Χρέος των καιρών η ανατροπή

του Θοδωρή Θεοδωρόπουλου

Η συνεχής αναπροσαρμογή του καθεστώτος για τη διαχείριση της κρίσης και των πολύμορφων κοινωνικών αναστατώσεων εκδηλώνεται σε δύο επίπεδα: στην συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια της εκτελεστικής εξουσίας και της συγκυβέρνησης, με βάση την προγραμματική τους σύγκλιση, και στη διανομή περισσότερων ελεγκτικών αρμοδιοτήτων στους τοπικούς και περιφερειακούς κρατικούς εντολοδόχους τους.

Όλες οι καθεστωτικές μορφές επέμβασης της πολιτικής εξουσίας, της συγκυβέρνησης, οι άτυπες πολιτικές συμμαχίες με ακροδεξιές, φασιστικές λογικές ή νοοτροπίες, είναι επικεντρωμένες στα γενικά και ειδικά συμφέροντα που απορρέουν από την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, στο πλαίσιο της κρατικής πολιτικής και της σύγχρονης κοινοβουλευτικής χούντας που ζούμε.

Κεντρική τους στρατηγική επιλογή, για να λιπανθεί καλά και να ξαναδουλέψει η καπιταλιστική-κρατική μηχανή, είναι η πλήρης εξαθλίωση και η κοινωνική-πολιτική υποταγή των εργαζομένων προς όφελος των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων και της ολιγαρχίας του πλούτου. 

Για την αναγέννηση ενός εργατικού-κοινωνικού κινήματος βάσης και χειραφέτησης

Η “κατάσταση παρανομίας” στην οποία έχουν περιέλθει εργατικοί αγώνες και κοινωνικοί χώροι αντίστασης δεν αφορά μόνο την άμεση αυταρχική επίθεση του κράτους εναντίον τους, αλλά και τη διαμόρφωση μιας ευρύτατης γκρίζας ζώνης δικαιωμάτων όπου η μισθωτή εργασία παύει να έχει οποιαδήποτε προστασία – ένα “καθεστώς εξαίρεσης” που περιλαμβάνει πια μεγάλο μέρος της εργασίας.

Έχει τελειώσει, έτσι, η παλιά εποχή ενός εργατικού κινήματος βασισμένου στη διαπραγμάτευση της τιμής της εργατικής δύναμης, αναγνωρισμένου και ενσωματωμένου ως θεσμικού παράγοντα για την ομαλή αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και εν τέλει του ίδιου του καπιταλισμού.

Πρωτοβουλία για το συντονισμό σωματείων βάσης, εργαζομένων, ανέργων, συλλογικοτήτων: Να τσακίσουμε τη σύγχρονη δουλεία

Ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία στην απεργία της Πρωτομαγιάς, στην Καμάρα (Θεσσαλονίκη)
 

Μας κήρυξαν τον πόλεμο...

Η διαρκής υποτίμηση των ζωών μας συνεχίζεται. Ο εξευτελισμός της αξίας της εργατικής δύναμης, ακόμη και της ζωής των εργαζομένων εμφανίζεται ανάγλυφος, μεγαλώνοντας κάθε μέρα. Η κοινωνική ζούγκλα που ζούμε επιβάλλει:

Δολοφονικές απόπειρες στις φυτείες της δουλείας εναντίων μεταναστών-εργατών, με στόχο τους την "ανάπτυξη".Δραστικές και αυτόματες μειώσεις στον βασικό μισθό και επιμήκυνση του χρόνου εργασίας για τους "τυχερούς" που δουλεύουν ακόμη, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Στρατόπεδα συγκέντρωσης σήμερα για τους μετανάστες και τους τοξικομανείς, αύριο για όλους τους ανυπότακτους ανθρώπους, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Ανεργία για τη πλειοψηφία της νεολαίας, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Εξώσεις και κοψίματα του ρεύματος στους φτωχούς, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Λεηλασία των φυσικών πόρων από μια ντουζίνα μεγαλοεργολάβους και πολυεθνικές με στόχο τους την "ανάπτυξη". Καταστολή σε κάθε ανεξάρτητη φωνή, από τις καταλήψεις μέχρι και το ιντυμίντια, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Φυλακίσεις και διώξεις σε όποιον αμφισβητεί το δόγμα τους, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Μαφίες και αστυνομοκρατία σε κάθε γειτονιά, με στόχο τους την "ανάπτυξη".

