Στρατηγικές προς μετακαπιταλιστικές κοινωνίες - Εκδήλωση με τον Michel Bauwens

Παρασκευή 31/5, 20:00, στην ΑΣΟΕΕ

Συνδιοργάνωση: εργατική εφημερίδα Δράση, Δίκτυο για την Ψηφιακή Απελευθέρωση (dln).

Ο Michel Bauwens είναι ιδρυτής του P2P Foundation που έχει σκοπό την έρευνα της ομότιμης παραγωγής, διακυβέρνησης και ιδιοκτησίας και τις μορφές ανοικτής, συμμετοχικής και προσανατολισμένης στα "κοινά" ανθρώπινης συνεργασίας. Είναι επίσης συνιδρυτής του Commons Strategies Group. Διδάσκει θέματα που αφορούν στην ανθρωπολογία της ψηφιακής κοινωνίας στα πανεπιστήμια Payap και Chian Mai. Είναι συγγραφέας άρθρων και δοκιμίων μεταξύ των οποίων και τα βασικά έργα "Peer to Peer and Human Evolution" και "The Political Economy of Peer Production".

Εμπειρίες αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού από Ρουμανία, Βουλγαρία, Καναδά, Ελλάδα

Από τη συζήτηση για τους αγώνες ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, με κατοίκους και άτομα από συλλογικότητες από Ρουμανία, Βουλγαρία, Καναδά και Ελλάδα, που έγινε στο πλαίσιο του 4ου διεθνούς αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ B-Fest, στις 26/05/2013.
Πήραν μέρος: Ramona Duminicioiu από το Save Rosia Montana Campaign (Ρουμανια), Marija Damjanova από την επιτροπή του Krumovgrad, Assen Velev από την επιτροπή του Dikanite, Dragomira από τη Zazemiata - FOE Bulgaria (Βουλγαρια), Clifton Nicholas (Καναδάς), και άτομα απο την Ιερισσό της Χαλκιδικής.

Σουηδία: Ανοιχτή επιστολή σε μια χώρα που φλέγεται

Καθώς η Στοκχόλμη συγκλονίζεται από τις νύχτες ταραχών που προκλήθηκαν από τις προσπάθειες της αστυνομίας να καλύψει την δολοφονία 68 χρόνου στο σπίτι του, στο παραμελημένο προάστιο της Στοκχόλμης Husby, τα μέλη της σουηδικής κοινότητας ομάδα-Pantrarna (Γκέτεμποργκ) γράφουν στην αδελφική τους οργάνωση Megafonen στη Στοκχόλμη, μοιραζόμενοι έτσι τις εμπειρίες τους.

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Η ελληνική ορυκτολαγνεία

του Γιώργου Καλλή

Πετρέλαιο στο Αιγαίο, χρυσός στη Χαλκιδική. Που κρυβόταν τόσα χρόνια όλος αυτός ο ορυκτός πλούτος και δεν το ξέραμε; Και είναι αλήθεια τυχαίο, ότι τον “βρήκαμε εν μέσω κρίσης;

Στο λαϊκό φαντασιακό το πετρέλαιο και ο χρυσός είναι σαν τους κρυμμένους θησαυρούς, θαμμένοι κάτω από τη γη, περιμένοντας τον τυχερό που θα σκοντάψει πάνω τους και θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη πλούσιος. Η πραγματικότητα φυσικά είναι διαφορετική και πολύ πιο πεζή. Αν ένα ορυκτό είναι εν τέλει θησαυρός ή όχι, εξαρτάται από το αν τα χρήματα που θα βγάλει κάποιος πουλώντας το θα υπερκαλύψουν ή όχι το κόστος της εξόρυξης.

Εργοδοτική τρομοκρατία στην Express Service - Με απεργία απαντούν οι εργαζόμενοι

Οι εργαζόμενοι της Express Service είναι εννέα μήνες απλήρωτοι. Προχώρησαν σε καταγγελία του εργοδότη Ι. Ραπτόπουλου, στην επιθεώρηση εργασίας, σε αγωγή για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους, καθώς και στην ίδρυση σωματείου βάσης.

Ο Ραπτόπουλος, σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, απάντησε απολύοντας πέντε μέλη του σωματείου, χωρίς αποζημίωση, κάνοντας τους μάλιστα και μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση.

Οι εργαζόμενοι έκαναν τετράωρη στάση εργασίας την Παρασκευή και την Τρίτη θα κατέβουν σε εικοσιτετράωρη, διαλέγοντας το δρόμο του αγώνα απέναντι στον εργοδοτικό φασισμό.

Να γίνουμε μη κυβερνήσιμοι, μη διαχειρίσιμοι!

του Κώστα Χαριτάκη

Όταν πριν μερικά χρόνια βλέπαμε το The Take (Η Κατάληψη), το ντοκιμαντέρ για τα κατειλημμένα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια της Αργεντινής, αναρωτιόμασταν αν θα είχαμε ποτέ την τύχη να ζήσουμε κι εμείς εδώ στην Ελλάδα ανάλογες στιγμές. Από τότε η ιδέα αυτή (ότι μπορούμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, ακόμη και μέσα στον σκληρό πυρήνα της οικονομίας, στην ίδια την παραγωγή) ταξίδεψε σε πλατείες και λαϊκές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα, και συναντήθηκε με τις αγωνιώδεις αναζητήσεις που πήγαζαν από τις ήττες και τα αδιέξοδα που αντιμετώπιζε το εργατικό κίνημα απέναντι στην επέλαση, με ρυθμούς “δόγματος σοκ” (όπως το περιγράφει η Ναόμι Κλάιν στο γνωστό βιβλίο της) μιας πρωτοφανούς κοινωνικής λεηλασίας.

Ανταπόκριση από την επίσκεψη της ΖΑΝΟΝ στη ΒΙΟ.ΜΕ.

Μια από τις πλέον σημαντικές επισκέψεις δέχτηκαν χτες οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής. Ο Raul Godoy εκπρόσωπος των εργαζομένων του κατειλημμένου εργοστασίου της ΖΑΝΟΝ στην Αργεντινή επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη και βρέθηκε το πρωί στο -υπό πλήρη εργατικό έλεγχο- εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ., όπου είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει και να ανταλλάξει απόψεις και εμπειρίες με τους εργάτες.

Στην ενδιαφέρουσα συζήτηση που διήρκεσε πάνω από τρεις ώρες, κοινό συμπέρασμα που κυριάρχησε και από τις δύο πλευρές ήταν πως "όπως ακριβώς το κεφάλαιο είναι ίδιο σε όλες τις χώρες, έτσι και οι εργάτες είναι ίδιοι και αγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο". 

Ξεκινάει σήμερα το αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ “B-Fest”

Η εργατική εφημερίδα Δράση συμμετέχει στη συζήτηση “Δομές Δράσης ενάντια στον καπιταλισμό: Η προοπτική της Αυτοδιαχείρισης”, με τη συγγραφέα Naomi Klein, εργαζόμενους από το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ και τον Κ. Χαριτάκη, Σάββατο 25/5, 20:00

Το 4ο διεθνές αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ “B-Fest” που διοργανώνει η ανοιχτή συνέλευση του B-Fest και το Περιοδικό “Βαβυλωνία” θα λάβει χώρα στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου (είσοδος από Ούλωφ Πάλμε) στις 24-25-26 Μαϊου και ώρες από τις 17:00 μέχρι αργά το βράδυ. Το φετινό B-Fest περιλαμβάνει ομιλίες, workshops, συναυλίες, προβολές σινεμά, θεατρικές παραστάσεις κ.ά.

Στις ομιλίες του τριημέρου θα συμμετέχουν ανάμεσα σ' άλλους η Naomi Klein, ο Michael Hardt, το NoTav Movement, η Sky Croeser κ.ά..

Οι Rebel Diaz από το Bronx και ο M1 (Dead Prez) θα είναι μέρος ενός πλούσιου συναυλιακού προγράμματος.

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εργατικής εφημερίδας Δράση

Περιεχόμενα 11ου τεύχους

• Η παιδεία στα χακί, η κοινωνία στο γύψο
  
  
• Editorial
  Δεν μασάμε. Δεν φοβόμαστε. Δεν σιωπούμε.
  
  
• Η καταστολή των μέσων αντιπληροφόρησης δεν θα περάσει!
  
  
• 2ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας: Ανοιχτό κάλεσμα για συνδιοργάνωση και συμμετοχή
  
  
• Η άποψή μας
  Για την αναγέννηση ενός εργατικού-κοινωνικού κινήματος βάσης και χειραφέτησης
  
  
• Ο Καμίνης Αντιφασίστας και ο Καραγκιόζης Φούρναρης – του Κώστα Σβόλη
  
  
• Νέα Μανωλάδα: Φράουλες, αίμα, χρήμα και κοινωνικός εκφασισμός – της Μαρίας Γερογιάννη
  
  
• ΦΑΚΕΛΟΣ: Το εργατικό κίνημα σε “κατάσταση εξαίρεσης” - Εμπειρίες και προοπτικές μιας νέας πορείας
  Συζήτηση με τους Νίκο Αντωνίου (Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου), Σταύρο Μανίκα (Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΘΕΛ), Νίκο Πετράκη (Σωματείο Εργαζομένων στα Τσιμέντα Χάλυψ)
  
  
• Κάτω η νέα Χούντα. Διαρκής αγώνας για την ελευθερία! - του Θοδωρή Θεοδωρόπουλου
  
  
• Dj Stalingrand: Εμπειρίες και συμπεράσματα από τον αντιφασιστικό αγώνα στη Ρωσία - συνέντευξη στους Ε. και Χ.
  
  
• NO TAV: Σημείο αναφοράς για τη μάχη ενάντια στην καταστροφή των “μεγάλων έργων” - της Έφης Πανοτοπούλου
  
  
• Συστηματική πρόσδεση των σχολείων στο μιλιταρισμό – των Β.Σ., Ν.Α. (Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος)
  
  
• Μάσιμο Ντε Άντζελις: Κοινά και κοινωνική επανάσταση

Απεργία στον κλάδο του βιβλίου - Εμείς λέμε: κι όμως γίνεται!

Μας είπαν ότι τώρα με την κρίση πρέπει να μειώσουμε τις ανάγκες και προσδοκίες μας. Να παίρνουμε λιγότερα λεφτά, να δουλεύουμε περισσότερο. Εννοούσαν, ότι θα πετσοκόψουν τους μισθούς, θα πληρώνουν όποτε και αν θέλουν και θα δουλεύουμε με συνθήκες μεσαίωνα και γαλέρας.

Μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και τα πράγματα θα καλυτερέψουν, όταν γίνουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Εννοούσαν ότι θα καταργήσουν όλα όσα με αίμα κατακτήσαμε, δεν θα υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, κατοχυρωμένα δικαιώματα, θα πηγαίνουμε ένας-ένας, μόνοι απέναντι στους εκβιασμούς του κάθε εργοδότη.

Μας είπαν ότι «μαζί τα φάγαμε», άρα και μαζί θα τα πληρώσουμε. Δικοί μας συνάδελφοι είναι οι 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, οι 700 χιλιάδες απλήρωτοι, οι 3 εκατ. κάτω από το όριο φτώχειας. Δικοί τους οι μεγαλοκαταθέτες στο εξωτερικό, τα κέρδη και οι επενδύσεις. Δεκαετίες κερδοφορίας δεν τα τρώγαμε μαζί. Τις «ζημιές» θα τις πληρώσουμε μαζί;

"Αλληλεγγύη για όλους" ή ..."καπέλωμα σε όλους";

Kείμενο του Μικρόπολις για μια σύγχυση που δεν την προκάλεσε

Το δίκτυο «αλληλεγγύη για όλους», κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ με επαγγελματικά στελέχη, χρηματοδοτείται από το 20% της βουλευτικής αποζημίωσης των βουλευτών του.

Τίποτα το επιλήψιμο για ένα κόμμα της Αριστεράς που εν μέσω κρίσης αξιοποιεί ένα μέρος της κρατικής του επιχορήγησης για την κοινωνική του διείσδυση, πέραν του ίδιου του γεγονότος, αυτού δηλαδή της υπεξαίρεσης του δημοσίου χρήματος προς όφελος των κομμάτων με τη βούλα του νόμου και τη συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων.

Τα πράγματα όμως περιπλέκονται γιατί κανένας “νόμος” και καμιά συναίνεση δεν συνέτρεχε για να συμπεριληφθούν στην ιστοσελίδα του «αλληλεγγύη για όλους» οι ιστοσελίδες αυτοοργανομένων χώρων και κινήσεων, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, με καμία κομματική λογική και χορηγία. 

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Η πολιτική επιστράτευση και τα αμβλυμένα μας πολιτικά αντανακλαστικά

του Σπύρου Ραυτόπουλου

Το σύνθημα «είμαστε όλοι καθηγητές» ακούστηκε όμορφα, όπως έχουν ακουστεί πολλά ανάλογα συνθήματα συμπαράστασης σε απεργούς και διαμαρτυρόμενους πολίτες, ιδίως όταν αυτοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την επικίνδυνη αλαζονεία της εξουσίας. Κάθε φορά που ένα κράτος κάνει επίδειξη αυταρχισμού καταφεύγοντας σε μέτρα καταναγκασμού και αναστολής ελευθεριών όπως η πολιτική επιστράτευση οφείλουμε να αισθανόμαστε όλοι το ίδιο θιγόμενοι και επιπλέον άκρως ανήσυχοι. Δυστυχώς δεν αισθανόμαστε όλοι έτσι και εν προκειμένω δεν φαίνεται να «είμαστε όλοι καθηγητές». Ακόμα χειρότερα, δεν είναι αληθινοί καθηγητές ούτε καν όλοι όσοι φέρουν τυπικά την ιδιότητα!

Ανοιχτό Κάλεσμα για Συνδιοργάνωση και Συμμετοχή στο 2ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας

Σάββατο 18/5, 18:00, στο Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος (στο θεατράκι που βρίσκεται μέσα στο πάρκο)

Το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Οκτώβρη στο Ελληνικό βασίστηκε στην επιθυμία μας να βρεθεί ένα σημείο συνάντησης και επικοινωνίας των δικτύων αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας. Οι δράσεις αυτών των δικτύων αποδεικνύουν ότι ένας άλλος κόσμος είναι όχι απλά εφικτός αλλά και υπαρκτός. Ένας κόσμος όπου οι νόμοι της αγοράς και το υπάρχον οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας καταρρέουν και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις αποκτούν εκ νέου νόημα.

Πώς γίνεται κάποιος ζητιάνος;

του Δ.Π., απλήρωτου πρώην εργαζόμενου στη ΜΚΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΟΝ

Τρίτη 16 Απριλίου, Δήμος Ελευσίνας, Κέντρο Διαλογής και Ανακύκλωσης Υλικών, ένα όχημα τσουλάει και πατά τα πόδια ενός εργάτη ο οποίος δεν ξέρει καλά καλά ποιος είναι το αφεντικό του και παθαίνει πολλαπλά κατάγματα στο αριστερό πόδι ενώ φέρει κακώσεις στο δεξί. Πατέρας 5 ανήλικων παιδιών, μακροχρόνια άνεργος ο ίδιος και η γυναίκα του μπήκε στο πρόγραμμα «Κοινωφελούς» Εργασίας της Περιφέρειας Αττικής μέσω της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Αντίρροπον, με τη ελπίδα να ταΐσει τα παιδιά του.

Το ατύχημα συνέβη ενώ ήταν απλήρωτος μετά από 2 μήνες δουλειάς με τις χειρότερες συνθήκες, χωρίς συντάξιμα ένσημα, χωρίς πληρωμένες άδειες και με μηδαμινά μέτρα προστασίας, μέσα στα σκουπίδια. 

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Εξουθενωμένοι είμαστε, πρόβατα και ρουφιάνοι όμως όχι, ή γιατί να υποστηρίξουμε τον αγώνα των καθηγητών

της Πρωτοβουλίας Μαθητών 4ου Λυκείου Ζωγράφου

Είναι γνωστή η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας. Ανεργία, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, ξεπούλημα του δημοσίου συνθέτουν το μνημονιακό μωσαϊκό. Οι εκπαιδευτικοί όπως όλοι οι εργαζόμενοι δέχονται τα τελευταία χρόνια μια ανελέητη επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα με αποκορύφωμα τις μεταρρυθμίσεις που ύπουλα θέλησε το υπουργείο να περάσει πριν τις πανελλήνιες που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει μείωση των μισθών τους(σημειωτέον ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί παίρνουν τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη), συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, μείωση των κονδυλίων για την παιδεία, αύξηση διδακτικού ωραρίου, υποχρεωτικές μεταθέσεις. Οι καθηγητές μας δώσαν σε εμάς τους μαθητές μα και σε ολόκληρη την κοινωνία το καλύτερο παράδειγμα προκηρύσσοντας απεργία, δείχνοντας τον δρόμο του συλλογικού αγώνα και όχι της ηττοπάθειας απέναντι στην βαρβαρότητα του μνημονίου και της “ανάπτυξης”.

Η παιδεία στα χακί, η κοινωνία στο γύψο

Μόνος δρόμος η γενική πολιτική ανυπακοή, οι άγριες εξωθεσμικές απεργίες βάσης, η κοινωνικοποίηση της παιδείας και των κοινών αγαθών, η ελεύθερη πρόσβαση

Ο κατάλογος των “εσωτερικών εχθρών” συνεχώς διευρύνεται. Τώρα ήρθε η σειρά των καθηγητών. Όλοι και όλα πλέον θα κινούνται με διαταγές και στρατιωτικούς νόμους, η “δημοκρατία” όμως θα προστατευτεί...

Το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας δεν μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό χωρίς τρομοκρατία και βίαιη κατάλυση κάθε δικαιώματος, ορθώνοντας έναν ολοκληρωτικό κλοιό απέναντι σε κάθε ανάσα αντίστασης, διεκδίκησης και αλλαγής. Τρέμουν και την παραμικρή παρασάλευση του κλίματος υποταγής, αφασίας, απόγνωσης και φόβου που επιβάλλουν μαζί με τα ΜΜΕ και με τα χρυσαυγίτικα τάγματα θανάτου στους δρόμους.

Όσο κι αν ο συνδικαλισμός της κάθε ΟΛΜΕ είναι “σημαδεμένος”, κρατικά εξαρτημένος και κομματικά ποδηγετημένος, δεν παύει να αποτελεί κίνδυνο όταν, έστω και συγκυριακά, μπορεί να οδηγηθεί από την πίεση και τη δράση της βάσης σε αμφισβήτηση κάποιων από τα θέσφατα της εξουσίας. Το καθεστώς δεν τρέμει βέβαια την ΟΛΜΕ αλλά την απελευθέρωση μιας δυναμικής μαχητικού αγώνα που έρχεται από τους ίδιους τους καθηγητές που η κυβέρνηση φτωχοποιεί, υποβιβάζει, απολύει και απειλεί.

Κόπτεται φυσικά η κυβέρνηση για την απρόσκοπτη διεξαγωγή των εξετάσεων, αυτής της “ιερής αγελάδας” της εκπαίδευσης που ποτίζει τους νέους με ανταγωνισμό, αποκλεισμό και φρούδες ελπίδες, και υποβιβάζει ολόκληρη την εκπαίδευση σε ένα ατέλειωτο άγονο εξεταστήριο. Κόπτεται επίσης για την ηρεμία των παιδιών και των οικογενειών τους που έχουν τόσο υποφέρει (δηλαδή πληρώσει για τα αναγκαστικά φροντιστηριακά ...συμπληρώματα διατροφής μιας διαλυμένης παιδείας) μέχρι να φτάσουν σε αυτή τη μοναδική ευκαιρία – πύλη στο θαυμαστό κόσμο της ανεργίας και της εκμετάλλευσης.

Πληρώνουμε σήμερα, και με αυτόν τον τρόπο, το τίμημα της ανάθεσης της παιδείας στις αγκαλιές του κράτους και της αγοράς, της εγκατάλειψης ενός βασικού κοινωνικού αγαθού στη διοικητική λογική του κράτους που “κόβει στα μέτρα του τους μαθητάδες”, και στην αγοραία λογική της αποδοτικότητας και του ανταγωνισμού που προετοιμάζει τους αυριανούς σκλάβους μιας ασύδοτης εργοδοσίας.

Είναι πια φανερό ότι δίχως αγώνες αυτοοργανωμένους από τη βάση, πέρα και ενάντια σε κάθε γραφειοκρατική και θεσμική διαμεσολάβηση, δίχως άνοιγμα των οριζόντων των ίδιων των αγώνων στις κοινωνικές ανάγκες πέρα από τη διατήρηση απλώς της θέσης του κάθε επιμέρους τμήματος της εργασίας, δίχως επανοικειοποίηση στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας της παιδείας και όλων των κοινωνικών αγαθών πέρα από κράτος και αγορά, δίχως ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά χωρίς αποκλεισμούς και ανταγωνιστικές διαιρέσεις, δεν μπορεί να υπάρξει κόψιμο αυτής της τεράστιας θηλιάς που πνίγει κάθε πλευρά της ζωής μας.

Δεν είναι πια θέμα αλληλεγγύης στον κάθε φορά πληττόμενο κλάδο. Είναι θέμα κοινού μετώπου πάλης και συνδημιουργίας των κοινών πάνω στα οποία μπορεί να στηριχθεί η επιβίωσή μας και η αναγέννηση μιας ελεύθερης αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας.

Η μαζική πολιτική ανυπακοή, η άρνηση των εντολών της κυβέρνησης και του κράτους σε κάθε τομέα της ζωής μας, η δημιουργία των δικών μας κοινοτήτων αγώνα, αλληλεγγύης και δημιουργίας, είναι όρος για να βγούμε από το “σιδερένιο κλουβί” ενός, χωρίς πραγματική ζωή και μέλλον, ολικά διοικούμενου κόσμου.

Συλλογικότητα της εργατικής εφημερίδας Δράση

Εργατική αυτοδιαχείριση στη Βενεζουέλα

της Δαλιδά Ρεουβέν-Σεμία

Η Σεκοσεσόλα (Cecosesola – Central de Cooperativas de Servicios Sociales del Estado Lara), το Κέντρο των Συνεταιρισμών Κοινωνικών Υπηρεσιών του κρατιδίου της Λάρα στην Βενεζουέλα, είναι ένα δίκτυο 52 αυτονόμων και αυτοδιαχειριζόμενων συνεταιρισμών που επικεντρώνεται κυρίως στην παραγωγή τροφίμων, παρέχοντας επίσης ιατρικές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στα πάνω από 20.000 μέλη του και την κοινότητα.

Περί «αλληλεγγύης», πολιτικής καπηλείας και άλλων δαιμονίων

της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καισαριανής

Ο δρόμος μας οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, που δεν έχει τις απαξίες της αγοράς και τους νόμους του κέρδους.

Δεν πατά πάνω στην εκμετάλλευση και τον φόβο.

Δεν έχει σωτήρες και διαχειριστές της ζωής μας.

Ο κόσμος αυτός κραυγάζει ελευθερία.

Αυτό το απόσπασμα αποτελεί μέρος του κειμένου αυτοπαρουσίασής μας, αναρτημένο δημόσια ηλεκτρονικά, και δημοσιοποιημένο χιλιάδες φορές σε όσους/ες θέλουν να μάθουν για μας. Απορούμε, λοιπόν, με το θράσος και εξοργιζόμαστε με την πολιτική απατεωνιά της κομματικά καθοδηγούμενης από το ΣΥΡΙΖΑ πρωτοβουλίας «αλληλεγγύη για όλους» (solidarity 4all) που χρησιμοποιεί και καπηλεύεται τη συλλογικότητά μας, προκειμένου να μεγεθύνει τον διαδικτυακό της χάρτη με βάση τις δικές της κοντόφθαλμες και εξαργυρώσιμες εκλογικά επιδιώξεις.

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Τα μολύβια κάτω…

της Γιώτας Ιωαννίδου

Ας σκεφτούμε απλά… είναι δύσκολο στις μέρες μας να σκεφτούμε έτσι. Γιατί όλοι αισθανόμαστε ένα δάκτυλο να μας δείχνει σαν τους κατ’ εξοχήν ενόχους για τα πάντα.

Ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί γονατίζουμε κάτω από το βάρος μιας σχολικής χρονιάς που βγήκε με την ψυχή στο στόμα.

Αρκετοί σε δύο και τρία σχολεία. Με λίγες ώρες από όλα τα μαθήματα, προκειμένου να καλύψουμε ελλείψεις.

Η κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό κίνημα και η δυνατότητα νέας προοπτικής

του Ν.Π., εργαζόμενου στη βιομηχανική ζώνη Θριάσιου

Αυτό που παρουσιάζει το εργατικό κίνημα ως απάντηση στην επίθεση που δέχεται είναι ανεπαρκές, δεν μπορεί να μας διασφαλίσει ούτε την ελάχιστη νικηφόρα πορεία, και ως εκ τούτου οι άμεσα εμπλεκόμενοι φέρουν την ευθύνη της κατάστασης αυτής, αλλά και της προσπάθειας αναζήτησης μιας άλλης προοπτικής που θα βάλει τέλος στην προσαρμογή και στον εθισμό στο υπάρχον σύστημα, ώστε να επιχειρηθεί η ανατροπή του.

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Ένας πρακτικός οδηγός ουτοπίας για την επερχόμενη κατάρρευση

του David Graeber

Τι είναι μια επανάσταση;

Τι είναι μια επανάσταση; Αυτό που νομίζαμε ότι ξέραμε. Οι επαναστάσεις ήταν πραξικοπήματα από λαϊκές δυνάμεις με στόχο τον μετασχηματισμό της ίδιας της φύσης του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, σύμφωνα συνήθως με κάποιο όραμα για μια δίκαιη κοινωνία. Σήμερα, ζούμε σε μια εποχή όπου αν οι αντάρτες έρθουν να σαρώσουν μια πόλη ή μαζικές εξεγέρσεις ανατρέψουν έναν δικτάτορα είναι απίθανο να υπάρξουν τέτοιου τύπου επιπτώσεις. Όταν συμβεί κάποιος ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός –όπως, ας πούμε, η άνοδος του φεμινισμού– είναι πιθανό να λάβει μια εντελώς διαφορετική μορφή. Δεν είναι ότι τα επαναστατικά όνειρα δεν βρίσκονται εκεί έξω, αλλά οι σύγχρονοι επαναστάτες σπάνια πιστεύουν ότι μπορούν γίνουν ένα σύγχρονο ισοδύναμο της εφόδου στη Βαστίλη. Σε στιγμές όπως αυτή, αξίζει γενικώς να πάμε πίσω στην ιστορία και να αναρωτηθούμε: ήταν ποτέ οι επαναστάσεις πραγματικά αυτό που νομίζαμε ότι είναι; Για μένα, ο άνθρωπος ο οποίος έχει θέσει πιο αποτελεσματικά την ερώτηση είναι ο Ιμμάνιουελ Βαλερστάιν. Ισχυρίζεται ότι για το τελευταίο περίπου τέταρτο της χιλιετίας οι επαναστάσεις αποτελούν πρωταρχικά τους ανά τον κόσμο μετασχηματισμούς της πολιτικής κοινής λογικής.

Νέα οράματα, νέος στρατός, ένας «νέος θαυμαστός κόσμος»

των Βάιου Σκαρλάτου, Νίκου Χαραλαμπόπουλου

Μαζί με τις εικόνες των ΕΚΑΜ να εισβάλλουν στο αμαξοστάσιο του μετρό και σε καταλήψεις-«εστίες ανομίας», μαζί με τις σκηνές επιστράτευσης απεργών και τις εικόνες οπλισμένων φαντάρων σε κινητοποιήσεις σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη, μια νέα φιλοσοφία αναδύεται στον ελληνικό στρατό και αφορά, περισσότερο παρά ποτέ, την κοινωνία. Σήμερα, «δεν έχουμε ύπαρξη απτής απειλής», αλλά «τη σύγχρονη μορφή ευρέος φάσματος απειλών», που «καθιστούν αδύνατες τις περικοπές στρατιωτικών δαπανών». Είναι τα σύγχρονα δόγματα Άμυνας-Ασφάλειας, οι Ασύμμετρες Απειλές, οι αποφάσεις της Συνόδου Αρχηγών Εθνικής Άμυνας της ΕΕ. Η ενίσχυση του κατασταλτικού ρόλου του στρατού στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, υπό το φόβο κοινωνικών εξεγέρσεων, είναι βασική προϋπόθεση των δογμάτων για την επέκταση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το ελληνικό κεφάλαιο, ξεπερνώντας τον εφιάλτη της δικής του χρεοκοπίας, περνάει στην αντεπίθεση: Η ένταση του κοινωνικού πολέμου, σε συνδυασμό με την ένταση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και τη συμμετοχή στις νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των επιθετικών δογμάτων του κράτους. 

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ...] Μασά(ε)ι η Χαλκιδική

Για εμάς, «η οικολογία είναι ανατρεπτική επειδή θέτει υπό αμφισβήτηση το καπιταλιστικό φαντασιακό που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απορρίπτει το κεντρικό κίνητρο, σύμφωνα με το οποίο η μοίρα μας είναι να αυξάνουμε ασταμάτητα την παραγωγή και την κατανάλωση. Δείχνει (η οικολογία) τον καταστροφικό αντίκτυπο της καπιταλιστικής λογικής πάνω στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπινων όντων».

Kορνήλιος Καστοριάδης, Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας

Ο πρόεδρος της Τανζανίας δήλωσε: «ο νομαδικός βίος της φυλής των Μασάι δεν είναι παραγωγικός» (sic).Με αυτό το πρόσχημα η κυβέρνηση του ετοιμάζεται να εκδιώξει χιλιάδες οικογένειες Μασάι από την προγονική τους γη για να την παραδώσει σε μία εταιρεία που έχει την έδρα της στο Ντουμπάι, η οποία εξειδικεύεται στη διοργάνωση κυνηγετικών σαφάρι με πελάτες γαλαζοαίματους από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο.