Η δική μου Amalias

Η Villa Amalias βρίσκεται Αχαρνών και Χέυδεν. Από πάνω της η Φυλής: νταβάδες, μπουρδέλα, μαφία και πρέζα. Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της στέγασε τις ανησυχίες των ατόμων που κατέλαβαν το χώρο. Το όνομα της διατηρήθηκε ίδιο από την πρώτη κατάληψη που είχε γίνει στη λεωφόρο Αμαλίας. Μπήκαν στο από 20ετίας εγκαταλελειμμένο σχολείο της οδού Αχαρνών. Κράτησαν το ίδιο όνομα για να δείξουν στο κράτος πως δεν θα τελειώσουν έτσι εύκολα με τους καταληψίες της λεωφόρου Αμαλίας 56. Ήταν πανκς και με ένα: όχι στα drugs, προσπαθούσαν να αυτοοργανώσουν τη ζωή τους στην καθημερινότητα. Η αυτοοργάνωση να μην είναι μια ξύλινη λέξη. Πρώτα να παίρνει σάρκα και οστά στην καθημερινότητα και ύστερα να γίνεται πρόταση για την κοινωνία.

Η Villa Amalias βρίσκονταν στη λεωφόρο Αμαλίας 56. Μέσα σε δύο μήνες λειτουργίας γνώρισε την καταστολή. Κρατήσαν το ίδιο όνομα και ήθελαν να συνεχίσουν. Τώρα βρίσκεται Αχαρνών και Χέυδεν. Από πάνω της η Φυλής: μπουρδέλα, νταβατζήδες κι ανθρώπινο κρέας. Πιο πάνω ανασαίνει ακόμη η πλατεία Βικτωρίας. Το "να μπούμε στα άδεια σπίτια" υπήρχε ως πρόταγμα από την 1η Amalias. Μια προτροπή που αμφισβητεί την έννοια της ιδιοκτησίας με όρους συλλογικούς. Δεν βάζω ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μου για να μην πληρώνω ενοίκιο κι ύστερα γίνομαι ιδιοκτήτης στη θέση του ιδιοκτήτη. Συλλογικά, συζητώ και πράττω κάθε μέρα εντός των τειχών μου προσπαθώντας να βγάλω παραέξω αυτή τη κατάσταση. Να την διαχύσω. Οι καθημερινές μας σχέσεις δεν καθορίζουν μόνο τη δική μας ζωή, αλλά είναι μια μικρογραφία του πως θα θέλαμε να είναι ο κόσμος. Είμαι ανοιχτός σαν χώρος σε κάθε άτομο ή ομάδα. Είμαι ανοιχτός σαν στέγη σε όποιον έχει πρόβλημα στέγασης και σέβεται τους άλλους κάτοικους και τις βασικές αξίες τους. Χωρίς drugs. Χωρίς κομματικές συνδρομές και κρατικά πακέτα επιχορηγήσεων. Η κατάληψη είναι ένα απ’ τα εργαλεία για την ανατροπή του υπάρχοντος.

Η Villa Amalias βρίσκεται στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Κρατάει καλές σχέσεις με τη γειτονιά. Οι γείτονες επισκέπτονται τη Villa σε παραστάσεις, προβολές, συλλογικές κουζίνες. Ακριβώς απέναντι είναι το ιστορικό "Rodeo club". Η Villa δεν είναι ένας ακόμη συναυλιακός χώρος ή ένα πολιτιστικό κέντρο. Είχε πάντα πολιτικό λόγο σε όλες τις εκδηλώσεις της. Από επιλογή όμως δεν είναι μια πολιτική ομάδα με συμπαγής απόψεις. Όλα όμως έχουν πολιτικό και κοινωνικό πρόταγμα. Ακόμα και ένα πρωτοχρονιάτικο πάρτυ στη Villa Amalias είναι μια διαφορετική πρόταση. Γιατί γίνεται εκεί μέσα. Σε ένα κατειλημμένο κτίριο. Γιατί οι άνθρωποι που το διοργανώνουν ονειρεύονται μια διαφορετική κοινωνία από αυτή που χτίζει η κυριαρχία: της "προσωπικής ευημερίας" (μοναξιά), της "ελεύθερης αγοράς" (εμπορευματοποίησης των πάντων) και της "νομιμότητας" (υπακοής–δουλικότητας).

Στα 23 χρόνια λειτουργίας της έχει καταφέρει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην εδραίωση της punk σκηνής της δεκαετίας του 90. Μέσα από την punk κουλτούρα προέκυψε το Do It Yourself. Κάνω τη μουσική μόνος μου. Χωρίς εταιρίες. Χωρίς μαγαζάτορες, face control, εισιτήρια και σπόνσορες. Αντιτάσσεται στην μουσική βιομηχανία και την εμπορευματοποίηση της τέχνης. Σου λέει πως μπορούμε μόνοι μας να δημιουργήσουμε δομές χωρίς την εποπτεία κάποιου "ειδικού" - ενδιάμεσου. Το να παίζεις μουσική στη Villa δεν σημαίνει πως πρέπει να είσαι αναρχικός. Αρκεί να είσαι συνειδητοποιημένος για τον τρόπο διαχείρισης της μουσικής που παράγεις. Αυτό από μόνο του είναι πολιτικό. Επίσης δεν χρειάζεται να παίζεις punk. Απλά το DIY ξεπήδησε στην Amalias μέσα από την punk κουλτούρα. Μετά έφυγε από τη μουσική και πήγε παντού. Σε πολλές μορφές έκφρασης. Έτσι λοιπόν η Villa άρχισε να μπουσουλάει. Καθώς μεγάλωνε ήθελε να παίζει ελεύθερα όπως όλα τα μικρά παιδιά. Δεν ήταν παιχνίδι, αλλά ανάγκες έκφρασης και δημιουργίας που προέκυπταν. Μέσα σε αυτές τις ανάγκες η Villa έχει δημιουργήσει: συναυλιακή ομάδα, θεατρική ομάδα , τυπογραφική κολεκτίβα, studio μουσικής, δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλλακτήριο δίσκων – cd, ομάδα βιτρώ, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, εκμάθηση ξένων γλωσσών και υπολογιστών. Όλα αυτά στη λογική της αυτενέργειας. Χωρίς δίδακτρα και εισιτήρια.

Η Villa Amalias βρίσκεται στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Πολύ κοντά η Ηπείρου. Στη γωνία Αχαρνών και Ηπείρου από το 1938 ως το 1944 στην ταβέρνα "Μονμάρτη" ήταν η "μάνδρα του Αττίκ". Το 1944 έξω από το Πολυτεχνείο ο Αττικ ξυλοκοπήθηκε βάναυσα επειδή ακούμπησε διερχόμενος με το ποδήλατό του ένα Γερμανό στρατιώτη. Ύστερα από τον ξυλοδαρμό του αυτοκτόνησε. Μετά από περίπου 50 χρόνια λίγο παραπέρα από την Ηπείρου, νεοναζί προσπαθούν κατά καιρούς να τιμήσουν τους προγόνους τους γερμανοτσολιάδες, κάνοντας επιθέσεις στη Villa. Είτε με μαχαίρια είτε με φωτιές δεν κατάφεραν να χτυπήσουν την Amalias. Το Μάη του 2008 (λίγο πριν "αγανακτήσουν" τα ζόμπι του Αγίου Παντελεήμονα) το σπίτι δέχτηκε διπλή εμπρηστική επίθεση. Όχι, δεν υπήρχε νεκρός. Όχι, δεν το έπαιξε η τηλεόραση. Οι υλικές ζημιές μεγάλες. Η ΚΥΠατζίδικη εφημερίδα "στόχος" κάνει έμεση ανάληψη ευθύνης. Το κτίριο φτιάχνεται με συλλογική εισφορά και εργασία από καταληψίες και αλληλέγγυους. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό αποκτούσε πλέον άλλη δυναμική. Οι ζημιές όχι μόνο αποκαταστάθηκαν. Το σπίτι ξαναγεννήθηκε. Τότε μπήκε και η μπλε ταμπέλα αποκατάστασης.

Η Villa Amalias είναι στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν.Από πάνω της η Φυλλής: νταβάδες, μπουρδέλα, ανθρώπινο κρέας, μαφία και πρέζα. Παραδίπλα ο Αγ. Παντελεήμονας. Τον υποβάθμισαν με μαθηματική ακρίβεια κι ύστερα ο φασιστο-συρφετός έστρωσε το κόκκινο χαλί στους επενδυτές. Επι δύο χρόνια τα τηλεοπτικά κανάλια φιλοξενούσαν όλο το "αγανακτισμένο" σκυλολόι: Δεν τους ενοχλούσαν τα μπουρδέλα. Δεν τους ενοχλούσε η πρέζα. Οι μετανάστες, ο παπάς και η Villa τους ενοχλούσε. Αχαρνών και Χέυδεν. Villa amalias. Πιο πέρα το σκυλολόι των αγανακτισμένων ζόμπι. Ο άγιος Παντελεήμων και ο παπάς που εκδιώχθηκε γιατί έδινε τροφή και ρούχα στους πρόσφυγες. Η παιδική χαρά παραμένει κλειστή. Απ’ την άλλη μεριά η Ηπείρου. Μάλλον εδώ έμενε ο Αττικ όταν ήπιε τη γερή δόση ηρεμιστικών. Ήταν το 44. Μετά από 60 χρόνια και βάλε, εδώ στην Ηπείρου δολοφονήθηκε ο Μ.Καντάρης. Μάιος του 2011. Αφορμή: μια κάμερα που κρατούσε στα χέρια του. Ο λόγος: ένας ανεγκέφαλος – κανίβαλος μαχαιροβγάλτης. Οι δημοσιογράφοι συγκινήθηκαν τόσο που είχαν κάθε μέρα και έναν στρατιώτη του τρίτου Ράιχ στα δελτία τους. Συγκεντρώσεις απ’ το χρυσό αυγό της κότας στο σημείο της δολοφονίας. Η Villa Amalias στη μέση. Άλλο ένα δείγμα κανιβαλισμού έξω από την πόρτα της. Η χήρα του αδικοχαμένου Μ.Καντάρη επιστρέφει την συλλυπητήρια ανθοδέσμη του γουρουνόμορφου αρχηγού του χρυσού αυγού της κότας. Για αρκετά βράδια οι αντρειωμένοι στρατιώτες του γουρουνόμορφου αρχηγού του χρυσού αυγού της κότας, κάνουν αρκετές επιθέσεις προς τη Villa Amalias, είχαν καλή παρέα: τα τιμημένα ΜΑΤ. Παρόλη την αντρειωμένη πειθαρχία και την τεστοστερόνη, οι επιδρομές απέτυχαν παταγωδώς. Η Villa τους περίμενε με ανοιχτές αγκάλες. Αφού τελειώσαν αυτά. Σταμάτησαν τα δακρυγόνα. Η πλατεία Βικτωρίας άρχισε να ανασαίνει. Δημιουργήθηκε συνέλευση γειτονιάς. Η πλατεία παραμένει ζωντανή. Μετά μπήκε το τρίτο Ράιχ στη βουλή. Το παρακράτος έγινε Κράτος. Η τρικομματική κυβέρνηση προσπαθεί έκτοτε με κόπο να γίνει πιο ακροδεξιά απ’ την ακροδεξιά. Στοιβάζει με μανία πρόσφυγες σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τα ονόμασαν κέντρα κράτησης. Ιδρωμένοι προσπαθούν να γίνουν πιο ακροδεξιοί από το παρακράτος που έγινε Κράτος. Μίλησε κανείς? Μιλάνε τα δελτία. Προχτές συνομιλούσαν με το χρυσό αυγό της κότας. Χτές τους αφόρισαν ως αντιδημοκράτες και τους ενίσχυσαν το ψευτόαντισυστημικό τους προσωπείο. Η Villa Amalias στη μέση. Αχαρνών και Χέυδεν. Από πάνω μπουρδέλα, παραδίπλα ζόμπι. Καθεστώς ασφυξίας. Η γειτονιά ζωντανή. Τώρα μιλάνε για εκείνη!! Την παίζουν στην τηλεόραση. Προσπαθούν να την δυσφημήσουν με τον χειρότερο τρόπο. Τι για ναρκωτικά. Τι για μολότωφ. Πολλές οι μαλακίες και οι αστειότητες. Τα παράνομα μπουκάλια όμως ήταν ένοχα. Ήταν μπουκάλια από αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο. Κι αυτό είναι άνομο. Δεν προβλέπεται σε καμία παράγραφο νόμου η αυτοδιαχείριση. Είναι ένας από τους φόβους τους στις μέρες που ζούμε: η διάχυση της αυτοοργάνωσης στην κοινωνία. Μέσα στην όξυνση των τάξεων και της οικονομικής ανασύνταξης: οι καταλήψεις μπαίνουν κι αυτές στο στόχαστρο.

Η Villa Amalias βρίσκονταν στη λεωφόρο Αμαλίας 56. Κράτησαν το όνομα. Ήθελαν να συνεχίσουν. Τώρα βρίσκεται Αχαρνών και Χέυδεν. Αυτή τη στιγμή είναι μόνη και περικυκλωμένη. Την θυμήθηκε το κράτος. Μοσχαναθρεμμένα ανθρωποειδή τριγύρω της σε χακί περίβλημα. Έστειλαν το στρατό τους να της θυμίσουν πως ήταν κάποτε ένα από τα αυταρχικότερα γυμνάσια των Αθηνών. Εδώ μέσα πήγε σχολείο ο Μίλτος Σαχτούρης. Ο Αλέκος Φασιανός, ο Αγγελόπουλος και πολλά παπαδοπαίδια. Ήταν ένα σχολείο που έμοιαζε με κατηχητικό. Δεν ήταν κατηχητικό. Ήταν σχολείο. Τώρα έστειλαν οι Προστάτες τα μοσχαναθρεμμένα τους γομάρια να τη συμμαζέψουν. Γιατί κατήντησε να είναι ένα ελευθεριακό σχολείο. Γιατί είναι ένα ανάχωμα. Τους χαλάει τη σούπα. Το κράτος θέλει νομιμότητα. Μπουρδέλα, νταβάδες ανρώπινο κρέας και πρέζα. Μίζες και μπάτσους. Ζόμπι που στρώνουν κόκκινα χαλιά στους επενδυτές. Μαχαιρώματα σε πρόσφυγες. Καμένα τζαμιά. Το κράτος θέλει νομιμότητα. Η Amalias είναι ένα κέντρο ανομίας όχι γιατί λειτουργεί πέρα από τους νόμους του. Αλλά γιατί λειτουργεί ενάντια στους νόμους του. Γι αυτό στείλαν το στρατό τους να την φυλάει. Μα εκείνη γελάει με όλα αυτά μπροστά στις ασπίδες των ΜΑΤάδων. Γελάει γιατί ξέρει πως ήταν είναι και θα είναι ένα κέντρο ανομίας. Είναι περήφανη γι' αυτό.

Τίποτα δεν τέλειωσε. Κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τα όνειρα μας...

http://odofragma08.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html