
Η κοινωνική αφαίρεση, αυτή η παγερή αδιαφορία για το πραγματικό Είναι των ανθρώπων, περιβάλλει την καθημερινή ζωή και επιχειρεί να ακυρώσει τα χαρακτηριστικά της προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας. Η υπαρξιακή διάσταση υποτάσσεται έτσι στους ρυθμούς της διαδικασίας της οργάνωσης και της παραγωγής.
Η συστηματική αδιαφορία για τις κοινωνικές και υπαρξιακές ιδιαιτερότητές μας μετασχηματίζεται σε απαίτηση να οριστεί η εργασιακή δραστηριότητα και η κοινωνική ζωή με όρους κοινωνικής απροσδιοριστίας. Η αφηρημένη κοινωνία απαιτεί όλες οι εκφράσεις της κοινωνικής ζωής να είναι απροσδιόριστες, δηλαδή στερημένες από οποιεσδήποτε αναφορές στις προσωπικές και συλλογικές ιδιαιτερότητες.