Ανοιχτή επιστολή γυναικών που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή της Χαλκιδικής από την επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και την εξόρυξη χρυσού

Είμαστε οι προγιαγιάδες που ζήσανε την κατοχή κι αποφασίσαμε ποτέ ξανά φασισμός. Είμαστε οι γιαγιάδες που ζήσανε τον εμφύλιο κι είπαμε ποτέ ξανά πόλεμος. Είμαστε οι μάνες που είδαμε τα παιδιά μας μετανάστες κι είπαμε πότε πια ρατσισμός. Είμαστε οι κόρες που ζήσαμε τη χούντα κι είπαμε ποτέ ξανά απολυταρχικό καθεστώς. Είμαστε οι εγγονές που δε ζήσανε ούτε κατοχή, ούτε εμφύλιο, ούτε μετανάστευση, ούτε χούντα και τώρα τα ζούμε όλα μαζί. Είμαστε οι δισέγγονες που ονειρεύονται, ελπίζουν, και απαιτούν ένα καλύτερο αύριο.

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Είσαι αντιεξουσιαστής; Συλλαμβάνεσαι!

Σήμερα γράφεται μια ακόμη σελίδα στην τεράστια ιστορία της ελληνικής κρατικής καταστολής. Τριάντα περίπου άτομα ανήρτησαν πανό αλληλεγγύης σε συμπαράσταση του εδώ και μέρες υπό καταστολή ιστότοπου αντιπληροφόρησης, Athens Indymedia, που τώρα εκπέμπει από την κατειλημμένη πρυτανεία του ΕΜΠ. Φυσικά, τα αντανακλαστικά του Υπουργείου Καταστολής και Δημοσίου Τρόμου, όπως και της ελληνικής αστυ-υπηρετο-νομίας, αποδείχτηκαν εξαιρετικά, γι’ ακόμη μία φορά: όταν πρόκειται για εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, για διεκδίκηση της ελευθερίας του λόγου, οι ντόπιοι πολιτικάντηδες και αστυνομικοί εκτελούν το αντικοινωνικό τους καθήκον με υπερβάλλοντα ζήλο.

Εργατικοί αγώνες και κοινωνικοί χώροι αντίστασης σε κατάσταση παρανομίας;

Πώς οργανώνουμε και συνδέουμε σήμερα τους αγώνες μας ενάντια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία;

Εκδήλωση – Συζήτηση

ΑΣΟΕΕ, Παρασκευή 26 Απρίλη, 19:00

Εδώ και πολλούς μήνες, με αφετηρία τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου και με ιδιαίτερη ένταση από τα τέλη του 2012 και μετά, η κρατική καταστολή ήρθε να συνδράμει και να συντονίσει τη βίαιη καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων χρόνων, βάζοντας ευθέως στο στόχαστρο όλες τις κοινωνικές αντιστάσεις. Ως απάντηση στη γενίκευση αυτής της κατασταλτικής εκστρατείας, κάποια από τα σωματεία και τις εργατικές συλλογικότητες που συνυπογράφουν αυτό το κάλεσμα πραγματοποιήσαμε στα τέλη Γενάρη μια εκδήλωση στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Το σκεπτικό μας ήταν ότι, ειδικά εκείνη την περίοδο που οι εισβολές σε καταλήψεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ήταν επιτακτική ανάγκη να δηλώσουμε τόσο την έμπρακτη αλληλεγγύη μας όσο και την αντίληψή μας ότι οι καταλήψεις αποτελούν ένα κομμάτι του κόσμου του αγώνα στον οποίο ανήκουμε κι εμείς. Θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι η επίθεση που δέχονταν εκείνη την περίοδο μας αφορούσε άμεσα, καθώς οι επιθέσεις κράτους και κεφαλαίου εναντίον εργατικών αγώνων, καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων και πανεπιστημίων αποτελούν στιγμές της ίδιας στρατηγικής μηδενικής ανοχής που εφαρμόζεται εναντίον όλων των κοινοτήτων αγώνα. 

Τράπεζες: Από τον γραφειοκρατικό στον επικίνδυνο συνδικαλισμό...

Επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι «του ανθρωπάκου». Όμως, εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ' έπιασαν κορόιδο.

Άκου ανθρωπάκο

Βίλχελμ Ράιχ

Έγινε η απώλεια συνήθεια μας και για αυτό σωπαίνουν οι εργαζόμενοι μπροστά στην καταιγίδα; Οι μάσκες όμως πέφτουν συνεχώς στο καρναβάλι της κρίσης. Μέσα σε 3 χρόνια περάσαμε με ταχύτητα από τον παθητικό και γραφειοκρατικό στον εργοδοτικό. Και τώρα πια στον επικίνδυνο συνδικαλισμό. Γιατί πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις αυτούς τους συνδικαλιστές που με περισσή θρασύτητα έρχονται και μας προτείνουν να “βάλουμε πλάτη” για να σώσουμε την τράπεζα από τον αφελληνισμό; Σε πανστρατιά συλλόγων και μελών καλούν οι αναίσχυντοι ενώ ακόμα το μελάνι δεν έχει στεγνώσει στην επιχειρησιακή του αίσχους, που εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Σε μια πανστρατιά που σκοπό έχει να σώσει την τράπεζα η όποια απορρόφησε ουκ ολίγα δις από το 2008.

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Οι Μανωλάδες και οι Αμυγδαλέζες του μέλλοντος μας

του Γιάννη Αλμπάνη

Στις Απαρχές του Ολοκληρωτισμού, η Χάνα Άρεντ εκτιμούσε ότι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν από τα ευρωπαϊκά κράτη οι απάτριδες-πρόσφυγες του Μεσοπολέμου, προοιωνιζόταν την αντιμετώπιση των Εβραίων από τους ναζί. Οι χιλιάδες αυτοί διωγμένοι από τις εστίες τους, θεωρήθηκαν υποκείμενα χωρίς δικαιώματα ως μη πολίτες, κάτι που στην πραγματικότητα σήμαινε ότι γίνονταν αντικείμενα της εξουσιαστικής αυθαιρεσίας και του κρατικού δεσποτισμού. Από αυτή τη σκοπιά, ο διωγμός των Εβραίων θα μπορούσε να προσεγγιστεί όχι σα μια παρά φύσιν εκτροπή των πραγμάτων, αλλά σα μια παροξυμένη εκδοχή όσων συνέβαιναν προπολεμικά.

Ίσως θα μπορούσαμε να βοηθηθούμε από τη σκέψη της Άρεντ στην προσπάθεια μας να αναλύσουμε τα τελευταία συγκλονιστικά γεγονότα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη Μανωλάδα. 

John Holloway: Μιλώντας για επανάσταση

"Υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση σε όλο τον κόσμο ότι ο καπιταλισμός δεν λειτουργεί και ότι οι ρωγμές που δημιουργούμε σε αυτόν μπορεί πραγματικά να είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός. Αυτές οι ρωγμές μπορεί να συμβούν σε διαφορετικές διαστάσεις στο χώρο, στο χρόνο, σε διάφορα επίπεδα και οι προοπτικές τους να διαφέρουν στη δραστικότητα ή/και στους πόρους".

Για τον Holloway, όλα ξεκινούν με μια κραυγή: με έναν ηχηρό βρυχηθμό, ένα "ΟΧΙ! Ya Basta! Φτάνει πια!" Θεωρεί ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να υποβάλλουμε τη λογική μας στη βαναυσότητα της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

BIO.ME: Δεν περιμένουμε άλλο, είμαστε έτοιμοι να βγάλουμε την παραγωγή!

Ενημέρωση από το σωματείο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Συναγωνιστές, οι εργαζόμενοι του συνεργατικού εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. θα θέλαμε να σας κάνουμε μια ενημέρωση για τις τελευταίες εξελίξεις του αγώνα μας.

Το υπουργείο κάτω από την μεγάλη κοινωνική διεθνή πίεση που ασκείται αναγκάστηκε να κάνει πρόταση για τη νόμιμη λειτουργία του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ.

Αν και είναι πολύ πρώιμο ακόμη, αλλά γίνονται διαβουλεύσεις για να υπάρξει η δυνατότητα να λειτουργήσουμε. Δεν είναι η καλύτερη λύση που υπάρχει αλλά την συζητάμε και διαπραγματευόμαστε.

Φράουλες με αίμα; Όχι ευχαριστώ

Μαζική δολοφονικη επίθεση στη Μανωλάδα, με δεκάδες τραυματισμένους μετανάστες. Πυροβόλησαν εργάτες που ζήταγαν τα δεδουλευμένα τους.

Αγώνες για τα Ψηφιακά Κοινά

του Αντώνη Μπρούμα

Σήμερα έχουμε τις υποδομές για μία οριζόντια αμφίδρομη όλων προς όλους επικοινωνία σε πραγματικό χρόνο χωρίς περιορισμούς. Διαθέτουμε την τεχνολογία, για να καταστήσουμε το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης και μνήμης ελεύθερα προσβάσιμο με ίσους όρους σε όλους. Δημιουργούμε συλλογικά τα ψηφιακά μέσα κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης, για να ριζοσπαστικοποιήσουμε τη δημόσια σφαίρα και να εκδημοκρατίσουμε την κοινωνική ζωή. Κατέχουμε τα ψηφιακά εργαλεία πολιτιστικής δημιουργίας, για να κάνουμε την τέχνη λαϊκή υπόθεση. Αυτό που ακόμη δεν έχουμε είναι το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, για να πραγματοποιήσουμε όλα τα παραπάνω.

Κάτω τα ξερά σας από τις υποδομές του ανταγωνιστικού κινήματος!

Στην αρχή ήταν οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι. Μετά οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ και οι ναυτεργάτες. Έπειτα οι Σκουριές και οι αγωνιζόμενοι/ες ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Και τώρα το Athens Indymedia και οι αυτοοργανωμένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί 98FM και Ράδιο Ένταση.

Το καταρρέον κράτος έχει επιδοθεί σε μια πρωτοφανή επίδειξη ισχύος και αυταρχισμού, επιδιώκοντας να μην αμφισβητείται καν, προσπαθώντας να φιμώσει όλες τις αυτόνομες εστίες αντίστασης και ανταγωνισμού στο υπάρχον σύστημα.

Εμείς από την άλλη, που εδραιώνουμε, στηρίζουμε και αναπαράγουμε αυτές τις δομές, θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με το ίδιο σθένος και την ίδια σιγουριά, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτού του τύπου επιθέσεις μόνο να μας δυναμώσουν μπορούν.

Από τις Σκουριές έως τις απελευθερωμένες ραδιοζώνες, η απάντηση είναι μία, δε μας φοβίζετε, μας εξοργίζετε! Η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας.

Όλοι και όλες στις κινητοποιήσεις ενάντια στη φίμωση του Athens Indymedia, του 98FM και του Ράδιο Ένταση.

Συλλογικότητα της εργατικής εφημερίδας Δράση

Αλληλέγγυα & Συνεργατική Οικονομία: Ρήξη ή Ενσωμάτωση;

Το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” δεν είναι φυσικά ένα ζήτημα που τέθηκε αποκλειστικά γύρω από το θέμα της Συνεργατικής ή της Αλληλέγγυας Οικονομίας, αντίθετα είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τα αντικαπιταλιστικά πολιτικά ρεύματα και τα κοινωνικά κινήματα από την στιγμή που άρχισαν να αμφισβητούν ριζικά τον καπιταλισμό. Το ζήτημα της “ρήξη ή ενσωμάτωση” δεν έχει να κάνει με κάποιους “κανόνες” με κάποια “μέτρα και σταθμά” που πρέπει να πιστοποιηθούν για να τοποθετηθεί ένα κίνημα, ένα κοινωνικό εγχείρημα, ένας εργατικός αγώνας, ένα ρεύμα ιδεών στην μια ή την άλλη όχθη. Αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα “ρήξη ή ενσωμάτωση” με έναν στατικό τρόπο σαν να είναι δύο σαφείς διακριτοί πόλοι, δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε πολλά πράγματα. Πρώτα και κύρια γιατί το κεφάλαιο έχει δείξει τόσο ισχυρούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης όλων των μορφών αμφισβήτησης του από την μια, και από την άλλη γιατί παρ όλη την τεράστια ιδεολογική ηγεμονία και τα αστείρευτα μέσα κατασκευής συνέσεων αλλά και πειθάρχησης/καταστολής, τα σημεία ρήξης δεν σταματάνε ποτέ να επανεμφανίζονται και να αμφισβητούν τον καπιταλισμό.

Η ποινικοποίηση των αγώνων δεν θα περάσει - Κάτω τα χέρια από τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Χαλκιδικής

Συγκέντρωση και πορεία το Σάββατο 13/04, στις 12:00, στο Μοναστηράκι

Ο εμπρησμός στο εργοτάξιο της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ», τα ξημερώματα της Κυριακής 17/2/2013, θεωρήθηκε από την κυβέρνηση σαν μια καλή αφορμή για μια νέα επίθεση ενάντια στο δίκαιο αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής, με προφανή στόχο να τον κατασυκοφαντήσουν και να τον κάμψουν. Στην προσπάθειά της αυτή βρήκε συμπαραστάτες τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία λειτουργώντας, για άλλη μια φορά, σαν φερέφωνα της κυρίαρχης πολιτικής, παρουσιάζουν τους πολίτες που αντιστέκονται σαν τρομοκράτες, που εξυπηρετούν ύποπτα συμφέροντα και αδιαφορούν για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στην περιοχή.

Η επίθεση στο επικοινωνιακό επίπεδο «ήρθε και έδεσε» με μια απίστευτης κλίμακας επιχείρηση αστυνομικής βίας και κρατικής καταστολής. Η οποία ξεκίνησε με τις ανεξέλεγκτες προσαγωγές και ανακρίσεις, ακόμα και ανηλίκων, με τη δημιουργία τράπεζας γενετικού υλικού για την ταυτοποίηση υπόπτων, με την ταύτιση της συμμετοχής στις κινητοποιήσεις με την ηθική αυτουργία σε ποινικά αδικήματα και ολοκληρώθηκε με την εισβολή των δυνάμεων καταστολής στην πόλη της Ιερισσού, η οποία συνοδεύτηκε από την αλόγιστη χρήση χημικών, μέχρι και μέσα σε σχολεία.

Κοινωφελής, ενοικιαζόμενη εργασία: Το νέο κοινωνικό μοντέλο εργασιακής εκμετάλλευσης και ο ρόλος των ΜΚΟ ως σύγχρονα δουλεμπορικά

της Έφης Πανοτοπούλου

Εδώ και καιρό, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, πραγματοποιείται ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους. Κατάργηση ΣΣΕ, επιδομάτων, επιβολή ατομικών συμβάσεων. Το παραγωγικό μοντέλο που υιοθετείται, στηρίζεται στο χαμηλό κόστος, στην παράνομη και νόμιμη ευελιξία, ουσιαστικά στην εθελοντική εργασία. H ανεργία έχει αγγίξει ποσοστά πρωτοφανή, αλλά το σύστημα εκμετάλλευσης πάντα βρίσκει τη λύση, και σε αγαστή συνεργασία με τα γραφειοκρατικά συνδικάτα και τα εργατικά κέντρα, προωθούν και νομιμοποιούν την ενοικιαζόμενη εργασία.

Ριζώνοντας την κοινωνική & αλληλέγγυα οικονομία στην κοινωνία

Το εγχώριο ανταγωνιστικό κίνημα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Οι οργανωτικές του δομές δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της ιστορικής συγκυρίας. Υπάρχουν όμως πλέον οι δυνατότητες για ένα ποιοτικό άλμα, που θα αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης και θα οδηγήσει σε ευρύτερους κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Αυτό που λείπει σε αγωνιστές και ευρύτερα κομμάτια του κινήματος είναι η συνείδηση των ευθυνών, που συνεπάγεται η ιστορική στιγμή. Γιατί αυτό που απαιτεί η ιστορική στιγμή είναι τα κινήματά μας να δώσουν στο τώρα συγκεκριμένες διεξόδους στα κοινωνικά αδιέξοδα, δείχνοντας σαν ανεμοδείχτες μέσα στην καταιγίδα την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης, μπολιάζοντας τις καρδιές των ανθρώπων με την ελπίδα και την προοπτική για το άμεσα εφικτό ενός καλύτερου, πιο δίκαιου και ελεύθερου, κόσμου.

Φεστιβάλ των Κοινών, 14-21 Απριλίου, στο Ηράκλειο Κρήτης

Το Φεστιβάλ των Κοινών δείχνει το δρόμο να δημιουργήσουμε τον κόσμο που θέλουμε μέσα στον κόσμο που θέλουμε να ξεπεράσουμε!

Το Φεστιβάλ των Κοινών (CommonsFest) αποτελεί μια πρωτοβουλία για την προώθηση της ελεύθερης γνώσης και της ομότιμης συνεργασίας για τη δημιουργία και τη διαχείριση των κοινών. Μια φιλοσοφία που έχει διαδοθεί πολύ μέσα από τις κοινότητες του ελεύθερου λογισμικού και επεκτείνεται σε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας, όπως στις τέχνες, στην διακυβέρνηση, στις κατασκευές μηχανημάτων, εργαλείων και άλλων αγαθών.

Μέσα από εκθέσεις, ομιλίες, προβολές και εργαστήρια, σκοπός του φεστιβάλ είναι να προβληθούν στο κοινό τα επιτεύγματα αυτής της φιλοσοφίας και να γίνει αφορμή για περαιτέρω υιοθέτησή της.