Μεταφερθήκαμε σε νέο σάιτ: efimeridadrasi.espiv.net

Στηρίζουμε τις κινηματικές υποδομές και στηριζόμαστε σε αυτές

Η συλλογικότητα της εργατικής εφημερίδας Δράση αποφάσισε να μεταφέρει την ηλεκτρονική της σελίδα και από σήμερα και στο εξής θα φιλοξενείται στον server του espiv.net.

Το νέο μας σάιτ είναι το efimeridadrasi.espiv.net.

Αποσυρόμαστε από εταιρικές και εμπορικές δομές, ώστε, όσο είναι δυνατό, η αντιπληροφόρηση και η κινηματική δράση να απεξαρτούνται από μηχανισμούς ελέγχου και εμπορευματοποίησης.

Η υποστήριξή μας στις αυτόνομες κινηματικές υποδομές έχει εκφραστεί πολλές φορές μέσα από τα συλλογικά μας κείμενα. Το πλαίσιο λειτουργίας της κολεκτίβας cybrigade μάς βρίσκει σύμφωνες/ους και την ευχαριστούμε για το χώρο που μας παραχωρεί.

Tο περιεχόμενο του νέου σάιτ καλύπτεται από άδεια χρήσης Creative Commons.

To παλιό blog θα παραμείνει για αρχειακούς λόγους αλλά δεν θα ενημερώνεται.

Προτού πούμε το νερό νεράκι...

του Γιάννη Καψόπουλου

Προτού πούμε το νερό νεράκι, οφείλουμε να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Το νερό δεν κινδυνεύει. Δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί.

Το προστατεύει ο ΟΗΕ που το έχει χαρακτηρίσει από το 2010 «ανθρώπινο δικαίωμα». Και είναι γνωστή η ισχύς του ΟΗΕ. Χαρακτηριστική η επιτυχία του στην Κύπρο ή στο να αποτρέψει τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, όπου εφευρέθηκαν «όπλα μαζικής καταστροφής». Επίσης ευρισκόμενοι υπό την αιγίδα (sic) της λυκοσυμμαχίας (sic) της Ε.Ε. που στην καλύτερη νίπτει τας χείρας της ως Πόντιος Πιλάτος, δεν πρέπει να έχουμε καμία ανησυχία. Από τη μία η δήλωση του επίτροπου Μπαρνιέ («Η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις της ΕΕ», σαλπίζοντας εφησυχασμό) αλλά και του επιτρόπου Ρεν («Η Comission δεν έχει πολιτική που να υποχρεώνει τα κράτη μέλη να ιδιωτικοποιούν τις υπηρεσίες ύδρευσης» όπως δεν έχει πολιτική που να υποχρεώνει στη διάλυση της παιδείας και της υγείας), κι από την άλλη μέσω της συμμετοχής της στην Τρόικα σε αγαστή συνεργασία με τους εδώ «εθνοσωτήρες» να προχωρά κανονικά το προγραμματισμένο ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ από το ΤΑΙΠΕΔ εντός του τελευταίου τριμήνου του 2013 - αφού μάλιστα πρόσφατα χαρίζονται με το γνωστό νομότυπο (και ηθικό) πραξικοπηματικό τρόπο όλα τα χρέη του δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ, ώστε να απαξιωθεί περαιτέρω και να αγοραστεί με ακόμα χαμηλότερο τίμημα. 

6 Δεκέμβρη – Ως πότε;

Πέντε χρόνια τώρα οι Αλέξανδροι έγιναν αβάσταχτα πολλοί. Όχι μόνο από σφαίρες και βασανιστήρια μπάτσων, αλλά και από τα μαχαίρια των φασιστών, κι ακόμη από την άμετρη βία της φτώχειας και την καταστολή της εξαθλίωσης. Πέντε χρόνια τώρα οι Αλέξανδροι μεγάλωσαν σε σχολεία και σχολές υπό αποσύνθεση από την εμπορευματοποίηση και τις απολύσεις, σε ουρές ανέργων για μια κάρτα εισόδου στα νέα προγράμματα εκμετάλλευσης, κυνηγημένοι από πλατείες και δρόμους από τις σιδερόφραχτες ορδές του κράτους, περιπαιγμένοι με αλαζονεία από τους άρχοντες της πολιτικής και της πληροφόρησης. Πέντε χρόνια τώρα οι Αλέξανδροι αναζητούν εναγωνίως κάτι που θα σταματήσει τον εφιάλτη, πότε στις πλατείες της άμεσης δημοκρατίας, πότε στις άγριες συγκρούσεις μιας απεργίας, πότε στη γλυκιά αυταπάτη μιας εκλογικής αλλαγής...

Ο Δεκέμβρης μοιάζει μακρινός πια. Μια δυνατή εικόνα από τότε που όλα ήταν δυνατά. Μια αύρα ελευθερίας μπλεγμένη με δακρυγόνα και καπνούς από οδοφράγματα. Ένας απόηχος συνθημάτων που δεν ζητούσαν τίποτα γιατί τα ήθελαν όλα. Μια φλόγα έτοιμη να τελειώσει τον παλιό κόσμο, για να δώσει τους δρόμους στην κυκλοφορία των ιδεών και των αισθημάτων. Η πολιορκία των αστυνομικών τμημάτων σε όλη τη χώρα από τους μαθητές. Η συνέλευση της Νομικής με το πανό ορόσημο των διαδηλώσεων: Δολοφόνοι. Το μπαλέτο έξω από τη Λυρική στην Ακαδημίας. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας μπροστά από τα Προπύλαια στην Πανεπιστημίου. Το καμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλαστής ευδαιμονίας. Οι γκρεμισμένες βιτρίνες της αφθονίας. Τα καμένα σύμβολα της εξουσίας.

Κι όμως, η αγωνία του Δεκέμβρη είναι ακόμη εδώ. Πιο επιτακτικά από ποτέ, μας ρωτά: Ως πότε;

ένας από την κατάληψη της Νομικής το Δεκέμβρη '08

Σχετικά κείμενα:

• Οι ''ανοιχτές φλέβες'' του Δεκέμβρη...
• Δεκέμβρης '08: Λειτουργίες του αυθόρμητου και ακαθόριστου στο εξεγερσιακό σκηνικό της πόλης
• Δεκέμβρης '08: Ο συγκλονιστικός χαιρετισμός του υποδιοικητή Μάρκος στην εξέγερση
• Μετά το Δεκέμβρη... Συνήθεια: Ο αυτοκατασταλτικός μηχανισμός της εξέγερσης
• Στρατηγικές ελέγχου του ανεξέλεγκτου της εξέγερσης του Δεκέμβρη
• Εν-τοπίζοντας την ακαθόριστη εξουσία – Προς μια ανθρωπολογική προσέγγιση του Δεκέμβρη
• Οι περιπέτειες ενός λουλουδιού της ερήμου. Αθήνα του 21ου αιώνα, μια πόλη σε «κατάσταση εξέγερσης»
• Για τον Δεκέμβρη της εργατικής και κοινωνικής εξέγερσης

Αστυνομία και κατάσταση εξαίρεσης

Ο κομβικός ρόλος της αστυνομίας στις τρεις πράξεις της μετανάστευσης*

του λάμπε ρατ

Η αστυνομία δεν αποτελεί προέκταση της δικαιοσύνης, δεν είναι ο βασιλιάς που ασκεί τον μηχανισμό δικαίου του. Είναι ο βασιλιάς ο οποίος δρα άμεσα πάνω στους υπηκόους του, μα υπό μια μη-δικαϊκή μορφή. Η αστυνομία αποτελεί λοιπόν μια κυριαρχική άσκηση της βασιλικής εξουσίας πάνω στους υπηκόους του. Με άλλα λόγια, η αστυνομία είναι η άμεση κυβερνολογική/κυβερνοοτροπία του κυρίαρχου ως κυρίαρχου. Ή πάλι, ας πούμε πως η αστυνομία αποτελεί ένα διαρκές πραξικόπημα (coup d' Etat). Είναι το διαρκές πραξικόπημα που ασκείται και λειτουργεί στο όνομα και υπό τους όρους των αρχών της δικής της λογικής, χωρίς να οφείλει να βασιστεί ή να συμμορφωθεί σε άλλους εξωγενείς από αυτήν κανόνες.

Michel Foucault

Διαλέξεις για την ασφάλεια, την εδαφική επικράτεια και τον πληθυσμό

Αλληλέγγυα οικονομία, δημιουργικές αντιστάσεις, άμεση δημοκρατία - Για μια προεικονιστική realpolitik

Μια συζήτηση του Πολύκαρπου Γεωργιάδη με τον Ορέστη Βαρκαρόλη, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του τελευταίου: Δημιουργικές αντιστάσεις και αντεξουσία

Π.Γ.: Ο όρος Αλληλέγγυα Οικονομία ακούγεται ως σχήμα οξύμωρο και ξενίζει πολλούς από εμάς. Μπορούν οι δομές της αλληλέγγυας οικονομίας να αποτελέσουν το πρόπλασμα για μια αταξική κοινωνία ή μήπως είναι νομοτελειακά καταδικασμένες να αφομοιωθούν και να απολέσουν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τους, μέσα στον ωκεανό της καπιταλιστικής οικονομίας, της λογικής του κέρδους, του ελεύθερου ανταγωνισμού και του (αντι)κοινωνικού δαρβινισμού;

Workfare: Καταστολή μέσω της ανάγκης για επιβίωση

Νέες μορφές εκμετάλλευσης υιοθετούνται προκειμένου να χειραγωγηθούν άνεργοι και εργαζόμενοι

της Μαρίας Γερογιάννη

Η ανεργία που διαρκώς αυξάνεται αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για την κυριαρχία προκειμένου να αφανίσει και τις ελάχιστες κατακτήσεις που έχουν πλέον απομείνει.

Το workfare ή πιο απλά η εργασιοθεραπεία με ελάχιστο χαρτζιλίκι, υιοθετήθηκε από πέρυσι και στοχεύει στην τεχνητή μείωση των ποσοστών ανεργίας καθώς και στην απαλλαγή του κράτους από τη χορήγηση επιδόματος στους χιλιάδες ανέργους.

Η αρχή έγινε πριν ένα χρόνο με τα προγράμματα κατάρτισης επιδοτούμενων ή κατόχων κάρτας ανεργίας του ΟΑΕΔ οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν για ένα μήνα στη χρήση Η/Υ. Το κίνητρο για τη συμμετοχή του ανέργου ήταν ποσό πεντακοσίων ευρώ. Φυσικά κανείς δεν τους είπε ότι για να πάρουν το συγκεκριμένο ποσό έπρεπε να χάσουν το επίδομα ανεργίας και να μηδενιστεί η κάρτα τους άρα να διαγραφεί όλο το προηγούμενο διάστημα που ήταν χωρίς εργασία.

Και ξαφνικά ...αντιφασισμός!

Μετά από δύο χρόνια κρατικής και μιντιακής προπαγάνδας, μετά από χιλιόμετρα αναλύσεων για τα "άκρα", μετά από δεκάδες πογκρόμ εναντίον των μεταναστών, εκατοντάδες ρατσιστικές επιθέσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης, μετά από βασανισμούς αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ και επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, μετά από εξαντλητικές διώξεις σε δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, επιτέλους έγινε αυτό που όλοι περιμέναμε. Το κράτος αποκάλυψε το αντιναζιστικό του πρόσωπο. Και βρωμάει φασισμό.

Δεν ξέρουμε αν ο δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν αυτή που "ξεχείλισε το ποτήρι" και ανάγκασε τον Σαμαρά και όλο τον ακροδεξιό συρφετό που τον συντροφεύει να τραβήξει τα γκέμια των συμμοριτοναζιστών. Δεν ξέρουμε, και ακόμη είναι νωρίς να το πούμε, που θα οδηγήσει αυτό το "ανελέητο" κυνήγι που έχει εξαπολύσει το κράτος ενάντια στους "εξτρεμιστές" και που θα το σταματήσει. Δεν ξέρουμε, αλλά μπορούμε να φανταστούμε.

 

[Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ] Πεζοδρόμιο και παρακράτος

Αντώνης και Βαγγέλης φοβούνται το πεζοδρόμιο επειδή λατρεύουν το παρακράτος

του Γιώργου Παπαχριστοδούλου

Όσοι νόμισαν ότι το καθεστωτικό, κυβερνητικό θεώρημα των δύο άκρων εγκαταλείφθηκε, γελάστηκαν. Αποσύρθηκε προσωρινά – για χάρη της μιντιακής διαχείρισης της πραγματικότητας. Την επανέφερε, εμπλουτισμένη, ο Αντώνης Σαμαράς στην κοινοβουλευτική συζήτηση της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ (Κυριακη 10 Νοεμβριου 2013) εκστομίζοντας, δυο τρεις φορές, τη λέξη «πεζοδρόμιο». Επιχείρησε να ταυτίσει την αξιωματική αντιπολίτευση με το πεζοδρόμιο και παράλληλα να την προειδοποιήσει ότι «αυτά πλέον δεν θα γίνουν ανεκτά». Δεν αναφερόμαστε προφανώς στη χυδαία εκδοχή της λέξης, αλλά στην ταύτισή της με τους ανυπότακτους και ακηδεμόνευτους κοινωνικούς αγώνες, όπως εκτυλιχτηκαν στην ελληνική ιστορία τα τελευταία 50 χρόνια.

Το ασίγαστο πάθος της αναζήτησης

Με αφορμή το θάνατο του φιλόσοφου Κοστάντσο Πρέβε

του Κώστα Χαριτάκη

Ήταν δεκαετία του 1990, η δεκαετία της “έκλειψης του κομμουνισμού”, όταν ο Κοστάντσο Πρέβε αποφάσισε να αναμετρηθεί με τη “μελαγχολία της κατάρρευσης” ανοίγοντας τους ασκούς της αναζήτησης με μια ριζική φιλοσοφική και πολιτική επανεκτίμηση του μαρξισμού και του κομμουνιστικού κινήματος. Άκρως τολμηρό εγχείρημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι κυρίαρχες στάσεις της εποχής ήταν η συμφιλίωση με τον επελαύνοντα καπιταλισμό και η υποταγή στο “τέλος της ιστορίας”, αλλά και τα απονενοημένα διαβήματα άμυνας με ακόμη πιο δογματικό κλείσιμο στις “γραφές” και πεισματώδη επιστροφή στις “παραδόσεις”.

Η Αθήνα υποδέχεται το καραβάνι ενημέρωσης & αλληλεγγύης από τη Χαλκιδική

Η ενημέρωση οδηγεί στη δράση και το ταξίδι στην αλληλεγγύη

Η Χαλκιδική ταξιδεύει και ενημερώνει. Ενημερώνει για ένα δίκαιο αγώνα για την ζωή, για τα δάση και το νερό. Έναν αγώνα για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή.

Το καραβάνι αλληλεγγύης αφού θα έχει περάσει από Κατερίνη, Λάρισα, Βόλο και Λαμία την Δευτέρα 25/11 θα βρίσκεται στην Αθήνα.

Oι δράσεις του καραβανιού στην Αθήνα περιλαμβάνουν συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ στις 12.00 και συγκέντρωση στο Σύνταγμα, έξω από την βουλή στις 17.00. Επίσης, το «καραβάνι» θα επισκεφτεί τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της ΕΡΤ, καθώς και θα πραγματοποιήσει μια σειρά εξορμήσεων για μοίρασμα ενημερωτικού υλικού. Τέλος, οι γυναίκες της Χαλκιδικής θα πάρουν μέρος και στην διαδήλωση για την παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.

Σας περιμένουμε να γνωριστούμε, να συζητήσουμε, να δράσουμε.

Η επιτροπή αλληλεγγύης στην Χαλκιδική (Αττική) καλεί κάθε συλλογικότητα και πολίτη, που αναγνωρίζει τον δίκαιο αγώνα ενάντια στην καταστροφική εξόρυξη χρυσού και υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες ενάντια στην καταστολή και την ποινικοποίηση της συλλογικής δράσης, να στηρίξει το καραβάνι αλληλεγγύης.

Eπιτροπή Aλληλεγγύης στη Χαλκιδική (Αττική)

Η σημασία των αγώνων για τον αστικό χώρο: Μια συνέντευξη του David Harvey (Μέρος Α')

Γιατί οι αγώνες για τον αστικό χώρο είναι σημαντικοί στη διαδικασία της κοινωνικής αλλαγής; Ποια είναι η σημασία της ανάκτησης του δημόσιου χώρου στα κοινωνικά κινήματα; Πώς επαναπροσδιορίζουμε το εφικτό σε αυτή τη ζοφερή στιγμή των τεράστιων αστικών ανισορροπιών και κοινωνικών ανισοτήτων; Η συνέντευξη που παραχώρησε ο David Harvey στις 24 Οκτωβρίου 2013 στο jadaliyya, μας βοηθά να προσεγγίσουμε τα ερωτήματα αυτά. Σε αυτή τη συνέντευξη ο Harvey περιγράφει πώς οι αγώνες για τον αστικό χώρο και για καλύτερη ποιότητα ζωής στις γειτονιές αποτελούν δείκτες για τη δυναμική της ταξικής πάλης. Τονίζει τη σημασία της συμμετοχής στους αγώνες για την κοινωνική αλλαγή και μας καλεί να επαναπροσδιορίσουμε την εργατική τάξη ούτως ώστε να συμπεριλαμβάνει «όλους όσους παράγουν και αναπαράγουν την αστική ζωή».

Μεταλλεία Χαλκιδικής: Ο χρυσός …δεν μας ενώνει

Συνέντευξη μέλους του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων στη Μάγδα Μάντζου

Η δραστηριότητα των μεταλλείων ξεκινά το 1893 από την οθωμανική εταιρεία ‘Κασσάνδρα’.

Μεταπολεμικά, την πλειοψηφία των μετοχών αποκτά ο Αθ. Μποδοσάκης. Το 1952 λειτουργεί στην Ολυμπιάδα το εργοστάσιο Στρατώνι, το πρώτο από τα τρία σημερινά εργοστάσια εμπλουτισμού μεταλλείων. Τα άλλα δύο είναι το μεταλλείο ‘Μάντεμ Λάκκου’ κοντά στη Στρατονίκη το οποίο συνδέεται υπογείως με το μεταλλείο ‘Μαύρες Πέτρες’ στις Σκουριές. Το 1995 το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων το παίρνει η TVX HELLAS, θυγατρική της καναδικής μεταλλευτικής TVX GOLD, με σκοπό τη δημιουργία μεταλλουργίας χρυσού στην περιοχή της Ολυμπιάδας.

2,5 μήνες απεργία διαρκείας σε ΕΜΠ – ΕΚΠΑ και ο αγώνας συνεχίζεται...

του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Βίλα Ζωγράφου

Μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της επίθεσης που κράτος και αφεντικά έχουν εξαπολύσει ενάντια στους εργαζομένους, η κυβέρνηση αποφασίζει να επιταχύνει τις διαδικασίες εφαρμογής του νόμου που θέτει σε διαθεσιμότητα 1.756 εργαζομένους σε Α.Ε.Ι.- Τ.Ε.Ι. (νόμος που βέβαια είχε ψηφιστεί εδώ και καιρό). Οι εργαζόμενοι απαντούν με απεργία διαρκείας η οποία μετράει ήδη 10 εβδομάδες.

Η διεθνής γλώσσα του Occupy

Το κίνημα Occupy στις ΗΠΑ, μια βιβλιοπαρουσίαση

Το βιβλίο «Το κίνημα Occupy στις ΗΠΑ» που κυκλοφόρησε πρόσφατα η Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγώνων (ΣΚΥΑ) αποτελεί μετάφραση του 5ου τεύχους (Γενάρης 2012) της αμερικάνικης ριζοσπαστικής επιθεώρησης Insurgent Notes πάνω στο κίνημα αυτό που πριν από περίπου δυο χρόνια συντάραξε απ’ άκρη σ’ άκρη τις ΗΠΑ. Πρόκειται για μια συλλογή άρθρων πολιτικοποιημένων αγωνιστών που συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα Occupy σε διαφορετικές πόλεις των ΗΠΑ. Άρθρα ανάλυσης τα οποίοι συζητούν την εμπειρία εμπλοκής στο κίνημα, εκθέτουν τα προβλήματα, κρίνουν τις αντιλήψεις που κυριάρχησαν στη διάρκειά του και επιχειρούν μια κριτική προσέγγιση των πρακτικών και των δράσεων που ακολουθήθηκαν.

Συντονισμός ενάντια στα κλεισίματα και τις απολύσεις: Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε

Ψήφισμα - κάλεσμα της συνδικαλιστικής σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΑ την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου.

Χαιρετίζουμε τις χιλιάδες των διαδηλωτών που γέμισαν τους δρόμους της Αθήνας στην κινητοποίηση της Πέμπτης 14 Νοέμβρη. Βρεθήκαμε μαζί και διαδηλώσαμε εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, απεργοί εδώ και δέκα εβδομάδες του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πολυτεχνείου καθώς και άλλων ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες, εργαζόμενοι από τα νοσοκομεία, τους δήμους, το δημόσιο, τα ΜΜΕ και φοιτητικοί σύλλογοι. Δώσαμε όλοι μαζί ένα ηχηρό μήνυμα ότι ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ συντονισμένα τους αγώνες μας για να μην περάσουν το μαύρο στην ΕΡΤ και οι χιλιάδες απολύσεις – διαθεσιμότητες.