-Αρχικά ο βιομήχανος Μάνεσης κατορθώνει και πείθει τους εργάτες της χαλυβουργίας του στο Βόλο να αποδεχθούν την 5ωρη εργασία με τη συνδρομή των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Πέραν της συμφωνίας με το σωματείο καλεί και τους εργάτες για υπογραφή ατομικών συμβάσεων.
-Η πρόταση αυτή δεν έχει την ίδια τύχη στον Ασπρόπυργο. Οι εργάτες την απορρίπτουν. Ο εργοδότης τότε απολύει σε δύο ημέρες 34 εργάτες και οι συνάδελφοί τους κλείνουν το εργοστάσιο με απεργία διαρκείας από 01/11/11.
-Στις 3/11 γίνεται συγκέντρωση στην Ελευσίνα από σωματεία του ΠΑΜΕ. Στις 8/11 διαμαρτυρία στο Υπουργείο Εργασίας, στις 9/11 τριμερής συνάντηση χωρίς αποτέλεσμα και ακολουθεί διαμαρτυρία στα γραφεία στην Κηφισιά.
-Στις 11/11 πραγματοποιείται συναυλία του ΠΑΜΕ στο εργοστάσιο με ομιλία της κας Παπαρήγα, και στις 14/11 άλλη τριμερής συνάντηση με επίσης μηδενικό αποτέλεσμα. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η εργοδοσία απέρριψε πρόταση του σωματείου για διαθεσιμότητα επιμένοντας για εφαρμογή του 5ωρου.
- Στις 19/11 γίνεται μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο εργοστάσιο με συμμετοχή πολλών άλλων φορέων, συνδικαλιστών, εργαζομένων και κατοίκων του Θριασίου.
Παρατηρήσεις με ευρεία αποδοχή
-Η συμπεριφορά των συνδικαλιστών του Βόλου δυσκόλεψε την κατάσταση, διότι μη συμμετέχοντας στον αγώνα αναπληρώνεται στο Βόλο η απώλεια παραγωγής στον Ασπρόπυργο.
- Παρά το γεγονός ότι τα συμφέροντα των εργατών είναι ίδια και χωρίς να εξετάσουμε ποια παράταξη είναι στο πλευρό τους, δεν υπάρχει καμία συνεργασία ανάμεσα στα δύο σωματεία λόγω κομματικής και παραταξιακής αντιπαλότητας.
-Στις 16/11 και μετά από πολλές παρεμβάσεις και πιέσεις στο εργατικό κέντρο Ελευσίνας, η ολομέλειά του αποφασίζει την 3ωρη στάση εργασίας των σωματείων της δύναμής του για τις 24/11, απορρίπτοντας την πρόταση για σύσκεψη σωματείων και προώθηση της απόφασης στις γενικές συνελεύσεις στα εργοστάσια, με την ψευδή δικαιολογία ότι τάχα τα πρωτοβάθμια σωματεία δεν ανταποκρίνονται σε τέτοιες διαδικασίες.
- Αρχικά η διοίκηση του σωματείου των χαλυβουργών ήταν απρόθυμη στην ιδέα συντονισμού των εργαζομένων με πρωτοβουλίες από τα κάτω. Της αρκούσε η στήριξη του ΠΑΜΕ και μιλούσε για ταξικά σωματεία. Αυτό είναι λάθος. Τίποτα δεν είναι απολύτως δεδομένο και κυρίως η δυναμική που μπορούν να αναπτύξουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Σήμερα το κλίμα έχει αλλάξει και οι εργάτες συναινούν για την ανάπτυξη της μάχης πέραν του χώρου τους, στην ευρύτερη περιοχή του Θριασίου. Η πεποίθηση ότι το ένστικτο των εργατών μπορεί να γίνει συνείδηση ανατροπής συνεχώς ενισχύεται και στους χαλυβουργούς και στους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Συμπεράσματα με άποψη
ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΜΑΣ
-Αν η κρίση είναι κατά κοινή ομολογία μια δομική κρίση του συστήματος που οφείλεται σε δύο βασικές εξελικτικές διαδικασίες: πρώτον, στη συνεχή εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών και, δεύτερον, στο διαρκή εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής με συνέπεια την ανεργία, αν ο νεοφιλελευθερισμός είναι μονόδρομος για το σύστημα και λειτουργεί εις βάρος του βιοτικού επιπέδου και της περιουσίας της χώρας, αν κατά κοινή διαπίστωση η χώρα και ο λαός είναι υπό γερμανική κατοχή, τότε το παράδειγμα των χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο και το κίνημα αλληλεγγύης και γενίκευσης του αγώνα είναι η απάντηση του λαού στον καπιταλισμό και στην κρίση. Ο αγώνας αυτός θα μείνει στην ιστορία στο βαθμό που θα εμπνεύσει τον υπόλοιπο κόσμο της εργασίας, ώστε να αυτοδραστηριοποιηθεί με στόχο να ξεπεράσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που τον ελέγχουν και να ενεργήσει άμεσα και ανατρεπτικά για την κυβέρνηση & την πολιτική που εφαρμόζει. Ο λαός στο Θριάσιο θα πρέπει να πάρει τη σκυτάλη, διαφορετικά η μιζέρια και η δυστυχία θα είναι το μέλλον του.
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ
-Αν αναγνωρίζουμε έναν ιστορικό ρόλο στην εργατική τάξη, αυτό γίνεται για το λόγο ότι δε διαθέτει κανένα μέσο παραγωγής προς εκμετάλλευση ανθρώπων και ως εκ τούτου, αν οραματιστεί μια μελλοντική κοινωνία, δεν μπορεί παρά να είναι ανώτερη και να απελευθερώνει πραγματικά τον άνθρωπο. Σήμερα όμως κατά κοινή διαπίστωση το επίπεδο της εργατικής τάξης είναι σε αναντιστοιχία με την πορεία του καπιταλισμού. Από τη μια ο καπιταλισμός τρώει τα ψωμιά του, δημιουργεί τις αιτίες που θα ανατραπεί, ολοκληρώνει την εξελικτική του πορεία, δημιουργεί τους όρους για να προκύψουν άλλες παραγωγικές σχέσεις και από την άλλη η εργατική τάξη αδυνατεί να αντιληφθεί τον ιστορικό της ρόλο, δεν δημιουργεί τα δικά της μέσα ούτε επιλέγει τις σωστές κατά περίπτωση μορφές αγώνα. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι αντανάκλαση του επαναστατικού ενστίκτου των εργατών, που διαμορφώνεται από την εμπειρία της εκμετάλλευσης και της δυστυχίας, και δεν αμφισβήτησε ποτέ την ουσία του καπιταλισμού που είναι η καταναγκαστική εργασία και η εμπορευματοποίηση των πάντων. Φρόντιζε να έχει πάντα ο εργάτης δουλειά αντί για ελεύθερο χρόνο.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΥΣΑ
-Αν μπορούμε να της αναγνωρίσουμε κάποιο ρόλο, αυτός είναι υποβοηθητικός στον αγώνα των εργαζομένων να αμφισβητήσουν το σύστημα από θέση ελευθερίας. Οφείλει να είναι το εργαλείο της κοινωνίας και όχι ο χειραγωγός της. Οφείλει δε να κυκλοφορεί τις ιδέες της με στόχο την αποδυνάμωση της ηγεμονίας της αστικής ιδεολογίας. Πρέπει να καταλάβει ότι, αν δε σταματήσει να μιλάει με τίτλους ιδιοκτησίας και με καπέλα, δεν θα έχει καμία τύχη στην προσπάθειά της να βοηθήσει την κοινωνία να απελευθερωθεί. Σήμερα είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις των περιστάσεων, μιλάει με όρους κοινοβουλευτισμού, δεν έχει και δεν μπορεί να έχει πρόταση εξουσίας, απομακρύνεται συνεχώς από τα όραμά της.
Στην παρούσα κατάσταση και στην περίπτωση που η κρίση πάρει πιο άγριες διαστάσεις με τι σχέδιο θα ενεργήσει; Το κεφάλαιο εγκαταλείπει την επενδυτική πολιτική και, αν περάσουμε σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, πιθανόν οι ξένοι επενδυτές να παρατήσουν τα εργοστάσια και, αν οι επιχειρήσεις παραγωγής και εμπορίας τροφίμων, κλείσουν ο λαός θα πεινάσει. Τότε η απάντηση θα πρέπει να είναι άμεση για την επανεκκίνηση της οικονομίας με όρους που θα βάλει η ίδια η κοινωνία. Θα καταλάβουμε τα μέσα παραγωγής που κλείνουν με σκοπό να τα κοινωνικοποιήσουμε; Θα αναληφθούν πρωτοβουλίες ανάπτυξης κοινωνικής αλληλεγγύης,όπως η κίνηση των γιατρών στη Θεσσαλονίκη με το κοινωνικό ιατρείο;
Ο λαός μας δεν πρέπει να φοβηθεί την οικονομική κατάρρευση, αλλά άμεσα να δημιουργήσει τα δικά του μέσα έξω από την λογική του συστήματος. Η επανεκκίνηση της οικονομίας να γίνει με τους όρους και τη συμμετοχή της κοινωνίας, ακόμα κι αν αυτό απαιτεί μεγάλες και άγριες συγκρούσεις.
Ν.Π.
εργαζόμενος στο Θριάσιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου