Περί «αλληλεγγύης», πολιτικής καπηλείας και άλλων δαιμονίων

της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καισαριανής

Ο δρόμος μας οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, που δεν έχει τις απαξίες της αγοράς και τους νόμους του κέρδους.

Δεν πατά πάνω στην εκμετάλλευση και τον φόβο.

Δεν έχει σωτήρες και διαχειριστές της ζωής μας.

Ο κόσμος αυτός κραυγάζει ελευθερία.

Αυτό το απόσπασμα αποτελεί μέρος του κειμένου αυτοπαρουσίασής μας, αναρτημένο δημόσια ηλεκτρονικά, και δημοσιοποιημένο χιλιάδες φορές σε όσους/ες θέλουν να μάθουν για μας. Απορούμε, λοιπόν, με το θράσος και εξοργιζόμαστε με την πολιτική απατεωνιά της κομματικά καθοδηγούμενης από το ΣΥΡΙΖΑ πρωτοβουλίας «αλληλεγγύη για όλους» (solidarity 4all) που χρησιμοποιεί και καπηλεύεται τη συλλογικότητά μας, προκειμένου να μεγεθύνει τον διαδικτυακό της χάρτη με βάση τις δικές της κοντόφθαλμες και εξαργυρώσιμες εκλογικά επιδιώξεις.

Περί πολιτικής απατεωνιάς

Η πρωτοβουλία «αλληλεγγύη για όλους» παρουσιάζεται ως ο διαχειριστής επικοινωνίας δικτύων και δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και αυθαίρετα, από τα πάνω, επιχειρεί να διαμεσολαβήσει τις σχέσεις μεταξύ συλλογικοτήτων και εγχειρημάτων, χρησιμοποιώντας τις αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης συλλογικοτήτων, μεταξύ των οποίων και τη δική μας, προβάλλοντας πολιτικές θέσεις οι οποίες μας είναι όχι μόνο παντελώς ξένες, αλλά αποβαίνουν εχθρικές και επιχειρούν να αποδομήσουν τον αξιακό τρόπο ζωής και δράσης μας.

Η αλληλεγγύη, η αντίσταση, η αυτοοργάνωση που καπηλεύεται η παραπάνω «πρωτοβουλία» δεν αποτελούν συνθήματα με ημερομηνία λήξης σε μια κάλπη, όπως έντεχνα διακηρύσσει: «για μια ριζοσπαστική και αποτελεσματική κοινωνική αντιπολίτευση, για ένα πολιτικό ρεύμα ανατροπής» προκειμένου αυτό το… ρεύμα ανατροπής να αυξήσει τη δεξαμενή ψήφων του και τελικά να ανατρέψει (τι;) τα εκλογικά ποσοστά και να καταστήσει το κόμμα από το οποίο καθοδηγείται τον επόμενο διαχειριστή αυτού του ίδιου συστήματος.

Η αυτοοργάνωση, η αντίσταση, η αλληλεγγύη, είναι οι αδιαπραγμάτευτες αξίες με τις οποίες χτίζουμε μέρα με τη μέρα δομές που αποτελούν την απαρχή ενός άλλου κόσμου, και μέσα στο σκηνικό της καπιταλιστικής κρίσης δεν απαντάνε μόνο στις ανάγκες μας στο σήμερα με στόχο να διαχειριστούν τη φτώχεια όπως επίσης διακηρύσσει: «…όσοι πληττόμαστε από την κρίση μπορούμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας», αλλά υφαίνουν το νήμα μιας ευρύτερης απελευθερωτικής προοπτικής με στόχο το γκρέμισμα αυτού του κόσμου που ζούμε σήμερα, του κόσμου της εκμετάλλευσης. Ως προς αυτό δεν τρέφουμε εκλογικές αυταπάτες για κακούς και καλούς διαχειριστές του συστήματος.

Η αδιαμεσολάβητη δράση, η εναντίωση στην ανάθεση σε «ειδικούς της γνώσης και της πολιτικής», οι συνελεύσεις, η σύνδεσή μας με αυτοοργανωμένες συλλογικές αντιστάσεις καθώς και η δημιουργία απελευθερωτικών δομών ζωής στο εδώ και το τώρα που εμπνέονται από το όνειρο ενός άλλου κόσμου διαφορετικού είναι το μονοπάτι ζωής και αγώνα, που διαβαίνουμε -όχι με ευκολία- για την ανατροπή του άδικου και σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, για να αλλάξει η ζωή όλων μας. Και εδώ συναντιόμαστε με όλους, εκείνες κι εκείνους που έχουν τα ίδια όνειρα χωρίς να χρειαζόμαστε ούτε και να ζητάμε διαχειριστές επικοινωνίας. Καλά θα κάνουν να πιστέψουν, είτε τους αρέσει είτε όχι, ότι σε αυτό τον ίδιο δρόμο συναντιόμαστε με ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του πλανήτη χωρίς την ανάγκη της διαμεσολάβησής τους με διεθνείς καμπάνιες και άλλα τέτοιου τύπου εργαλεία που επικαλούνται για να δώσουν ρόλο στην υπόστασή τους.

Περί οργής

Διακηρύσσουν ότι στόχος της πρωτοβουλίας τους είναι: «να ενισχύσει όλα τα υπάρχοντα εγχειρήματα με κάθε δυνατό τρόπο (με υλικά και ανθρώπους, οικονομική στήριξη, αλληλοκάλυψη αναγκών κτλ), καθώς και να προωθήσει τη δημιουργία νέων σε περιοχές ή θεματικές που δεν καλύπτονται.», αλλά και «να προωθήσει διεθνείς καμπάνιες αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό, τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό πεδίο, με κινητοποιήσεις, διεθνείς μέρες-δράσεις, αποστολή ενισχύσεων οικονομικών ή σε είδος…» Ήδη από τον Σεπτέμβριο 2012 και μετά από ποικιλοτρόπως δημοσιοποιημένες ανακοινώσεις μελών του ΣΥΡΙΖΑ μαθαίναμε ότι τα δίκτυα αλληλεγγύης που δημιουργεί θα ενισχύσουν και υπάρχουσες δομές αλληλεγγύης που μπορούν να ενισχυθούν και οικονομικά από το «ταμείο αλληλεγγύης» που προέρχεται από μέρος των μισθών των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. και δηλώσεις Παπαδημούλη, 2/5/2013, στο διαδίκτυο).

Οργισμένες και οργισμένοι με το θράσος τους απευθύνουμε το ερώτημα: Πώς τόλμησαν να μας συμπεριλάβουν σε μια λίστα εγχειρημάτων τα οποία θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει ένας κομματικός μηχανισμός; Πώς τολμούν να απαξιώνουν και να ευτελίζουν τις δράσεις μας θεωρώντας μας δυνάμει εξωνημένους; Τους απαντούμε να κρατήσουν για τους εαυτούς τους την αργυραμοιβή μέσα στο επίκαιρο κλίμα των επιδοτήσεων διαμέσου ΕΣΠΑ, και των κονδυλίων των ΜΚΟ με τα σκλαβοπάζαρα.

Στον κοινωνικό πόλεμο εμείς πολεμάμε τη φτώχεια νιώθοντας εξεγερμένες και εξεγερμένοι. Δημιουργούμε κοινότητες αγώνα με αδιαμεσολάβητη κοινωνική δράση και αυτοοργανωμένες δομές που σπάνε τον κύκλο της εμπορευματοποίησης σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Δομές που στηρίζονται στη δύναμη που μας προσφέρει η συλλογικοποίηση των δράσεων μας, που δεν επιζητούν, αλλά αντιμάχονται την αντίληψη της οικονομικής ή της ενίσχυσης σε είδος από κρατικούς, δημοτικούς φορείς ή ΜΚΟ και τη λογική της ανάθεσης που κρατάει σκλάβους τους εκμεταλλευομένους.

Και η μάχη για την υπεράσπιση των αξιών του αγώνα μας δεν δίνεται μόνο απέναντι στο κράτος αλλά και απέναντι σε κάθε λογής επίδοξους σωτήρες.

Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής