Την Δευτέρα 5 Αυγούστου στις 6.30 το πρωί το κράτος επέλεξε να επιτεθεί σε τρεις κατηλειμένους χώρους στην Πάτρα. Την κατάληψη Παραρτήματος, την κατάληψη Μαραγκοπούλειο και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι των Τ.Ε.Ι (κατάληψη Ν.Γύζη). Αρχικά διμοιρίες με τη συνδρομή της πυροσβεστικής εισβάλουν στη κατάληψη του Μαραγκοπουλείου (στην οποία στεγάζεται το «συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα» και ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν κατάληψη στέγης) και συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονται στο χώρο τη στιγμή εκείνη. Λίγη ώρα αργότερα μηχανανές δίας και μια διμοιρία εγκλωβίζουν και προσαγάγουν έντεκα συντρόφους που κατευθύνονταν στην κατάληψη. Σχεδόν ταυτόχρονα διαφόρων ειδών αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν και στις άλλες δύο καταλήψεις. Και στους τρεις χώρους οι μπάτσοι σε πλήρη συνεργασία με δημοτικούς υπαλλήλους αρχίζουν αρχικά να καταστρέφουν και να κατάσχουν πράγματα και στη συνέχεια να χτίζουν τα παράθυρα και να σφραγίζουν τις πόρτες των κτιρίων.
Αυτή η μέρα για μας δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η Πάτρα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της ελλάδας σε πληθυσμό, και αφού έχει ενεργό αντιεξουσιαστικό κίνημα, ήταν αναμενόμενο να μπει στο στόχαστρο. Έτσι κι αλλιώς οι καταλήψεις στην Πάτρα ήταν στο στόχαστρο της καταστολής είτε με άθλια δημοσιεύματα στα MME, είτε με εξαγγελίες του δήμου, είτε με «επερωτήσεις» βουλευτών. Και όλα αυτά εντάθηκαν μετά τις εισβολές στις καταλήψεις της Αθήνας, αφού κάθε νέα εισβολή δημιουργούσε νέα σενάρια σε κάθε λογής λασπολόγους. Βέβαια, ουδέποτε νιώσαμε ασφαλείς στην «αγκαλιά» της αστικής δημοκρατίας, πολύ απλά γιατί αυτή στηρίζεται σε εξουσιαστικές δομές που εμείς ούτως ή άλλως εχθρευόμαστε.
Απ’ την πλευρά της η κεντροαριστερή δημοτική αρχή το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώνει τον ρόλο της σαν παρακλάδι του εξουσιαστικού μηχανισμού κάνοντας ασκήσεις νομιμότητας και νομιμοφροσύνης, προσπαθώντας να μείνει ζωντανή σ’ αυτό το παιχνίδι εξουσίας εις βάρος των ζωών μας. Γιατί οι καταλήψεις είτε είναι το Παράρτημα, είτε το Μαραγκοπούλειο, είτε το στέκι στο ΤΕΙ, δεν είναι ούτε αποθήκες, ούτε το χόμπι μας, ούτε η καβάντζα μας. Είναι κομμάτι της ζωής μας. Είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να οργανώσουμε την καθημερινότητα μας. Η συμμετοχή μας στις καταλήψεις είναι μία θέση μάχης που επιλέγουμε να πάρουμε στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο που μαίνεται.
Οι εξαγγελίες περί «αξιοποίησης» που γνωρίζουμε έτσι κι αλλιώς ότι δεν είναι τίποτα παρά παραμύθια, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Γιατί εμείς έχουμε επιλέξει να θεωρούμε κάτι αξιοποιήσιμο όταν ορίζουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο και τον χρόνο που θα το χρησιμοποιήσουμε, είτε για στέγη, είτε για συναυλίες, είτε για συνελεύσεις, είτε για «ορμητήριο», είτε για καφενείο, είτε για ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτά και άλλα τόσα και άλλα τόσα είναι οι αυτοοργανωμένοι χώροι.
Όσο για τους μπάτσους που θριαμβολογούν ότι «σήμερα τελείωσαν τα στέκια και οι καταλήψεις στην Πάτρα» να σημειώσουμε κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν με το αδρανοποιημένο, δουλοπρεπές μυαλό τους να αντιληφθούν. Δεν μπορείτε να νικήσετε αυτό που δεν μπορείτε να καταλάβετε.
Ούτε φοβόμαστε, ούτε κλαίμε. Τίποτα δεν τελείωσε.
Καμία δίωξη στους πέντε συντρόφους της Κατάληψης Μαραγκοπούλειο
Δέκα-εκατό-χιλιάδες καταλήψεις
Ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης σήψης
Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm
radiokatalipsi.espiv.net
Η απελευθερωμένη συχνότητα της πόλης
Υ.Γ. Τα ψέματα και η λάσπη για τους χώρους μας δεν έχουν όρια. Τα ρημαγμένα δωμάτια και τα σπασμένα έπιπλα που άφησαν οι μπάτσοι και τα τσουτσέκια του δήμου πίσω τους και τολμάνε να τα δημοσιεύουν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μηντιακό παιχνίδι εντυπώσεων. Οι σημαίες και οι μάσκες μας είναι τα ελάχιστα μέσα αυτοπροστασίας απέναντι στην όλο και πιο ολοκληρωτική και βίαιη καταστολή που δεχόμαστε. Τέλος τα μηχανήματα του ράδιο κατάληψη 93,7fm είναι στην κατοχή μας και ΔΕΝ κατασχέθηκαν όπως ανακοίνωσαν οι μπάτσοι.
Πηγή: radiokatalipsi.espiv.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου