Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Εκλογές: Ας τους γυρίσουμε την πλάτη με ενεργητική αποχή


Το κοινοβούλιο, τα κόμματα και οι εκλογές εμφανίστηκαν μαζί με τον κυρίαρχο ρόλο της αστικής τάξης στην κοινωνία. Σε όλη την ιστορική πορεία μέχρι σήμερα, μπορεί να άλλαξαν οι τρόποι αντιπροσώπευσης, αλλά παρέμεινε σταθερό το νόημα του κοινοβουλίου και το περιεχόμενο των εκλογών. Αποτελούν τα κυριότερα μέσα νομιμοποίησης της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης. Η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα ενδιάμεσα στρώματα συμμετέχουν στο κοινοβούλιο με τα δικά τους κόμματα, αλλά λειτουργούν σαν ομάδες πίεσης για παραχώρηση κάποιων δικαιωμάτων, χωρίς να τους επιτρέπεται η ουσιαστική αμφισβήτηση αυτής της κυριαρχίας. Όσες φορές αμφισβητήθηκε, είτε απέτυχε γιατί την έπνιξαν στο αίμα, είτε, ελάχιστες φορές, πέτυχε και δημιούργησε στην πορεία πάλι ένα καθεστώς κυριαρχίας μιας μικρής μειοψηφίας, μιας νέας άρχουσας τάξης, που όπως η παλιά είχε στα χέρια της τον τρόπο και τα μέσα οργάνωσης της κοινωνίας προς όφελός της.

Τα κόμματα κουβαλάνε το ίδιο προπατορικό αμάρτημα του εμπνευστή τους, δηλαδή της αστικής τάξης. Είναι σχηματισμοί ιεραρχικοί όπου αποφασίζουν οι λίγοι ‘’εκλεκτοί’’ για τους πολλούς. Στους πολλούς αναγνωρίζεται το δικαίωμα αραιά και που να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι αποφασίζουν για όλα τα θέματα, κρίσιμα ή μη, χωρίς τη δέσμευση από τη γνώμη των εντολέων τους. Δηλαδή δεν υπάρχει ούτε καν αντιπροσώπευση αλλά εξουσιοδότηση εν λευκώ. Αυτό δημιουργεί παθητικότητα στους πολλούς και κυριαρχία και προνόμια στους λίγους. Έτσι όλα τα κόμματα αναπαράγουν τον εαυτό τους όταν βρεθούν στην εξουσία, δημιουργώντας μια κοινωνία με ιεραρχία, ανισότητα, καταπίεση και εκμετάλλευση. Μια κοινωνία των λίγων ευνοημένων και των πολλών παραπεταμένων.

Στη σημερινή φάση του καπιταλισμού όπου κυριαρχεί το τραπεζικό κεφάλαιο, έχει μονοπωληθεί η διακυβέρνηση από κόμματα που έχουν άμεσους δεσμούς με το κεφάλαιο αυτό. Μέσα από εξαγορές συνειδήσεων, εκβιασμούς, δανεισμούς, υπερχρεώσεις και διαφθορά ελέγχει τα κόμματα. Παράλληλα, με δικά του τα μεγάλα ΜΜΕ για προπαγάνδα-πλύση εγκεφάλου και υποσχέσεις ελέγχει απόλυτα το εκλογικό σώμα. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε κόμματα που δεν ελέγχει άμεσα να αναλάβουν την διακυβέρνηση. Όχι γιατί τα φοβάται, αφού διαθέτει τεράστιους μηχανισμούς ενσωμάτωσης στο σύστημα τέτοιων ιεραρχικών σχηματισμών. Αλλά φοβάται ότι κάτι τέτοιο μπορεί να δημιουργήσει προσωρινά μια αστάθεια, ένα μικρό κενό. Και στα κενά είναι που ξεπηδάει ορμητικά η ζωή. Και η ζωή εδώ είναι ο καταπιεσμένος λαϊκός παράγοντας που θέλει να εκφραστεί πραγματικά και άμεσα.

Οι σημερινοί σχηματισμοί της αριστεράς δεν αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια της ολιγαρχίας, γιατί με τη φύση τους και την πολυδιάσπασή τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν ούτε καν αυτό το κενό (είναι το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν, εάν το ήθελαν). Αυτό φάνηκε και από τα τμήματα του χώρου αυτού που συμμετέχουν στη Βουλή. Παρόλο ότι η Τρόικα και οι υπηρέτες της καταπάτησαν το Σύνταγμά τους, για να περάσουν τα Μνημόνιά τους, τα κόμματα της αριστεράς δεν τόλμησαν να το καταγγείλουν έμπρακτα αποχωρώντας από τη Βουλή και αφαιρώντας τους την οποιαδήποτε νομιμοποίηση.

Τα διάφορα κόμματα και ομάδες του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου (άλλα ειλικρινή και άλλα όχι) εστιάζουν στα μνημόνια, που βάζουν την ταφόπλακα σε μια κοινωνία διαλυμένη από τους προηγούμενους σωτήρες και τη δική τους ανοχή ή συνενοχή. Δεν λένε κουβέντα για το πριν, και τις ευθύνες τους στην αδρανοποίηση της κοινωνίας. Δεν λένε όμως πάλι κουβέντα για το χαραχτήρα και τα περιθώρια των εκλογών, καλλιεργώντας αυταπάτες. Ακόμα περισσότερο δεν λένε τίποτα συγκεκριμένο για το μετά. Εκείνο που είναι κοινό σε όλους αυτούς είναι η υποστήριξη που ζητάνε, για να λύσει τα προβλήματα ένας σωτήρας ή μια φωτισμένη πρωτοπορία για λογαριασμό του λαού. Άλλοι υπόσχονται ότι θα τα λύσουν άμεσα (ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένος, Καζάκης, κ.λπ.) και άλλοι αργότερα (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.λπ. ). Και εκείνο που πετυχαίνουν τελικά είναι να διαιρούν το λαό.

Σήμερα, οι κυρίαρχες δυνάμεις είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε άμεσες εκλογές, για νωπή εντολή, ή σε παράταση μιας κυβέρνησης διορισμένης από τις τράπεζες. Και τα δύο κρύβουν κάποιο ρίσκο για αυτές, που θέλουν να προχωρήσουν σε μέτρα τόσο καταστροφικά, που η αντίδραση του κόσμου μπορεί να έχει απρόβλεπτες εξελίξεις. Τελικά επιλέγουν την πρώτη λύση, με συντόμευση του προεκλογικού χρόνου και όργιο εκβιασμών. Θέλουν έτσι να βάλουν τους πολίτες στο στημένο παιχνίδι τους, για να τους αφαιρέσουν στη συνέχεια κάθε νομιμοποίηση των αντιδράσεών τους. Θέλουν επίσης να σπάσουν την ενότητα του λαού μέσα από την εκλογολογία και την κομματική αντιπαράθεση.

Εκείνο που φοβούνται περισσότερο σε αυτή την επιλογή είναι μια συνειδητή και ενεργητική αποχή, που θα τους αμφισβητούσε τα παιχνίδια για κυριαρχία και διατήρηση του συστήματός τους. Που θα τους αφαιρούσε κάθε νομιμοποίηση. Που θα έδειχνε την απόφαση του λαού ενωμένος να συμμετέχει ενεργά στον καθορισμό της τύχης του. Που θα έδειχνε ότι δεν περνάνε άλλο τα ψέματα και τα ψεύτικα διλήμματα από αυτόκλητους σωτήρες. Που θα έδειχνε ότι αυτό που έχει σημασία για την κοινωνία είναι η καθημερινή ψήφος-λόγος σε διαδικασίες ουσιαστικές. Σε διαδικασίες από τα κάτω, όπως το κίνημα που σηματοδότησε η 25η Μαΐου 2011 στο Σύνταγμα και απλώθηκε στις πόλεις και τις γειτονιές, με τις λαϊκές συνελεύσεις, τις καταλήψεις χώρων, τα ανταλλακτικά παζάρια, τις συλλογικότητες αλληλεγγύης, τα τοπικά νομίσματα, το κίνημα άρνησης πληρωμών, το κίνημα της πατάτας, τις αυτόνομες κοινότητες και στέκια, κ.ά. Δηλαδή, κινήματα που αμφισβητούν την κυρίαρχη οικονομική και πολιτική εξουσία, τους μεσάζοντες και τους σωτήρες και αναδεικνύουν το νέο κόσμο που γεννιέται, της ενεργητικής συμμετοχής, της αυτονομίας και της αλληλεγγύης.

Ας μην έχουμε εκλογικές αυταπάτες που μας έχουν οδηγήσει εδώ που φτάσαμε.
Ας μην παρασυρθούμε για άλλη μια φορά από την οργή να ‘’τιμωρήσουμε’’ με την ψήφο μας και να ξαναγυρίσουμε πάλι στην απογοήτευση και την αναμονή.
Ας ξεπεράσουμε τη συνήθεια να έχουμε μια κάποια φωνή για εκτόνωση κάθε 3-4 χρόνια. Το πανηγύρι αυτό δεν μας αφορά. Είναι ένα ναρκωτικό που μας δίνουν για να είμαστε φρόνιμοι και υπάκουοι όλο τον καιρό και να αποφασίζουν αυτοί για εμάς εις βάρος μας.
Ας συνεχίσουμε, αγνοώντας τα εκλογικά παιχνίδια τους.
Ας τους γυρίσουμε την πλάτη με ενεργητική αποχή.
Ας αντιτάξουμε την ενότητά μας στο ‘’διαίρει και βασίλευε’’ των εκλογών.
Ας αγωνιστούμε μαζί, δίπλα-δίπλα, για ουσιαστικές ανατροπές, για να αλλάξουμε τον μέσα μας και τον έξω κόσμο.
Απέχουμε από τη χαμοζωή που μας προσφέρουν, γιατί θέλουμε τη ζωή που φανταζόμαστε.
Αυτοοργάνωση, λαϊκές συνελεύσεις παντού, Άμεση Δημοκρατία.

Θεματική Άμεσης Δημοκρατίας Πλατείας Συντάγματος

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και στις 7 Μάη θα γκρινιάζουμε για το ποσοστό της Χρυσής Αυγής. Κάθε άκυρο/λευκό/αποχή είναι +1 στο ποσοστό τους .

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει, αν τελικά η λευκή ψήφος ή ή αποχή πάνε ή όχι στο πρώτο σε ψήφους κόμμα;

Ευχαριστώ !

Ανώνυμος είπε...

Η θέση για αποχή σε τουτες τις εκλογές είναι ΑΚΥΡΗ. Συμφωνώ με το παραπάνω σχόλιο. Η εμμονή σε γενικά σωστές θέσεις όταν δεν λογαριάζεις την συγκυρία είναι έγκλημα. Το ότι θα είναι οι εκλογές με την μικρότερη αποχή δεν μας ενδιαφέρει;

ανώνυμος2

Ανώνυμος είπε...

Με τον ίδιο κάλπικο τρόπο που και οι ψήφοι στα "μικρά" κόμματα ευνοούν το πρώτο κόμμα.

Ανώνυμος είπε...

Η συγκυρία πάντα θα θέτει πλαστά διλήμματα ελεγχόμενα από τους κυρίαρχους. Τι θα κάνουμε; Μια ζωή θα διαλέγουμε το "μικρότερο κακό" για να προχωράει έτσι ομαλά το "μεγάλο κακό";

Ανώνυμος είπε...

Τη Χρυσή αυγή την ανεβάζει η νομίμοποίση του εκλογικού πανηγυριού απο την όλη αριστερά και η "αντιθεσμική" της παρέμβαση που στους αριστερούς επαναστάτες με η χωρίς εισαγωγικά είναι αποκυρηγμένη

Unknown είπε...

Η ΑΠΟΧΗ συμμένει άνετη επικράτηση του Μαύρου Μετώπου των τροικανών. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από την επιλογή της αποχής σε αυτές τις εκλογές. Οχι ότι οι εκλογές θα λύσουν το πρόβλημα αλλά μπορούν να δημιουργήσουν άλλη δυναμική και να στερήσουν την άνετη επικράτηση των υπαλλήλων της Τρόικας.

Ανώνυμος είπε...

Κρίμα.
Περίμενα περισσότερη πολιτική σκέψη ειδικά από μερικούς συναγωνιστές που γνωρίζω από τη Δράση (και δεν εννοώ φυσικά τη στήριξη συμμετοχής στις εκλογές). Πολύ φτωχό πολιτικά το κείμενο της Θεματικής. Αφήστε που νομίζω ότι αυτό που γενικώς φοβούνται είναι η συνειδητή και ενεργητική συμμετοχή παντού, συναγωνιστές. Όχι μόνο όπου σε εσάς αρέσει, όντας αντιεκλογικοί.
Το κείμενο ουσιαστικά δεν απαντά, απλώς εύχεται, γενικώς και αορίστως.

iri είπε...

Πολύ απλά αυτό δεν είναι εφικτό γιατί ο κόσμος στην επαρχία και κυρίως στα χωριά δεν είναι σε θέση να το εφαρμόσει.. Οπότε θα αφήσουμε και πάλι αυτούς να μας κυβερνάνε.. Αυτή η αντίσταση, επανάσταση, εξέγερση ή απλά και μόνο αυτοοργάνωση δε μπορεί να εφαρμοστεί στο σύνολο της κοινωνίας μας

Ανώνυμος είπε...

Η κυριαρχία ζητάει μιά νοπή νομιμοποίηση μέσω των εκλογών και το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων από τους φασίστες μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά είναι αποφασισμένο να τους την δώσει. Τους έχεται για πολύ ηλίθιους τους ΄΄από πάνω΄΄ εντός και εκτός Ελλάδας να επιλέξουν την απώλεια της εξουσίας τους; Στις 7 Μαϊου το πολιτικό σύστημα θα έχει βγεί σταθεροποιημένο και η κοινωνία εκτονωμένη και χαμένη για άλλη μιά φορά

Ανώνυμος είπε...

Οτι δεν κατάφερε ο Μάης 2010, το καλοκαίρι η πλατεία Συντάγματος, ο Οκτώβρης του 2011 και ο Φλεβάρης 2012 θα το καταφέρουν ....οι εκλογές που διοργανώνει ο Παπαδήμος. Με αυτή την λογική η εσω- εξω κοινοβουλευτική αριστερά σε όλες τις κομμουνιστικές της εκδοχές που συμμετέχουν στην εκλογική εκτόνωση, συνεχίζει στην γνωστή πεπατημένη πορεία της ηττας, το πτώμα έχει πλέον κακοφορμίσει σύντροφοι

Ανώνυμος είπε...

Καλό θα ήταν ολοι αν πανε να ψηφισουν (και οσοι δεν πανε εδω που τα λέμε) να ξερουν ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ. Δηλαδή τι σημαινει αυτο το χαρτακι που ριχνουν (ηδονικά) στην καλπη. Και αυτό γίνεται μόνο αν διαβάσουν προσεκτικά τους εκλογικούς νόμους που ισχύουν σήμερα. Αλλιώς, με μια γρήγορη ματιά στη Βικιπαιδεία, μπορούν να κρίνουν πανω κατω το φιάσκο της "ενισχυμένης αναλογικής".

Ο μύθος του "μικρού κόμματος":
Πολύ συχνά ακουγεται απο την εξωκοινοβουλευτική αριστερά ή χύμα απολιτικ κόσμο το επιχείρημα οτι η αποχή δίνει δύναμη στον πρώτο ή στον δικομματισμό και καλύτερα να πας να ψηφισεις έστω και ένα μικρό κόμμα.
Αυτό δεν ισχύει. Αν πας και ψηφίσεις ένα κόμμα που τελικά δεν συγκεντρώσει πάνω από 3% των έγκυρων ψήφων (τα λευκά ισοδυναμούν με άκυρα, δεν έχουν καμία υποσταση) έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Δεν εχεις αφαιρέσει καθόλου δύναμη από τον πρώτο, μη σου πω οτι τον ευνοείς κιόλας*. Οι έδρες μοιράζονται στα κόμματα που πήραν πάνω απο 3%. Οπότε, η ψηφος σου δεν μετράει πουθενά, μόνο που μικραίνεις το ποσοστό της αποχής** και άρα δίνεις δύναμη και νομιμοποιείς αυτό το σύστημα και δηλαδή την κυβέρνηση που προκύπτει. Αυτό δεν γίνεται βέβαια άμεσα άλλα έμμεσα μέσω της υπέροχης στατιστικής απάτης.

Σε αντίθετη περίπτωση βέβαια που το κόμμα που ψήφισες, αν και μικρό, καταφερει και συγκεντρώσει πάνω από 3% (και η τρέχουσα συγκυρία ευνοεί τέτοιου είδους ανατροπές, πού σε «φυσιολογικές» συνθήκες προηγούμενων ετών ήταν απλά αδιανόητες), τότε έχεις αφαιρέσει οντως δύναμη από τον πρώτο. Αλλα ας μην ξεχνάμε το πριμ 50 εδρών που παίρνει ο πρώτος και την δυνατότητα συμμαχίας με τους καλοθελητές που θα του δώσουν πάλι μια κάποια αυτοδυναμία.



* «Για να αποκτήσει ένα κόμμα την απόλυτη πλειοψηφία των 151 εδρών στο Κοινοβούλιο, δεδομένου ότι είναι πρώτο σε ψήφους και θα λάβει τις 50 έδρες, πρέπει να πάρει τουλάχιστον άλλες 101 από τις 250 έδρες που κατανέμονται με την απλή αναλογική. Άρα χρειάζεται ένα ποσοστό 40.5% (101/250) επί του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων των κομμάτων που δικαιούνται έδρες, δηλαδή των κομμάτων που έχουν ποσοστό μεγαλύτερο από το όριο του 3%. Έτσι, όσο το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που βρίσκονται κάτω από το 3% αυξάνεται, τόσο μειώνεται το ποσοστό που απαιτείται να λάβει το πρώτο κόμμα, ώστε να αποκτήσει αυτοδυναμία.»
Τα παραπάνω σίγουρα καταδεικνύουν ότι δεν εχει καμία επιδραση στο πολιτικό συστημα η ψήφος κομματος κάτω του 3%. Αυτό όμως που η στατιστική μου γνωση δεν μου επιτρέπει να υπολογίσω είναι αν ευνοεί κιόλας μια τέτοια ψήφος το πρώτο κόμμα.

**Εχω ακούσει (αλλα δεν εχω χρόνο τωρα να το ψάξω) ότι αν υπάρχει αποχή πάνω από 50% ακυρώνεται το αποτέλεσμα νομικά. Αν κάποιος μπορεί ας μας διαφωτίσει.


Ανώνυμος151

Δημήτρης είπε...

Είναι απίστευτο πόσο πολύ γουστάρει ο κόσμος να πιστεύει ότι κάτι θα γίνει με τις εκλογές. Πάτε να ψηφίσετε λοιπόν, και είμαι κι εγώ βέβαιος ότι την άλλη μέρα τα πράγματα θα είναι ρόδινα.

Α, και για όσους κράζουν ότι η αποχή μας είναι που θα φέρει τα αυγά στη βουλή, εγώ θα πω ότι η συμμετοχή τους στις εκλογές είναι που θα τα νομιμοποιήσει.

Αυτά.

Ανώνυμος είπε...

Ζούμε κοσμό-ιστορικές στιγμές.
Το ΠΑΣΟΚ τσακώνεται κάθε μέρα με τη ΝΔ.
Το ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει με: Ενωτική Κίνηση, Νέος Αγωνιστής, Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου, Κοινωνική Αριστερά και μέλη του Άρματος Πολιτών.
Η Δημοκρατική Αριστερά περιλαμβάνει πλέον τα κατακάθια του ΠΑΣΟΚ.
Το ΚΚΕ (μ-λ) ανακοίνωσε εκλογική συνεργασία με το Μ-Λ ΚΚΕ.
Ο Δ.Βεργής (Έλληνες Οικολόγοι) ανακοίνωσε εκλογική συνεργασία με τη Τ.Αλεξανδράτου.
Ε.ΠΑ.Μ., Δημοκρατική Αναγέννηση, Οικολόγοι Ελλάδος, Ελλήνων Πολιτεία και Ε.Λ.Α.Δ.Α κατεβαίνουν όλοι μαζί σαν "ΟΧΙ".

Το αίσθημα της λαϊκής δικαιοσύνης θα έπρεπε να επιβάλλει τουλάχιστον σαμποτάζ/δολιοφθορές σε κάθε εκλογικό κέντρο.

Α/Α (Ανώνυμος/Αλκοολικός)

εργάτης ΟΤΑ είπε...

Μα η αριστερά και ειδικά η πιό ντούρα - επαναστατική!! και μικρομέγαλη αριστερά, δεν είναι η πρώτη φορά που θα νομιμοποιήσει την χρυσή αυγή το έχει κάνει με απόλυτη ευσυνειδησία στις δημοτικές εκλογές. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Λοιπόν τι έχει προσφέρει η εκλογή του Κωνσταντίνου ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου της Αθήνας:
α)Το ΄΄δημοκρατικό΄΄ δημοτικό συμβούλιο, αναγνωρίζεται ως ο απόλυτος κυβερνήτης των αμέτρητων ψυχών που ζούν στα όρια του δήμου, καθώς και της τύχης των 14000 εργαζομένων του Δήμου κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για την ζωή στην πόλη.
β)Νομιμοποιούνται οι αποφάσεις αυτού του συμβουλιου, αφού εκφράζονται όλες οι απόψεις, συμπολίτευση-αντιπολίτευση
γ)Η ύπαρξη ενός ακροαριστερού στο ίδιο νόμιμο συμβούλιο προσφέρει την δυνατότητα νόμιμης αναγνώρησης και στον εκπρόσωπο της ακροδεξιάς Μιχαλολιάκο, και αντιστρόφως

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ είπε...

Με το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα , (50 έδρες μπόνους, όριο εισαγωγής στην κατανομή των εδρών 3% και προϋπόθεση μετεκλογική συνεργασία να λάβει τις 50 έδρες μπόνους το μέσο όρο των ποσοστών των συνεργαζόμενων να είναι μεγαλύτερο από του πρώτου αυτοδύναμου) , το μόνο που μπορεί να καταφέρει η κοινοβουλευτική αριστερά, στην βουλή είναι αντί για 30 να κλάνουν τα έδρανα 60 καμάρια της.
Η αριστερά έχει , (με βάση το 2009), 832.749 ψηφοφόρους , που ΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΒΑΖΕ , στον δρόμο , (εκεί που γεννιούνται οι συνειδήσεις), τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Ο “ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ” των κομουνιστών , είναι ο δρόμος, όχι το αστικό κΥνοβουλιο.

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ - ΠΙΣΩ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΕΣ, (που στην πρώτη ευκαιρία γίνεστε δαμανακιδες , ανδρουλακιδες , μπιστιδες , κουβελιδες κλπ, κλπ, κλπ).
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

Ανώνυμος είπε...

σε απάντηση στο τελευταίο σου ερώτημα για το 50%, φίλε να σου πω ότι το ψάξαμε και δυστυχώς δεν ισχύει...έχουν φροντισει και γιαυτό... :(

Μαριάννα είπε...

Η ενεργητική συμμετοχή δεν έχει ως προυπόθεση την αποχή από τις εκλογές, και ούτε η αποχή σημαίνει απαραίτητα ενεργητική συμμετοχή.Η ουσιαστική συμμετοχή αντίθετα, γίνεται ανεξάρτητα από τις εκλογές.
Το παραμύθι της εισόδου ή μη της Χ.Α στην βουλή, είναι καλή δικαιολογία για να ψηφίσει κάποιος, παρόμοια δικαιολογία υπήρχε και για τις δημοτικές....
Διαφωνώ και με τους παραπάνω που λένε ότι ο οποιοσδήποτε νομιμοποιείται από τις εκλογές. Τι πραγματικά νομιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ το τελευταίο διάστημα; Δεν έγιναν αρκετές πορείες για να καταλάβει ότι ήταν ανεπιθυμητο αυτ.\ό και όλοι τους; όλοι αυτοί είχαν ψηφίσει (δεν έχει σημασία πόσες φορές ή ποιούς), αλλά βγήκαν στον δρόμο. Το μήνυμα έχει δοθεί, και έιναι ξεκάθαρο...Νομίζω αυτό το ξέρει πολύς κόσμος σήμερα.

Το ζήτημα δεν είναι αποχή ή ψήφος, άλλο ένα ψευδοδίλημμα είναι και αυτό. Δεν μιλάμε, τουλαχιστο όταν μιλάμε για εμάς, με όρους νίκης ή ήττας.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν με την ψήφο τους να καθορίσουν το παιχνίδι στο κοινοβούλιο, ας το κάνουν. Δεν μας πειράζει. Το θέμα είναι όλο το υπόλοιπο διάστημα τι κάνουν όλοι αυτοί που ψηφίζουν η δεν ψηφίζουν. Τι θα κάνουμε το επόμενο διάστημα, πριν ή μετά.

Ανώνυμος είπε...

Η χώρα μας δεν έχει παράδοση στην αποχή απο τις εκλογές. Η αποχή κινείται σε μικρά πλαίσια 20-25% . Αν υπολογίσουμε τους μετανάστες μας σε άλλες χώρες , τους φοιτητές εξωτερικού, τους ετεροδημότες για μακρινές περιοχές και τους υπερήλικους, η αποχή όπως φαίνεται είναι ελάχιστη.

Αποτελεί η αποχή πραγματική αμφισβήτιση του συστήματος;

Η απάντηση είναι οτι μπορεί να αποτελέσει παργματική αμφισβήτιση του συστήματος όταν γίνεται με όρους κινήματος. Όταν δηλαδή μεγάλες μάζες εργαζόμενων στηριζόμενοι στα δικά τους όργανα αυτοοργάνωσης έχουν την δυνατότητα να απορίψουν τον κοινοβουλευτισμό της εκπροσώπησης και να προχωρήσουν χωρίς αυτόν.

Όταν όμως δεν υπάρχει τίποτα σε επίπεδο αυτοοργάνωσης της κοινωνίας όπως είναι τα πράγματα σήμερα, όταν κανένας δεν βλέπει στην αποχή μια πραγματική μάχη που δίνεται με μαζικούς όρους τότε όπως και να την ονομάσεις την αποχή ενεργητική ή παθητική, έχει την ίδια αξία με τον διαχωρισμό των ομοφυλόφιλων σε "ενεργητικούς κια παθητικούς".

Ακόμα και αν η αποχή απο το 25% πάει στο 30%, δεν θα σημαίνει οτι αυτό θα γίνει μέσα απο κάποια ενεργητική παρέμβαση του αναρχικού κινήματος. Απλούστατα θα χρεοκοπεί χωρίς την παρέμβαση των αναρχικών το σύστημα από μόνο του. Οι 3000 ή 5000 ενεργητικοί αναρχικοί θα αποτελούσαν μια ασήμαντη μειοψηφία στα 3.000.000 που δεν θα πήγαιναν στην κάλπη.

Ας αφήσουμε λοιπόν την αποχή. Η μάχη αυτή σήμερα βρίσκεται σε φαντασιακό επίπεδο κάποιων μικρών ομάδων και αποτελεί άχρηστο όπλο συγκρότησης κινήματος.

Θα μου πεις ποιός ενδιαφέρεται για το κίνημα, μερικοί θέλουν την αναρχία και την θέλουνε τώρα, ας νομίσουν λοιπόν οτι την ζούν ήδη και ας χαρούν με την αποχή που έτσι και αλλιώς θα υπάρχει.

Μόνο μην κάνουν κανένα παράπονο μετά για τον κόσμο , μην πουν οτι ο γυαλός είναι στραβός (δηλαδή ο κόσμος είναι άχρηστος) απλά οι ίδιοι στραβά αρμενίζουν, δεν ενδιαφέρονται για τον κόσμο αλλά μόνο για τον μικρόκοσμό τους.

Ανώνυμος είπε...

Πρώτα πρώτα αν κάποιος δεν θέλει να κρυφτεί πίσω απ το δάκτυλό του όταν προτείνει συμμετοχή στις εκλογές πρέπει να μας πεί και τι να ψηφίσουμε, γιατί η αποψη ότι η συμμετοχή είναι η πραγματική αμφισβήτηση του συστήματος και όχι η αποχή
λέει μονάχα ότι :
1)Θεωρεί ότι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΑΜΕΝΟΥ, του ΚΚΕ,του ΣΥΡΙΖΑ,της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των Μ-Λ, αλλά και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, είναι πιό ενεργητικοί αμφισβητίες από τον αντιεξουσιαστικό χώρο
2)Να μας φέρει παραδείγματα που η συμμετοχή στις εκλογές από την μεταπολίτευση και μετά που διοργανώνει και ασφαλώς ελένχει το Ελληνικό αστικό κράτος, έφεραν κάποιο αποτέλεσμα θετικό για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, την στιγμή που κάθε κόμμα ή κομματίδιο αριστερής - κομμουνιστικής κατεύθυνσης μέτρησε ξανά και ξανά τις δυνάμεις του πολλές φορές.
3)Πόσο ανακουφίστηκε ο εργαζόμενος ο άνεργος και ο συνταξιούχος πόσο κρατήθηκαν σώες οι χρόνιες καταχτήσεις του κινήματος δηλαδή πόσο ο αγώνας άμυνας (ο αιώνιος για την αριστερά), είχε τα τελευταία χρόνια κάποιο αποτέλεσμα, λόγω της συμμετοχής της αριστεράς στις εκλογές
4)Σε ποιά περίπτωση δεν έπαιξε αφομοιωτικό ρόλο στο πολιτικό πολιτικό σύστημα και εκτόνωση για τους ακολουθούντες την εκλογική αριστερά ψηφοφόρους, και άλλοθι δημοκρατίας για τους κυρίαρχους η εκλογική ΄΄ευκαιρία΄΄
5)Η διαπαιδαγώγη των μελών και κυρίως των οπαδών των κομμάτων (και της λεγόμενης επαναστατικής αριστερας) στην λογική της ΄΄μητέρας των μαχών΄΄ δηλαδή της εκλογικής συμμετοχής, αναλλώνοντας το μάξιμουμ των δυνάμεων, των προπαγανδιστικών υλικών τους, της φυσικής τους παρουσίας, αν γίνονταν όχι για τις εκλογές αλλά για την διοργάνωση μιάς εξεγερτικής διαδικασίας, τουλάχιστον στις πρόσφατες κινητοποιήσεις, θα είχε πιό πρακτικό αποτέλεσμα
6)Η απαξίωση της δημιουργίας αντιθεσμών αμφισβήτησης της κυριαρχίας από τους εκλογολάγνους σχηματισμούς - μηχανισμούς όλων των αποχρώσεων, πάντα έκανε όλες τις πρωτοπορίες ουραγούς μέχρι και εχθρούς όλων των μορφών αρχικής και αυθόρμητης ανίχνευσης μορφών αυτοοργάνωσης των από κάτω, όπως πλατεία συντάγματος, πατατοπαραγωγοί κ.λ.π.

Ανώνυμος είπε...

ακομα και το δεν πληρωνω κατεβαινει στις εκλογες , που υποτιθεται ειναι οριζοντιο κινημα. Πολυ απογοητευικο αυτο

Ανώνυμος είπε...

Dionisis
Χωρίς πάθος και αισθήματα ικανοποίησης ότι ε την ψήφο μας τιμωρήσαμε αυτούς που μας κάνουνε την ζωή δύσκολη.
Αλλά και χωρίς αυταπάτες, ότι με τις εκλογές θα αλλάξουμε το κομματοκρατικό σύστημα εξουσίας, πρέπει να συμμετέχουμε έτσι ώστε να αξιοποιήσουμε τις αντιθέσεις του πολιτικού συστήματος που εκφράζονται και μέσα από τα κόμματα για να πάρουμε έστω και μια ανάσα……..

Όχι αποχή
Όχι λευκό και άκυρο
Όχι ψήφο στα μικρά και ουσιαστικά ανύπαρκτα σχήματα που δεν παρουσιάζουνε καμία δυναμική και επομένως, όχι μονό δεν επηρεάζουνε την κατάσταση αλλά ούτε καν αξιοποιούνε τις πολιτικές κομματικές αντιθέσεις.

Ψήφο θετική απορρίπτοντας αυτούς που μας φέρανε ως εδώ.

Και επειδή πριν απ όλα για τον καθένα υπάρχει μερίδιο ατομικής ευθύνης, ας καταλάβουμε ότι αυτή δεν τελειώνει στις εκλογές, συνεπώς προσπαθούμε για καλυτέρευση της κοινωνίας μας, συμμετέχοντας όπου μπορούμε σε συλλογικές προσπάθειες για λύση προβλημάτων….
Αλλά και βελτιώνοντας σε καθημερινή βάση, τον εαυτό μας.
Να γίνουμε καλύτεροι στην δαυλιά μας, στις σπουδές μας, καλύτεροι φίλοι, καλύτεροι γονείς, καλύτεροι σύντροφοι, καλύτεροι γείτονες……

Ανώνυμος είπε...

δεν κατεβαινει το δεν πληρωνω παρα μια σεχτα οχιδιοδια.gr που τους καπελωσε ολους κ οτι εχει κανει αυτο το κινημα! μεγα λαμογια!

STRATOS είπε...

υποθέτω Dionisis ότι θές να ψηφίσεις ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ, και όχι κάποιο άλλο μεγάλο κόμμα (π.χ. Καμένος),δεν είσαι συγκεκριμένος 'οπως δεν είσαι επίσης αν το πρόβλημα είναι εθνικό ή ταξικό.
Όμως η αριστερά με τα κόμματά της , στήριξε το μνημόνιο. Μιλώ βέβαια για τις ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς (κκε- συριζα- δημαρ) και όχι για τους οπαδούς τους . Το έκανε έμμεσα , από τη στιγμή που στο πρώτο κιόλας μνημόνιο δεν αποχώρησε από τη βουλή καταγγέλλοντας τήν τότε διαδικασία και την κατάλυση του Συντάγματος. Κανένα αριστερό κόμμα δεν κινήθηκε εναντίον του υπάρχοντος διαδικαστικού επί της ουσίας . Είναι άλλο πράγμα το «καταγγέλλω» και άλλο πράγμα το «στηρίζω την καταγγελία μου με πράξεις». Μπορεί ο Τσίπρας να αποκαλούσε τον Βενιζέλο «Συνταγματάρχη», αλλά όχι μόνο δεν έφυγε ποτέ από τη βουλή αλλά πήγε να συγχαρεί και τον Παππαδήμο όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία αναγνωρίζοντας μία διορισμένη κυβέρνηση. Γιατί δεν αποχώρησαν ποτέ από την βουλή τα κόμματα της αριστεράς , αφού η κυβέρνηση λειτουργούσε ως «χούντα», όπως έλεγαν και οι ίδιοι; Επειδή τα σημερινά αριστερά κόμματα, ζουν και τρέφονται από τον νεοφιλελευθερισμό!!! Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν. Και δεν θα υπήρχαν επειδή αδυνατούν να συλλάβουν και να παρουσιάσουν στους ανθρώπους μία «άλλη» κοινωνία. Οι μισή αριστερά είναι προσκολλημένη σε ένα αποτυχημένο μοντέλο και η άλλη μισή παλεύει για έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό». («Ανθρώπινος καπιταλισμός»: Εδώ μπορείς να γελάσεις)
Τί να πεί κανείς και για την περίφημη περιφρούρηση της βουλής από το ΚΚΕ, τον περασμένο Οκτώβρη θα την ζήλευε και ο καλύτερος αστυνομικός διευθυντής, το Κόμμα εξουδετέρωσε τους απεργούς, κίνηση ματ!

Μην έχουμε αυταπάτες πρίν και μετά και τις εκλογές αυτές, η ζωή θα είναι ίδια όπως πάντα μετά από εκλογές.
Το σύνθημα της μεταπολίτευσης στις 16 εκλογές στις 17 ...σοσιαλισμός, ήταν ηλίθιο και ούτε τώρα έχει λογική βάση στις 6 εκλογές ....στις 7 αξιοποίηση του πολιτικού σθστήματος για λύση των προβλημάτων της κοινωνίας.
Το νού σου ε - μας την έχουνε στημένη

Ανώνυμος είπε...

Δλδ,φιλαρακια μας λετε:Απο τη στιγμη που το συστημα εχει βρει εναν τροπο να σου κλεψει την ψηφο σου,αφου ψηφιζοντας ''λευκο''ενισχυεις τον κομματισμο,ας ψηφισουμε κατι αλλο.Αρα,παιζουμε αυτο ακριβως το παιχνιδι που μας ζητα το συστημα,διοτι δεν φοβαται,στην συγκεκριμενη περιπτωση,την συμμετοχη αλλα την αποχη.Οταν η συμμετοχη γινει το προβλημα του συστηματος τοτε θα ανακαλυψουν κατι νεο που θα την ακυρωνει και θα προτασσεται κατι αλλο.Δεν αρνουμαι τις καλες προθεσεις,αλλα παρα ειναι ευκολο να αποδεχεσαι το παιχνιδι τους

Ανώνυμος είπε...

Με την συμμετοχή στις εκλογές να αξιοποιήσουμε τις αντιθέσεις του πολιτικού συστήματος.....
η παραπάνω σκέψη πέρα από το ότι φανερώνει πίστη στην πολιτική των διαδρομιστών του κάθε κομματικού μηχανισμού και απόλυτη αφοσίωση στις κάθε λογίς ηγεσίες, ουσιαστικά φέρνει την μαχόμενη κοινωνία σε μιά θέση παρατηρητή - τηλεθεατή των εξελήξεων.
Τα κοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα δεν είναι έξω απ το πολιτικό σύστημα είναι μέρος του, αποτελούν την αριστερή του πτέρυγα, απαραίτητη για την λειτουργία τόσο της κατ όνομα ΄΄δημοκρατικής΄΄ κυβέρνησης όσο και του ΄΄δημοκρατικού΄΄ κοινοβουλίου, δεν αποτελούν ΑΝΤΙΘΕΣΗ αποτελούν ΣΥΝΘΕΣΗ του πολιτικού σκηνικού

Ανώνυμος είπε...

Η θωράκιση του κράτους απέναντι στο κοινωνικό κίνημα, η συνεχής κλιμάκωση της ωμής αστυνομικής βίας ως πρακτική επίλυσης των πολιτικών προβλημάτων, αποτέλεσαν πολιτικές επιλογές οι οποίες βάθαιναν συνεχώς το έλλειμμα πολιτικής νομιμοποίησης της εξουσίας. Επομένως η εκλογική διαδικασία αναδεικνύεται η μοναδική επιλογή για το κράτος προκειμένου εκφορτιστεί η κατάσταση.
Όλη η ενέργεια που απελευθερωνόταν από τις σημαντικότατες κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, γίνεται προσπάθεια να εκτονωθεί σε ασφαλείς διαδρόμους που οι πολιτικές εφεδρείες του συστήματος ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Καμένος, ΔΗΜΑΡ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, εξωκοινοβουλευτική αριστερά κλπ. μπορούν να ενσωματώσουν
Οι μετατοπίσεις ψήφων ανάμεσα στα κόμματα του πολιτικού συστήματος ανακατεύουν λίγο την τράπουλα αλλά δεν αλλάζουν το πολιτικό σύστημα και τις στρατηγικές επιλογές του, αλώστε είναι φανερές οι ομοιότητες κομμάτων μεταξύ τους και χαρακτηριστικές οι εκλογικές τους συνεργασίες.
Εκείνο που ξορκίζουν η μεταθέτουν τα αριστερά κόμματα σε ένα αόριστο μέλλον, αλλά όλα μαζί αρνούνται να το προετοιμάσουν ως άμεση απάντηση στο σήμερα είναι μια γενικευμένη εξέγερση και μετατροπή της σε κοινωνική επανάσταση.
Όταν οι από πάνω δεν μπορούσαν να κυβερνήσουν όπως πριν και οι από κάτω αρνούνταν να κυβερνηθούν όπως παλιά , οι παππούδες των σημερινών αριστερών αν και αγράμματοι στο παρελθόν συνειδητοποίησαν πως λύνεται αλλιώς. Τα δισέγγονά τους αφού αγιοποίησαν τους προγόνους τους, επέλεξαν να γίνουν αχαμνά όντα που επιθυμούν και φοβούνται, μην τυχόν και επιθυμήσουν αυτά που φοβούνται.
Χρειάζεται περισσότερο θάρρος να πολεμήσεις την εξουσία από το να εκπορνευτείς μέσα της.