Νέα μετανάστευση: Το κύμα της μεγάλης φυγής

της Μαρίας Γερογιάννη

• Μαζική μετανάστευση που θυμίζει άλλες εποχές
• Πτυχιούχοι, ειδικευμένοι εργαζόμενοι αλλά σήμερα άνεργοι οι περισσότεροι μετανάστες του 21^ου αιώνα

Την ώρα που η κυριαρχία υψώνει τείχη στον Έβρο και η δαιμονοποίηση των μεταναστών στα αρρωστημένα μυαλά των ψηφοφόρων κεφαλαιοποιείται από τα νεοναζιστικά αποβράσματα της Χ.Α., η μετανάστευση από την Ελλάδα διογκώνεται θυμίζοντας το κύμα φυγής για βιοποριστικούς λόγους της μετεμφυλιακής Ελλάδας και της δεκαετίας του 1960.

Για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την άμεση δημοκρατία

Michael Theodosiadis

Εδώ και αρκετό πλέον καιρό από μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού συνειδησιακά απο-νομιμοποιείται το όραμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, το φαντασιακό της ενωμένης Ευρώπης που θα προωθεί την αλληλεγγύη και την αλληλοσυνεργασία. Οι απροκάλυπτες επιθέσεις των ευρωκρατών ενάντια στην Κύπρο, ο στιγματισμός του Ελληνικού λαού ως «τεμπέλη που αποκλειστικά και μόνο αυτός ευθύνεται για τα παθήματά του», η ολική απαξίωση του Νότου δείχνουν φανερά πλέον ότι το περιβόητο Ευρωπαϊκό ιδεώδες έχει καταρρεύσει μέσα στην πλήρη ανικανότητά του να δείξει στοιχειώδη αλληλεγγύη στους αδύναμους του κρίκους, απαντώντας με επιθέσεις μίσους και άκρατου κυνισμού, σαν να πρόκειται για μια οργανωμένη μαφία. Δεν είναι, όμως, μονάχα ο Νότος που αρχίζει σιγά σιγά να αποδοκιμάζει το ολιγαρχικό τούτο φιάσκο. Ολόκληρη σχεδόν η ήπειρος δυσανασχετεί με το αποτυχημένο, πλέον, Ευρωπαϊκό όραμα, καθώς η Βρετανική κοινή γνώμη παραμένει πλειοψηφικά υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ, με τον λαϊκιστή πρωθυπουργό David Cameron και το ακροδεξιό κόμμα UKIP να προσπαθούν να χαϊδέψουν τα αυτιά των Βρετανών απο-πολιτικοποιημένων καταναλωτών που για όλα τους φταίει ο αποδιοπομπαίος τράγος των Βρυξελλών· παράλληλα, η Ελληνική και Γαλλική αριστερά κάνουν λόγο για «καταστροφή της Ευρωπαϊκής ιδέας από τους Νεοφιλελεύθερους πολιτικούς που εφαρμόζουν σκληρή λιτότητα», σαν να μην ήταν η ίδια η ΕΕ μια δομημένη γραφειοκρατική μηχανή, αποκλειστικά και μόνο πάνω σε lesaiz faire καπιταλιστικές βάσεις. 

Χρονικό του εγχώριου φασισμού

«Χιλιάδες εθνικιστές» κοκορεύονται ηλεκτρονικά οι χρυσαυγίτες όταν μαζεύουν τους γνωστούς 150 περιφερόμενους σε «εγκαίνια» κλπ. Προηγούμενοι νεοναζί, σαν του ΕΝΕΚ, ακόμα αναρτούν αντίζηλα δικές τους ογκωδέστερες φωτό, σαν από του «μακρυγιάννη» 1981, παρακαλώ!..

Έρευνα - κείμενα: Θανάσης Γ. Κάππος

«Αίμα…τιμή» - Η προγονική βιολογία στις φλέβες των «χρυσαυγιτών»

• Ο φασισμός ποτέ δε νύσταξε!... Το αυγό δεν έσκασε άξαφνα!..

Το Κράτος, πέρα από το «μονοπώλιο της νόμιμης βίας» και των «βαθέων» του μηχανισμών, φουσκώνει σε οριακές περιόδους τη φασιστική σαμπρέλα σε πρόσθετο τροχό. Όταν το τρέχον δίκυκλο δεξιά- «σοσιαλδημοκρατία» γλιστράει, το τρίκυκλο αποτελεί δοκιμασμένη «λύση». Με την επανέλευση της «ομαλότητας» η σαμπρέλα της Χ.Α. θα σκάσει,ως άχρηστη, αποκαλύπτοντας απίστευτα (;)σκατά … να το επόμενο στάδιο ετούτου του καθεστωτικού «προτσές». Εάν ωστόσο θεωρήσουμε ότι ο «αέρας» της σαμπρέλας είναι μεν σαπισμένα επικίνδυνος… πλην κοπανιστός, στραβά θ’ αρμενίσουμε!..

Πόσο «τρελά» το 0,29% των 19.624 ψήφων του Οχτώβρη 2009 σε τρία χρόνια έγινε 441.018, παρά δεκαδικά 7%;.. Πώς οι παιδοβούβαλοι, που ξέδιναν στα συνήθη θύματα του ΣΕΚ καθιέρωσαν «αυτονόητη μαγκιά» στους «πιτσιρικάδες» κάθε Λάρισσας τα ντου σε μαγαζιά «Πάκηδων» (sic), την άνεση της δολοφονίας από «λαϊκούς» ανθρώπους στα Πετράλωνα!.. Τόσο «ακατάληπτα», όσο μετά τη στιβαρή άμυνα στους φασίστες και ναζί εισβολείς, «μόλις» το ’43 «Τσολιάδες» και «Πρότυπα Τάγματα Χωροφυλακής» κονόμησαν χιλιάδες «πληβείους», μα πάντως εθελοντές!

Δυνατή και αναγκαία η συνάντηση αναρχισμού-μαρξισμού

του Δημήτρη Αργυρού

Εισαγωγή

1)Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι στην δική μας γενιά έλαχε να ζήσουμε την πιο βαθιά συστημική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Σε εμάς και στα παιδιά μας έλαχε να ζήσουμε την καταβαράθρωση των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων που με αγώνες είχαν κατακτήσει οι παλιότερες γενιές.

Να ζήσουμε την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων με στόχο να πληρώνουμε εμείς την νύφη των καπιταλιστικών οργίων τους. Να ζήσουμε μια άνευ ορίων καταστροφή του επιπέδου ζωής που οδηγεί στην φτωχοποίηση στην συντριπτική εργαζόμενη πλειοψηφία που οδηγούν συχνά σε βαρβαρότητες, όπως πρόσφατα ο θάνατος των 2 φοιτητών στην περιοχή σας.

Σε εμάς όμως βρίσκεται η τύχη ή η ατυχία να ξαναπιάσουμε το νήμα της επαναστατικής ανατροπής από κει που το άφησαν οι προηγούμενες γενιές. Να ξαναπαίξουμε το παιχνίδι της ανατροπής αυτού του συστήματος που δεν παίρνει βελτιώσεις αλλά γκρέμισμα. 

Η ανατρεπτική επικαιρότητα των “κοινών”

του Γιώργου Παπανικολάου

Υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για τους οποίους η δημόσια συζήτηση περιστρέφεται ολοένα και περισσότερο γύρω από την φαινομενικά νέα έννοια των "κοινών" αγαθών. Πρώτα, η ανάδυση των ψηφιακών κοινών αγαθών που υπενθύμισαν στους πολίτες των δυτικών κοινωνιών την αξία του μοιράσματος. Έπειτα οι επιθετικές περιφράξεις των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που στέρησαν εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο από πρόσβαση σε βασικά αγαθά αλλά και η προφανής ανεπάρκεια ενός συστήματος βασισμένου στο κέρδος να διαχειριστεί την καταστροφή της βιόσφαιρας. Τέλος, η κατάρρευση του κρατικού με κεντρικό σχεδιασμό μοντέλου της οικονομίας και η απαξίωση του νεοφιλελευθερισμού με την κρίση του 2008. 

Ας επανακτήσουμε τις νύχτες - Ανταπόκριση από την Ξάνθη (9 Μάρτη)

της Μαριάννας Χούσου

Σε καιρούς κρίσης σαν την δική μας, μακροχρόνιας, κοινωνικής, ανθρωπολογικής και οικονομικής, τα γεγονότα, μέσα από τον διαθλαστικό καθρέφτη του θεάματος, γίνονται “δράμα”, εικόνα, “ποστ” για να καταλήξουν σε σύντομο, ακόμη και για τα δικά μας ανθρώπινα μέτρα, χρονικό διάστημα στο σωρό της υπερπληροφόρησης.

Η βία κατά των γυναικών, δεν είναι καινούριο φαινόμενο, έχει ιστορία χρόνων. Δεν είναι επίσης ασύνηθες φαινόμενο. Αντίθετα οι στατιστικές είναι αμείλικτες, ακόμη και για τον “πολιτισμένο” δυτικό μας κόσμο. Η ελληνική κοινωνία, κλειστή και συντηρητική, στην πλειοψηφία της αδιάφορη για τα ζητήματα του φεμινισμού, του σεξισμού και της ομοφοβίας, συνήθισε να αποδέχεται αυτού του τύπου την βία ως “φυσική”, και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να την αποσιωπά και να την αποκρύπτει. 

Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στους κατοίκους της Χαλκιδικής

Στο δάσος των Σκουριών στη ΒΑ Χαλκιδική, τον τελευταίο χρόνο, εξελίσσεται ένα καταστροφικό σχέδιο του ελληνικού κράτους σε συνεργασία με την εταιρία «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ», η οποία ανήκει στην καναδική πολυεθνική El Dorado Gold και τον όμιλο Μπόμπολα, για εκτεταμένες εξορύξεις χρυσού.

Με πρόσχημα την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, καταστρέφεται το αρχέγονο, αυτό, δάσος, με ολέθριες και μη αναστρέψιμες συνέπειες για τη φύση και τους ανθρώπους. Το σχέδιο που προωθείται στη Χαλκιδική αποτελεί μόνο την αρχή των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας και εντάσσεται στο συνολικό ξεπούλημα των φυσικών πόρων και των δημόσιων υποδομών που ακολουθούν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, υποθηκεύοντας το μέλλον ολόκληρης της κοινωνίας.

Η τραγωδία της γυναικείας χειραφέτησης

της Έμμα Γκόλντμαν

Θα αρχίσω με μια παραδοχή: ανεξάρτητα από όλες τις πολιτικές και οικονομικές θεωρίες που ασχολούνται με τις θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των διάφορων ομάδων μέσα στην ανθρώπινη φυλή, ανεξάρτητα από ταξικές και φυλετικές διακρίσεις, ανεξάρτητα από όλες τις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δικαιωμάτων γυναίκας και άνδρα, θεωρώ ότι υπάρχει ένα σημείο όπου αυτές οι διαφοροποιήσεις μπορούν να συγκλίνουν και να διαμορφώσουν ένα τέλειο σύνολο. Με τα παραπάνω δεν σκοπεύω να προτείνω μια συνθήκη ειρήνης. Ο γενικός κοινωνικός ανταγωνισμός, που στις μέρες μας κυριαρχεί σε ολόκληρη τη δημόσια ζωή, έχει προκύψει μέσω αντιτιθέμενων και αντικρουόμενων συμφερόντων και θα θρυμματιστεί, όταν η αναδιοργάνωση της κοινωνικής μας ζωής, βασιζόμενη στις αρχές της οικονομικής δικαιοσύνης, αποτελέσει πραγματικότητα.

Από την εργασία ως εμπόρευμα στην εργασία ως μέρος των κοινών

Της Hilary Wainwright

Η αντίσταση στην αλλοτρίωση παίρνει πολλές μορφές: από την άρνηση της εργασίας, το χιούμορ, το σαμποτάζ και τον συμβατικό συνδικαλισμό, έως μια ποικιλία αγώνων και πειραμάτων για εναλλακτικές ενάντια στο κράτος και την αγορά. Μια εναλλακτική σύλληψη της εργασίας, ως μέρος μιας ευρύτερης εναλλακτικής οικονομίας, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και ενδεχομένως να γενικεύσουμε και να διερευνήσουμε τις δυνατότητες αυτών των διάσπαρτων εμπειριών σε δημόσιες, ιδιωτικές ή κοινωνικές σφαίρες.

Υπάρχουν θεωρητικά εργαλεία αναπτυγμένα στα συμφραζόμενα της αναζήτησης για μια εναλλακτική, κοινωνικά σχεδιασμένη οικονομία, που μπορούν να βοηθήσουν μια τέτοια επανεξέταση;

Ανταπόκριση από τη Βουλγαρία: Τα γεγονότα και οι εξελίξεις του "Bουλγαρικού Χειμώνα"...

Τη στιγμή που σας γράφουμε ακόμα συνεχίζονται οι πορείες καθημερινά (από τις 12 Φεβρουαρίου που ξεκίνησαν μέχρι και τώρα 3 Μαρτίου). Κάθε απόγευμα μαζεύεται κόσμος στο κέντρο κάθε πόλης και διαδηλώνει. Αυτό συμβαίνει σε πάνω από 40 πόλεις και χωριά, ακόμα και σε περιοχές όπου δεν είχαν ξαναγίνει πορείες!

Οι πορείες αρχικά ξεκίνησαν ενάντια στους νέους υπερβολικά υψηλούς λογαριασμούς του ρεύματος και της θέρμανσης (στη Βουλγαρία πληρώνεις ξεχωριστούς λογαριασμούς για αυτά τα δυο). Επίσης, μεσολάβησε ένας αυτοπυρπολισμός πολίτη ως ένδειξη διαμαρτυρίας, ο οποίος βρίσκεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, στην πόλη της Βάρνας. Ακολούθησαν ακόμα μαζικότερες πορείες, οι οποίες από ειρηνικές (όπως είχαν ανακοινωθεί στο ίντερνετ) μετατράπηκαν σε βίαιες, κυρίως στη Σόφια, όπου στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων με την αστυνομία, βρίσκονταν οι λεγόμενοι «κουκουλοφόροι» της Βουλγαρίας. Γίνεται λόγος για νεαρούς, μέλη νεοναζιστικών και ακροδεξιών ομάδων, οι οποίοι συμμετέχουν σε οπαδικούς συνδέσμους όπου και οργανώνονται πριν τις πορείες. Από τις συγκρούσεις αυτές υπήρξαν πολλοί τραυματίες, ως επί το πλείστον ειρηνικοί διαδηλωτές αφού η αστυνομία, το βράδυ τις 19ης Φεβρουαρίου, ξέσπασε πάνω σε όποιον διαδηλωτή έβρισκε (πράγμα που για τα δεδομένα των διαδηλώσεων στη χώρα ήταν πρωτόγνωρο).

Από πού πάνε για την “κοινωνική οικονομία”;

της Μαριάννας Χούσου

Αν και ο όρος “κοινωνική οικονομία” έχει ιστορία αρκετών χρόνων, στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί η συζήτηση γύρω από αυτή, λόγω και της επέκτασης σχετικών δομών, τις οποίες στηρίζουν και στις οποίες συμμετέχουν άνθρωποι από διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές αφετηρίες, με πολλούς τρόπους και με πολλές μορφές.

Σύμφωνα με τον καθηγητή του ΤΕΙ Μεσολογγίου κ. Νικολόπουλο, η κοινωνική οικονομία ''είναι μια οικονομική δραστηριότητα που ξεκινάει «από κάτω». Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μια πρωτοβουλία των πολιτών («οικονομία των πολιτών», δηλαδή από τους πολίτες και για τις ανάγκες αυτών) που δεν αποσκοπεί στο κέρδος. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για μια οικονομία των (πραγματικών) αναγκών''. Ο παραπάνω ορισμός “ καλύπτει ένα ευρύ φάσμα οικονομικών δραστηριοτήτων, από συνεταιρισμούς μέχρι και τα δίκτυα ανταλλαγής, τα χαριστικά παζάρια κτλ”.