Ωραίο μου πλυντήριο! “Κρατικός αντιφασισμός” και ακροδεξιά πολιτική

του Κώστα Χαριτάκη

Η κυριότερη και στρατηγικής σημασίας επιδίωξη της θεαματικής επιχείρησης “εξάρθρωσης” της Χρυσής Αυγής είναι η αποκατάσταση και επανανομιμοποίηση του κρατικού μονοπωλίου της βίας. Η συμπλήρωση ή/και υποκατάσταση της θεσμισμένης κρατικής βίας από την ανεξέλεγκτη βία των ναζιστικών συμμοριών, όσο κι αν βόλευε την αστική κυριαρχία καθώς διέχεε το κλίμα φόβου και καταστολής στην κοινωνία, από ένα σημείο και μετά δημιουργούσε ισχυρό κίνδυνο απονομιμοποίησης της κρατικής ισχύος και υπερκέρασής της από τη γενικευμένη βία και αντι-βία των δρόμων.

Νεοναζισμός: η θυγατρική του Καπιταλισμού

του Γιάννη Μακριδάκη

Οι ναζιστές του ντόπιου και ευρωπαϊκού καπιταλισμού αποκηρύττουν τώρα τους νεοναζί της Ελλάδας και κάνουν πως δεν θα τους ανεχτούν άλλο επειδή αυτοί δολοφονούν με όπλα συμβατικά, παλαιάς αντίληψης και τεχνολογίας, ντεμοντέ, ακόμα και χειροκίνητα όπλα, που αφήνουν ίχνη, που ξεσηκώνουν τα πάθη και τα πλήθη.

Οι ναζιστές του καπιταλισμού επιθυμούν να είναι οι μόνοι που δολοφονούν και να είναι νόμιμες οι δολοφονίες τους, επιθυμούν να θέσουν στην παρανομία τα γνήσια τέκνα τους, τα οποία τόσα χρόνια εξέθρεφαν ως ιδιώτες καταναλωτές αμόρφωτους ταγμένους να δολοφονούν καθημερινά τη Ζωή τους και τη Ζωή γύρω τους, για να “ζουν” δίχως να ξέρουν τίποτε από Ζωή, για να επιβιώνουν κυκλοφορώντας το χρήμα από τον πάτο όπου οι ίδιοι βρίσκονται, προς την κορφή της πυραμίδας, για να είναι έτοιμοι να δολοφονήσουν για ένα κομμάτι ψωμί κατόπιν, όταν το σύστημα τους ξεράσει στην ανεργία, κάθε έναν που θεωρούν κατώτερό και πιο αδύναμο από αυτούς.

Ντοκουμέντο: Ο Ρουπακιάς "φαλαγγάρχης" Νίκαιας στην παρέλαση της Χρυσής Αυγής για τα Ίμια

«Τριμηνήτης» Χρυσαυγίτης 

ο Ρουπακιάς;… Αμ δε!

«…Στο γραφείο της (Τ.Ο. Νίκαιας) είμαι μόνο τρεις μήνες... Τον τελευταίο καιρό λαμβάνω μέρος σε δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής (…) Δεν είμαι μέλος (…) είμαι απλός υποστηρικτής». (Ρουπακιάς Γ., δολοφόνος, από την απολογία του, που διέρρευσε στους δικαστικούς συντάκτες).

2ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας

11/12/13 Οκτωβρίου 2013

Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελληνικού

Ενώ γύρω μας γκρεμίζονται τα θεμέλια του παρελθόντος, εμείς ποτίζουμε τα λουλούδια που φυτρώνουν στα συντρίμμια.

Στην Ελλάδα της κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης όπου έχουν εκμηδενιστεί οι κοινωνικές δομές και απειλούνται τα συλλογικά αγαθά, η ανεργία και η οικονομική δυσχέρεια αποτελούν την πραγματικότητα για πολλούς από εμάς. Οι βασικοί υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα και η σάπια υπόσχεση της μαγικής ανάπτυξης κρατάει καλά ακόμα. Δεν προτιμούμε όμως όλοι να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και να περιοριζόμαστε στους αφορισμούς. Αντίθετα ολοένα και περισσότεροι συμμετέχουμε ενεργά σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, ανταλλακτικής ή συνεργατικής οικονομίας, δίνοντας πνοή σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τον αυτοσκοπό της συσσώρευσης χρήματος.

Τα εγχειρήματα αυτά, που αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα, αποτελούν όχι μόνο μια δυνατή βοήθεια για την καθημερινή διαβίωση μας αλλά και το όχημα για τη μετάβαση σε μια κοινωνία που έχει απορρίψει το καπιταλιστικό αξιακό σύστημα.

Δύο άκρα και δύο σταθμά

Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από νεοναζιστική ρατσιστική συμμορία, έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο επιθέσεων θρασύδειλων σε μετανάστες, άστεγους, οροθετικούς, εξαρτημένους, διαδηλωτές, σκεπτόμενους και ενεργούς πολίτες αυτής της χώρας.
Η Κυβέρνηση θυμήθηκε ξαφνικά το πρόβλημα του νεοναζισμού και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της καταδικάζοντας τη ρατσιστική βία και επαναφέροντας τη θεωρία των δύο άκρων. Στην επιχειρηματολογία της, στο ένα άκρο βρίσκονται οι νεοναζί και στο άλλο … οι Σκουριές. Οι Σκουριές ως παράδειγμα βίας, ισοδύναμο με τα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες.

Για να μην ξεχνάμε... πού και πώς "εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού": Φράουλες, αίμα, χρήμα και κοινωνικός εκφασισμός

της Μαρίας Γερογιάννη

• Φαινόμενα φασιστικής και ρατσιστικής βίας κατά μεταναστών καταγράφονται στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 1990.
• Η δουλεία στη Νέα Μανωλάδα είναι μια παλιά ιστορία με πολύ χρήμα και την ανοχή μας τοπικής κοινωνίας που σωπαίνει συνένοχα.

Ο εκφασισμός κομματιών της κοινωνίας προηγείται της εκλογικής επέλασης της Χ.Α. καθώς εδώ και χρόνια, κυρίως στην επαρχία, είναι κοινό μυστικό η άγρια εκμετάλλευση και η άσκηση σωματικής και ψυχικής βίας στους μετανάστες που από τη δεκαετία του 1990 άρχισαν να φτάνουν στον «ελληνικό παράδεισο».

Μέρα με ήλιο θα φύγετε καθάρματα

της Δάφνης Σφέτσα

1

Ο Παύλος δολοφονήθηκε. Αντί για σιγή, επιτρέψτε μου για ένα λεπτό να κλάψω, ένα λεπτό να φοβηθώ. Μονάχα ένα λεπτό. Πού φτάσαμε και πού οδεύουμε κύριοι; Ένα λεπτό, μια αιωνιότητα, ένας αιώνας αγώνων, κόκκινων κατακτήσεων, κόκκινων από το αίμα των νεκρών, “ναι σε όλα” και ένας αιώνας σβήνεται από το χάρτη. Ενός λεπτού σιγή για τον αιώνα που πέθανε, για τον αιώνα που πια δεν ζει.

Για τη διάχυση των απεργιακών αγώνων

«Θα χυθεί αίμα!»

Μ’ αυτή την απειλητική λακωνική φράση, ένας από τους πολλούς διατεταγμένους στην υπηρεσία του κεφαλαίου υπουργούς των τελευταίων ετών –στη συγκεκριμένη περίπτωση ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Λοβέρδος– είχε εγκαινιάσει στις αρχές του 2010 τα μέτρα λιτότητας που μέσα σε τρία χρόνια θα εξελίσσονταν σε μέτρα πλήρους απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης και γενικευμένης φτωχοποίησης και ταπείνωσης.

Η μέρα που δεν θα έπρεπε να έχει ξημερώσει...

Η χθεσινή δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε προετοιμαστεί από καιρό.

Την προετοίμαζαν οι νεοναζιστές, με τις διαρκείς βίαιες επιθέσεις τους σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, αριστερούς, αγωνιστές.

Την προετοίμαζε το κράτος, με την ακροδεξιά του πολιτική και την απροκάλυπτη στήριξη των χρυσαυγιτών.

Την προετοίμαζαν τα ΜΜΕ με την θεωρία των δύο άκρων και τη συνεχή προβολή των δολοφόνων στις σελίδες του λαιφστάιλ και όχι μόνο.

Την προετοίμαζε η αστυνομία, η οποία εκατοντάδες φορές, χρόνια τώρα, συνεργάστηκε και συγκάλυψε τους εγκληματίες.

Τέλος, την επέτρεψε η γενικευμένη απάθεια μεγάλου κομματιού της κοινωνίας που κινείται χρόνια τώρα ανάμεσα σε έναν επικίνδυνο πατριωτισμό και στον εθνικισμό, ανάμεσα στην συνωμοσιολογία και στον κοινωνικό κανιβαλισμό, ανάμεσα στην απάθεια και στο εθνικιστικό παραλήρημα.

Μια κοινωνία που επέτρεψε να γίνουν πολλά εγκλήματα, πριν φτάσουμε σε αυτό.

Σήμερα ξημέρωσε η μέρα που δεν θα έπρεπε να έχει ξημερώσει.

Είμαστε αντιμέτωποι με μια μόνο επιλογή.

Το αυγό του φιδιού είναι εδώ.

Να τσακίσουμε το φασισμό και τις ρίζες του σήμερα και για πάντα.

Όλοι και όλες στην αντιφασιστική συγκέντρωση, σήμερα 18:00, Π.Τσαλδάρη 68, στην Αμφιάλη, και στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα.

Όλοι και όλες στους δρόμους.

Συλλογικότητα της εργατικής εφημερίδας Δράση

Φασιστική δολοφονία – Να τους τσακίσουμε!

Αντιφασιστική συγκέντρωση, Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη, 18:00, Π.Τσαλδάρη 68, Αμφιάλη

Κάλεσμα από εργατικά σωματεία:

Καταγγέλλουμε την εν ψυχρώ δολοφονία του 34χρονου νέου, χτες στο Κερατσίνι από φασίστες εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.

Ο εγκληματικός μηχανισμός της Χρυσής Αυγής, χτυπάει σε εργατικές λαϊκές γειτονιές, αποκαλύπτοντας ότι είναι μηχανισμός του σάπιου συστήματος, του κεφαλαίου. Στόχο έχει να τρομοκρατήσει κάθε εργαζόμενο, κάθε νέο που σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται ενάντια στην βάρβαρη πολιτική.

Να μην τους περάσει. Ο λαός έχει την δύναμη να τους τσακίσει.

Τώρα χρειάζεται μαζική λαϊκή κινητοποίηση και δράση όλων των εργαζομένων και της νεολαίας για να απομονωθούν οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, σε κάθε λαϊκή γειτονιά.

Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός: Γιατί σφραγίζουν τον μοναδικό ελεύθερο πολιτιστικό χώρο σ΄ αυτήν την περιοχή του κέντρου;

Έκτακτη συνέλευση 

του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός, Τρίτη 17/9, 19:00, στην πλατεία Αγ. Αναργύρων, Ψυρρή

Σήμερα 16 Σεπτεμβρίου, στις 10πμ, υπάλληλοι του ΤΑΙΠΕΔ με συνοδεία αστυνομικών, σφράγισαν το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός.

Στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ δεν αναφέρεται το Θέατρο σαν χώρος προς εκποίηση.

Γιατί το ΤΑΙΠΕΔ διαλέγει αυτήν τη στιγμή να σφραγίσει τον μοναδικό ελεύθερο πολιτιστικό χώρο που υπάρχει σ΄ αυτήν την ¨δύσκολη¨περιοχή του κέντρου;

Πρόταση προς τους καθηγητές: Πετάξτε το κράτος έξω από τα σχολεία και ανοίξτε τις πόρτες τους στην κοινωνία

Αντί να κάνετε μια σκέτη απεργία με κίνδυνο να καταρρεύσει και να γίνετε για μια ακόμη φορά βορά στον κοινωνικό αυτοματισμό, ελάτε σε συζήτηση με τους μαθητές σας και καταλάβετε από κοινού τα σχολεία.

Προκηρύξτε φυσικά απεργία, μην σας πουν ότι κρύβεστε πίσω από τις καταλήψεις, αλλά κρατήστε τα σχολεία ανοικτά κάνοντας αντιμαθήματα χωρίς βαθμολογίες και ανταγωνισμούς με βάση τη μόρφωση και τη καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, συζητήσεις με τα παιδιά και τους γονείς τους, εκδηλώσεις, ανοικτές καθημερινές συνελεύσεις.

Πετάξτε το κράτος έξω από τα σχολεία και ανοίξτε τις πόρτες τους στη κοινωνία, την αλληλεγγύη την αλληλοβοήθεια.

Δείτε ανάλογα παραδείγματα (πχ ΕΡΤ) και πράξτε.

Είναι μια από τις σπάνιες ευκαιρίες να υπάρξει πραγματική αλληλεγγύη στον αγώνα σας από γονείς και μαθητές.

Ξεκινήστε να μαθαίνετε κι εσείς μαζί με τα παιδιά και τους γονείς τους την αξία της οριζοντιότητας, της αλληλοβοήθειας, της πραγματικής άμεσης δημοκρατίας.

Δημιουργήστε τις βάσεις για τα αυριανά ελευθεριακά σχολεία.

Το κράτος δεν είναι τίποτα, εμείς είμαστε τα πάντα!

Alexandros Megas (από το facebook)

Oι νέοι παρίες - Η αντιμετώπιση των μεταναστών χωρίς χαρτιά στην Ελλάδα (και την Ευρώπη) μάς απειλεί όλους μας

του Σπύρου Μαρκέτου

Η επίσημη έκθεση σχετικά με τον σκανδαλώδη φόνο του Τζίμμυ Μουμπένγκα καθώς απευλαυνόταν από τη Βρετανία έφερε στο προσκήνιο το γενικότερο πρόβλημα της απάνθρωπης αντιμετώπισης των μεταναστών σε όλη την Ευρώπη. Συνηθίζουμε όλο και περισσότερο στη δαιμονοποίηση και την απανθρωποποίησή τους· ακόμη χειρότερα, η πρόσφατη κρατική καμπάνια, με τα φορτηγά που κυκλοφορούσαν στις φτωχογειτονιές κουβαλώντας τεράστιες πινακίδες «Γυρίστε σπίτι σας», προειδοποιεί ότι η μεταναστοφαγία μπορεί σύντομα να γίνει επίσημη πολιτική και στη Βρετανία. Ένα σύστημα σε κρίση χρειάζεται αποδιοπομπαίους τράγους, και οι μετανάστες είναι πολύ πιο σέξυ αποδιοπομπαίοι τράγοι από τους τραπεζίτες. Μήπως όμως άραγε όλα αυτά δεν είναι παρά προοίμιο μίας γενικότερης αυταρχικής στροφής; Απλά κοιτάξτε τι συμβαίνει στην Ελλάδα.

Από τη Γενική Ταχυδρομική Αιγάλεω... μέχρι την ACS Αλίμου

Συγκέντρωση – πορεία, Σάββατο 14/9, 12:00, πλατεία Σουρμένων

Όσοι έχουν παρακολουθήσει την υπόθεση της Γενικής Ταχυδρομικής Αιγάλεω (κλείσιμο καταστήματος και πέταμα των εργαζομένων στο δρόμο) θα δουν το ίδιο σκηνικό να εξελίσσεται πανομοιότυπα στο κλείσιμο της ACS Αλίμου.

Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες έχουν υπάρξει μια σειρά από υποκαταστήματα franchise της

ACS και της Γενικής Ταχυδρομικής που άλλαξαν χέρια σε μια νύχτα. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε μια επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Είναι πασιφανές πως

πρόκειται για την εφαρμογή μιας συγκεκριμένης πολιτικής εκ μέρους της ACS και της Γενικής Ταχυδρομικής που κεντρικό αλλά όχι μοναδικό στόχο έχει την υπογραφή των ατομικών συμβάσεων

των 596 ευρώ (μικτά).

Ανακοίνωση της πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ: Οργάνωση από τα κάτω, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, του αγώνα

Την Κυριακή 8/9, πραγματοποιήθηκε η ανοικτή πανελλαδική εργατική συνέλευση στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ., με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και των κοινωνικών κινημάτων.

Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε την επομένη της κοινής δράσης στα εγκαίνια της ΔΕΘ, όσων οργανώσεων, σωματείων, συλλογικοτήτων και αγωνιστών συγκεντρώθηκαν στις ανεξάρτητες συγκεντρώσεις στην Καμάρα και στην πλ. Αγ. Σοφίας, προσελκύοντας το πιο μαχητικό δυναμικό του μαζικού κινήματος σε μια πραγματικά πολυπληθή συγκέντρωση. 

Καπιταλιστική βαρβαρότητα ή αταξική δημοκρατία;

του Κώστα Λάμπου

(Η τήξη των δομικών στοιχείων του καπιταλισμού έχει ήδη αρχίσει. Ένας καινούργιος καλύτερος κόσμος γεννιέται)

1. Ο καπιταλισμός σε μακροχρόνια γενικευμένη κρίση παρακμής

Είμαστε μάρτυρες και θύματα μιας παρατεταμένης παγκόσμιας παρακμιακής κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας, της μεγάλης κρίσης, ο χαρακτήρας της οποίας έχει να κάνει αποκλειστικά με την φύση του πραγματικού υπαρκτού καπιταλισμού, ο οποίος αδυνατεί να δώσει λύσεις στα ζωτικά προβλήματα της ανθρωπότητας.

Μια κυβέρνηση της αριστεράς στη Χιλή (1970-1973) - 40 χρόνια μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ

του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

Αμέσως μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ στις 11 Σεπτέμβρη 1973 υπήρξε μια συσπείρωση της χιλιάνικης και της παγκόσμιας αριστεράς κατά της φρίκης της δικτατορίας. Όμως πρωτύτερα, στα τρία χρόνια της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, 1970-73, υπήρχαν πολλές διαφωνίες μέσα στο αριστερό στρατόπεδο της μεγάλης «μάχης της Χιλής». Επιπλέον, για πολλά χρόνια, η ευθύνη για την ήττα αποδιδόταν από αρκετούς σε εκείνες τις διαφωνίες ή στα λάθη τακτικής και στρατηγικής της Λαϊκής Ενότητας (Λ.Ε). 

Για τη στρατηγική της απεργίας των καθηγητών μέχρι τη νίκη

Στηρίζουμε την απεργία με δράσεις που μας ενώνουν με τη βάση της κοινωνίας έξω από το σχολείο.

Καλούμε σε συζήτηση διαμόρφωσης της παρακάτω πρότασης

τη Δευτέρα 9/9, 19:00, στο Πολυτεχνείο (Πατησίων)

Απεργίες έχουν γίνει πολλές τα τελευταία χρόνια, χωρίς να καταφέρουμε να αλλάξουμε στο ελάχιστο τις εργασιακές σχέσεις ή να αναχαιτίσουμε την επίθεση του κεφάλαιου και του κράτους. Tο μεγαλύτερο πρόβλημα που αναδύεται είναι οι όροι με τους οποίους διεξάγονται οι απεργίες (και γενικότερα οι αγώνες) αλλά και ο μη συγκρουσιακός-ανατρεπτικός χαρακτήρας τους. 

Από το τέλος της εθνικής Αριστεράς στα ανατρεπτικά κινήματα για την Ευρώπη

του Antonio Negri

Όταν μιλάμε για την παγκοσμιοποίηση των αγορών, μιλάμε επίσης για τον περιορισμό που επιβάλλεται πάνω στην κυριαρχία των εθνών-κρατών. Στη Δυτική Ευρώπη, το βασικό λάθος των εθνικών αριστερών κινημάτων και κομμάτων [des gauches nationals] ήταν η αποτυχία τους να κατανοήσουν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ένα μη αναστρέψιμο φαινόμενο.

ΔΕΘ: Ανεξάρτητη εργατική συγκέντρωση και πορεία - Πανελλαδική Εργατική Συνέλευση στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε

Όλοι/ες στην ανεξάρτητη εργατική συγκέντρωση και πορεία Σάββατο 07/09, 17:30 στην Καμάρα.
Όλοι/ες στην Πανελλαδική Εργατική Συνέλευση στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε, Κυριακή 08/09, 11:00.

Μετά από ένα θερμό καλοκαίρι, με εξαγγελίες νέων μέτρων, επιθέσεις σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, συλλήψεις, απολύσεις, ανεργία, εξαθλίωση, και πάνω απ' όλα την δολοφονία από ελεγκτή και κράτος του 19χρονου Θ.Κ. στο Περιστέρι για ένα εισιτήριο των 1,40 -τελευταία στα μακρά σειρά των δολοφονιών του κράτους- η καθιερωμένη πορεία της ΔΕΘ έρχεται να σημάνει την αρχή για έναν καυτό χειμώνα. Καυτό τόσο για την αγριότατη επίθεση που κράτος και κεφάλαιο έχει εξαπολύσει εναντίον της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, όσο και για τους δυναμικούς εργατικούς αγώνες που απαραίτητα θα ξεπηδήσουν για να απαντήσουν σε αυτήν την επίθεση.

Αυτόνομη Εκπαίδευση των Ζαπατίστας: Τα Μικρά Σχολεία των προλετάριων

του Raúl Zibechi

Θα υπάρξει «πριν» και «μετά» το Μικρό Σχολείο των Ζαπατίστας, τόσο αυτού του πρόσφατου όσο και αυτών που θα επέλθουν. Θα έχει μια αργή διάχυτη επίδραση, η οποία θα γίνει μεν αισθητή σε μερικά χρόνια, αλλά θα πλαισιώσει τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων για δεκαετίες ολόκληρες. Αυτό που βιώσαμε ήταν μία μη θεσμική εκπαίδευση, που το αντικείμενό της το εκπαιδευτικό είναι η κοινότητα. Μία μορφή αυτοδιδασκαλίας, πρόσωπο με πρόσωπο. Να μαθαίνει κανείς με το πνεύμα και με το σώμα, όπως θα έλεγε κι ο ποιητής.

ACS Αλίμου: 2ος μήνας αγώνα και συνεχίζουμε…

Στις αρχές Αυγούστου του 2013 και χωρίς καμιά προειδοποίηση, οι πράκτορες του υποκαταστήματος της ACS Αλίμου με την επωνυμία Αφοι Σακκά Ο.Ε ανακοινώνουν στους εργαζόμενους πως το μαγαζί θα μεταφερθεί στη λεωφόρο Κύπρου 158 στην Αργυρούπολη κι ότι στο εξής θα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση.

Η ACS Διεθνείς Μεταφορές και Διευκολύνσεις ΑΕΕ, κρυπτόμενη πίσω από το διακριτικό τίτλο Αφοι Σακκά Ο.Ε:

α) χρωστά στους εργαζόμενους μισθούς και άδειες,

β) αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις απόλυσης,

γ) προτείνει στους εργαζόμενους να υπογράψουν νέες ατομικές συμβάσεις των 500 ευρώ στο «νέο» υποκατάστημα της ACS Αργυρούπολης,

δ) τους εκβιάζει να παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους προκειμένου να μη μείνουν άνεργοι.

Ο νέος κοινωνικός συνδικαλισμός: Ένα νέο μοντέλο ένωσης για μια νέα παγκόσμια τάξη

του Peter Waterman

Εισαγωγή: Ένας μετασχηματισμένος συνδικαλισμός για έναν μετασχηματισμένο κόσμο

Η έννοια ενός νέου κοινωνικού συνδικαλισμού είναι σχεδιασμένη για να είναι σχετική με και κατάλληλη για το σύγχρονο κόσμο μας. Πρόκειται για έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από τη δραματική επέκταση και τις εξίσου δραματικές μεταμορφώσεις των καπιταλιστικών, στρατιωτικών, κρατικών, ιμπεριαλιστικών, τεχνικών και πατριαρχικών μορφών και εξουσιών. Χαρακτηρίζεται, κατά συνέπεια, από την εμφάνιση αυτών που αποκαλώ νέα εναλλακτικά κοινωνικά κινήματα (φεμινιστικά, αντιμιλιταριστικά, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οικολογικά, κ.λπ.), παράλληλα με παλιά κινήματα όπως εκείνα της θρησκείας, του έθνους ή της εργασίας.

Dj Stalingrand: Εμπειρίες και συμπεράσματα από τον αντιφασιστικό αγώνα στη Ρωσία

Ο Dj Stalingrand, ήταν ενεργό μέλος των Antifa Μόσχας, βρέθηκε στην Ελλάδα, για δυο παρουσιάσεις του αντιφασιστικού κινήματος στην Ρωσία τον περασμένο Απρίλιο. Είναι από τους πρωτεργάτες του κινήματος antifa, την εποχή που μια χούφτα νέων ξεκίνησαν έναν παράλογο πόλεμο εναντίον των ακροδεξιών σκίνχεντ, οι συμμορίες των οποίων μόνο στην Μόσχα ξεπερνούσαν τις 10.000 άτομα. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι καταγεγραμμένες δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα, έφταναν τις εκατό το χρόνο. Αυτή την περίοδο ζει εκτός Ρωσίας, όντας καταζητούμενος από τις ρωσικές αρχές.

Να μην ζήσουμε σαν δούλοι

Το "Να μην ζήσουμε σαν δούλοι" είναι ένα σύνθημα που συνοψίζει πολλά. Μέσω αυτού, ο Γιάννης Γιουλούντας έχει κάνει ένα τραγούδι και μια ταινία ώστε η μαρτυρία της αντίστασης και των εναλλακτικών λύσεων που αναπτύσσονται στην Ελλάδα να ταξιδέψει στη Γαλλία και παραπέρα. Πλούσια σε μουσική και συναίσθημα, αυτή η ταινία παρέχει επίσης μια ανάλυση του συνθήματος Να μην ζήσουμε σαν δούλοι αλλά και ενός προβληματισμού που οδηγεί στη δράση και στη διεθνή σύγκλιση των αγώνων. Μια ταινία που κυκλοφορεί ελεύθερα (creative commons). Μία ανάσα φρέσκου αέρα, ενέργειαςκαι αισιοδοξίας.