Το αμερικάνικο εργατικό κίνημα στο στόχαστρο και στο σταυροδρόμι

Του Shamus Cooke*

Το εργατικό κίνημα στις ΗΠΑ πρέπει να κάνει μια βαθιά αυτοκριτική και γρήγορα μάλιστα. Η ήττα στο Wisconsin είναι η τελευταία πράξη ενός τοπικού δράματος που τα αφεντικά θα προσπαθήσουν να εξαπλώσουν σε όλο το εθνικό πεδίο.

Η πρώτη σκηνή του δράματος παίχτηκε στις πόλεις του Σαν Ντιέγκο και του Σαν Ζοζέ, όταν οι ψηφοφόροι των δύο αυτών καλιφορνέζικων πόλεων συμφώνησαν στην περικοπή των συντάξεών τους για να στηρίξουν την επίλυση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Μία απόφαση που έβαλε φωτιά στα εργατικά δικαιώματα σε ολόκληρη τη χώρα.

Δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία για την απόλυτη συνέπεια αυτών των γεγονότων, οι αντεργατικές δυνάμεις δεν γιόρτασαν απλώς μια τεράστια νίκη, αλλά προετοιμάστηκαν για την οργάνωση νέων. Εκτός αν το νέο εργατικό κίνημα εκπαιδεύσει και οργανώσει τις δυνάμεις του εξαιρετικά γρήγορα, οι πρόσφατες απώλειες θα χρησιμεύσουν ως καταλύτης για την καταστροφή των εργατικών ενώσεων σε εθνική κλίμακα, και σε πρωτοφανή βαθμό στη σύγχρονη εποχή. Δεδομένου ότι η ύφεση θα συνεχιστεί και πιθανόν θα ενταθεί, οι πλούσιοι θα εξακολουθήσουν να μετατοπίζουν την ευθύνη, μακριά από τον εαυτό τους, και στοχεύοντας προς τα συνδικάτα θα έχουν ως στόχο την πλήρη καταστροφή τους.

Οι προσεχείς μάχες θα δείξουν το σε πόσο καιρό η οικονομία θα αναγκάσει τα συνδικάτα να λυγίσουν. Το New Hampshire πιθανόν θα αντιμετωπίσει επίθεση στο δικαίωμα στην εργασία όταν ο Δημοκρατικός κυβερνήτης του χάσει την έδρα του. Στην Αϊόβα ετοιμάζονται να απαιτήσουν από τους εργαζόμενους να πληρώσουν περισσότερο για τα ασφάλιστρα υγείας τους. Στην Πενσυλβάνια οι βουλευτές σχεδιάζουν να αντικαταστήσουν όλα τα προγράμματα καθορισμένων παροχών για τους εργαζόμενους.

Η λίστα με τις πολιτείες που ετοιμάζονται να περάσουν αντεργατικούς νόμους καλύπτουν το σύνολο της επικράτειας.

Ο αντισυνδικαλιστικός πυρετός έχει φτάσει στο απόγειό του και η κυβέρνηση Ομπάμα, σε αντίθεση με το αναμενόμενο, έδωσε το περισσότερο έδαφος που έχει ποτέ δοθεί από την εποχή του Ρόναλντ Ρήγκαν. Ο πρόεδρος της μεγαλύτερης διδασκαλικής Ένωσης Dennis Van Roekel, ανακεφαλαιώνει την εμπειρία των δασκάλων υπό την κυβέρνηση Ομπάμα:

“Σήμερα τα μέλη μας αντιμετωπίζουν το πιο αντιεκπαιδευτικό, αντισυνδικαλιστικό, αντιμαθητικό περιβάλλον που έχουν βιώσει ποτέ” λέει παραπέμποντας, εν μέρει, στο πρόγραμμα του Ομπάμα ενάντια στις εργατικές ενώσεις και στην προώθηση του προγράμματος για σχολεία τσάρτερ.

Στο πλαίσιο του συνδικαλιστικού κινήματος πολλοί κατηγορούν αδίκως τους Ρεπουμπλικάνους ως αποκλειστικά υπεύθυνους για τα δεινά στο χώρο της εργασίας. Αλλά όχι λιγότεροι από έντεκα Δημοκράτες κυβερνήτες τα τελευταία δύο χρόνια έχουν βάλει στο στόχαστρο και επιτέθηκαν εναντίον των συνδικάτων του δημόσιου τομέα στις πολιτείες τους, κατηγορώντας το καθεστώς εργασίας για τα δημοσιονομικά ελλείμματα που προκαλούνται από την ύφεση, που η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε με τη συμμετοχή και στήριξη στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις. Περισσότερες από 600.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα έχουν χαθεί από το 2009. Η διαφαινόμενη ύφεση θα επιβάλει εκ νέου αυτή την πρόκληση και το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα χρεωθεί στις συνδικαλιστικές ενώσεις για τα επόμενα χρόνια. Τα συνδικάτα θα μάθουν από τα λάθη τους;

Αρνούμενοι να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους ενάντια στις νέες αντεργατικές πρακτικές των Δημοκρατικών, οι συνδικαλιστές ηγέτες αποπροσανατόλισαν τα εργατικά μέλη με το να επικεντρώνονται μόνο στις περιπτώσεις που οι Ρεπουμπλικάνοι κυβερνήτες επιτίθονταν στα εργατικά δικαιώματα όπως αυτό συμβαίνει στις πολιτείες του Wisconsin, Ohio, Indiana. Όσο κακοί και αν είναι αυτοί οι κυβερνήτες, όμως σίγουρα δεν εργάζονται μέσα σε ένα πολιτικό κενό εξουσίας.

Προκειμένου να διατηρηθεί η φιλία τους με τους Δημοκράτες, οι συνδικαλιστές ηγέτες πραγματοποίησαν μια τεχνητή διάκριση μεταξύ του αγώνα για να διατηρήσουν τα δικαιώματα διαπραγμάτευσης ενάντια στους Ρεπουμπλικάνους κυβερνήτες και της αποδοχής μαζικών παραχωρήσεων που απαιτούνταν από Δημοκρατικούς κυβερνήτες.

Αλλά αυτές οι δίδυμες επιθέσεις στα συνδικάτα αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Η αποδοχή παραχωρήσεων χωρίς αγώνα αποδυναμώνει δραστικά τα συνδικάτα, ώστε να είναι ευάλωτα στην απώλεια των δικαιωμάτων διαπραγμάτευσης. Ήταν οι Ρεπουμπλικάνοι που απαίτησαν παραχωρήσεις σήμερα, θα είναι δημοκρατικοί αυτοί οι οποίοι θα επιτίθενται στα δικαιώματα διαπραγμάτευσης αύριο. Πράγματι, δημοκρατικοί πολιτικοί στο New Jersey ήδη έχουν συνεργαστεί με το Ρεπουμπλικάνο κυβερνήτη ώστε να απογυμνώσει τους δημοσίους υπαλλήλους από το δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης.

Τίποτα δεν αποδυναμώνει το ρόλο των συνδικάτων περισσότερο από την οικειοθελή και αμαχητί παράδοση των δικαιωμάτων. Κάτι τέτοιο οδηγεί τα μέλη των συνδικάτων να θεωρούν ότι η ένωσή τους είναι αδύναμη. Ποιος θα ήθελε να συμμετέχει σε μία ένωση αν πίστευε ότι οι μισθοί και οι παροχές τους θα μειωθούν χωρίς καμία αντίσταση; Ποιο είναι το όφελος, αν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα διαπραγμάτευσης χρησιμοποιούνται για να φέρουν χαμηλότερους μισθούς; Πριν από σαράντα χρόνια θα ήταν αδιανόητο να επιτίθενται στο δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης, δεδομένου ότι μαχητικές οργανώσεις συνδικάτων προκαλούσαν πραγματικό φόβο στις καρδιές των εταιρικών ελίτ. Επίσης θα ήταν αδιανόητο να συζητούνται οι παραχωρήσεις που απαιτούνται σήμερα.

Ήταν η αντεργατική επίθεση που ενέπνευσε το κίνημα στο Wisconsin. Μη οργανωμένοι σε συνδικάτα εργαζόμενοι προσχώρησαν στο κίνημα σε τεράστιους αριθμούς, επειδή είδαν τον πραγματικό αγώνα, όχι μόνο κατά του Ρεπουμπλικάνου κυβερνήτη, αλλά κατά του επί δεκαετίες, αντεργατικού στάτους κβο. Εμπνεύστηκαν από τους εργαζόμενους που ενεργούσαν ανεξάρτητα και δυναμικά. Αλίμονο, αυτή η ανεξαρτησία και η δύναμη διοχετεύτηκε βλακωδώς στο εκλογικό πεδίο, και αφέθηκε στα χέρια ενός Δημοκράτη εταιρικού υπαλλήλου που δεν ενέπνευσε κανέναν, και αφού αυτός προηγουμένως είχε επιτεθεί στους μισθούς και τα δικαιώματα των συνδικάτων όντας δήμαρχος του Milwaukee.

* Ο Shamus Cooke είναι εργαζόμενος σε κοινωνική υπηρεσία, συνδικαλιστής, και αρθρογράφος στο Workers Action (www.workerscompass.org).

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο http://www.commondreams.org

Πηγή: https://athens.indymedia.org