Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Συνεχίζουμε! Όλοι σήμερα, στις 6:00 μμ, στο Σύνταγμα. Η καθεστωτική βαρβαρότητα δε θα περάσει



Δεν μας τρομάζετε...Μας ξεσηκώνετε!

Καταγγέλλουμε το οργανωμένο σχέδιο εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος από την κυβέρνηση που έχει μπει σε εφαρμογή τις τελευταίες δύο μέρες. Σήμερα το όργιο βίας και καταστολής κορυφώθηκε με αδικαιολόγητες και απρόκλητες  επιθέσεις με κάθε μέσο σε ειρηνικούς διαδηλωτές, πνίγοντας την πλατεία Συντάγματος στα χημικά, τραυματίζοντας πάνω από 500 διαδηλωτές και με πογκρόμ που επεκτάθηκαν σε όλους τους γύρω δρόμους από την Πλάκα μέχρι το Μοναστηράκι με ομάδες Δίας, Δέλτα και ΜΑΤ να κυνηγάνε χιλιάδες διαδηλωτές μέχρι και μέσα σε καφέ, μανάβικα και εστιατόρια.
Καθιστούμε την  κυβέρνηση υπόλογη για την σημερινή βάρβαρη επίθεση στο κέντρο της Αθήνας, δείγμα της «ατσάλινης δημοκρατίας» του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και της τρόϊκα. Την καθιστούμε την μοναδική υπεύθυνη για ότι συμβεί από εδώ και πέρα κατά τη διάρκεια της νύχτας και την καλούμε να αποσύρει άμεσα τις δυνάμεις καταστολής και τρομοκρατίας.
Για τη ζωή μας όμως είμαστε υπεύθυνοι εμείς! Εμείς οι χιλιάδες κόσμου που ακόμα βρισκόμαστε στους δρόμους, που ακόμα αντιστεκόμαστε, που συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Εμείς που δεν θα αφήσουμε κανέναν να διαλύσει την πραγματική δημοκρατία και ελευθερία όπως τις αναγεννάμε κάθε μέρα, εδώ και 36 μέρες σε όλες τις πλατείες της χώρας.
Όλοι αύριο, στις 6.00 στην πλατεία Συντάγματος. Συνεχίζουμε.
Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν.
Είναι 155 είμαστε εκατομμύρια.
Media Center
 
Τετάρτη 29 Ιουνίου, 19:15

Καλώς ήλθατε στη Χούντα του Μεσοπρόθεσμου!

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

28 και 29 Ιουνίου όλοι στους δρόμους




Τα αγωνιστικά ραντεβού μας στις 28 και 29 Ιουνίου Μας χωρίζουν πια μόνο λίγες ώρες από τη διήμερη πανελλαδική κινητοποίηση της 28ης και 29ης Ιουνίου. Όλα δείχνουν ότι το διήμερο της Γενικής Απεργίας μπορεί να πάρει τις διαστάσεις παλλαϊκού ξεσηκωμού που θα ενταφιάσει οριστικά το Μεσοπρόθεσμο. Αυτός ο αγώνας δεν είναι κρίσιμος μόνο για το μέλλον μας, αλλά αποτελεί φάρο ελπίδας για όλους τους λαούς του κόσμου που θέλουν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Το Σύνταγμα είναι η αφετηρία μιας νέα πορείας.
Στις 28 Ιουνίου μαζευόμαστε στις 9:00 πμ στην πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσουμε και περιμένουμε τις απεργιακές διαδηλώσεις να ενωθούν μαζί μας. Στις 6:00 μμ θα ξεκινήσει μεγάλη λαϊκή συναυλία που θα διαρκέσει μέχρι αργά το βράδυ.
Στις 29 Ιουνίου συντονίζουμε όλες τις δυνάμεις μας για να επιτευχθεί η ουσιαστική περικύκλωση της Βουλής. Οι λαϊκές συνελεύσεις των βορείων προαστίων δίνουν ραντεβού στις 8:00 πμ στο μετρό Ευαγγελισμός. Ενδεικτικά στον Ευαγγελισμό θα είναι οι λαϊκές συνελεύσεις Αγίας Παρασκευής, Χαλανδρίου, Χολαργού, Παπάγου, Ζωγράφου, Γλυκών Νερών, Παλλήνης, Γαλατσίου, Αμαρουσίου, Ηρακλείου, Νέας Ιωνίας, Πατησίων, Ν. Φιλαδέλφειας, Γκύζη, Πειραιά, Αμπελοκήπων-Ερυθρού Σταυρού- Πολυγώνου. Οι λαϊκές συνελεύσεις των νοτίων και ανατολικών προαστίων μαζεύονται στις 8:00 πμ στο Καλλιμάρμαρο. Ενδεικτικά: Ν. Σμύρνη, Βύρωνας, Αγ. Δημήτριο, Βούλα-Βάρη, Νέος Κόσμος, Πετράλωνα-Θησείο-Κουκάκι, Ελληνικό. Οι δυτικές συνοικίες συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα (Αμαλίας και Β. Σοφίας). Ενδεικτικά: Πετρούπολη, Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι, Άγιοι Ανάργυροι-Καματερό. Τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι λαϊκές συνελεύσεις από όλη την Ελλάδα, συμμετέχουν επίσης στα διάφορα σημεία συγκέντρωσης.
Για τον κόσμο που θα έρθει από όλη τη χώρα έχουν προβλεφθεί δομές φιλοξενίας. Για όλο τον κόσμο που για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να είναι πεζός στα μπλόκα, είναι πολύ σημαντικό να βοηθήσει την περικύκλωση με το αυτοκίνητό του από τις 8 πμ, συμμετέχοντας σε μια λευκή κυκλοφοριακή διαδήλωση. Μερικές εκατοντάδες αυτοκίνητα που θα κινούνται διαρκώς με 10-20 χλμ την ώρα στην Κηφισίας, την Μεσογείων και τη Μιχαλακοπούλου και θα επιστρέφουν από εναλλακτικούς δρόμους κάθε φορά που η τροχαία θα τα εκτρέπει, μπορούν να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα στην πρόσβαση των βουλευτών. Επαναλαμβάνουμε, επίσης ότι όπως ακριβώς έχουμε πράξει από τις 25 Μαΐου ως σήμερα, θα επιμείνουμε στο μαζικό και αποφασιστικό χαρακτήρα του αγώνα μας. Καλούμε τους πάντες να σεβαστούν και να περιφρουρήσουν αυτήν την επιλογή.
Προειδοποιούμε την κυβέρνηση και τους επιτρόπους της τρόικας να μη τους περάσει καν από το μυαλό τους ότι η καταστολή μπορεί να σπάσει την κινητοποίηση μας.
Στα διλήμματα «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς» του κου Πάγκαλου, εμείς απαντάμε: «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει». Να χαίρεται τον παππού του!
Δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν αυτοί και τα διλήμματά τους!

  Οι πλατείες μας ανήκουν. Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Διεκδικούμε το αυτονόητο:

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Πίστη στις δυνάμεις μας. Ή εμείς ή αυτοί!
Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε. Το Μεσοπρόθεσμο ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Άμεση Δημοκρατία τώρα!
Η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-26 Ιουνίου 2011

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ



  • Ούτε ιδιωτικοποίηση – ούτε κρατικοποίηση/εθνικοποίηση: όλα τα δημόσια κοινά αγαθά στα χέρια της κοινωνίας. Δημιουργία τους με ελεύθερο, συνεργατικό τρόπο, ελεύθερη, δωρεάν ισότιμη πρόσβαση σε αυτά από όλους. Κάλυψη όλων των κοινωνικών αναγκών, με μη κρατικούς, μη καπιταλιστικούς όρους.

  • Κατάληψη των ιδιωτικοποιημένων και υπό ιδιωτικοποίηση «δημόσιων» οργανισμών και επιχειρήσεων από τους εργαζόμενους και την κοινωνία και λειτουργία τους έξω από την αγορά για τις κοινωνικές ανάγκες.

  • Μαζική ανυπακοή – άρνηση πληρωμών παντού. Έτσι δε θα πληρώσουμε το χρέος, δεν περιμένουμε την αναδιαπραγμάτευση ή τη διαγραφή του από καμιά κυβέρνηση, δεν διαλέγουμε με ποιο νόμισμα (ευρώ ή δραχμή) θα πληρώνουμε και θα μας εκμεταλλεύονται.
  • Κατάληψη και αυτοδιαχείριση επιχειρήσεων που κλείνουν, απολύουν μαζικά ή δεν πληρώνουν, και δημιουργία δικτύου αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων σε σύνδεση με τις τοπικές κοινότητες και με τις ανάγκες τους, καθώς και με δημιουργία ανεξάρτητου από την αγορά δικτύου ανταλλαγών και διάθεσης προϊόντων.
  • Απεργίες οργανωμένες από τα κάτω, με γενικές συνελεύσεις, ανεξάρτητα από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, με μπλοκάρισμα της παραγωγής, των υπηρεσιών καικαταλήψεις νευραλγικών κρατικών οργανισμών, υποδομών και τομέων παραγωγής-διανομής-κατανάλωσης.

  • Καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία που κινούνται σε ανεξάρτητη κατεύθυνση να εντείνουν τη ρήξη τους με τον κρατικό και καθεστωτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και των μεγάλων Ομοσπονδιών τους, να πάρουν μαχητικές πρωτοβουλίες και να συμβάλλουν σε έναν ανεξάρτητο-αντικυριαρχικό οριζόντιο συντονισμό των γενικών συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα στους χώρους δουλειάς.
  • Δημιουργία αγροτικών συνεργατικών κοινοτήτων για παραγωγή που θα σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο, χωρίς τους σπόρους και τα χημικά των πολυεθνικών, με οριζόντιο δίκτυο διάθεσης των προϊόντων εκτός αγοράς και εκτός των νορμών (και των επιδοτήσεων) της Ε.Ε. Δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων αστικών αγρών σε δημόσιους χώρους (π.χ. Ελληνικό) για την επίλυση με τα δικά μας μέσα του επισιτιστικού προβλήματος.
  • Ελεύθερες δωρεάν μετακινήσεις για όλους. Αυτοδιαχείριση των ΜΜΜ από τους εργαζόμενους.
  • Κατάληψη και αυτοδιαχείριση δημόσιων και εκκλησιαστικών κτιρίων και κλειστών σπιτιών για τη στέγαση όλων των αστέγων.
  • Δημιουργία δομών απελευθερωτικής λαϊκής εκπαίδευσης, της ολόπλευρης γνώσης, της χειραφέτησης, της κριτικής σκέψης, της χαράς και της δημιουργίας, πέρα από το κρατικό και ιδιωτικό εκπαιδευτικό σύστημα, με καθορισμό του τι και πώς μαθαίνουμε από την ίδια την κοινωνία.
  • Δημιουργία δομών λαϊκής υγείας, με καταλήψεις ανάλογων χώρων, που θα λειτουργούν έξω από το κύκλωμα του φαρμάκου και την κλίκα των μεγαλογιατρών.
  • Δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων χώρων φροντίδας παιδιών, παιδότοπων χαράς και δημιουργίας.
  • Συλλογικές κουζίνες και χώροι χαρίσματος και ανταλλαγών, σε σύνδεση με τα δίκτυα των αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών παντοπωλείων και των αγροτικών κοινοτήτων.
  • Όποτε κι αν γίνουν εκλογές, η θέση μας είναι στις πλατείες και τις λαϊκές συνελεύσεις. Δεν εκχωρούμε σε κανένα το δικαίωμα να μας «εκπροσωπεί», να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς.

Από την έκτακτη έκδοση της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΨΗΦΟΣ ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ



Την Tρίτη 21 Ιουνίου ο Πρωθυπουργός ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης για την “νέα” του κυβέρνηση. Χθες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε ότι “φυλλοροούμε”, αλλά εμείς κάθε Κυριακή γινόμαστε περισσότεροι.
Την Τρίτη στις 19:00 δίνουμε και εμείς στην δική μας κάλπη του Συντάγματος ψήφο “ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ”. Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν μπορούν να το λύσουν, όσους ανασχηματισμούς και αν κάνουν. Όσες καρέκλες και αν αλλάξουν, δεν μας αφορά.
Το μεσοπρόθεσμο δεν θα περάσει.
Καλούμε όλους τους φίλους και συναγωνιστές να γεμίσουν τις πλατείες σε όλη την Ελλάδα.
Καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία να βρεθούν μαζί μας στο Σύνταγμα.
Καλούμε τους αγρότες, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, Έλληνες ή μετανάστες, μανάδες και παιδιά, γιαγιάδες και παπούδες.
Στην βία τους απαντάμε: το όπλο μας είναι η αλληλεγγύη μας και η ψυχή μας και τους λέμε ότι “σιμά στις μπαλωθιές τους υπάρχει και ο λυράρης”.
Όλοι και όλες στο Σύνταγμα την Τρίτη 21-6 από τις 19:00 να φωνάξουμε δυνατά:
δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν κυβέρνηση – τρόικα – χρέος.
Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Μαθαίνοντας από τις πλατείες



του Σταύρου Σταυρίδη


Είναι εύκολο ίσως να αναγνωρίσουμε στην κοινωνία που ζούμε ένα οικονομικό σύστημα σε επιθετικό παροξυσμό. Οι κυρίαρχοι μοιάζει να θεωρούν ότι εκπλήρωσαν και εκπληρώνουν επιτέλους την απόλυτη καπιταλιστική ουτοπία: το χρήμα να γεννά χρήμα χωρίς την ενίοτε απείθαρχη μεσολάβηση των πραγματικών ανθρώπων και την ενίοτε απρόβλεπτη μεσολάβηση των διαδικασιών παραγωγής. Η αλαζονεία και η δύναμη των τραπεζιτών και των χρηματιστών είναι σημάδι των καιρών.

Όμως καθόλου τούτη η εποχή δεν εκτόπισε στα αζήτητα το πρόβλημα της διακυβέρνησης. Τη μηχανή αυτής της ουτοπίας που κόλλησε και κολλά στην λάσπη των πρόσφατων οικονομικο-κοινωνικών κρίσεων, πρέπει να την τροφοδοτούν οι αποκάτω, όχι μόνο με την εργασία τους αλλά και με την εξάρτηση τους από τις τράπεζες για να εκπληρώσουν ως και τις πιο βασικές τους ανάγκες. Το πρόβλημα της διακυβέρνησης σ’ αυτές τις συνθήκες είναι πάνω απ’ όλα το πρόβλημα της μαζικής εξάρτησης των υπηκόων από τους θεσμούς που τους συγκροτούν ως οικονομικά υποκείμενα, με την καταστροφή ταυτόχρονα κάθε δυνατότητας να αρθρώνονται συλλογικές αναφορές με τη μορφή των κοινωνικών χώρων. Η εξατομίκευση δεν συνίσταται μόνο στην εξατομίκευση του μόνιμα ακόρεστου καταναλωτή αλλά και στην εμπεδωμένη καχυποψία απέναντι στις επιδιώξεις των διπλανών. Τούτη η καχυποψία στον καιρό της κρίσης καθίσταται λόγος επιθετικότητας ή απόσυρσης: «εγώ θα τα καταφέρω» και για να τα καταφέρω πρέπει εσείς να μην τα καταφέρετε.


Η μνήμη της χαμένης κοινότητας, βέβαια, και της ασφάλειας που ψευδαισθητικά ή πραγματικά παρείχε δεν είναι και τόσο μακρινή. Σ’ όλο τον κόσμο οι αντιδράσεις, οι αντιστάσεις και οι κοινωνικές εκρήξεις ανατρέχουν σε θεσμούς που ενεργοποιούν κάποιο υπόστρωμα κοινωνικών αναμνήσεων αλλά και επιβιώσεων: από τις ιθαγενικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής ως τις οικογένειες-κοινότητες του εξεγερμένου αραβικού κόσμου τέτοιοι θεσμοί επανανεργοποιούνται και επανανοηματοδοτούνται.



Ίσως γι’ αυτό στη Δύση, και όχι μόνο, αντίδοτο στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» (μια φράση του Ωζέ) αποτέλεσε η επανακάλυψη της συλλογικής αναφοράς μέσα από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter κ.λπ.). Οι απομονωμένες ατομικότητες δοκιμάζουν, συχνά με υλικό τις καθοδηγούμενες στοιχίσεις σε ρεύματα προτίμησης, να επικοινωνήσουν και να εγκαταστήσουν δεσμούς αλληοαναφοράς. Πλάνη; Οι εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου έδειξαν ότι έστω και με υλικά δανεισμένα από την κυρίαρχη ιδεολογία μπορεί να γεννηθούν μορφές συσχέτισης τέτοιας πολλαπλασιαστικής διάδοσης που να κινητοποιήσουν τεράστιες ποσότητες ανθρώπων.


Όμως οι άυλες «περίπου συλλογικότητες» των διαδικτυακών επικοινωνιών δεν είναι παρά ο τρόπος για να ανακαλυφθούν ξανά οι συλλογικότητες που εκδιπλώνονται μέσα από πρακτικές συνεύρεσης. Όλα τα ηλεκτρονικά και τηλεπικοινωνιακά μέσα που, διασταυρούμενα και χωρίς κέντρο κινητοποιούν και φέρνουν σ’ επαφή μοναχικές ατομικότητες, είναι μέσα που ορίζουν τόπους συνάντησης. Αυτή τους τη δύναμη φοβήθηκαν οι εξουσίες στον αραβικό κόσμο, αυτή φοβούνται και οι ισχυροί στην Ελλάδα και παντού. Οι αναμνήσεις της κοινότητας και οι πρακτικές της διαδικτυακής επικοινωνίας κάνουν την επιθυμία της συνάντησης πραγματικότητα.

Και τι λοιπόν συνέχει αυτά τα πλήθη εξατομικευμένων και διαφορετικών ανθρώπων που γεμίζουν απρόβλεπτα τις πλατείες; Τι τους κάνει να επαναφευρίσκουν κοινούς τόπους, τόπους του κοινού; Σίγουρα όχι απλά τα κοινά συμφέροντα. Δεν συγκροτείται πια εύκολα ο τόπος του κοινού συμφέροντος. Και δεν αρκεί κάποιοι να τον εφεύρουν προσπαθώντας να πείσουν κάποιους άλλους. Δεν είναι το συμφέρον προς το παρόν η κολλητική ουσία που συνέχει αυτές τις προσωρινές κοινότητες, που σημαδεύει τους κοινούς τόπους. Ίσως είναι μια αίσθηση κοινή που μπορεί και μετατρέπεται σε εκρηκτική κραυγή. Το «κλέφτες» της πλατείας Συντάγματος τα λέει όλα: είναι μια έκρηξη καταγγελίας που αφαιρεί την πολιτική νομιμοποίηση από την κυβέρνηση. Και ίσως αυτό διαπερνά ως χαρακτηριστικό όλες τις πλατείες. Τις πλατείες της Ευρώπης, τις πλατείες του αραβικού κόσμου, τις πλατείες της Λατινικής Αμερικής. Το συνεκτικό στοιχείο είναι η κρίση εμπιστοσύνης προς τις αρχές. Ο καθένας και η καθεμιά έχει να προσκομίσει την προσωπική του ζωή και τις απογοητεύσεις της για να στηρίξει με το δικό του τρόπο τούτη την κρίση εμπιστοσύνης. Όλοι όμως δεν πιστεύουν τους αποπάνω. Και τούτη η συμβολική αποκαθήλωση των αποπάνω συμβαίνει με τρόπο σχεδόν καρναβαλικό, επινοητικό, μαγικό (με τις δέσμες των ατομικών λέϊζερ να σημαδεύουν τη Βουλή σε μια σύγχρονη εκδοχή βουντού).

Τέτοια συμβολική αποκαθήλωση της εξουσίας εξέφρασαν οι μυριάδες ασυντόνιστες, επινοητικές και απρόβλεπτες δράσεις του Δεκέμβρη. Οι νέοι τότε, αλλά και όσοι αναγνώρισαν στο Δεκέμβρη μια έκρηξη που χωρούσε τη δική τους δυσαρέσκεια, δεν ζητούσαν μόνο δικαιοσύνη: ονομάτιζαν την αδικία ως βασικό γνώρισμα της κοινωνίας που τους καταστρέφει τη ζωή και τα όνειρα. Τούτη η βαθιά αίσθηση αδικίας συνέχει και τον κόσμο της πλατείας. Αλλιώς διατυπωμένη, αλλιώς συνδεδεμένη με τις εμπειρίες και όνειρα του καθένα και της καθεμιάς αλλά σίγουρα σημαδεμένη από μια βαθιά αίσθηση καταστροφής του μέλλοντος.

Και τι να κάνει η αριστερά και γενικότερα οι δυνάμεις που ορίζονται ως «απέναντι» στο κυρίαρχο καθεστώς σήμερα; Πώς η συγκολλητική ουσία των σύγχρονων μορφών συνάντησης και συλλογικής αγανάκτησης μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό πρόγραμμα; Πρέπει;

Μέρος του προβλήματος και όχι αυταπόδεικτα μέρος της λύσης του είναι όσοι ως τώρα αντιλαμβάνονται τις αντιδράσεις της κοινωνίας στην βιαιότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού ως απολύτως ανεπαρκείς, τυφλές ή και άμεσα ενσωματώσιμες. Κάποιοι παρόλα αυτά αμέσως βρήκαν το ρόλο τους: Το πλήθος χρειάζεται να μάθει, να καταλάβει και να ακολουθήσει. Ο σωτηριολογικός λόγος του ΚΚΕ και ο κατηχητικός λόγος κάποιων ομάδων του αριστερίστικου και του αναρχικου χώρου αντιμετωπίζει τον κόσμο ως άμορφη μάζα που πρέπει να της δώσει χαρακτηριστικά. Μια πρώτη ύλη που πρέπει εκείνοι που ξέρουν να την πλάσουν. Από την άλλη, εκείνοι που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τους θεσμούς και τρομάζουν μπροστά στη βλάσφημη διάθεση του κόσμου, πασχίζουν να ανασυστήσουν την εμπιστοσύνη σε μια «δημοκρατία» που, υποτίθεται, δεν γνωρίζει αδιέξοδα.

Υπάρχουν όμως και πολλοί και πολλές που αναγνωρίζουν στον κόσμο των πλατειών ένα δίκτυο ατόμων και πρωτοβουλιών που τους δίνει τόπο. Η προέλευση κάποιων απ αυτούς από κινηματικές πρωτοβουλίες και πρακτικές δεν αποτέλεσε τεκμήριο υπεροχής ή διεκπεραιωτικών δεξιοτήτων, απλά έδινε το δικό τους στίγμα σε συναντήσεις που συνεχίζουν να γονιμοποιούν οσμώσεις. Οσμώσεις αξιών, εμπειριών, ονείρων. 

Να υπερβούμε τους διαχωρισμούς, καλώντας τους υπόλοιπους σε ένα όραμα ενότητας; Πόσες φορές η αριστερά δεν έδωσε στον εαυτό της τον ηγεμονικό ρόλο που συνθέτει και ιεραρχεί τις μυριάδες πρακτικές αντίστασης, αμφισβήτησης, ανυπακοής ή δυσαρέσκειας; Ίσως χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η αριστερά και γενικά το αντικαπιταλιστικό κίνημα να ακούσει. Και να ομολογήσει πως η κοινωνία δεν αντιδρά όπως την φαντάζεται. Ζει όμως η κοινωνία και ΚΙΝΕΙΤΑΙ. Σήμερα εκείνο που αναδεικνύεται σε τούτες τις πρακτικές είναι η ανασύσταση των κοινωνικών χώρων. Η ανασύσταση του δημόσιου χώρου ως χώρου συναντήσεων και οσμώσεων. Η ανασύσταση του κοινού χώρου από τα κάτω με όλες τις αντιφάσεις και τις ιδιαιτερότητες που σήμερα διαπερνούν το κοινό. Αν στις συνελεύσεις του Συντάγματος αλλά και στις διαδικασίες που κινητοποίησαν τις μεγάλες διαμαρτυρίες στις άλλες πλατείες του κόσμου και της χώρας κάτι γεννιέται είναι τούτος ο χώρος του κοινού που αθροίζει τις μικρές και μεγάλες σκέψεις, τα μικρά και μεγάλα όνειρα ανθρώπων που αντιδρούν έμπρακτα στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» τους. Αυτούς του νέους χώρους του κοινού πρέπει να προστατέψουμε, τα εξισωτικά χαρακτηριστικά τους όπου βλασταίνουν να υπερασπίσουμε, τα δίκτυα των διεσπαρμένων μικρο-κοινοτήτων που συναντήθηκαν στις πλατείες να ενισχύσουμε.

Έτσι ίσως μόνο βρεθούν οι τρόποι οι διαφορετικοί κοινωνικοί χώροι να αποκτήσουν τη δύναμη και τη συλλογική αυτοπεποίθηση για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Όσο για τα αιτήματα, πέρα από το γενικευμένο «να φύγουν» τα υπόλοιπα ας είναι μέρος μιας πολύβουης απαίτησης για δικαιοσύνη και ζωή. Ο δρόμος προς τη συλλογική χειραφέτηση φτιάχνεται καθώς τον βαδίζουμε όλοι μαζί. Και οι μικρές πολύτιμες στροφές ενός τέτοιου δρόμου σημαδεύονται από σκηνές σαν και τούτη: μια μακριά αλυσίδα ανθρώπων κάθε είδους μεταφέρει χέρι-χέρι μπουκαλάκια νερό για να ξεπλυθεί η πλατεία από τα δακρυγόνα που έριξαν οι βάρβαροι… Οι πλατείες είναι τέτοιες αλυσίδες ανθρώπων.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ! Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ!



ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, 

ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΑ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ ΜΕΣΑ, 
ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΙΘΕΣΜΟΥΣ-ΑΥΤΟΘΕΣΜΟΥΣ 
ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, 
ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, 
ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Το ζήτημα έχει πλεον τεθεί: Ή θα αφήσουμε το σύνολο των εξουσιαστών να συνεχίσουν το καταστροφικό για την κοινωνία έργο τους ή ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας με τα δικά μας χειραφετημένα μέσα, για το ξεπέρασμα του συστήματος της κοινωνικής λεηλασίας.

Να μην τους δώσουμε κανένα άλλοθι να μας εξαπατήσουν για μια ακόμα φορά με τα ενδοσυστημικά εξουσιαστικά παιχνίδια τους!

Η συνολική απαξίωση του συστήματος, του κοινοβουλευτισμού και όλων των κρατικών, κυβερνητικών, κομματικών ιερατείων σήμερα, με την πολιορκία της Βουλής από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, απέδειξε την πολιτική γύμνια τους και τον πανικό τους μπροστά στα ορμητικά ποτάμια των διαδηλωτών, που στην πράξη διεκδικούν και προτάσουν την αμεσοδημοκρατική οργάνωση της κοινωνικής ζωής.

Μετά την απροκάλυπτη κρατική τρομοκρατία των ΜΑΤ στην πλ. Συντάγματος και την προσπάθεια διάλυσης των διαδηλωτών, τη διασπορά του φόβου και τη συντεταγμένη συκοφάντηση των συγκεντρωμένων από τα ΜΜΕ, αποδείχθηκε περίτρανα ότι ο χειραφετημένος κόσμος της εργασίας και η νεολαία δεν υποτάχθηκαν, δεν τρομοκρατήθηκαν, δε χειραγωγήθηκαν. Αποφασιστικά και δυναμικά βγήκαν στο προσκήνιο, ως το αντίπαλο δέος των από κάτω, διαφύλαξαν το δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα των διεργασιών της πλ. Συντάγματος και νίκησαν.

Σήμερα που όλο το φάσμα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, σκόπιμα αγνοεί το πανκοινωνικό-πανελλαδικό αίτημα των ΛΑΪΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ που είναι η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και η χειραφετημένη ΔΡΑΣΗ, όλα συνεχίζονται μέχρι την οριστική ρήξη!

ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ!

Ανακοίνωση της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

15 Ιούνη: 24 ώρες στο δρόμο - Περικυκλώνουμε τη Βουλή



24 ώρες στο δρόμο!
Δίνουμε τη δική μας ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ
15 Ιουνίου περικυκλώνουμε τη Βουλή

 
Τώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το μεσοπρόθεσμο, περικυκλώνουμε τη Βουλή, μαζευόμαστε και μένουμε στο Σύνταγμα.
 
Όλοι μαζί συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τις κινητοποιήσεις που ξεκινήσανε στις 25 Μάη. Πρώτος σταθμός η γενική απεργία την Τετάρτη 15 Ιουνίου. Δε σταματάμε μέχρι να το πάρουν πίσω.
 
Στηρίζουμε με κάθε τρόπο τη Γενική Απεργία και διαδηλώνουμε ειρηνικά. Στις 15 Ιουνίου δεν εργαζόμαστε και δεν καταναλώνουμε. Συντονιζόμαστε με όλους τους πολίτες που θέλουν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο μεσοπρόθεσμο, με τους απεργούς και τα σωματεία τους, με τις λαϊκές συνελεύσεις, με τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις σε όλη τη χώρα. Καλούμε τους καλλιτέχνες να πλαισιώσουν την κινητοποίηση, να κατέβουν στους δρόμους μαζί μας και να δώσουν το δικό τους χρώμα. Δίνουμε τρία μεγάλα ραντεβού:
 
Όλοι την Τετάρτη 15 Ιουνίου στις 7 το πρωί:
1. Μπροστά στη Βουλή.
2. Στο μετρό Ευαγγελισμός.
3. Στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
 
Μέχρι τις 15 Ιουνίου οργώνουμε την Αθήνα για να μεταφερθεί παντού το κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης του Συντάγματος. Δίνουμε από τώρα αγωνιστικό ραντεβού για τη μέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου.
 
Να ακουστεί δυνατά η δική μας φωνή:
ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
 
Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος
11 Ιουνίου 2011

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ-ΗΜΕΡΑ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ


Τις επόμενες ημέρες θα επιχειρήσουν και πάλι να αποφασίσουν για εμάς χωρίς εμάς.

Θα καταθέσουν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, δηλαδή ένα ακόμη πιο σκληρό μνημόνιο, για να κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους και να ξεπουλήσουν ότι απέμεινε από το δημόσιο πλούτο.

Τη στιγμή που θα το καταθέσουν κατεβαίνουμε όλοι στους δρόμους, πλημμυρίζουμε τις πλατείες για να μην το ψηφίσουνε αλλά και μέχρι να φύγουν όλοι όσοι μας κλέβουν τις ζωές: κυβερνήσεις, τρόικα, μνημόνια, τράπεζες και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται.  


  Τώρα παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και συνεχίζουμε.  


ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Ιχνογραφώντας τόπους και μορφές της ανθρώπινης χειραφέτησης



Του Σταύρου Σταυρίδη

Έχει σήμερα νόημα να μιλήσουμε για όρους της κοινωνίας των από κάτω, για μορφές αντίδρασης, οργάνωσης, αντίστασης προς την κοινωνία του χρήματος, που θα έχουν χαρακτηριστικά τρόπων ζωής που θα υπερβαίνουν τις αξίες αυτού του καθεστώτος; Κι αν ναι, πού στα αλήθεια είναι δυνατό να βρούμε αυτές τις μορφές; Κάτι που έκαναν η Αριστερά και το αναρχικό κίνημα πολλές φορές στο παρελθόν ήταν να προσπαθήσουν να προεικονίσουν αυτές τις μορφές μέσω μιας στρατηγικής φαντασίας. Δηλαδή, να προσπαθήσουν να συλλάβουν αυτό το «πέραν» σαν να ήταν κάτι απόλυτο ξεχωριστό από αυτό που υπήρχε ήδη. Νομίζω ότι η συζήτηση σήμερα έχει ενδιαφέρον να γίνει σε ένα άλλο επίπεδο, και ίσως μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτά που ζούμε γύρω μας.

Τι θα σήμαινε να αναζητήσουμε αυτές τις μορφές ζωής (εννοώ μορφές κοινωνικής ζωής αλλά και τρόπους με τους οποίους εκφράζεται η ανθρώπινη ζωή), πόσο ενδιαφέρον αλλά και τι νόημα θα είχε να αναζητήσουμε αυτές τις μορφές σε αντιδράσεις, αντιστάσεις, τρόπους ζωής, ενδεχομένως και πρακτικές επιβίωσης, που χαρακτηρίζουν τους από κάτω σήμερα, στις οποίες εκδηλώνουν ενδεχομένως διαφορετικούς τρόπους να αξιολογηθούν οι προοπτικές, το νόημα της συλλογικής ζωής και οι αξίες της. Μ' άλλα λόγια, οικειοποιούμενος μια πετυχημένη έκφραση του Χόλογουεη, έχει νόημα να αναζητήσουμε σήμερα εντός, εναντίον και πέραν του καπιταλισμού πρακτικές που μπορούν να χειρονομούν προς αυτό το πέραν; Μπορεί σήμερα, όχι μόνο λόγω του ότι προσπαθούμε να φανταστούμε το μέλλον ως κάτι ριζικά διαφορετικό από αυτό που ζούμε, αλλά εξαιτίας πρακτικών που αναγκαστικά βρίσκονται μπροστά στο ερώτημα πώς να είναι αλλιώς, να διδαχθούμε για τις πιθανές μορφές που αυτό το μέλλον θα πάρει εδώ, τώρα, ζώντας στιγμές, όψεις ή χαρακτηριστικά του; Μπορούμε να ελέγξουμε την εμβέλεια, την προοπτική και τα χαρακτηριστικά αυτού του μέλλοντος που θα υπερβαίνει τη σημερινή κοινωνία σε πρακτικές που αναπτύσσονται ήδη μέσα σε αυτή την κοινωνία και δεν την εκφράζουν απλώς αλλά συγκρούονται με το πλαίσιό της, ξεχειλίζουν από τα όριά της;

Αυτό το ερώτημα, παρότι είναι ένα παλιό ερώτημα, έχουμε τα δεδομένα και τις εμπειρίες να το κουβεντιάσουμε αρκετά διαφορετικά από τη συζήτηση, για παράδειγμα, που έγινε τη δεκαετία του 1970 σε σχέση με τους εναλλακτικούς τρόπους ζωής εντός του καπιταλισμού. Έχουμε πρακτικές από τις οποίες μπορούμε να διδαχτούμε τρόπους, προοπτικές, δυνατότητες, μορφές, στις οποίες δεν εκφράζεται μόνο κάτι αλλιώτικο εντός του καπιταλισμού αλλά η ίδια η εκδήλωσή τους ήδη τον αμφισβητεί και τον υπερβαίνει. Από αυτή την άποψη, έχει νόημα να αναζητήσουμε τους τόπους που αυτές οι μορφές εκδηλώνονται.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος για πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό στις 5 Ιουνίου



Τώρα μιλάμε εμείς!

Από τις 25 Μαϊου, χιλιάδες πολίτες έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά μάς ενώνουν η αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν καθώς και ο πόθος μας για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είμαστε και θα μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι! Ταυτόχρονα, ανάλογες κινήσεις γίνονται παντού στην Ευρώπη.

Την Κυριακή 5 Ιουνίου συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας και δίνουμε ραντεβού στις 6:00 στο Σύνταγμα , σε όλες τις πλατείες της χώρας, και παντού στην Ευρώπη. 

Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας: -γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μη ζημιωθούν οι δανειστές- το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε, -γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί πια να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί, -γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας. -γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο. -γιατί η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων, -γιατί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει. 

Η οργανωμένη παραπληροφόρηση δεν μας φοβίζει. Θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με άλλο προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, κυβερνήσεις, τράπεζες και όσοι μάς εκμεταλλεύονται. 

Θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε ενωτικά και συλλογικά μέχρι “Ταραχή να πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου” 

 Άμεση δημοκρατία τώρα!

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ «ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΕΡΓΩΝ» ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ



Άνεργοι από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος καλούν άνεργους και επισφαλώς εργαζόμενους να στήσουν τη δική τους «Πλατεία Συντάγματος» έξω από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά.
Την Τρίτη, 7 Ιουνίου, από τις 12 το μεσημέρι, και κάθε μέρα, ο κόσμος της ανεργίας να δώσει το δικό του παρόν οργής, αγώνα, αλληλεγγύης.
Κάθε μέρα θα γίνεται ανοιχτή συνέλευση της πλατείας που θα αποφασίζει αδιαμεσολάβητα για όλα τα ζητήματα, την οργάνωση και τις δραστηριότητες της πλατείας, καθώς και για τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις.

Άνεργοι από τη Ν/Ε Ζώνη Περάματος