Τα 30 χρόνια λαϊκισμού και πολιτικού ψεύδους οδήγησαν τελικά τη χώρα μας στο μαρασμό. Δυστυχώς μετά την πτώση της Χούντας όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί που ανέλαβαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της πολύπαθης αυτής χώρας βασίσθηκαν στο ψέμα και στα δανεικά για να διατηρηθούν στην εξουσία. Το θέμα της διαχείρισης των αστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα (και κυρίως στην Αττική) καρκινοβατεί μέχρι σήμερα εξαιτίας αυτής της τακτικής.
Η διαχείριση των απορριμμάτων του μισού πληθυσμού της Ελλάδας θεωρήθηκε περιφερειακό πρόβλημα αντί να ενταχθεί σε έναν κεντρικό Εθνικό σχεδιασμό. Η ανεξέλεγκτη απόθεση των σκουπιδιών βαπτίστηκε Υγειονομική Ταφή.
Όταν το 2003 ψηφιζόταν ο νόμος 3164 για τη δημιουργία τριών νέων ΧΥΤΑ στην Αττική, τα τηλεοπτικά κανάλια μάς έδειχναν εικόνες καταπράσινων ΧΥΤΑ σε χώρες της Ευρώπης όταν η Ευρωπαϊκή νομοθεσία είχε από την προηγούμενη δεκαετία απαγορεύσει τη δημιουργία νέων ΧΥΤΑ. Όταν κατάλαβαν όλοι το ψέμα τους άρχισαν να μιλούν για ΧΥΤΥ και η λέξη ΧΥΤΑ απαγορεύθηκε από το λεξιλόγιό τους, όμως υπάρχει σε όλες τις συμβάσεις έργου που έχουν ανατεθεί στον εθνικό εργολάβο.
Και επειδή ΧΥΤΥ χωρίς εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων δεν μπορεί να υπάρξει, υποσχέθηκαν να δημοπρατήσουν και εργοστάσια, αφού όμως κατασκευάσουν πρώτα τα ΧΥΤΑ και τα χρησιμοποιήσουν για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Όμως και τα εργοστάσια που επέλεξαν να κατασκευάσουν κατά παράξενο τρόπο δεν λύνουν το πρόβλημα, διότι παράγουν ένα προϊόν (το SRF) που ο φυσικός του προορισμός είναι κάποιο εργοστάσιο καύσης, στην αντίθετη περίπτωση θα οδηγηθεί στο ΧΥΤΑ και θα σαπίσει σαν αφυδατωμένο σκουπίδι που είναι. Είναι λοιπόν σίγουρο ότι η καύση έχει επιλεγεί σαν τελική λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων της Αττικής, όμως σε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη όταν θέλουν να κάψουν τα σκουπίδια τα καίνε απευθείας σε εργοστάσια που είναι εγκατεστημένα μέσα στις πόλεις και όχι αφού τα μετατρέψουν σε SRF πάνω σε κάποιο βουνό ή πολύ περισσότερο σε κάποιον αρχαιολογικό χώρο.
Φοβούνται λοιπόν πάλι να πουν την αλήθεια στο λαό ή θέλουν να κατασκευάσουν για μια ακόμη φορά άχρηστα εργοστάσια όπως το ΕΜΑΚ Ι στα Λιόσια, με μοναδικό στόχο το φαγοπότι εις βάρος του κοσμάκη. Δυστυχώς υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι μυαλό δεν έχουν βάλει και ότι ο εθνικός εργολάβος (και φυσικά οι αρμόδιοι υπουργοί) θα εισπράξουν δισεκατομμύρια για άχρηστα έργα και η επόμενη κυβέρνηση θα αναλάβει να δημοπρατήσει τα εργοστάσια καύσης εισπράττοντας το πολιτικό κόστος αλλά και τις αναλογούντες μίζες.
Είναι φυσικό κύριοι της κυβέρνησης ο κόσμος να μην θέλει να μετατραπεί ο τόπος του σε Φυλή ή Λιόσια, το αφύσικο είναι που δεν αντιδρούν οι κάτοικοι των παραπάνω περιοχών και δεν σας έχουν
πάρει ακόμη με τις πέτρες (ή καλύτερα με τα μπουκάλια).
Ως εδώ πια κύριοι των αμαρτωλών σαλονιών και της βουλής που ατιμάζετε με την παρουσία σας, όταν το παράσιτο σκοτώνει τον ξενιστή του πεθαίνει και αυτό.
Προσέξτε «κύριοι» γιατί η ώρα αυτή πλησιάζει.
Γιώργος
Πλάκα Κερατέας
Από το 4ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου