαχείριση να αναλάβουν την παραγωγική διαδικασία, να την διευθύνουν μόνοι τους και να την κατευθύνουν προς το συμφέρον όλης της κοινωνίας. Ο αγώνας της ΒΙΟ.ΜΕ. μπορεί να δείξει στην πράξη ότι οι εργαζόμενοι μπορούν χωρίς αφεντικά και θα τα καταφέρουν.

Ο αγώνας στα χέρια των εργατών. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία η δημιουργία και στήριξη ταξικών εργατικών σωματείων βάσης όπως της ΒΙΟ.ΜΕ, που αποκλειστικό τους όργανο θα είναι η γενική τους συνέλευση, στην οποία θα παίρνονται αγωνιστικές αποφάσεις με άμεση δημοκρατία έξω από κάθε λογική ανάθεσης και γραφειοκρατίας.

Να γίνει αυτός ο αγώνας, αγώνας όλων μας με πανελλαδική πανεργατική απεργία διαρκείας για να ανατρέψουμε τον κοινωνικό μεσαίωνα της φτώχειας και της εξαθλίωσης που το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο χτίζει γύρω από τις ζωές μας. Για να απεργήσει κάθε επιχείρηση και κάθε εργοστάσιο. Με απεργία διαρκείας για να συνειδητοποιήσει και η ίδια η εργατική τάξη την τεράστια δύναμή της για να σαρώσει μνημόνια, μέτρα, τρόικες, κυβερνήσεις και αφεντικά.

Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο μόνοι τους,

όμως τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αν οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής μείνουν μόνοι.

Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας όλων

 των εργαζομένων και των ανέργων.

Είναι αγώνας όλων μας! Θα νικήσουμε!

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης

                       και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιο.Με.